Περισσότεροι από πεντακόσιοι ειδικοί στο ζήτημα της μετανάστευσης και της μετεγκατάστασης προσφύγων, παρευρέθηκαν στο Διεθνές Συνέδριο του Αυστραλιανού Συμβουλίου Μετεγκατάστασης (Settlement Council of Australia), το οποίο έλαβε χώρα στον χώρο εκδηλώσεων “Zinc” στην Federation Square.
Κεντρικό ζήτημα του συνεδρίου -που συγκαλείται ανά τριετία-, ήταν η τύχη των προσφύγων στην Ευρώπη και ο ρόλος της Αυστραλίας στη μετεγκατάσταση εκείνων που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην προσφυγική κρίση.
Ο τίτλος “Μετεγκατάσταση και υπηκοότητα στην κοινωνία των πολιτών” έδωσε το κεντρικό πνεύμα που εμφορούσε τις εργασίες του συνεδρίου, στο οποίο παρουσιάστηκαν ζητήματα που αφορούν την κινητικότητα των πληθυσμών, το ρόλο του ενεργού πολίτη, την ανάγκη διεθνούς συνεργασίας και τα φλέγοντα ζητήματα της ενσωμάτωσης πληθυσμών και της εθνικής ταυτότητας σε ένα παγκοσμιοποιημένο πλαίσιο.
Για τον “τρομακτικό αριθμό” των 22 εκατομμυρίων “ξεριζωμένων” ανθρώπων έκανε λόγο ο νομικός Geoffrey Robertson, ο οποίος ειδικεύεται στα ανθρώπινα δικαιώματα, τονίζοντας την ανάγκη δημιουργίας ενός διεθνούς πλαισίου προκειμένου να υπάρξει μία συντονισμένη αντιμετώπιση του ζητήματος με τον όσο το δυνατόν πιο δίκαιο και αποτελεσματικό τρόπο. Με αυτόν τον γνώμονα απευθύνθηκε στο συνέδριο και η Βιολέτα Ρουμελιώτη, διευθύντρια του μη κερδοσκοπικού οργανισμού Settlement Services International που παρέχει υπηρεσίες υποστήριξης σε πρόσφυγες, αιτούντες άσυλο, ανάπηρους και άνεργους.
Παρουσιάζοντας την εμπειρία της από την συνεργασία πολλών επιμέρους φορέων, εξήρε το έργο που γίνεται στην Αυστραλία, η οποία έχει πλέον εμπειρία σαράντα και πλέον ετών στην επιτυχημένη υποδοχή προσφύγων και μεταναστών.
“Έχουμε μία πολύ ομοιογενή και συνεκτική πολυεθνική κοινωνία και έχουμε πολλούς λόγους να είμαστε περήφανοι” δήλωσε η κ. Ρουμελιώτη, τονίζοντας ότι τα τελευταία χρόνια, η κοινωνία έχει δείξει μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση και διάθεση συμμετοχής στο προσφυγικό ζήτημα.
“Είναι πολύ αναζωογονητικό το ότι αυτό που για μας και για άλλες υπηρεσίες μετεγκατάστασης προσφύγων στην επικράτεια είναι καθημερινή εργασία, έχει καταφέρει να πυροδοτήσει ένα γενικότερο ενδιαφέρον στην ευρύτερη κοινωνία των πολιτών. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι που μπορούμε να το αξιοποιήσουμε”, είπε, τονίζοντας ότι αυτή η ενεργή συμμετοχή δεν λειτουργεί μόνο προς όφελος των προσφύγων, αλλά και της ευρύτερης κοινότητας.
ΟΙ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ
Αυτού του είδους την συνεργασία επιμέρους φορέων επαίνεσε και ο Oskar Ek-blad, εκπρόσωπος της Σουηδικής Υπηρεσίας Μετανάστευσης, ο οποίος δήλωσε ότι η Αυστραλία αποτελεί υπόδειγμα του τρόπου με τον οποίο η κοινότητα μπορεί να βοηθήσει τις νέες αφίξεις μεταναστών.
“Η Σουηδία μπορεί να διδαχθεί πολλά από την Αυστραλία στον τρόπο θεσμοθέτησης ενός συστήματος αξιοποίησης των ανθρώπινων πόρων των πολιτών” τόνισε. “Δεν χρειάζεται να είναι εθελοντές για να το κάνουν αυτό. Μπορεί να δημιουργηθούν μη κερδοσκοπικές επιχειρήσεις που να καταφέρνουν να είναι βιώσιμες οικονομικά, μέσα από τον ιδεαλιστικό στόχο της βοήθειας προς τους ανθρώπους”.
Ωστόσο, ο διευθυντής του Ινστιτούτου Alfred Deakin για την Ιθαγένεια και την Παγκοσμιοποίηση, Fethi Mansouri τόνισε πως η Αυστραλία έχει την τάση να είναι υπερβολικά επιλεκτική σε αυτούς που δέχεται για μετεγκατάσταση, λέγοντας ότι συχνά αντιμετωπίζει αρνητικά ανθρώπους που είναι θύματα βίαιων συγκρούσεων, διώξεων και καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Υπερθεματίζοντας, ο συντονιστής της Διεθνούς Αμνηστίας για το προσφυγικό, Graham Thom, χαρακτήρισε “περίεργη” την αυστραλιανή προσέγγιση, ειδικά όσον αφορά στην αυστηρή πολιτική μετανάστευσης και προστασίας συνόρων, λέγοντας ότι, από την μία υπάρχουν “καλοί πρόσφυγες που τους εγκαθιστούμε και τους φερόμαστε πολύ καλά” και από την άλλη, όποιος καταφτάνει με βάρκα τυγχάνει πολύ διαφορετικής αντιμετώπισης. Από την μεριά του, ο υφυπουργός πολυπολιτισμικών υποθέσεων, Craig Laundy, ο οποίος ήταν ο κεντρικός ομιλητής στην δεύτερη μέρα του Συνεδρίου, επιβεβαίωσε τις καλές επιδόσεις της Αυστραλίας στην μετεγκατάσταση μεταναστών, αλλά τόνισε ότι αυτήν την στιγμή στο Υπουργείο διεξάγεται μία “πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση” για την αλλαγή του κέντρου βάρους, με στόχο την βελτίωση της προοπτικής απασχόλησης που δημιουργείται την πρώτη πενταετία της μετεγκατάστασης.
