Σε μικρό χρονικό διάστημα μετά αυτό τον ερχομό μου στη Μελβούρνη στις 6/12/1937, παραβρέθηκα σε Συνέλευση του Συνδέσμου με σκοπό τη συλλογή χρημάτων για την Ελληνική Αεροπορία. Με εντυπωσίασε ο θερμός πατριωτισμός των ομιλητών, ενώ έμαθα, επίσης, για τη δράση του Συνδέσμου, για την οποία διαβεβαιώθηκα στα μεθεπόμενα 11 χρόνια ως γραμματέας του Συνδέσμου.
Στο μεγάλο πρόβλημα των όχι καλών σχέσεων των μεταναστών με τους εντόπιους, ο Σύνδεσμός μας έπαιξε αρκετά σημαντικό ρόλο. Τον Σεπτέμβριο του 1939, ο Ετήσιος Χορός της Κοινότητας έγινε για την ανοικοδόμηση του Melbourne Hospital. Σε αυτή την προσπάθεια ο Σύνδεσμος διέθεσε μεγάλο αριθμό εισιτηρίων, το σημαντικότερο, όμως, γεγονός του χορού ήταν η παρουσία μεγάλου αριθμού ιατρών με τις συζύγους τους.
Η ιδέα να σταλούν επιστολές και εισιτήρια ήταν του πρόεδρου της Κοινότητας Ιθακησίων, Σπύρου Ραυτόπουλου (Μπαλατσίκου).
Η συγκέντρωση αυτή είχε μεγάλη επιτυχία, τόσο από χρηματική όσο και ηθική πλευρά, διότι ήταν η πρώτη επίσημη γνωριμία μας με τους εντόπιους, οι οποίοι αποκόμισαν καλές εντυπώσεις για τον ελληνισμό.
Μετά δύο χρόνια, ο Σύνδεσμος μας έλαβε μέρος ξανά στους πολεμικούς εράνους της Αυστραλίας. Έγινε διαγωνισμός μεταξύ των τότε ελληνικών σωματείων, μέσω του «Popular Girl». Κέρδισε η Φιφή Κυριακοπούλου «ιατρός», του Συνδέσμου «Ορφέας». Στην τελική τελετή κατά την οποία έγινε η παράδοση των εισπραχθέντων χρημάτων, από όλες τις άλλες συμμαχικές εθνικότητες οι Έλληνες προσέφεραν το διπλάσιο ποσόν.
Η τελετή έγινε στο Δημαρχείο Μελβούρνης. Η παρουσία της Κυριακοπούλου με λευκή αρχαιοελληνική ενδυμασία, καταχειροκροτήθηκε από την γεμάτη κόσμο αίθουσα του Δημαρχείου. Αυτή ήταν η δεύτερη συνάντηση με Αυστραλούς επισήμους και κερδίσαμε ως Έλληνες αρκετή εκτίμηση.
Ο Σύνδεσμος δεν αρνήθηκε ποτέ τη συνεργασία του με φορείς της παροικίας για ό,τι καλό και ωφέλιμο για τη φυλή μας. Τολμώ να πω ότι πρωτοστατούσε.
Επίσης, στη φιλανθρωπική του δράση ήταν και είναι ασυναγώνιστος. Ποτέ, μα ποτέ δεν αρνήθηκε να προσφέρει βοήθεια όταν του ζητείτο.
Αρκετοί Ιθακήσιοι χρημάτισαν πρόεδροι της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης από το 1916 έως το 1942 και, επίσης, πρέπει να αναφερθούν και άλλοι οι οποίοι υπηρέτησαν στα εκάστοτε Διοικητικά Συμβούλια του Συνδέσμου Ιθακησίων. Αυτοί ήσαν οι Αντώνιος Λεκατσάς, Κωνσταντίνος Μαυροκέφαλος, Άγγελος Λεκατσάς, Μαρίνος Λεκατσάς, Ιωάννης Φλωρίας και Σπύρος Ραυτόπουλος (Μπαλατσίκος),
Ο Αντώνιος Λεκατσάς (ο οποίος αναφέρεται και στο Australian Dictionary of Biographies), υπήρξε ο πρώτος και επίτιμος πρόεδρος του Συνδέσμου, δεύτερος πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και πρόξενος της Ελλάδας στη Μελβούρνη. Ήταν έξυπνος επιχειρηματίας, με μεγάλες επιτυχίες, καθώς και σημαντικός ευεργέτης.
Ο Άγγελος Λεκατσάς υπήρξε ο δεύτερος πρόεδρος τον Συνδέσμου, επί εννέα χρόνια πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης. Ήταν άνθρωπος σοβαρός και αξιοσέβαστος.
