ΔΕΝ ΞΕΡΩ πόσοι διαβάσατε το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα του «Νέου Κόσμου» της περασμένης Δευτέρας με τίτλο «Να τι έκανα για τη Μακεδονία» αλλά είχε «ψωμί».
ΒΑΣΙΚΑ, με αφορμή πρόσφατη πρωτοβουλία της Παμμακεδονικής Ένωσης Μελβούρνης και Βικτωρίας, με την οποία ζητήθηκε από τους επτά ομοσπονδιακούς και τους 19 πολιτειακούς βουλευτές και γερουσιαστές ελληνικής καταγωγής, να επιδείξουν μεγαλύτερη ευαισθησία στο θέμα του ονόματος της Μακεδονίας, ο ομογενής Θησαυροφύλακας Νότιας Αυστραλίας, Τομ Κουτσαντώνης, έκρινε σκόπιμα να απαντήσει δημόσια μέσω του «Νέου Κόσμου».
ΑΡΚΕΤΑ κομψά, είναι η αλήθεια, ο κ. Κουτσαντώνης έδειχνε μάλλον «ενοχλημένος» από την επιμονή του προέδρου της Παμμακεδονικής Ένωσης, Παναγιώτη Ιασωνίδη, να του ζητήσει «πιστοποιητικό εθνικοφροσύνης».
ΤΟΝ ΚΑΛΕΣΕ μάλιστα, αντί να ζητά «πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης» από τους ομογενείς πολιτικούς όλων των παρατάξεων «να συνεργάζεται μαζί τους» σημειώνοντας χαρακτηριστικά:
«Στα 20 χρόνια της πολιτικής μου καριέρας, διαπίστωσα ότι η πλειοψηφία των ομογενών πολιτικών της Αυστραλίας ανεξαρτήτως σε ποια παράταξη ανήκουν, ενωμένοι, υποστηρίζουν θέματα που αφορούν την παροικία. Ο κ. Ιασωνίδης θα πρέπει να συνεργάζεται μαζί τους σε αυτά τα θέματα».
Ο ΤΟΜ ΚΟΥΤΣΑΝΤΩΝΗΣ θεώρησε «περιττό» να του ζητηθεί το πιστοποιητικό εθνικοφροσύνης αφού όλα αυτά τα χρόνια, όχι μόνο έχει πάρει ξεκάθαρη θέση στο όνομα της Μακεδονίας, αλλά έχει δεχθεί και σκληρές επιθέσεις (όπως και ο πρώην πρωθυπουργός της Ν. Αυστραλίας Mike Rann) από Σκοπιανούς και Τούρκους.
Υπενθύμισε μάλιστα, ότι εκτός από τους αγώνες του για το όνομα της Μακεδονίας:
* Εργάζεται σθεναρά υπέρ της επανένωσης της Κύπρου στο πλαίσιο των αποφάσεων του ΟΗΕ και η Εργατική κυβέρνηση της Νότιας Αυστραλίας είναι η μόνη κυβέρνηση στον κόσμο που μήνυσε την Τουρκία για το θέμα της παράνομης κατοχής περιουσιών κατοίκων της Πολιτείας του.
* Το 2009 η Εργατική κυβέρνηση της Νότιας Αυστραλίας ήταν η πρώτη που αναγνώρισε τη γενοκτονία των Ποντίων μετά από πρόταση του τότε υπουργού Δικαιοσύνης και Πολυπολιτισμού, Michael Atkinson.
* Στηρίζει την πρωτοβουλία του Foundation of Hellenic Studies Νότιας Αυστραλίας για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα.
ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ κανείς ότι αυτοί που ασχολούνται με τα «εθνικά θέματα» είναι και ενήμεροι της δράσης των πολιτικών και δεν ζητούν «αποδείξεις» απ’ αυτούς που οι αγώνες τους είναι γνωστοί.
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ του κ. Κουτσαντώνη μου θύμισε ένα άλλο περιστατικό: Για το πώς η Αυστραλία είναι μια από τις λίγες χώρες που αναγνωρίζει τη FYROM ως Μακεδονία.
ΤΟ ΠΩΣ έγινε αυτό θα σας το αποκαλύψω σήμερα:
Δεκαετία του ’90. Πρωθυπουργός της χώρας ο Paul Keating και υπουργός Μετανάστευσης ο ομογενής Νίκος Μπόλκας.
Δευτέρα απόγευμα ήμουν στο «Νέο Κόσμο» μαζί με τον τότε διευθυντή μας, Δημήτρη Γκόγκο, όταν απρόσμενα μας τηλεφώνησε ο Νίκος Μπόλκας. Ήθελε να μας δει επειγόντως.
ΗΤΑΝ στη Μελβούρνη και ήρθε στα γραφεία της εφημερίδας:
Με την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μάς είπε:
«Θέλω μια καλή δικαιολογία για να πείσω τον Keating. Ο Gareth Evans είναι στα Ηνωμένα Έθνη και πιέζεται να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Μακεδονία». Είναι θέμα ωρών. Βρείτε μου μια καλή δικαιολογία».
Ο ΤΑΚΗΣ Γκόγκος (με τον οποίο είναι στενοί φίλοι) πρότεινε στον Μπόλκα να τηλεφωνήσουν στον γενικό πρόξενο (τότε ήταν ο Γιώργος Βέης στη Μελβούρνη) ή στον πρέσβη μας στην Καμπέρα (Κ. Ζώης).
«ΑΥΤΟ το έχω ήδη προσπαθήσει. Οι Έλληνες διπλωμάτες περιμένουν εντολές από τον υπουργό Εξωτερικών στην Ελλάδα και στην Αθήνα είναι πρωί ακόμα. Εγώ θέλω να πείσω τώρα, αυτή τη στιγμή, τον Keating για να δώσει τη σχετική εντολή στον Evans».
