Ανήμερα της 25ης Μαρτίου 2016 -στην εθνική μας γιορτή- στο Νοσοκομείο «The Women’s» της Μελβούρνης, γεννήθηκε η Αριάδνη, κόρη του Μανώλη Κάππα και της Μαγδαληνής Κάππα (το γένος Κλάδη), αλλά και η μικρή αδερφή της κατά τέσσερα χρόνια μεγαλύτερης Αγγελικής.
Η οικογένεια σήμερα χαίρεται την ευτυχία της.
Στην επίσκεψή μου στο Νοσοκομείο, έτσι ασυναίσθητα ήρθαν στο μυαλό μου εκείνα να τα περίφημα λόγια του αρχαίου μας ιστορικού Ξενοφώντα, που είναι η πρώτη φράση στην Κύρου Ανάβαση που διδαχθήκαμε όλοι στο Γυμνάσιο, στο μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών: «Δαρείου και Παρισάτιδος γίγνονται παίδες δύο».
Ταυτόχρονα, βλέποντας τη νέα μας Αριάδνη της Μελβούρνης -και Ariadne στα Αγγλικά- ένιωσα ένα δυνατό ανθρώπινο αίσθημα πως η μόνη μορφή αθανασίας του ελληνικού έθνους, για την οποία μπορούμε να είμαστε μάλλον σίγουροι, είναι τα ονόματά μας.
Και αυτό γιατί η Αριάδνη ήρθε στη Μελβούρνη από το πιο απόμακρο ελληνικό μας παρελθόν. Φαίνεται ότι οι γονείς της κρατούν γερά τον «μίτο της Αριάδνης» και βγήκαν από τον μυθικό «λαβύρινθο» ελεύθεροι στη μεγάλη μας Μελβούρνη.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ
Η μυθική Αριάδνη ήταν κόρη του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα και της βασίλισσας Πασιφάης -της ολοφώτεινης- και ετεροθαλής αδελφή του Μινώταυρου, από τα … εξωγήινα καμώματα της Πασιφάης.
Στα πρώτα χρόνια στο Δημοτικό Σχολείο μαθαίνουμε ότι ο Μίνωας νίκησε τους Αθηναίους και τους ανάγκασε να τού πληρώνουν φόρο. Κάθε χρόνο έπρεπε να τού στέλνουν επτά νέες και επτά νέους για να τούς τρώει ο Μινώταυρος.
Ο Μινώταυρος ήταν ένα τέρας µε κεφάλι ταύρου και σώµα ανθρώπινο. Ζούσε κλεισµένος στον Λαβύρινθο, στο υπόγειο του παλατιού τού Μίνωα, που τον είχε φτιάξει ο Αθηναίος μηχανικός και αρχιτέκτονας Δαίδαλος. Είχε πολλούς διαδρόµους και δωµάτια και κανένας ποτέ δεν είχε καταφέρει να βγει από εκεί μέσα.
Ο Θησέας αποφάσισε να πάει να σκοτώσει τον Μινώταυρο. Εκεί ο Θησέας γνώρισε την κόρη του Μίνωα, την Αριάδνη. Θαµπωµένη η νέα από την οµορφιά του Θησέα, θέλησε να τον βοηθήσει. Γι’ αυτό τού έδωσε ένα κουβάρι νήµα, τον µίτο, και τον συµβούλευσε να δέσει την άκρη του στην είσοδο του Λαβύρινθου και να τον ξετυλίγει. Ο Θησέας µπήκε µε θάρρος στο Λαβύρινθο, ξετυλίγοντας το κουβάρι. Κάποια στιγµή άκουσε το άγριο µουγκρητό του Μινώταυρου. Όταν συναντήθηκαν, πάλεψαν σκληρά. Ο Θησέας σκότωσε το φοβερό τέρας µε το σπαθί του και βγήκε απ’ τον Λαβύρινθο θριαμβευτής µαζεύοντας το νήµα.
Το ίδιο βράδυ ο Θησέας και οι νέοι της Αθήνας έφυγαν από την Κρήτη. Μαζί τους πήραν και την Αριάδνη που αγάπησε τον ήρωα. Ταξίδεψαν χαρούµενοι µέχρι το νησί της Νάξου. Εκεί βγήκαν σε µιά ακρογιαλιά για να ξεκουραστούν. Τότε όµως πέρασε από εκεί ο θεός Διόνυσος. Είδε την Αριάδνη, θαµπώθηκε από την οµορφιά της και την πήρε και την έκανε γυναίκα του.
Ο Διόνυσος, ο θεός του κρασιού και της χαράς, κατοικούσε στη Νάξο, γιατί βγάζει εξαιρετικά σταφύλια και περίφημο κρασί. Μαζί της πήγαν στον Όλυμπο, την κατοικία των θεών. Στην πορεία, η Αριάδνη λατρεύτηκε ως θεά σε πολλά μέρη της Ελλάδας, στην Κρήτη, τη Νάξο, τη Δήλο, την Κύπρο, ακόμη και στη Ρώμη.
Το όνομά της σημαίνει πολύ αγνή (άρια+αγνή) και το έκαναν πιο εύηχο ως Αριάδνη. Ως θεά πλέον, συνδέθηκε με τον κύκλο της ζωής και κάθε χρόνο έρχεται στη ζωή ως βλάστηση, γονιμότητα και ανανέωση της ίδιας φύσης και της ζωής.
Ο μύθος έχει πολλές παραλλαγές -πάντοτε πολύ ανθρώπινες- και πάρα πολλοί καλλιτέχνες έχουν εμπνευστεί από την ιστορία και τη ζωή της.
ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ
Λέγεται ότι όλοι οι μύθοι μας έχουν και ξεχωριστούς συμβολισμούς. Η θανάτωση του Μινώταυρου από τον Θησέα μπορεί να συμβολίζει το τέλος της ανθρωποθυσίας. Το σκληρό και άγριο αυτό έθιμο καταργήθηκε από τον ελληνικό πολιτισμό. Ο μίτος είναι η σκέψη, η σωστή κρίση, αλλά και η βούληση.
Ο Λαβύρινθος είναι ένα σύμβολο του εσωτερικού κόσμου του καθενός μας, αλλά και το σύμβολο των ανεξερεύνητων όψεων και δυνατοτήτων τού νου.
Ο ήρωας Θησέας εκπληρώνει το σκοπό του και απελευθερώνει τον τόπο από την κατάρα. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται λυτρωτής και επιστρέφει παίρνοντας μαζί του την Αριάδνη που συμβολίζει την αγνή ψυχή. Η Αριάδνη, όμως, δεν μπορεί να φτάσει στην Αθήνα, γιατί δεν ανήκει στο γήινο βασίλειο.
ΚΑΙ ΩΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο μύθος μας τούτος -κυριολεκτικά ή μεταφορικά- είναι βέβαιο ότι έχει σίγουρο μέλλον. Σωστή επιλογή των γονέων της Αριάδνης να τής δώσουν το όνομα τούτο και για μας την ιστορία της.
Αυτή, όμως, που όντως θα διαιωνίσει το ελληνικό της όνομα, είναι η ίδια η Αριάδνη Κάππα της Μελβούρνης, που πραγματικά κάνει τον ελληνισμό αιώνιο και με όνομα αθάνατο.
Αριάδνη, καλωσόρισες «στον κόσμο τούτο το μικρό, τον μέγα!».
Να σε χαίρονται οι γονείς σου και περισσότερο οι παππούδες και γιαγιάδες σου!
