Ακόμα και οι βιολόγοι πέφτουν θύματα της φωτογένειας των κοάλα και άλλων χαριτωμένων ζώων: ανασκόπηση της διαθέσιμης βιβλιογραφίας δείχνει, ότι τα άσχημα θηλαστικά της Αυστραλίας δεν γεμίζουν το μάτι των ερευνητών, παρά την οικολογική τους σημασία.
«Τα ερευνητικά κονδύλια πηγαίνουν σε μεγάλα ζώα που θεωρούνται εμβληματικά και προσελκύουν την προσοχή του κόσμου επειδή είναι χαριτωμένα και χαρισματικά. Θα ήταν δύσκολο να γίνει τουριστική ατραξιόν ένα τρωκτικό» διαμαρτύρεται στο πρακτορείο Reuters η Τρις Φλέμινγκ, βιολόγος του Πανεπιστημίου Μέρντοχ Δυτικής Αυστραλίας.
Η Φλέμινγκ εξέτασε 1.400 μελέτες για την άγρια ζωή της Αυστραλίας, τις οποίες έχουν δημοσιεύσει ερευνητικά ιδρύματα της χώρας από το 1901 έως σήμερα.
Όπως αναφέρει η ερευνήτρια στην επιθεώρηση «Mammal Review», παρ’ ότι οι νυχτερίδες και τα χερσαία τρωκτικά αντιστοιχούν στο 45% των ειδών της Αυστραλίας, μόλις το 11% των μελετών που εξετάστηκαν αφορά αυτά τις ομάδες θηλαστικών.
Η Αυστραλία, επισημαίνει η Φλέμινγκ, έχει ήδη χάσει ορισμένα ενδημικά είδη νυχτερίδων, και κινδυνεύει να χάσει κι άλλα χωρίς να το αντιληφθεί κανείς.
«Οι μικρονυχτερίδες, για παράδειγμα, παίζουν σημαντικό ρόλο στον έλεγχο του πληθυσμού των εντόμων. Δεν γνωρίζουμε όμως σχεδόν τίποτα για αυτές» προσθέτει η ερευνήτρια.
