ΜΗΠΩΣ μας έχουν ματιάσει;
ΜΗΠΩΣ εκεί βρίσκεται, τελικά η ρίζα του κακού;
ΜΗΠΩΣ πρέπει να υποβληθεί ο λαός μας σε ένα μαζικό ξεμάτιασμα;
ΚΑΙ αυτό το λέω, γιατί το ξεμάτιασμα είναι, ενδεχομένως, η μόνη λύση που μας απομένει.
ΥΠΑΡΧΕΙ βέβαια και η ομαδική ψυχανάλυση, αλλά οι ψυχίατροι χρεώνουν περισσότερα και από το… ΔΝΤ.
ΑΣΕ που δεν υπάρχουν πια και ψυχίατροι στο ύψος του Σίγκμουντ Φρόιντ, για να τους εμπιστευθείς.
ΚΑΤΙ κομπογιαννίτες είναι η νέα γενιά των ψυχαναλυτών που δεν διαφέρουν από τους κορυφαίους οικονομολόγους που μας… κουράρουν.
Η μόνη λογική εξήγηση που μπορεί να δοθεί στο γιατί όλοι μάς κυνηγούν και θέλουν να μάς καταστρέψουν -δανειστές, εταίροι και ισχυροί του κόσμου-, είναι γιατί μας ζηλεύουν…
ΣΤΗ ζήλια τους και στο φθονερό τους «μάτι» οφείλονται όλα.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ σερνόμαστε σαν ζαλισμένες κότες και παρά τις προσπάθειές μας, δεν μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας.
ΣΤΟ μάτιασμα έχουν τις ρίζες τους οι απανωτές χρεοκοπίες του νεοελληνικού κράτους, από την ημέρα της ίδρυσής του μέχρι σήμερα.
ΣΤΟ μάτιασμα, επίσης, οφείλονται και ένα σωρό άλλες κακοδαιμονίες που μας βασανίζουν, όπως ο αιώνιος διχασμός και οι εμφύλιοι που τον συνοδεύουν.
ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΑ, σας λέω, είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας, και ουδεμία σχέση έχουν, με την απουσία του κράτους, την έλλειψη παιδείας, την ανομία, την κακοδιαχείριση, τη φτώχεια και όσα άλλα μας προσάπτουν.
ΟΛΑ αυτά τα λένε για να θολώσουν τα νερά και να αποσπάσουν την προσοχή μας από την πραγματική αιτία: το μάτιασμα…
ΜΑΣ μάτιασαν γιατί μας ζηλεύουν, αγαπητοί αναγνώστες. Μας ζηλεύουν για τους προγόνους μας και τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό που κληρονομήσαμε.
ΑΝ κοντά στη ζήλια τους προσθέσουμε και το γεγονός ότι μας φοβούνται, ότι τρέμουν στη σκέψη ότι μια ισχυρή Ελλάς θα τους έβαζε και τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι, έρχεται και δένει η… θεωρία μου, την οποία «εμπνεύστηκα» βλέποντας το σκίτσο του Αρκά που δημοσιεύω.
ΜΟΝΟ μια καλή ξεματιάστρα μπορεί να μας βγάλει από το λάκκο των λεόντων που βρισκόμαστε και να μας βοηθήσει να σταθούμε στα πόδια μας.
ΟΛΑ τα άλλα τα έχουμε δοκιμάσει. Από θαύματα, τάματα, ευχέλαια, προσευχές και κατάρες, μέχρι δάνεια, απειλές, μνημόνια, οικονομικές συνταγές και απανωτές μεταρρυθμίσεις.
ΤΙΠΟΤΑ από αυτά δεν μας έχει μέχρι στιγμής βοηθήσει. Το τελευταίο μας χαρτί το παίξαμε πέρυσι, ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ που μας είχε υποσχεθεί ότι θα έσκιζε τα μνημόνια από την πρώτη μέρα που θα αναλάμβανε την εξουσία και θα οδηγούσε και πάλι τη χώρα στη Γη της Επαγγελίας.
ΤΡΕΙΣ φορές μέσα σε οκτώ μήνες έδωσε ο περήφανος λαός μας (για χάρη της αξιοπρέπειάς του…) στον ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία και παρά τα αποτελέσματα των μετωπικών του συγκρούσεων με την πραγματικότητα, είναι έτοιμος να χτυπήσει με το κεφάλι στον ίδιο τοίχο…
ΑΥΤΟ σημαίνει ότι κάτι άλλο θα πρέπει να συμβαίνει. Κάποια άλλη αιτία θα υπάρχει που σχετίζεται με τον μεταφυσικό κόσμο και όχι με αυτόν που ζούμε.
ΑΥΤΟΣ είναι και ο λόγος που κάθε τόσο, ο Θεός της Ελλάδας δεν αφήνει τον περιώνυμο λαό του χαθεί.
ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ μας ο μεγαλοδύναμος να προσπαθούμε, πιασμένοι από τα μαλλιά μας, να γλυτώσουμε από έναν ακόμα εθνικό πνιγμό, μας έριξε, ως μάννα εξ ουρανού, το σωσίβιο των… προσφύγων.
ΤΗΝ ευκαιρία του σωσιβίου αυτού άρπαξε από τα μαλλιά η κυβέρνηση Τσίπρα, που θαλασσοπνίγεται εδώ και 13 μήνες, προκείμενου να ξεπεράσει την αξιολόγηση των… θεσμών και να γλυτώσει, έστω και προσωρινά, από τις Συμπληγάδες Πέτρες του Σόιμπλε.
