Ο Νίκος Λυγερός, σύμφωνα με το βιογραφικό του που έχω ανά χείρας, είναι Έλληνας μαθηματικός, συγγραφέας, ποιητής, ζωγράφος, σκηνοθέτης, ασχολείται με τη μουσική, την κοινωνιολογία, την οικονομία, την αρχαιολογία, το μάνατζμεντ, τη στρατηγική και τη γεωπολιτική.

Είναι ειδικός σύμβουλος στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, τη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας, την Αστυνομική Ακαδημία, τη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, τη Σχολή Στρατολογικού.

Μεταξύ πολλών άλλων, έχει ιδρύσει την οργάνωση The Pi Society στην οποία για να εγγραφεί κάποιος πρέπει να έχει βαθμό νοημοσύνης IQ 176 και πάνω, που σύμφωνα με στατιστικές αντιστοιχεί σε έναν άνθρωπο στο εκατομμύριο.

Σύμφωνα με βιογραφικό που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και εργαζόταν ως επιστημονικός συνεργάτης σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα αυτού, «είναι ο Έλληνας με τον υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης (189 στην κλίμακα Standford – Binet)» και «ένας από τους 50 εξυπνότερους ανθρώπους στον κόσμο».

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Από τι κινδυνεύει, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, η ανθρωπότητα σήμερα;

To πρώτο πράγμα που μπορούμε να πούμε, σε σχέση με την ανθρωπότητα, είναι ότι το μέλλον της είναι η νοημοσύνη, άρα ο μεγαλύτερος εχθρός που μπορούμε να έχουμε στο πλαίσιο της ανθρωπότητας, είναι η βαρβαρότητα. Η βαρβαρότητα είναι εκείνη που γεννάει και τις γενοκτονίες. Ο γενοκτόνος με την βαρβαρότητά του δεν είναι ότι αντιμετωπίζει το παρελθόν, είναι ότι δεν θέλει να υπάρχει το μέλλον. Άρα για μένα, σε βάθος χρόνου, είναι χρονοκτόνος.

Εκείνο από το οποίο κινδυνεύει η ανθρωπότητα είναι τα εγκλήματα εναντίον της. Η βία είναι το χειρότερο όλων. Το βλέπετε με την τρομοκρατική οργάνωση. Υπάρχουν ψηφίσματα τόσο στην Αμερική, όσο και στην Αγγλία ότι πρόκειται για γενοκτονία. Άρα, η ιδέα είναι ότι υπάρχουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και υπάρχουν και τα δικαιώματα της ανθρωπότητας. Ένα από τα βασικά θεωρώ ότι είναι να μην έχει να υποστεί γενοκτονία. Με αυτά που ζούμε τώρα στη Συρία και το Ιράκ, δεν πρόκειται για κάτι άλλο από γενοκτονία. Δεν είναι απλώς μια πολιτισμική αντιπαράθεση ή ακόμα και θρησκευτική, όπως λέμε. Ο ένας θέλει να εξοντώσει τον άλλον, να μην υπάρχει καθόλου, να μην υπάρχει ούτε ίχνος.

Όταν ξεριζώνεις μια εκκλησία, δεν είναι απλώς ότι την καταστρέφεις. Θες να μην θυμούνται καν ότι υπήρχε εκκλησία. Είναι το ανάλογο που ζήσαμε στην Κρήτη, όταν οι Ναζί ξεθεμελίωναν τα χωριά. Υπάρχουν χωριά που δεν έχουν καν θεμέλια, δεν ξέρουμε καν ότι υπήρχαν. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά άφηναν μια πινακίδα και έλεγαν ότι εδώ υπήρχε το χωριό τάδε, βγάλαμε και τα θεμέλιά του. Ήταν τα αντίποινα για μια πράξη εναντίον τους. Γι’ αυτό λέω ότι για μένα ο μεγαλύτερος κίνδυνος αρχικά προέρχεται από τη βαρβαρότητα και η μεγαλύτερη υλοποίηση είναι η γενοκτονία. Άρα είναι πολύ φυσικό να πάμε από το ένα στο άλλο.

– Τι θα κάνατε εσείς αν είχατε τον πλήρη έλεγχο των καταστάσεων σε παγκόσμια κλίμακα;

