Ακόμη και αν στο παρελθόν δεν είχατε ακούσει το όνομα Νίκη Σάββα, που αμφιβάλλω δηλαδή, αυτές τις μέρες σίγουρα θα το ακούσατε όχι μία, όχι δύο, αλλά πάνω από πέντε φορές τη μέρα. Χάρη στο δικό της όνομα, ή καλύτερα χάρη στο τελευταίο της βιβλίο με τίτλο «The Road to Ruin – Ο δρόμος προς την καταστροφή», μαζί με το όνομα της Κύπριας Νίκης Σάββα θα ακούσατε και αυτό του πρώην πρωθυπουργού, Tony Abbott, αλλά και της διευθύντριας του γραφείου του, Peta Credlin.
Στην τριών δεκαετιών και βάλε καριέρα της, η δημοσιογράφος Νίκη Σάββα εργάστηκε σε κάποιες από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της χώρας, «The Age», «Herald Sun», «The Australian». Ποτέ της δεν έκρυψε τις πολιτικές της πεποιθήσεις και τους δεσμούς της με το Φιλελεύθερο Κόμμα. Αυτό θα ήταν τουλάχιστον αστείο για την Σάββα, σύζυγο του Vincent Woolcock, ο οποίος από την εποχή που αρχηγός του κόμματος ήταν ο Billy Snedden έως και σήμερα, έστω και με κάποια διαλείμματα, δούλεψε στο πλευρό των αρχηγών, συμπεριλαμβανομένου και του Tony Abbott ως υπεύθυνος στη διοργάνωση εκδηλώσεων του εκάστοτε αρχηγού.
To κορίτσι που γεννήθηκε στην Χόλη, ένα χωριό της επαρχίας Πάφου στην Κύπρο, μετανάστευσε με τους γονείς της στην Αυστραλία στις αρχές της δεκαετίας του ’50, μεγάλωσε στη Μελβούρνη. Η Σάββα μπήκε στη δημοσιογραφία «πέφτοντας» από τα πρώτα χρόνια της καριέρας της στον… «λάκκο με τα φίδια» και λέγοντας «λάκκο με τα φίδια» εννοώ το Κέντρο Τύπου του Κοινοβουλίου στην Καμπέρα, τη δεκαετία του ’70 και του ’80. Γιατί εκείνον τον καιρό το Κέντρο Τύπου ήταν κάπως έτσι. Ένας ανδροκρατούμενος και αγγλοσαξονικοκρατούμενος χώρος, όπου μία κοπέλα και μάλιστα κοπέλα ελληνικής καταγωγής όχι απλά δεν «ταίριαζε» στο «ντεκόρ» αλλά είχε και τσαγανό…
Ο «λάκκος με τα φίδια» ήταν λοιπόν το σχολείο της Νίκης Σάββα στα πολιτικά παρασκήνια, τα πολιτικά παιχνίδια, τις πολιτικές συμμαχίες και διαμάχες και βέβαια τα «παιχνίδια» εξουσίας και δύναμης. Εκεί έμαθε να ξεχωρίζει τα «δηλητηριώδη» φίδια, από τους «συσφιγκτήρες» και τα επικίνδυνα από τα ακίνδυνα. Εκεί «ανδρώθηκε» (ας μου επιτραπεί ο όρος ποιητική αδεία) και εξελίχτηκε σε μία δυναμική, όχι μόνο στους δημοσιογραφικούς αλλά και πολιτικούς κύκλους της χώρας, γυναίκα.
Σε μία παλαιότερη συνέντευξή της στο «Νέο Κόσμο» είχε πει ότι ποτέ δεν δέχθηκε τη λογοκρισία και πάντα έλεγε και έγραφε αυτό που πίστευε με βάση τις αποδείξεις που είχε. «Ακόμα και όταν έφυγα από τη δημοσιογραφία και δούλεψα ως σύμβουλος ΜΜΕ για τον Peter Costello, πάντα έλεγα τη γνώμη μου, έστω και αν αυτή με έβαζε σε μπελάδες». «Αυτό έκανε τη ζωή μου πολύ δύσκολη και άβολη» επανέλαβε την Πέμπτη για άλλη μία φορά και με αφορμή το τελευταίο της βιβλίο, στη στήλη της, στην εφημερίδα «The Australian».
