Κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια, η Ελλάδα κυριαρχεί στις παγκόσμιες αγορές με την εξαγωγή δύο προϊόντων: τυρού φέτα και καθηγητών Μαρξισμού. Είναι ένα πολύ επιτυχημένο μείγμα πνευματικής και υλικής τροφής που απευθύνεται σε όλους τους πολίτες που ζουν στην ανάλγητη ληστρική Ευρώπη και την αναίσθητη ιμπεριαλιστική Αμερική. Προέρχονται όλοι τους από την μεγαλοαστική τάξη, είναι συνήθως νυμφευμένοι με γόνους ζάμπλουτων οικογενειών και διαθέτουν μεγάλες καταθέσεις στο εξωτερικό, είτε ως αποτέλεσμα της σκληρής εργασίας τους να πείσουν την ανθρωπότητα για τα δεινά του καπιταλισμού είτε εξαιτίας της μεγάλης προίκας της συζύγου, η οποία -επιμένουν- δεν τους ανήκει, μιας και είναι, επίσης, φεμινιστές.
Η σκληρή τους εργασία περιλαμβάνει ένα εξουθενωτικό ωράριο, από την μια αίθουσα διδασκαλίας σε μια άλλη αίθουσα συνεδρίου, που ολοκληρώνεται με μεγάλα πάρτι που προσφέρονται προς τιμήν τους από εξέχοντα μέλη της καπιταλιστικής τάξης ή, για να μην φαίνεται άμεσα η παρουσία και εκτεθούν από τα αντιδραστικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, από απρόσωπα ιδρύματα, τα οποία, ναι μεν, χρηματοδοτούνται από μεγάλες καπιταλιστικές εταιρείες, αλλά ταυτόχρονα εκτελούν επιμορφωτικό έργο που νομοτελειακά θα οδηγήσει στην ανατροπή του ίδιου του καπιταλισμού, αφού, όπως έλεγε και ο Λένιν, οι καπιταλιστές είναι τόσο χαζοί που θα πουλήσουν ακόμα και το σκοινί που θα τους κρεμάσουν.
Από τη δεκαετία του ’70 το εξαγώγιμο αυτό πνευματικό κεφάλαιο αγωνίζεται από κάθε μετερίζι για να διαφωτίσει, να υπονομεύσει και να ανατρέψει. Τους αρέσει να τσακώνονται με άλλους καθηγητές, ιδιαίτερα από την αριστερά, μιας και η δεξιά κατ’ αυτούς δεν διαθέτει διανόηση, και προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποδείξουν τον ρεβιζιονισμό των αντιπάλων ή τη σιωπηρή τους συμμαχία με την αντίδραση. Πιστεύουν ακράδαντα, ότι το μέλλον θα είναι όπως αυτοί το έχουν σχεδιάσει στο μυαλό και τα βιβλία τους. Μερικοί, μάλιστα, διαθέτουν ατζέντηδες και γραφεία που τους διοργανώνουν διαλέξεις ανά τον κόσμο, όπου πληρώνονται με αδρότατη αμοιβή για να εξηγήσουν στην ανθρωπότητα γιατί η επανάσταση απέτυχε στην Σοβιετική Ένωση και πώς τώρα, με την νέα τροπή που οι ίδιοι δίνουν στον μαρξισμό, όλα θα πετύχουν – η αποτυχία της επανάστασης, μάλιστα, κατά τη θεμελιωμένη επιστημονική διάγνωσή τους, οφείλεται στην προδοσία της από τον ρωσικό λαό, λόγω της αδυναμίας του να αποδεχτεί την ταξική του συνείδηση, πράγμα που χρησιμοποίησε η αντιδραστική νεολίμπεραλ Αμερική για να διαλύσει τα καθεστώτα αυτά εκ των ένδον.
Οι διαλέξεις, οι συνεντεύξεις και οι δημόσιες εμφανίσεις τους διοργανώνονται από μεγάλα γραφεία tour operators, φεστιβάλ ή ερευνητικά κέντρα, η χρηματοδότηση των οποίων προέρχεται και πάλι από τις μισητές καπιταλιστικές κυβερνήσεις που εκμεταλλεύονται τον ιδρώτα της εργατικής τάξης. Αφού δίνουν τις καταπληκτικές διαλέξεις τους σε μεγάλα ακροατήρια, τα οποία έχουν πληρώσει «αλμυρό» εισιτήριο για να τους ακούσουν, παρευρίσκονται σε κοκτέιλ πάρτι με εκπληκτικό μενού με ελληνικά ορντέβρ και μέιν αστακομακαρονάδα, σερβιρισμένα με εκλεκτό κρασί, οίνο καμπανίτη και, βεβαίως, λόκαλ πορτ για την χώνεψη.
Κατά την διάρκεια όλων αυτών των επαναστατικών ενεργειών, μαθαίνουν τα πάντα για την πραγματική κατάσταση της εργατικής τάξης σε κάθε χώρα που επισκέπτονται. Μέσα, μάλιστα, από αυτές τις εμβριθείς ανταλλαγές απόψεων εκκολάπτονται τα βαθυστόχαστα βιβλία τους για τα οποία πληρώνονται προκαταβολικά από μεγάλους εκδοτικούς οίκους, μαζί με πολλά άλλα βιβλία υγιεινής διατροφής και spiritual wellness. Είναι το νέο είδος feel-good politics που καθησυχάζουν τη συνείδηση των ευκατάστατων αστών για την αδράνεια, την παθητικότητα και την αδιαφορία τους, αν και, όπως δηλώνουν, το κάνουν με την πρόθεση να ξυπνήσουν την κριτική σκέψη τους, μέσω μιας ακατανόητης ορολογίας, εξυπνακίστικων λογοπαιγνίων και, βεβαίως, endlessly cracking jokes.
