Η Επανάσταση του 1821 δεν υπήρξε ένα γεωγραφικά μεμονωμένο γεγονός στην Πελοπόννησο, στην Στερεά Ελλάδα και στα νησιά του Αιγαίου. Αντιθέτως, ήταν ένα καθολικό πολιτικό και στρατιωτικό γεγονός που συντάραξε όλη την Βαλκανική χερσόνησο. Σημαντικές επαναστατικές κινήσεις δημιουργήθηκαν τόσο στην Κρήτη, όσο και στη Θεσσαλία, στη Μακεδονία και τη Θράκη. Στο παρόν κείμενο μας θα ασχοληθούμε με την εξέγερση των Μακεδόνων το 1821 και ιδιαίτερα την Χαλκιδική και την τραγική της κατάληξη.
Συγκεκριμένα, οι οργανωμένες επιχειρήσεις των Ελλήνων επαναστατών στη Χαλκιδική δεν κράτησαν περισσότερο από ένα μήνα. Ο επικεφαλής τους Εμμανουήλ Παππάς, είχε την υποστήριξη των μοναχών του Αγίου Όρους, των Κασσανδρινών, των Πολυγυρινών και των Μαδεμοχωριτών. Το στοιχείο του αιφνιδιασμού, όμως, δύο μήνες (μέσα Μαΐου 1821) μετά το ξέσπασμα της επανάστασης στην Πελοπόννησο, είχε χαθεί οριστικά.
Παρ’ όλα αυτά, στις αρχές Ιουνίου οι επαναστάτες βρέθηκαν πρόσκαιρα έξω από τη Θεσσαλονίκη. Είχαν όμως να αντιμετωπίσουν το στρατό του ικανού Μπαϊράμ-πασά (και αργότερα τις δυνάμεις του τρομερού Μεχμέτ Εμίν-πασά) χωρίς ουσιαστική συνεργασία με τους οπλαρχηγούς του Ολύμπου και της δυτικής Μακεδονίας.
Σύντομα οι επιχειρήσεις μεταβλήθηκαν σε συνεχή υποχώρηση και τυπικά έσβησαν με την καταστροφή της Κασσάνδρας (Οκτώβριος 1821) και τη φυγή του Εμμανουήλ Παπά στην Ύδρα (Νοέμβριος 1821). Πολυάριθμοι πρόσφυγες κατέφυγαν τότε στις Βόρειες Σποράδες.
Ο Σύλλογος Χαλκιδικέων Μελβούρνης «Ο Αριστοτέλης ο Σταγείριτης» επί προεδρίας του Γεωργίου Αμπελά καθιέρωσε να εορτάζεται η επανάσταση στη Χαλκιδική το Μάιο του 1821 και είναι ο μόνος Σύλλογος Χαλκιδικέων εκτός Ελλάδας που τιμά την επέτειο.
Αυτή την Κυριακή, 22 Μαΐου, ο Σύλλογος Χαλκιδικέων θα κάνει δοξολογία και τρισάγιο στη μνήμη των πεσόντων στο ναό Άξιον Εστί.
Θα ακολουθήσει κατάθεση στεφάνων στο μνημείο που βρίσκεται στο προαύλιο του ναού και στη συνέχεια θα ακολουθήσει η «Γιορτή της Μητέρας» στην αίθουσα της εκκλησίας.