Ο πρώην πρωθυπουργός Paul Keating την αποκάλεσε κάποτε Tory bitch, (το μεταφράζω ελεύθερα… ‘σκύλα των συντηρητικών’), ενώ σε χρόνο παρελθόντα το τελευταίο της «θέμα» όσον αφορά πάλι το πρόσφατο βιβλίο της, και όταν λέω «θέμα» εννοώ την Peta Credlin, ζήτησε από τον αρχισυντάκτη της εφημερίδας «The Australian», Chris Mitchell να στείλει την Νίκη από «εκεί που ήρθε». Αυτό δεν συνέβη ποτέ αλλά η Νίκη έχει αποδείξεις ότι όντως η κ. Credlin ζήτησε «την κεφαλή της επί πίνακι» εξού και ο λόγος για τον οποίο το επικαλείται απαντώντας στην διευθύντρια του γραφείου του πρώην πρωθυπουργού την Πέμπτη, η οποία μία μέρα πριν χαρακτήρισε την Νίκη Σάββα «δήθεν δημοσιογράφο».
Και φτάσαμε στο σήμερα. Η δημοσιογράφος που τολμούσε να τα βάλει με πρωθυπουργούς, με πολιτικούς συμβούλους, να πει τη γνώμη της αδιαφορώντας για πόσους και ποιους θα δυσαρεστήσει, να πει αυτά για τα οποία οι άλλοι συνάδερφοί της σιωπούσαν θυσιάζοντας την αλήθεια στο βωμό της διατήρησης καλών σχέσεων με την εξουσία ή άλλων πολιτικών σκοπιμοτήτων, «ξαναχτύπησε».
Για να σας περιγράψω τη σημασία αυτού του βιβλίου στην πολιτική ζωή της χώρας αλλά και το μέγεθος της φουρτούνας που προκάλεσε στους κύκλους δημόσιας διοίκησης και στην πολιτική σκηνή της Καμπέρας θα σας πω μόνο τούτο. Τα 6.000 αντίτυπα του βιβλίου «Ο δρόμος προς την καταστροφή», που κυκλοφόρησε στα βιβλιοπωλεία της χώρας στις 7 του Μάρτη, εξαντλήθηκαν μέσα σε μία μέρα.
Αυτή τη φορά μάλιστα, το «το χτύπημα της Νίκης» ήρθε με κάποια σχόλια, και εννοώ αυτά που διαφημίζουν το βιβλίο της και που σίγουρα είδε και επικύρωσε η ίδια, τα οποία είναι σαν να γράφτηκαν από σύμβουλο του Εργατικού Κόμματος. Ιδού ένα από τα «φοβερά»… σχόλια: «Στον Kevin Rudd δεν δόθηκε καμία προειδοποίηση αλλά ακόμα και κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες αυτός παρέμεινε στην εξουσία περισσότερο καιρό από τον Tony Abbott. Η Julia Gillard προειδοποιήθηκε πολλές φορές αλλά ακόμα και αυτή παρέμεινε στην εξουσία πολύ περισσότερο καιρό από ό,τι ο Tony Abbott. Ο Abbott αδιαφόρησε για όλες τις προειδοποιήσεις από την αρχή έως το τέλος, είτε αυτές ήταν δημόσιες είτε ιδιωτικές, είτε προέρχονταν από τους φίλους του, τους συνεργάτες ή τα μέσα μαζικής ενημέρωσης».
Ο πρόλογος του εισαγωγικού σημειώματος λέει πολλά. Η Νίκη Σάββα, η συντηρητικών πολιτικών πεποιθήσεων δημοσιογράφος, που σύμφωνα με έναν βουλευτή του Φιλελεύθερου Κόμματος «ξέρει πολύ καλά το κόμμα και τους ψηφοφόρους του», εξετάζει και αποκαλύπτει τι συνέβαινε στο γραφείο του πρωθυπουργού, το ρόλο της διευθύντριάς του, τον τρόπο με τον οποίο αυτή διαχειριζόταν τα πρωθυπουργικά καθήκοντα αλλά και το υπόλοιπο προσωπικό του γραφείου, τη στάση του Tony Abbott ή καλύτερα την απραξία του πρώην πρωθυπουργού και βέβαια πώς όλο αυτό το «αρρωστημένο» περιβάλλον, (χαρακτηρισμός που προκύπτει από τα όσα αναφέρει η Σάββα), οδήγησε στην παταγώδη αποτυχία του Abbott ως πρωθυπουργού και εν συνεχεία στην απομάκρυνσή του από την ηγεσία της χώρας και του κόμματος.
Σε κάποια σημεία μάλιστα η συγγραφέας αφήνει υπονοούμενα για τη σχέση του Tony Abbott με την διευθύντριά του. Υπονοούμενα που δίνουν στις σχέσεις τους μία κάποια ροζ απόχρωση. Και ξέρουμε ότι το ροζ δεν πουλάει μόνο στα κοριτσάκια κούκλες Barbie και φορεματάκια. Όταν το ροζ χρωματίζει τις σχέσεις ενός πρωθυπουργού με μία εργαζόμενή του και μάλιστα διευθύντρια του γραφείου του, για την οποία έχουν ειπωθεί πολλά τα τελευταία δύο χρόνια, τότε πουλάει γενικώς. Θυμάστε την ροζ απόχρωση στη σχέση της Monica Lewinski με τον Bill Clinton; Νομίζω ότι και μόνο αυτή η ερώτηση-υπενθύμιση, φτάνει.