Το πρώτο πράγμα που θα έκανα θα ήταν να προκηρύξω τα δικαιώματα της ανθρωπότητας. Δηλαδή όπως έχουμε κάνει τα δικαιώματα των ανθρώπων, της γυναίκας, του παιδιού και των αυτόχθονων λαών, θα πρέπει τώρα να περάσουμε στο επόμενο στάδιο. Και το λέω αυτό γιατί η ανθρωπότητα λειτουργεί κάπως παράξενα όσον αφορά με τα δικαιώματα. Πρώτα κοιτάζουμε τα εγκλήματα και μετά λέμε δεν είναι καλό να έχουμε εγκλήματα. Επομένως, καλό θα ήταν να έχουμε δικαιώματα. Άρα η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων άρχισε πρώτα με τη σκλαβοσύνη και μετά είπαμε ότι απαγορεύεται η σκλαβοσύνη. Συχνά υπάρχει πρώτα το έγκλημα και μετά η νομοθεσία. Θα ήταν αναμφίβολα η συνέχεια του έργου του Ραφαέλ Λέμκιν, ο οποίος επινόησε τη λέξη γενοκτονία. Γιατί δεν είχαμε απλώς σφαγή και μακελειό. Είναι ότι genocide είναι πραγματικά όταν σβήνει ένα γένος. Άρα, από τη στιγμή που αυτό ανήκει στον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών από το 1948, μπορούμε να περάσουμε στο επόμενο στάδιο και να πούμε ότι θα ήταν καλό να υπάρχουν τα δικαιώματα της ανθρωπότητας. Και ένα από τα πρώτα δικαιώματα να είναι, να μην έχουν το δικαίωμα να τη γενοκτονούν.

– Ναι, γιατί είναι και το πιο σοβαρό. Αυτό που βγάζει τα θεμέλια που εξαφανίζει. Ας έλθουμε τώρα στην Ελλάδα. Νομίζετε ότι υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ, δεδομένου ότι η κατάσταση, όπως είναι σήμερα, είναι κάθε άλλο παρά ελπιδοφόρα;

Νομίζω ότι υπάρχει και παλεύουμε γι’ αυτό. Κι αυτό το φως λέγεται ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη). Είναι η θαλάσσια περιοχή που είναι γύρω από την Ελλάδα και αυτή που έχει τους υδρογονάνθρακες, γιατί τα κοιτάσματα που υπάρχουν νότια της Κρήτης αντιπροσωπεύουν 450 χρόνια ενεργειακής κατανάλωσης της Ελλάδας, προσφέρουν δε τη δυνατότητα ανάκαμψης και όχι μόνο ανάπτυξης. Κατά συνέπεια, είναι ο σχεδιασμός του μέλλοντος. Απλώς είναι θέμα στρατηγικής και πρέπει να γίνει κατανοητό και από τους ανθρώπους που ασχολούνται μόνο με την τακτική.

– Εννοείται, ότι η τύχη της χώρας εξαρτάται από τις επιλογές των πολιτικών αρχηγών, και αν ναι, νομίζετε ότι υπάρχουν άτομα σήμερα τα οποία μπορούν να κάνουν σωστές επιλογές για τη χώρα;

Ναι, υπάρχουν. Έχουμε ενημερώσει πάνω από 80 βουλευτές, σε θέματα ΑΟΖ, και δεν έχω δει ποτέ κάποιον βουλευτή της Ελλάδας να είναι εναντίον της ΑΟΖ, εφόσον έχει ενημερωθεί. Απλώς, έχω δει ανθρώπους να μην έχουν άποψη πριν.

Άρα, εφόσον υπάρχει ενημέρωση, εφόσον γνωρίζουν τα τεχνικά, τα θεωρητικά και τα επιστημονικά δεδομένα, αν υπάρχει πολιτική βούληση -και υπάρχει μετά από αυτές τις κινήσεις- μπορούμε να παράξουμε μια πράξη η οποία αλλάζει τα δεδομένα. Η θέσπιση του ΑΟΖ είναι ακριβώς αυτό που έκανε η Κύπρος το 2004. Η Κύπρος τώρα έχει αλλάξει όλη την οικονομία της, λόγω της ΑΟΖ. Είναι μία κατάσταση η οποία δεν υπήρχε πριν 10 χρόνια στην Κύπρο και τώρα τη θεωρούμε εντελώς φυσιολογική.

– Η κρίση στην Ελλάδα ήταν κάτι που είχατε προβλέψει; Βλέπατε τη θύελλα να έρχεται, και αν ναι, από πότε; Γιατί, για τον πολύ κόσμο, δεν ήταν αναμενόμενη. Επρόκειτο για ‘θύελλα εν αιθρία’;

Ακριβώς έτσι. Επειδή δεν είναι για τον πολύ κόσμο, είναι που γίνεται. Όταν ξέσπασε η κρίση στην Ασία, στην Ευρώπη, έλεγαν εδώ δεν θα μας αγγίξει. Πρέπει όμως να είσαι πολύ ηλίθιος για να πεις αυτό το πράγμα. Το 2008 είχαμε ήδη αποδεικτικά στοιχεία ότι η κρίση έρχεται σαν τσουνάμι. Όταν λοιπόν κάποιος βλέπει ένα τσουνάμι στην Ασία και λέει «εγώ δεν θά ‘χω ούτε καν κύματα στην Ευρώπη, σίγουρα δεν έχει καταλάβει τα δεδομένα. Δηλαδή, είμαστε σ’ ένα πλαίσιο που είμαστε συνδεδεμένοι και το λέω αυτό και για την Αυστραλία. Αν η Αυστραλία δεν τα κοιτάξει προσεκτικά αυτά, σε κάποια φάση η κρίση θα έλθει και εδώ.

