Οι περισσότεροι από τους πρόσφυγες θα έπρεπε να μεταφερθούν στις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστραλία, γιατί αυτές οι χώρες ευθύνονται για όσα συμβαίνουν σήμερα επισημαίνει, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο διακεκριμένος καθηγητής Νευροεπιστημών του Πανεπιστημίου Νέας Νότιας, Γεώργιος Παξινός. 

Ο κ. Παξινός αναφέρθηκε στο προσφυγικό, δήλωσε συγκινημένος από τη φιλοξενία και την ανθρωπιά των Ελλήνων απέναντι στους μετανάστες, επέκρινε τη στάση της Εκκλησίας απέναντι στη γυναίκα και το περιβάλλον. 

Επίσης, σημειώνει ότι η κοινωνία είναι αντανάκλαση του εγκεφάλου και ότι γι’ αυτό δεν πάει καλά, ενώ μίλησε για την απουσία ελεύθερης βούλησης.

«Νομίζω ότι η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται σε μια κατάσταση αίγλης και αθλιότητας. Όσον αφορά τους Έλληνες, ένα πράγμα που θαυμάζω είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Νομίζω ότι εδώ οι φιλίες είναι πιο έντονες. Επίσης, είμαι συγκινημένος με τη φιλοξενία και την ανθρωπιά που δείχνουν οι Έλληνες προς τους μετανάστες. Αυτό είναι κάτι που δεν συμβαίνει σε ορισμένες άλλες χώρες. Τους μισούς τουλάχιστον από τους πρόσφυγες, αν όχι τους περισσότερους, θα πρέπει να τους βάλουμε σε ωραία πλοία και να τους στείλουμε στις ΗΠΑ, στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Αυστραλία, διότι αυτές οι χώρες ευθύνονται για ό,τι έγινε στο Ιράκ, για το ότι δημιουργήθηκε το ISIS και για τα υπόλοιπα. Γιατί να έχουμε εμείς όλη την ευθύνη επειδή αυτοί θέλουν να κάνουν το γούστο τους;» επισήμανε ο κ. Παξινός. 

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΘΕΩΡΕΙ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΤΩΤΕΡΗ 

Αναφερόμενος στη στάση της Εκκλησίας τόνισε ότι αν σήμερα ζούσε ο Ιησούς δεν θα ήταν με το μέρος των ισχυρών και επέκρινε τη στάση της απέναντι στις γυναίκες. 

«Η εκκλησία θεωρεί το AIDS ως διάβολο, αλλά όχι τόσο διάβολο όσο τα προφυλακτικά τα οποία επιτρέπουν στις γυναίκες που δεν θέλουν να τεκνοποιήσουν να μην κάνουν άλλα παιδιά. Το παράδοξο είναι ότι, όχι μόνο θεωρούν ότι η γυναίκα είναι κατώτερη του άντρα και δεν είναι ικανή να γίνει ιέρεια, αλλά την κρατούν στην αναπαραγωγική της ζωή στο σημείο των ζώων. Αυτά θα πρέπει να τους τα πει κάποιος» τονίζει. 

Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΛΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ 

Η κοινωνία είναι αντανάκλαση του εγκεφάλου και γι’ αυτό δεν πάει καλά, υπογραμμίζει. «Από την εποχή του Νάρκισσου δεν έχει αγαπηθεί ανθρώπινο όργανο, όσο σήμερα ο εγκέφαλος. Υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις ότι δεν πάμε καλά. Η κοινωνία που έχουμε δημιουργήσει με τον εγκέφαλο δεν πάει καλά από πολλές πλευρές. Εμένα με ενδιαφέρει η περιβαλλοντική πλευρά. 

Προσθέτουμε βάσανα στις μέλλουσες γενιές για να ζούμε εμείς με άνεση σήμερα. Νομίζω ότι ο εγκέφαλος έχει πλαστεί για να ανταπεξέλθει σε συνθήκες παρόμοιες με τις οποίες δεν υπάρχουν σήμερα. Είμαστε εμείς απόγονοι αυτών που θέλανε να αρπάξουν όσο πιο πολλά από τη φύση, όπως λέει η εξελικτική ψυχολογία. Είμαστε απόγονοι αυτών που ήταν πράγματι αρπακτικά αυτά και έχουμε αυτή την τάση, η οποία σήμερα δεν είναι σύμφωνη με αυτό που χρειάζεται η γη, γιατί πολλαπλασιαστήκαμε τόσο και πλέον το σύστημα είναι υπό πίεση» αναφέρει ο διακεκριμένος καθηγητής. 