Η Νίκη Σάββα, όμως, μέσα από το βιβλίο της δεν στόχευε στο να βάλει λίγο ροζ στη ζωή του Τony Abbott. Για άλλη μία φορά η δημοσιογράφος και συγγραφέας, που μεγάλωσε μέσα στους διαδρόμους της εξουσίας, επιχείρησε μία εκ βαθέων πολιτική ανάλυση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται για μία εκ βαθέων ανάλυση της θητείας του Tony Abbott. Εξέτασε τους λόγους που οδήγησαν στην αποτυχία του, βάσει των όσων γνώριζε και των όσων οι άνθρωποι του τότε πρωθυπουργού τής είπαν. Η Νίκη Σάββα έκανε για μία ακόμα φορά τη δουλειά της. «Και θα την ξανακάνω αναλύοντας εξονυχιστικά και τον σημερινό πρωθυπουργό, αν αυτό χρειαστεί» έγραφε προχθές στη στήλη της. Η Peta Credlin χαρακτήρισε τα γραφόμενά τής Σάββα κακόβουλα. Το σίγουρο είναι ότι αν η Credlin δήλωνε κάτι διαφορετικό, θα μας εξέπληττε όλους.
Προανέφερα, όμως, ότι η Νίκη Σάββα ήταν και παραμένει μία δημοσιογράφος που ποτέ δεν έκρυψε και προσθέτω, ποτέ δεν αποπροσανατολίστηκε από την πολιτική της ιδεολογία. Ήταν και παραμένει στο πλευρό του Φιλελεύθερου Κόμματος και αυτό το βιβλίο της το αποδεικνύει περίτρανα. Περίτρανα πιστεύω το αποδεικνύει και η χρονική στιγμή της έκδοσής του.
Πριν από λίγες μέρες, η καταστροφική, για το μέλλον του Συνασπισμού στην εξουσία και την πορεία του στις επόμενες εκλογές και εκδικητική ομολογουμένως, συμπεριφορά του Tony Abbott, ως γνωστόν άρχισε να σπέρνει τη διχόνοια στο κόμμα. Αυτό είναι γεγονός που παρελαύνει σε όλα τα ΜΜΕ της χώρας. Όπως γεγονός είναι τα σχόλια που συνοδεύουν την είδηση, σχόλια όπως το ότι το Φιλελεύθερο Κόμμα ακολουθεί κατά γράμμα τον καταστροφικό δρόμο του Εργατικού Κόμματος, δρόμο που χάραξε η διαμάχη Rudd-Gillard. Το βιβλίο της Νίκης Σάββα έρχεται εν μέσω αυτής της πολιτικής πραγματικότητας για το Φιλελεύθερο Κόμμα. Και όπως προανέφερα έχει και σχετική αναφορά στους δύο ορκισμένους μεταξύ τους εχθρούς και αρχηγούς του Εργατικού Κόμματος, τον Kevin Rudd και την Julia Gillard. Επαφίεται σίγουρα στους αναγνώστες, ακροατές και γενικότερα τους ψηφοφόρους της χώρας το αν θα αποδεχθούν την οπτική γωνία της Νίκης Σάββας και τα όσα πρεσβεύει για τον πρώην πρωθυπουργό, δηλαδή το αν θα δεχθούν ότι ο κ. Abbott δεν είναι από ηγετική «πάστα». Εμμέσως πλην σαφώς, αυτό υποννοεί η Νίκη Σάββα. Αυτή απλά ρίχνει τον σπόρο στον δημόσιο βίο. Αν αυτός ο σπόρος εξελιχτεί σε ζιζάνιο που θα πνίξει τις αποσταθεροποιητικές, προς τον νυν πρωθυπουργό Malcolm Turnbull, προσπάθειες του Tony Abbott και θα τον «περιθωριοποιήσει» αυτό θα το δούμε. Εκείνο πάντως που είναι φανερό είναι ότι το βιβλίο της Νίκης Σάββα όσο και αν αυτή επιμένει ότι είναι μία εκ βαθέων πολιτική ανάλυση του άμεσου παρελθόντος και μόνο είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι μία πολιτική κίνηση και όπως κάθε κίνηση στην σκακιέρα της εξουσίας, το τι θα επιτύχει ή ποιες θα είναι οι συνέπειες θα φανεί σύντομα.