ΜΕΤΑ από αρκετή συζήτηση και σκέψη ο Τάκης Γκόγκος λέει στον Μπόλκα:
«Δεδομένου ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία (αργότερα τα αναγνώρισαν με αυτό το όνομα) ας πεις στον πρωθυπουργό να περιμένει και έτσι θα κερδίσουμε χρόνο».
ΑΠΟ το γραφείο του Γκόγκου στο «Νέο Κόσμο» ο Μπόλκας τηλεφώνησε στον Αυστραλό πρωθυπουργό και του είπε:
«Paul, νομίζω ότι θα πρέπει να πειστεί ο Gareth Evans να μην προβεί σε καμιά κίνηση. Ας περιμένουμε τουλάχιστον τις ΗΠΑ».
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ του Keating ήταν θετική. «Αυτό θα γίνει» του είπε. Μάλιστα αστειεύτηκε λέγοντας ότι «εξάλλου, αυτή είναι η εξωτερική μας πολιτική. Να ακολουθούμε την Αμερική!».
ΣΤΙΣ μέρες που ακολούθησαν μεγάλη αντιπροσωπεία ομογενών πήγε στην Καμπέρα, είδε τον Keating, τον Evans και τον Μπόλκα και «συμφώνησε» στην πολιτική που θα ακολουθούσε η αυστραλιανή κυβέρνηση.
Η ΚΑΜΠΕΡΑ είχε αποφασίσει να αποκαλεί τα Σκόπια FYROM έως ότου λυθεί το θέμα της ονομασίας, αλλά τη γλώσσα τους «Μακεδονική».
ΑΥΤΟ το τελευταίο ενόχλησε τους ομογενείς και έσπευσε να το εκμεταλλευτεί στο έπακρο ο τότε πολιτειακός πρωθυπουργός, Jeff Kennett, ο οποίος έγινε «ήρωας» στα μάτια των Ελλήνων καθώς η κυβέρνησή του χαρακτήρισε τη γλώσσα Macedonian (Slavonic).
ΠΑΡΑ το γεγονός ότι οι Πολιτείες δεν μπορούν να εφαρμόζουν εξωτερική πολιτική ο Kennett «στρίμωχνε» όσο μπορούσε τους Εργατικούς και οι ομογενείς στρέφονταν κατά του …Μπόλκα, του ανθρώπου που συνέβαλε όσο κανείς άλλος η Αυστραλία, ακόμα και σήμερα, να αναγνωρίζει τα Σκόπια ως FYROM.
ΑΞΙΖΕΙ να σημειωθεί ότι ο ίδιος τότε ήταν υπουργός Μετανάστευσης. Υπουργός, δηλαδή, για όλες τις μειονότητες της Αυστραλίας.
Οι καταγόμενοι από τη FYROM ήταν εξαγριωμένοι μαζί του και τον προπηλάκιζαν δημόσια σε εμφανίσεις του.
Τον αποδοκίμαζαν όμως και ομογενείς!
ΕΓΡΑΨΑ τότε ένα πρωτοσέλιδο δημοσίευμα στο «Νέο Κόσμο» υπέρ του Μπόλκα και αποδοκίμασαν και εμένα!
ΓΙΑΤΙ τα γράφω όλα αυτά;
Γιατί το πιο εύκολο πράγμα είναι να είμαστε «τσάμπα» μάγκες! Να πλειοδοτούμε σε «εθνικισμό» μόνο για να εντυπωσιάζουμε.
Το δύσκολο είναι αθόρυβα και συντονισμένα να επιτελούμε έργο για να κερδίζουμε μάχες…
ΠΑΜΕ σε άλλα θέματα:
Ο ΠΡΟΚΑΤΟΧΟΣ μου στη στήλη (που απουσιάζει προσωρινά) συχνά-πυκνά τα έβαζε με λογοτέχνες της παροικίας μας και ερχόταν σε αντιπαράθεση και μαζί μου.
ΜΟΥ φαίνεται όμως ότι δεν είχε άδικο: Βρέθηκα πρόσφατα σε βιβλιοπαρουσίαση και «έφριξα». Να ενθαρρύνουμε τους λογοτέχνες, δεν λέω. Αλλά όχι και να λέμε τέτοιες υπερβολές! Μα κανείς δεν έχει όριο; Για να μην πω ότι κανείς δεν ντρέπεται…
ΘΥΜΩΜΕΝΟΣ, ο Γιώργος Καλλιάνης με πήρε τηλέφωνο για να με ενημερώσει ότι ο «Παπαφλέσσας» δεν είναι «δικός του» (όπως έγραψα το περασμένο Σάββατο) και ότι εκπροσωπήθηκε στην εκδήλωση που έγινε για την 75η επέτειο της Μάχης της Καλαμάτας καταθέτοντας μάλιστα και στεφάνι! Συμφώνησε πάντως μαζί μου ότι «λίγοι Καλαματιανοί» γνώριζαν έως σήμερα για τη μάχη αυτή που τώρα τιμούμε στη Μελβούρνη!
ΟΣΟΝ αφορά τα σχόλιά μου για τη μεγάλη έλλειψη προσωπικού στα Προξενεία της Αυστραλίας, πολλοί ήταν που τηλεφώνησαν για να συμφωνήσουν μαζί μου.
Μάλιστα, ένας αναγνώστης μου είπε ότι δεν φθάνει που θα πρέπει να περιμένει κανείς μήνες για να εξυπηρετηθεί από το Προξενείο, αλλά αυξάνονται και τα προξενικά τέλη με απόφαση του Υπουργείου Εξωτερικών. Άτιμα μονοπώλια…