ΤΩΡΑ πια έχει κάθε λόγο να επικαλεσθεί ότι η κυβέρνησή του δεν κατάφερε να τηρήσει τα συμφωνηθέντα του τελευταίου μνημονίου, γιατί ανάλωσε όλες τις δυνάμεις να αντιμετωπίσει την προσφυγική κρίση.
ΚΑΙ επειδή η ίδια κρίση, απειλεί περισσότερο τη Γερμανία και την υπόλοιπη Ευρώπη απ’ ό,τι την Ελλάδα, ο Τσίπρας και το επιτελείο των στρατηγικών του σχεδιαστών πιστεύουν ότι οι Ευρωπαίοι και στην αξιολόγηση θα πουν «ναι» και περισσότερα ευρώ θα μάς δώσουν.
ΜΕ λίγες κουβέντες, ξεχνούν τους όρκους που έδιναν, ότι δεν θα αφήσουν τη χώρα να μετατραπεί «σε αποθήκη ψυχών» και δέχονται να φιλοξενήσουν όσους πρόσφυγες χρειαστεί, προκειμένου να διατηρηθούν στην εξουσία όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο.
ΑΠΟ την πλευρά τους, οι Ευρωπαίοι -που κατά βάθος είναι πιο κυνικοί από την ελληνική κυβέρνηση, που πίνει νερό στο όνομα της… φιλανθρωπίας-, αν και γνωρίζουν ότι ο ελληνικός κρατικός μηχανισμός είναι εντελώς μπάχαλο και η χώρα δεν διαθέτει τις απαραίτητες υποδομές και την οργάνωση για να τα βγάλει πέρα, στρουθοκαμηλίζουν.
ΑΥΤΟ που εννοώ είναι ότι όλοι γνωρίζουν πως η πατρίδα μας, η οποία δεν μπορεί να βοηθήσει και να εξυπηρετήσει τους Έλληνες, θα φιλοξενήσει δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες που δεν αποκλείεται να ξεπεράσουν σύντομα τις 100.000…
ΑΥΤΟ σημαίνει ότι οι πρόσφυγες περισσότερο θα ταλαιπωρηθούν, παρά θα φιλοξενηθούν στη χώρα μας, αλλά αυτό κανέναν (πλην των προσφύγων που δεν μπορούν να κάνουν τίποτα) δεν ενδιαφέρει.
ΑΠΟ τη στιγμή που οι αφίξεις των προσφύγων ξεπεράσουν τον αριθμό αυτών που έχει τη δυνατότητα να «φιλοξενήσει» η χώρα, τα προβλήματα θα αρχίσουν να λειτουργούν σαν χιονοστιβάδα.
ΣΥΝΕΠΩΣ, πριν η κατάσταση ξεφύγει από κάθε έλεγχο, πράγμα που θα θέσει σε άμεσο κίνδυνο την εσωτερική ασφάλεια της χώρας, η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να γνωρίζει ότι η φιλοξενία και τα φιλάνθρωπα αισθήματα που έδειξε ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων, μπορεί να μετατραπεί σε κοινωνική οργή και μίσος με απρόβλεπες συνέπειες και κατά των προσφύγων και κατά της ίδιας της κυβέρνησης.
ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ, μάλιστα, την προϊστορία των ελληνικών κυβερνήσεων που αφήνουν τα πάντα για να τα κάνουν, όπως κι όπως, την τελευταία στιγμή και ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι η χειρότερη και πιο ανοργάνωτη που έχει περάσει από τη χώρα, πολύ φοβάμαι ότι δεν έχουμε δει ακόμα τα χειρότερα.
ΤΑ όσα λαμβάνουν χώρα τις δύο τελευταίες εβδομάδες στην Ειδομένη, όπου έχει χάσει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα και η κυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων «πατριωτών» αδυνατεί να ελέγξει, ακόμα και των αριθμό των προσφύγων που φτάνουν και συνωστίζονται στα κλειστά σύνορα, έχω αρχίσει να πιστεύω ότι το προσφυγικό πρόβλημα μπορεί να πάρει εφιαλτικές διαστάσεις.
ΕΙΝΑΙ χαρακτηριστικό το γεγονός και μόνο ότι η κυβέρνηση αιφνιδιάστηκε από τη συνεχιζόμενη αύξηση των προσφυγικών ροών, παρ’ ότι έβλεπε ότι η κατάσταση στη Συρία πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο την τελευταία τριετία και το κλείσιμο των συνόρων και δεν έλαβε κανένα μέτρο προστασίας της χώρας.
ΑΦΗΣΕ -ως συνήθως- και αυτά τα προβλήματα να τα λύσει ο χρόνος και ο χρόνος τα «έλυσε» και αυτά, όπως και τόσα άλλα που κατά καιρούς του… αναθέτουμε, εις βάρος της Ελλάδας.
ΚΑΙ εντάξει οι έρμοι οι πρόσφυγες, αυτοί κάποια στιγμή, θέλουν-δεν θέλουν, θα ξεκολλήσουν από τις λάσπες της Ειδομένης…
Η Ελλάδα, όμως; Πότε θα καταφέρει να ξεκολλήσει από το βούρκο της συνεχιζόμενης παρακμής που τελειωμό δεν έχει;
