Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συντριπτική πλειοψηφία των σημερινών εργαζομένων που ήδη διανύουν την τέταρτη και πέμπτη δεκαετία της ζωής τους, θα εργάζονται μέχρι τα γεράματα.
Αυτό που σοκάρει είναι ότι και ένας μεγάλος αριθμός νέων ηλικίας 20 έως 34 ετών πιστεύει ότι θα εργάζεται μέχρι να πεθάνει. Μάλιστα, τα Ελληνόπουλα βρίσκονται στην τρίτη θέση παγκοσμίως που πιστεύουν σε αυτό το ενδεχόμενο, πίσω από τους συνομήλικούς τους, Ιάπωνες και Κινέζους.
Έρευνα σε παγκόσμια κλίμακα της συμβουλευτικής εταιρίας, Manpower Group και της δημοσκοπικής εταιρίας Reputation Leaders, στην οποία συμμετείχαν 19.000 άτομα από 25 χώρες, έδειξε ότι το 12% των ατόμων ηλικίας 20 και 34 ετών πιστεύει ότι δεν θα σταματήσει ποτέ να εργάζεται. Πάνω από τους μισούς ερωτηθέντες πιστεύουν ότι θα εργάζονται μετά τα 65 τους χρόνια και το 27% ότι θα εργάζεται και μετά τα 70. Πάνω από το ένα τέταρτο των νέων έχουν δύο ή περισσότερες δουλειές. Η πλειοψηφία αυτών κατέχει θέση εργασίας πλήρους απασχόλησης, ενώ το 30% αυτών δεν θα είχε πρόβλημα να δεχτεί μια θέση μερικής απασχόλησης μελλοντικά.
Στις ΗΠΑ, η προηγούμενη γενιά, δηλαδή αυτή που γεννήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1960 και μέχρι τις αρχές του 1980, δηλαδή το 84% των σημερινών εργαζομένων, πιστεύει ότι η ιδέα να βγουν στη σύνταξη είναι απλά ρομαντική.
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
Στην Ελλάδα το ποσοστό των νέων που το πιστεύουν ότι θα εργάζονται μέχρι θανάτου φτάνει το 15% και στην Αυστραλία βρίσκεται στο 11%. Το 37% των Γιαπωνέζων νέων πιστεύει ότι θα δουλεύει μέχρι την τελευταία του μέρα σε αυτόν τον κόσμο και στην Κίνα το ποσοστό φτάνει το 18%. Η Ελλάδα «προηγείται «της Ινδίας, της Σιγκαπούρης και του Καναδά (14%), των Ηνωμένων Πολιτειών (12%) και όλων των ευρωπαϊκών χωρών. Στην Ισπανία, για παράδειγμα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αν και η χώρα υποφέρει από οικονομική και κοινωνική κρίση και η ανεργία βρίσκεται σταθερά πάνω από το 20% για δεκαετίες, μόνο το 3% των νέων εκεί πιστεύει ότι θα εργάζεται μέχρι θανάτου.
Αναλυτές εκτιμούν ότι σε πολλές χώρες έγιναν αλλαγές στο εργασιακό καθεστώς την τελευταία δεκαετία (διευκόλυνση απολύσεων, αύξηση του ορίου της ηλικίας συνταξιοδότησης κ.ά.) οι οποίες έχουν καταστήσει τους νέους πιο απαισιόδοξους.
Για παράδειγμα, το όριο της ηλικίας συνταξιοδότησης αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια από τα 65 έτη στα 67 και αναμένεται να ανέλθει στα 70. Στην Αυστραλία, το ένα τρίτο των ατόμων ηλικίας 55 ετών και άνω ακόμη εργάζεται. Κατά μέσο όρο, οι Αυστραλοί, εργάζονται 41 ώρες την εβδομάδα, λιγότερες απ’ ότι οι Ιάπωνες, (46 ώρες), οι Ινδοί (52) και οι Μεξικανοί (48).
ΤΙ ΛΕΝΕ ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ
«Πιστεύω ότι θα εργάζομαι μέχρι τέλος» είπε στον «Νέο Κόσμο» η Ντόρια Τσομπάνη, η οποία εργάζεται ως γραφίστρια σε διαφημιστική εταιρία της Μελβούρνης. Έφτασε στην Αυστραλία το 2015, αφήνοντας την Ελλάδα με περισσή απαισιοδοξία.