Τον Σπύρο Ραυτόπουλο (Μπαλατσίκο) τον γνώρισα πάρα πολύ καλά, γιατί ήταν πεθερός μου. Μεγάλος πατριώτης και, προπάντων, Ιθακήσιος. Έξυπνος έμπορος, έχαιρε μεγάλης εμπιστοσύνης ανάμεσα στον εμπορικό κόσμο της Μελβούρνης και ήταν από τους ιδρυτές της πρώτης ελληνικής εταιρείας χονδρικής πώλησης, Regal Trading P/L, το 1928.
Ο Νικηφόρος Λεκατσάς χρημάτισε πρόεδρος της ΑΧΕΠΑ, πρόεδρος του Συνδέσμου για δύο περιόδους – περισσότερα από κάθε άλλον. Σε αυτόν οφείλεται η ανασυγκρότηση του Συνδέσμου όταν ανέλαβε για δεύτερη φορά την προεδρία, το 1938. Επί προεδρίας του καταρτίστηκε το Καταστατικό και διενεργήθηκαν δύο επιτυχείς έρανοι. Ήταν αυτοδίδακτος, με μεγάλη εγκυκλοπαιδική μόρφωση, γνώστης και των δύο γλωσσών, αξιόλογος με την καλή σημασία της λέξης, και απεχθανόταν την υπερμετριοφροσύνη. Πρόσφερε αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του ως διερμηνέας και μεταφραστής.
Ο Πλάτων Βαρβαρήγος χρημάτισε πρόεδρος της ΑΧΕΠΑ και του Συνδέσμου. Έντιμος χαρακτήρας και τα μέλη του Συνδέσμου τον τίμησαν, κατά την γνώμη μου, όσο κανέναν άλλον Ιθακήσιο.
Ο Νίκος Βαρβαρήγος ήταν από τα πρώτα μέλη της ΑΧΕΠΑ. Χρημάτισε πρόεδρος του Συνδέσμου την περίοδο που έπρεπε να ξεχρεωθεί το κτίριο. Η απόφαση να πρωτοπληρωθούν πέντε συνδρομές, που απ’ ό,τι άκουσα η ιδέα ήταν του Ζαχαρία Μωραΐτη, βοήθησε πάρα πολύ την κατάσταση. Υπήρξε ένας από τους καλούς πρόεδρους του Συνδέσμου.
Ο Ανδρέας Παπαδόπουλος ήταν ο πρώτος γραμματέας του Συνδέσμου, αλλά χρημάτισε και πρόεδρος. Ήταν αυτοδίδακτος και καλός ομιλητής και έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη στο Σύνδεσμο. Ως διερμηνέας και μεταφραστής βοηθούσε το κοινό.
Ο Σπύρος Ραυτόπουλος ήταν τακτικό μέλος του Συνδέσμου. Για πολλά χρόνια ήταν πρόεδρος του Συνδέσμου και της Ενώσεως Ελλήνων Παλαιών Πολεμιστών.
Ο Σωτήρης Συκιώτης, κατά γενική ομολογία, εργάστηκε πολύ περισσότερο από κάθε άλλον για τον Σύνδεσμο, όπως επίσης και για τον ελληνικό προσκοπισμό. Εργάστηκε ως διερμηνέας στο Royal Childrens’ Hospital, και βοήθησε πολλούς συμπατριώτες που είχαν προβλήματα με την αγγλική γλώσσα, εξυπηρετώντας τους με γιατρούς και δικηγόρους.
Ο Στράτος Παΐζης ήταν από τα πρώτα μέλη της ΑΧΕΠΑ. Εξαιρετικός εργάτης για το καλό του Συνδέσμου, αλλά και καλός συνεργάτης με τους συναδέλφους του. Επί έντεκα χρόνια, σε δύσκολες εποχές, υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου. Έχαιρε της εκτίμησης και της εμπιστοσύνης των μελών.
Ο Γεράσιμος Ραυτόπουλος χρημάτισε γραμματέας του Συνδέσμου. Πάντα πρόθυμος να βοηθήσει και αυτός αφιλοκερδώς ως διερμηνέας και μεταφραστής. Βοήθησε ως υπάλληλος του Γραφείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων όσους συμπατριώτες δεν γνώριζαν καλά την αγγλική γλώσσα να πάρουν την σύνταξή τους.
Στην Ιστορία του Συνδέσμου μας πρέπει να γραφτεί ότι οι γυναίκες πάντοτε εργάστηκαν με ζήλο τα τελευταία χρόνια, και επί προεδρίας του Στάθη Ραυτοπούλου έγιναν τακτικά μέλη. Ελπίζω ότι στην ιστορία του «Οδυσσέα» θα γραφτεί και ο πατριωτικός έρανος του 1944. Εκεί αναφέρονται τα ονόματα γυναικών που εργάστηκαν τότε με μεγάλη προθυμία και ενθουσιασμό. Επίσης, μερικές εργάστηκαν για την Κοινότητα και τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό.