Ένας λυγμός, στην αρχή μιας κουβέντας προαναγγέλλει, συνήθως, ότι στη συνέχεια, η ατμόσφαιρα θα είναι φορτισμένη.
Αν γνωρίζεις το θέμα, έστω και σε γενικές γραμμές, νομίζεις ότι είσαι, κατά κάποιον τρόπο, “θωρακισμένος”.
Όπως, όμως, έχω διαπιστώσει ξανά και ξανά, αυτό δεν ισχύει σ’ όλες τις περιπτώσεις.
Σίγουρα, όχι στην παρούσα.
Οι εικόνες που σου δίνονται, από την αρχή, σε πείθουν ότι πρόκειται για θαύμα. Εξάλλου, έτσι το χαρακτηρίζει και η επιστήμη.
Ένα έμβρυο που στις 24 εβδομάδες ζωής του διαπιστώνουν οι γιατροί ότι στη θέση του δεξιού πνεύμονα αναπτύσσεται ένα τεράτωμα. Μία κύστη που ζυγίζει 500 γρ. γεμάτη ανόμοια πράγματα, όπως τρίχες, δόντια, κόκαλα, αφαιρείται όταν το έμβρυο είναι τεσσάρων ημερών, ζυγίζει μόνο 1,5 κιλό και η βέρα του πατέρα περνά άνετα από το πέλμα του.
Η Ελένη Γεράση, από το Σίδνεϊ, έζησε το θαύμα που αναβιώνει και μεταδίδει με κάθε λεπτομέρεια σήμερα, για να πει ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Θεό και στην επιστήμη.
Επί οχτώ χρόνια, αφιερώνει ένα μεγάλο μέρος του χρόνου της στο να βοηθά, μ’ όποιον τρόπο μπορεί τους συνανθρώπους της και να φέρνει στο φως το έργο του νοσοκομείου και των επιστημόνων που έσωσαν το παιδί της.
“Το θαύμα που ζήσαμε, μαζί με τον άντρα μου, όχι μόνο μας έδεσε άρρηκτα μεταξύ μας, αλλά μας έκανε πολύ πιο ευαίσθητους στον ανθρώπινο πόνο. Δεν είμαστε πλούσιοι, προσφέρουμε όμως και από το υστέρημά μας προκειμένου να βοηθήσουμε κάποιον που έχει ανάγκη από στήριξη οικονομική ή ηθική”.
“Όταν γέννησα ήταν 50 γιατροί γύρω μου. Ήδη, μας είχαν προειδοποιήσει ότι η πιθανότητα να ζήσει η κόρη μας είναι μόνο 10%. Πρότειναν έκτρωση, αλλά δεν δεχτήκαμε”.
Μου μεταδίδει την εικόνα και την ουσία του θέματος λακωνικά, όχι όπως λέει, γιατί “έχουν ξεθωριάσει, ύστερα από οχτώ χρόνια οι άλλες εικόνες και τα συμβάντα, αλλά γιατί από την απόφασή μας αυτήν την κρίσιμη στιγμή, κρεμόταν η ζωή του παιδιού μας”.
Στη συνέχεια, ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων που την φέρνει, όπως θα πει η ίδια “στην αρχή του Γολγοθά”.
Ήμουν 24 εβδομάδων έγκυος όταν αισθάνθηκα φοβερούς πόνους, ακριβώς όπως όταν γέννησα το πρώτο μου παιδί, την Σοφία.
Δεν μπορούσα να περπατήσω, η αναπνοή μου είχε κοπεί. Το χειρότερο όμως ότι το παιδί δεν κινιόταν μέσα μου. Με πήρε ο άντρας μου στο Royal Prince Alfred Hospital . Εκεί διαπιστώθηκε ότι το παιδί δεν είχε πνεύμονες και η καρδιά του είχε μετατοπιστεί από ένα τεράτωμα, όπως ονομάζεται. Μια κύστη με μαλλιά, κόκαλα, δόντια, που όταν την αφαίρεσαν ζύγιζε 500 γραμμάρια. Είναι μια περίπτωση που παρουσιάζεται μία φορά στις 40.000.
Τεχνητή αναπνοή, συνεχής αφαίρεση των υγρών από το δικό μου σώμα και αυτό του μωρού μας που οι γιατροί, μας είπαν από την αρχή, ότι μόνο ένα θαύμα μπορεί να το σώσει. Επί ένα μήνα ήμουν στο κρεββάτι ακίνητη με πόνους τοκετού και αγωνία για τη ζωή του παιδιού μας. Μια μικρή ηρωίδα που δεν είχε σκοπό, να φύγει από κοντά μας και πάλευε, ανταποκρινόμενη στις προσπάθειες των γιατρών να την σώσουν”.
Η αφήγηση θα κοπεί από λυγμούς που προσπαθεί η Ελένη Γεράση, με δυσκολία να πνίξει.
“Είσαι μητέρα;” με ρωτά, απροειδοποίητα, σαν να φοβάται ότι δεν μπορώ να συλλάβω στην πληρότητά τους, αυτά που μου εμπιστεύεται. “Γιατί, μόνο μια μάνα μπορεί να με νιώσει” συμπληρώνει χωρίς να περιμένει τη δική μου απάντηση.
ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΟΛΑ
“Οι γιατροί ήθελαν να βεβαιωθούν ότι είμαστε προετοιμασμένοι για τη χειρότερη εκδοχή.
Εμείς όμως δεν είχαμε χάσει την ελπίδα μας ούτε στιγμή. Πιστεύαμε στη βοήθεια του Θεού και της επιστήμης. Ένα μήνα που ο άντρας μου δεν έφυγε στιγμή από κοντά μου, είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε ότι οι γιατροί κατέβαλλαν κάθε δυνατή προσπάθεια για να σώσουν το παιδί μας. Ήταν μια δύναμη που μεγάλωνε την πίστη μας στο θαύμα που θα γινόταν. Μας είχαν πει ότι, ακόμη κι’ αν ζήσει, το πιθανότερο είναι ότι θα έχει κάποια πάθηση.
Η Δήμητρα, όμως, το μικρό μας αγγελούδι, τους διέψευσε. Είναι υγιέστατη, μ’ ένα μικρό, ανεπαίσθητο μόνο σημάδι εκεί που έγινε η επέμβαση, τέσσερις μέρες μετά τη γέννησή της, όταν ζύγιζε 1,5 μόνο κιλό!
Είναι εκεί για να μας υπενθυμίζει ότι είναι μια αγωνίστρια!
Κυκλοφορεί μέσα στο σπίτι κι έχει μια αύρα μαγική. Μας υπενθυμίζει κάθε ώρα, κάθε λεπτό, ότι, ναι, γίνονται θαύματα σ’ αυτόν τον κόσμο, φτάνει να πιστεύει κανείς σ’ αυτά και να μην καταθέτει τα όπλα, έστω και όταν όλα δείχνουν ότι δεν υπάρχει ελπίδα καμιά”.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΓΝΩΜΟΝΕΣ
Η υπόσχεση που έδωσε η Ελένη στον εαυτό της, πριν οχτώ χρόνια, όταν, για πρώτη φορά, κράτησε στην αγκαλιά της το νεογέννητο μωρό της, ήταν ότι θα κάνει το παν για να βοηθήσει, μ’ όποιον τρόπο μπορεί το ίδρυμα Grace Centre for Newborn Intensive Care που σε καθημερινή βάση σώζει νεογέννητα με σοβαρές παθήσεις που απειλούν τη ζωή τους.
“Δεν είμαστε αγνώμονες. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν ελλείψεις, όπως αναπνευστήρες για έναν νέο θάλαμο του νοσοκομείου. Αυτός είναι και ο λόγος που προσπαθούμε να ευαισθητοποιήσουμε το κοινό να συμβάλει σ’ αυτήν την προσπάθειά μας. Τους καλούμε, αυτή τη φορά σε μια εκδήλωση που αν ανταποκριθούν θα είμαστε σε θέση να υλοποιήσουμε το στόχο μας”.
Πρόκειται για έναν συνδυασμό, όπως πληροφορούμαστε, του τερπνού μετά του ωφελίμου. Έναν επίσημο χορό-δείπνο το “Tiny Miracles Gala Dinner ” που θα λάβει χώρα στο Doltone House Sylvana Waters του Σίδνεϊ τον Ιούλιο.
Ο στόχος να συγκεντρωθεί το ποσό των $100.000 για την εξασφάλιση των δύο αναπνευστήρων.
Παρόμοιες εκδηλώσεις από τους ευγνώμονες γονείς Ελένη και Μάριο Γεράση, έχουν γίνει ξανά τα τελευταία οχτώ χρόνια με άριστα αποτελέσματα.
“Οι άνθρωποι δίνουν απλόχερα, έστω και από το υστέρημά τους, όταν βεβαιωθούν ότι πρόκειται η προσφορά τους να ευδοκιμήσει. Από την άλλη πλευρά αισθανόμαστε ότι όλη αυτή η προσφορά είναι καλό να γίνει σε μια ατμόσφαιρα χαράς. Γι’ αυτό και η εκδήλωση θα είναι ξεχωριστή. Ωραία ατμόσφαιρα, εκλεκτή μουσική, χορός, δείπνο εντυπωσιακό. Ήδη υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από άτομα της ομογένειας, αλλά και της ευρύτερης αυστραλιανής κοινωνίας, γεγονός που μας χαροποιεί ιδιαίτερα και μας δίνει την ενθάρρυνση να συνεχίσουμε το έργο μας. Μαζί μας, σ’ αυτήν την προσπάθεια, φροντίζουμε πάντα να έχουμε και τις δύο κόρες μας, οι οποίες είναι ήδη ευαισθητοποιημένες στο θέμα της φιλανθρωπίας. Η Δήμητρα ιδιαίτερα, έχει φυσικά κάθε λόγο να είναι εκεί και να προσπαθεί με τον τρόπο αυτό να πει ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στην επιστήμη και στο Θεό που της χάρισαν τη ζωή”.
Όσοι ενδιαφέρονται για την εκδήλωση αυτή και το έργο της Ελένης και Μάριου Γεράση, μπορούν να τηλεφωνήσουν στο 0414 372 670.