Μία γλυκιά ιστορία αγάπης, αφοσίωσης, στοργής και τρυφερότητας είναι η ιστορία του Παναγιώτη και της Κατερίνας Γρηγοροπούλου. Είναι μία ιστορία που την προηγούμενη Πέμπτη, έσβησε τα 60 της κεράκια, αλλά συνεχίζει να φουντώνει στις καρδιές, τις σκέψεις, τα μάτια, τα χαμόγελα και τα χάδια τους.
Ήταν 26η του Μάη 1956, όταν ο Παναγιώτης Γρηγορόπουλος που τρία χρόνια πριν άφησε τον Άγιο Σώστη Αρκαδίας, και η Αικατερίνη Ανδριανοπούλου, που δεν είχε καλά-καλά κλείσει ένα χρόνο στην Αυστραλία, έβαλαν στεφάνι.
Γνωρίστηκαν στο σπίτι του αδερφού της Κατερίνας. Ο Παναγιώτης, από την πρώτη στιγμή που την είδε, ήξερε. Η Κατερίνα δεν ήξερε. Το έμαθε όταν ο αδελφός της Γιώργος, της είπε ότι ο Παναγιώτης, ήθελε να την παντρευτεί. Και εκείνη ήθελε να παντρευτεί τον Παναγιώτη, αλλά ντρεπόταν να του το πει. Μέσω του αδελφού της ήθελε η Κατερίνα να πει στον Παναγιώτη το πρώτο και το σημαντικότερο «ναι» της ζωής της. Εκείνος όμως ήθελε να το ακούσει από τα δικά της χείλη και κάπως έτσι, έφτασαν στο «έσονται οι δύο εις σάρκαν μίαν». Από τότε και οι δύο έχουν πει πολλά ναι και σίγουρα πολλά όχι. Αλλά στα 60 χρόνια που μοιράζονται ο ένας τη ζωή του άλλου, πάνω από τα ναι και τα όχι, τα καλά και τα δύσκολα, ο Παναγιώτης και η Κατερίνα έβαζαν τα όμορφα και τα γλυκά. Εξάλλου, πώς αλλιώς θα κατάφερναν μέχρι σήμερα που κοντεύουν να συμπληρώσουν την όγδοη δεκαετία της ζωής τους, να κοιτάζονται ακόμα στα μάτια με μία τρυφερότητα που αφήνει τα παιδιά και τα εγγόνια τους άναυδα.
«Η σχέση των γονιών μου ήταν πάντα μία σχέση αγάπης και στοργής. Ακόμα και σήμερα μετά από 60 χρόνια γάμου το πρώτο λουλούδι του κήπου ο πατέρας μου για την μητέρα μου το κρατά. Είναι τόσο προστατευτικός και η βαθιά αγάπη και σεβασμός που τρέφει ο ένας για τον άλλο φαίνεται στο κάθε τι που κάνουν μαζί» λέει ο γιος τους Σωκράτης.
Ο Παναγιώτης και η Κατερίνα έζησαν τα πρώτα χρόνια του έγγαμου βίου τους στην επαρχία. Ο Παναγιώτης, εργάτης στα χωράφια και η Κατερίνα στο σπίτι του εργοδότη, να μαγειρεύει για τους εργάτες της γης εκ των οποίων οι περισσότεροι ήταν μετανάστες από την Ελλάδα. Όταν μετακόμισαν στη Μελβούρνη ο Παναγιώτης αγόρασε ταξί και η καλή του αφοσιώθηκε στο να μεγαλώσει τα δύο τους παιδιά. Κανένας και τίποτα πάνω στη γη δεν μπορεί να προετοιμάσει δύο γονιούς για τις δύσκολες στιγμές που έζησαν αυτοί οι άνθρωποι. Μόνο όσοι έχουν ζήσει το χαμό του παιδιού τους μπορούν να τους καταλάβουν. Και όμως ο ξαφνικός θάνατος του Αντώνη τους, που έφυγε από εγκεφαλικό επεισόδιο στα 37 του χρόνια, δεν κατάφερε να χωρίσει αυτούς τους δύο ανθρώπους. Μαζί στον πόνο, μαζί στα δάκρυα, μαζί στα δύσκολα και πάλι, για τον Παναγιώτη και την Κατερίνα.
«Πάντα, αλλά κυρίως τότε μας δίδαξαν τι σημαίνει αγάπη, σεβασμός και υπομονή» λέει η νύφη τους Φραν που θυμάται εκείνες τις δύσκολες στιγμές.
Ο Παναγιώτης και η Κατερίνα στα 60 χρόνια του γάμου τους απέδειξαν ότι όντως… «Η αγάπη όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει». Παναγιώτη και Κατερίνα από τα εγγόνια σας, Adam, Luke, Αντώνη και Κατερίνα, τον γιό σας Σωκράτη, τις νύφες σας Φραν και Φέι και το «Νέο Κόσμο», να τα εκατοστίσετε και πάντα γεροί και δυνατοί.