ΕΙΝΑΙ ΥΒΡΙΣ ΝΑ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΤΟ 10% ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ

Στο ερώτημα αν ισχύει το ότι χρησιμοποιούμε μόνο το 10% του εγκεφάλου και ότι θα κάναμε καλύτερα πράγματα αν χρησιμοποιούσαμε το 100% δίνει την εξής απάντηση: 

«Νομίζω ότι είναι ύβρις να λέμε τι ωραίο εγκέφαλο έχουμε και χρησιμοποιούμε μόνο το 10%. Εγώ νομίζω ότι χρησιμοποιούμε ό,τι έχουμε, αυτό που είναι διαθέσιμο. Ο εγκέφαλος δεν απαρτίζεται από κανέναν νευρώνα που είναι απαραίτητος, δηλαδή μπορεί να χάσει κανείς στην περίπτωση παροξυσμού μέχρι και 80% των νευρώνων σε ένα πυρήνα και να μην έχεις συμπτώματα. Ο εγκέφαλος έχει εφεδρικούς νευρώνες. Δηλαδή αν κάποιος μας δώσει μια μπουνιά στο κεφάλι και χάσουμε ένα εκατομμύριο νευρώνες από τα 100 δισεκατομμύρια που διαθέτουμε δεν θα πάθουμε τίποτα. Η φύση μάς προετοίμασε να μην πεθαίνουμε με το πρώτο χτύπημα στον εγκέφαλο γιατί υπάρχουν νευρώνες που θα κάνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα».

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΑΓΑΠΗ

Ο κ. Παξινός επισημαίνει ότι ο εγκέφαλος εκπαιδεύεται και ότι η λειτουργία των νευρώνων αλλάζει ανάλογα με αυτό στο οποίο έχει επενδύσει ο άνθρωπος. Παράλληλα εξηγεί ότι δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση, δίνοντας το παράδειγμα ενός ζευγαριού που χώρισε, και που ένας από τους δυο δεν μπορεί να ξεφύγει από το φάντασμα της παλιάς αγάπης παρότι το θέλει.

«Σκεφτείτε ότι είναι ένα ζευγάρι, και ο ένας παρατάει τον άλλον και ο άλλος δεν μπορεί να ξεφύγει από τον έρωτα αυτό, και το φάντασμα μιας παλιάς αγάπης σκοτώνει όλους τους έρωτες και δεν μπορεί να ερωτευτεί κάποιαν που τον θέλει. Λέει “δεν θέλω να την αγαπώ αλλά δεν μπορώ”. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει καμία ελεύθερη βούληση όσον αφορά τον έρωτα. Στον έρωτα δεν είναι ότι είσαι αμετάκλητος ή ότι για πάντα θα συνεχίζεις να αγαπάς το ίδιο πρόσωπο. Κι αυτή που σε παράτησε δεν είναι υποχρεωμένη να σε αγαπάει και να της λες “φταις εσύ γιατί δεν με αγαπάς”. Με αυτή τη θεωρία της μη ελεύθερης βούλησης θέλει κανείς να εκδικηθεί αυτήν που τον παράτησε. Παραπάνω από το 50% από αυτούς που τους έχει αφήσει το πρόσωπο με το οποίο είναι ερωτευμένοι πάνε και το ενοχλούν στο σπίτι, στη δουλειά και στο ίντερνετ, καμιά φορά το χτυπούν και το σκοτώνουν. Αξίζει να ειπωθεί ότι κανείς δεν μας οφείλει αγάπη, δεν είναι μέσο ελεύθερης βούλησης το “ότι αγαπάω αυτόν ή μεταφέρω τον έρωτά μου κάπου αλλού”. Δεν είμαστε σκλάβοι του χτες. Επειδή ένας αγαπούσε κάποιαν δεν σημαίνει ότι θα είναι πάντα ερωτευμένος με αυτήν. Ο εγκέφαλος δεν είναι ίδιος αύριο, αύριο μπορεί ορισμένοι νευρώνες να κουραστούν και άλλοι νευρώνες να αναλάβουν τη δουλειά τους και να ξεφύγει κανείς από τα νύχια αυτού του έρωτα».