Δεν είμαστε από τις οικονομίες που είναι απομονωμένες, ώστε να πούμε «αυτός έχει πρόβλημα, αλλά δεν θα έλθει ποτέ εδώ». Δεν έχουμε το φαινόμενο του υποβρυχίου, επομένως ήταν αναμενόμενο.

Τώρα, όσον αφορά την Ελλάδα, πιο ειδικά, όταν η Ελλάδα δεν έχει βιομηχανία, να παράγει μόνη της και έχει μια απόλυτη εξάρτηση από τους εξωτερικούς παράγοντες, αν αυτοί έχουν πρόβλημα, αναμενόμενο είναι να έχει κι εκείνη. Το θέμα είναι αν έχεις ανθεκτικότητα. Να μη μας διαφεύγει, ότι ανθεκτικότητα είναι αυτό που έχουμε στην στρατηγική, όταν αντέχουμε εξωτερικές επιθέσεις. Συνήθως εμείς προσπαθούμε να κάνουμε το βέλτιστο. Το βέλτιστο δεν είναι ανθεκτικό, σε βάθος χρόνου, ενώ το ανθεκτικό είναι βέλτιστο σε βάθος χρόνου. Αυτός που αντέχει θα είναι ακόμα εδώ και μετά. Αυτός που είναι ο καλύτερος, θα είναι ο καλύτερος μέχρι να τον σβήσουν.

– Σ’ αυτή τη βάση, ποια βλέπετε να είναι τα όρια αντοχής σήμερα στην Ελλάδα;

Κοιτάξτε, στην πραγματικότητα, αν η χώρα άντεξε και δεν κατέρρευσε εντελώς, είναι επειδή ήταν στην Ευρωπαϊκή Ζώνη.

Μερικοί στην Ελλάδα δεν το είχαν καταλάβει αυτό γι’ αυτό και είχαμε μερικά τρελά σενάρια του τύπου να μπούμε, να βγούμε κ.λπ.

Στο τέλος είδαμε ότι αυτοί που τα προωθούσαν, δεν τα προωθούν πλέον. Εμείς, όμως, αν είχαμε περάσει αυτό το στάδιο, φαντάζεστε τις επιπτώσεις; Άρα η αντοχή ενός συστήματος προέρχεται από τη στρατηγική που έχει εποικοδομήσει μετά από δεκαετίες πράξης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχει από το 1957 και έχει ένα σχεδιασμό που παίζει κάθε πέντε χρόνια. Δεν έχει καμία αλλαγή και άντεξε τα δεδομένα.

Άρα βλέπουμε ότι η Ελλάδα για να μην στραβοπατήσει άλλο, πρέπει να χειριστεί δύο πράγματα. Πώς παίζει μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο αφορά τη στρατηγική και πώς παίζει με την ΑΟΖ, όσον αφορά την ενέργεια. Ο συνδυασμός των δύο, της επιτρέπει να έχει δύο βασικούς πυλώνες για να παίξει έναν κυρίαρχο ρόλο στο μέλλον και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

– Μπορεί επομένως, κατά τη γνώμη σας να παίξει κυρίαρχο ρόλο;

Nαι, αυτό θα είναι λόγω των υδρογονανθράκων.

– Η Ελλάδα, επομένως, γιατί δεν παίρνει άμεσα μέτρα;

Γιατί είναι πολύ απλό. Αυτός που κοιτάζει να κάνει οικονομίες της ημέρας, δεν κοιτάζει πώς πάει ο χρόνος. Ο άλλος σκέφτεται μόνο το μεροκάματο και όχι με προοπτικές. Κατά συνέπεια, είναι συνεχώς σε φάση αναμονής και δεν περνάει ποτέ σε φάση ετοιμότητας.

– Πώς μπορεί, όμως, αυτό να αλλάξει στην Ελλάδα; Υπάρχει σήμερα ο κατάλληλος ηγέτης;

Λόγω ανάγκης. Η ανάγκη είναι ο καλύτερος ηγέτης που έχει η Ελλάδα. Όταν υπάρχουν αληθινές, γνήσιες και σοβαρές ανάγκες, η Ελλάδα προσαρμόζεται. Η Ελλάδα πώς αντιστάθηκε στην κατοχή; Από έναν ηγέτη; Όχι. Από την ανάγκη. Σε κάποια φάση ο ελληνικός λαός είπε «εντάξει μέχρι εδώ. Τώρα πρέπει να οργανωθούμε, δεν γίνεται άλλο».