«Ακόμα και αν δεν εργάζομαι μέχρι τον θάνατό μου, σύνταξη δεν θα πάρω» πιστεύει η νεαρή, ενώ αν και η οικονομική κατάσταση και οι δουλειές στην Αυστραλία είναι καλύτερες, η Ντόρια πάλι παραμένει απαισιόδοξη.
«Εδώ νοιώθω ασφαλής: έχω την δουλειά μου, ξέρω ότι θα πληρωθώ όταν θα έρθει η ώρα και στα χρήματα που έχω συμφωνήσει, σίγουρα οι συνθήκες εργασίας είναι πολύ καλύτερες απ’ ό,τι στην Ελλάδα. Αλλά αυτό αλλάζει παγκοσμίως, αν και με αργότερο ρυθμό στην Αυστραλία, οπότε παραμένω σχετικά απαισιόδοξη».
– Από την άλλη, ο ομογενής δημοσιογράφος Τόλης Παπαδόπουλος, που ζει και εργάζεται στην Τασμανία, πιστεύει ότι θα βγει στην σύνταξη λίγο μετά τα 60 του. «Νιώθω ότι σε ένα κομμάτι της ζωής μου θα πρέπει να εργαστώ σκληρά ώστε σε ένα άλλο κομμάτι να μπορώ να απολαμβάνω τις αγαπημένες μου συνήθειες». Πιστεύει ότι σήμερα οι εργαζόμενοι στην Αυστραλία, έχουν λίγο ως πολύ κάνει κάποιου είδους επένδυση που θα τους βοηθήσει να ζουν πιο άνετα όταν θα φτάσουν στην τρίτη ηλικία. «Δυστυχώς τα χρήματα που επενδύουμε στα διάφορα συνταξιοδοτικά ταμεία σήμερα (superannuation funds), αν υπολογίσουμε τον πληθωρισμό, δεν θα έχουν μεγάλη αξία μετά από σαράντα ή πενήντα χρόνια, δηλαδή την περίοδο που εργαζόμαστε. Έτσι, προσπαθούμε να κάνουμε άλλες επενδυτικές κινήσεις, όπως, για παράδειγμα, στα ακίνητα, που -πιθανότατα- θα αποδώσουν καρπούς και θα έχουμε πιο άνετα γηρατειά. Ο Τόλης ελπίζει οι νέοι ότι μπορούν να βρουν μόνοι τους τον τρόπο για να επανέλθουν σε πιο αισιόδοξους τόνους. «H νεολαία σήμερα είναι γενικά απαισιόδοξη για το μέλλον, κυρίως εξαιτίας του άσχημου κλίματος που καλλιεργούν τα μέσα ενημέρωσης».
– Την αισιοδοξία του Tόλη μοιράζει και ένας ακόμη ομογενής μεγαλωμένος στη Μελβούρνη. «Φυσικά και μπορώ να δω τον εαυτό μου στη σύνταξη μόλις πατήσω τα 60 μου» λέει ο Χάρης Λιάπης, που εργάζεται ως υπεύθυνος κέντρου ηλικιωμένων στην Μελβούρνη. «Από κάποια ηλικία και μετά, θα ήθελα να ζήσω τη ζωή μου χωρίς να εργάζομαι, ακόμα και πριν την ηλικία των 60, αν τα καταφέρω. Γι’ αυτό και εργάζομαι τώρα όσο πιο σκληρά μπορώ για να απολαύσω τους καρπούς όταν θα φτάσω στην ηλικία των 60».
– Αισιόδοξος είναι και ο Χρήστος Κορρές που έφτασε από την Αθήνα στη Μελβούρνη πριν από δύο χρόνια και εργάζεται σήμερα ως επαγγελματίας πωλητής σε μεγάλο κατάστημα ρούχων. «Αν συνεχίζω να εργάζομαι και να έχω τις ίδιες επαγγελματικές ευκαιρίες που είχα μέχρι σήμερα εδώ, τότε σίγουρα θα μπορούσα να βγω στην σύνταξη λίγο μετά τα 60 μου». Ο Χρήστος πιστεύει ότι μέχρι τα 30 μπορεί η καριέρα ενός νέου να φτάσει αρκετά ψηλά και να αποδείξει την αξία του. Και σε αυτό βοηθά η ίδια η χώρα, η Αυστραλία και η ασφάλεια που νοιώθει κανείς εδώ.
«Οι καλές εργασιακές συνθήκες και ο τρόπος που λειτουργούν τα πράγματα στην χώρα αυτή δημιουργούν τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την επαγγελματική ανέλιξη, ειδικά εκείνων που εργάζονται πολύ και σκληρά» καταλήγει.