Τα φώτα της δημοσιότητας, δηλαδή του Rupert Murdoch και των υπολοίπων καρχαριών που παραπλανούν τους τίμιους εργαζόμενους, πέφτουν απάνω τους με ειδωλολατρική μανία. Ούτε ο Έλβις στις καλύτερες μέρες του δεν είχε τέτοιο celebrity status!
Ιδιαίτερα όταν επισκέπτονται την Αυστραλία, εμφανίζονται σε όλα τα κανάλια και άπασες τις ραδιοφωνικές εκπομπές: οι ίδιοι νομίζουν ότι αυτό γίνεται για την αξία των ιδεών τους, αλλά οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι αυτό συμβαίνει γιατί στην παρούσα κατάσταση μοιάζουν σαν εξωτικά πτηνά που κρώζουν σε ακατανόητες και σαγηνευτικές γλώσσες άρρητα ρήματα και παραμυθευτικά λογίδρια, προσχήματα και άλλοθι για έναν κόσμο που δεν κατανοούν πλέον.
Κατά τη διαμονή τους, μάλιστα, είναι τόσο απασχολημένοι που δεν έχουν καιρό να επισκεφθούν χώρους εργασίας, να ρωτήσουν κάποιον εργαζόμενο ή να συναντηθούν με σωματεία εργατών για να ενημερωθούν για τα προβλήματα και τα αιτήματά τους. Τα… πάρτια με τα κοκτέιλ και τους καμπανίτες, τους κρατούν δεσμευμένους από το πρωί ώς το βράδυ μέχρι που να ξαναρχίσουν τις παγκόσμιες περιοδείες τους, στα χνάρια της Μαντόνα και του Τζάστιν Μπίμπερ.
Μερικοί από αυτούς, μάλιστα, πρόσφατα επέστρεψαν οίκαδε όταν τους ζήτησαν επισήμως να αναλάβουν δημόσια αξιώματα χάρη στις διασυνδέσεις της μαμάς και τις μετοχές του μπαμπά σε τηλεοπτικούς σταθμούς. Κατέβηκαν στις εκλογές και εξελέγησαν χωρίς ποτέ να έχουν επισκεφθεί τις περιοχές που υποτίθεται ότι θα εκπροσωπούσαν. Πέρασαν μια ή δύο φορές από τα καφενεία της περιοχής και χάρη σε αυτές τις προκλητικές, εναντίον του κατεστημένου, εμφανίσεις, κέρδισαν μιαν επίζηλη θέση στο Κοινοβούλιο, εγκαταλείποντας τον ταξικό αγώνα από τον προμαχώνα των αστικών πανεπιστημίων. Κατά τη διάρκεια της θητείας τους δεν κατόρθωσαν και πάλι να επισκεφθούν ποτέ τον λαουτζίκο που τους ψήφισε και προτίμησαν να εξανεμίσουν τις δυνάμεις τους σε διεθνείς συναντήσεις και δωρεάν μαγκιές, προετοιμάζοντας το δεύτερο στάδιο της καριέρας τους ως σταρ τηλεοπτικών προγραμμάτων και συνεχών συνεντεύξεων σε εφημερίδες, περιοδικά, τηλεόραση, ραδιόφωνο, youtube – οπουδήποτε τέλος πάντων παρουσιάζεται ένα μικρόφωνο.
Είμαι σίγουρος ότι το μέλλον τους ανήκει. Κάποιοι από αυτούς θα επιστρέψουν και πάλι ως πρωθυπουργοί, υπουργοί ή ως πρόεδροι της δημοκρατίας: το ευγενές κατεστημένο από το οποίο προέρχονται τους ετοιμάζει ως διάδοχη κατάσταση. Και μολονότι μερικοί εξ αυτών υποστηρίζουν την επιστροφή στη δραχμή, θα διατηρήσουν τις καταθέσεις σε ξένο συνάλλαγμα και ξένες τράπεζες, εκεί όπου οι ανίεροι κεφαλαιοκράτες εκμεταλλεύονται τον μόχθο τους δίνοντάς τους υψηλότερο επιτόκιο χωρίς τον κίνδυνο πτώχευσης ή τους περιορισμούς των capital control! Αδημονούν, άλλωστε, να εφαρμόσουν τη μαρξιστική τους σκέψη -με δημοκρατικό τρόπο βεβαίως- και με τη συνεργασία υγειών πολιτικών δυνάμεων όπως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Θα τιμήσουν τους θεσμούς αυτούς όπως και προκάτοχοί τους και την υποστήριξη αριστερών φιλελευθέρων προσωπικοτήτων όπως ο κ. Καμμένος και μαρξιστών όπως ο κ. Ζουράρις.
Ευτυχώς, ο υπογράφων το παρόν άρθρο και ανήκει στη διασπορά και σκοπεύει να παραμείνει εκεί μέχρι δευτέρας παρoυσίας, αλλά και είναι μεταμαρξιστής, οπότε δεν ανήκει στα ωραία εξαγώγιμα φρούτα που κοσμούν τις τηλεοπτικές οθόνες με τις σοφίες τους. Είναι, μάλιστα, πεπεισμένος ότι το μέλλον τους ανήκει, η εξουσία τους περιμένει και οι δημοσιογράφοι θα τους λιβανίζουν έως παντελούς εξαντλήσεως. Αναφωνώ και εγώ μαζί τους: Avete Caesares! Morituroi vos salutant! Χαίρετε Καίσαρες! Οι μελλοθάνατοι σας χαιρετούν!
Και ο θεός να βάλει το χέρι του…
