Μετά τα «Ελληνοαγγλικά» της Δευτέρας 23/5/2016, η λάβαμε μερικά τηλεφωνήματα με το ίδιο ερώτημα: «Ποιος, τέλος πάντων, είναι ο περίφημος εκείνος λόγος του Ζολώτα;». Για όλους, ιδού η απάντησή μου: Το κείμενο που ακολουθεί είναι ο λόγος που εκφώνησε ο Ξενοφών Ζολώτας στην Ουάσιγκτον στις 2 Οκτωβρίου 1959, ενώπιον συνέδρων της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης, σε αγγλική υποτίθεται γλώσσα, αλλά με εξαίρεση λίγων συνδέσμων, άρθρων και προθέσεων, σε γλώσσα ελληνική.
Ο ΠΕΡΙΦΗΜΟΣ ΛΟΓΟΣ
«Kyrie,
It is Zeus anathema on our epoch and the heresy of our economic method and policies that we should agonize the Skylla of numismatic plethora and the Charybdis of economic anemia. It is not my idiosyncrasy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize numismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies should be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between economic strategic and philanthropic scopes.
In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological, but this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists.
Numismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and numismatic archons is basic. Parallel to this we have to synchronize and harmonize more our economic and numismatic policies pan ethnically.
These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic.The history of our didimus organization on this sphere has been didactic and their Gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies.
Therefore, I sympathize, although not without critic one or two themes with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and numismatic policies.
I apologize for having tyrannized you with Hellenic phraseology, In my epilogue I emphasize my eulogy to the philoxenous autochthons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you Kyrie, and the stenographers».
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ
Ιδού το ελληνικό πρωτότυπο ειδικά προσαρμοσμένο για το «οικονομικό» ακροατήριο της Διεθνούς Τράπεζας.
«Κύριε,
Είναι το ανάθεμα του Δία προς την εποχή μας για το δυναμισμό των οικονομιών μας και τον αιρετικό χαρακτήρα των οικονομικών μεθόδων και των πολιτικών που ακολουθούμε και πνέουμε τα λοίσθια στο μέσον της Σκύλλας της νομισματικής πληθώρας και της Χάρυβδης της οικονομικής αναιμίας. Δεν είναι ίδιον της ιδιοσυγκρασίας μου να είμαι ειρωνικός ή σαρκαστικός, αλλά η διάγνωσή μου θα ήταν ότι οι πολιτικοί μας μάλλον υπερβάλλουν στις διάφορες εκτιμήσεις τους, χωρίς αυτό να φαίνεται ( είναι μάλλον κρυπτο-πληθωριστικοί). Αν και στηρίζουν με έμφαση τη νομισματική πληθώρα, εντούτοις την ενεργοποιούν με την τακτική και την πρακτική τους. Η όλη μας πολιτική θα έπρεπε να βασίζεται περισσότερο σε οικονομικά και λιγότερο σε πολιτικά κριτήρια. Ως γνώμονα οφείλουμε να έχουμε ένα μέτρο ανάμεσα στους οικονομικούς, στρατηγικούς και φιλανθρωπικούς μας σκοπούς. Η πολιτική μαγεία υπήρξε πάντοτε αντιοικονομική.
Στην εποχή μας, που χαρακτηρίζεται από μονοπώλια, ολιγοπώλια, μονοπωλιστικό ανταγωνισμό και πολυμορφικές ανελαστικότητες, η πολιτική μας θα πρέπει να είναι περισσότερο ορθολογική. Αυτό όμως δε θα πρέπει να μεταμορφωθεί σε πληθωροφοβία, ενδημική άλλωστε στους ακαδημαϊκούς οικονομικούς αναλυτές μας.
Η νομισματική συμμετρία δε θα πρέπει να υπερανταγωνίζεται την οικονομική ακμή. Μια μεγαλύτερη εναρμόνιση μεταξύ των πρακτικών και των νομισματικών αρχών είναι βασικής σημασίας. Παράλληλα με αυτό, πρέπει να συγχρονίσουμε και να εναρμονίσουμε όλο και περισσότερο την οικονομική και νομισματική μας πολιτική σε πανεθνικό επίπεδο.
Τα αποτελέσματα αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν τώρα περισσότερο, αφού τα προγνωστικά που μας δείχνει το πολιτικό και οικονομικό βαρόμετρο είναι ευοίωνα, όπως οι αλκυονίδες μέρες του χειμώνα. Η ιστορία των δίδυμων οργανώσεών μας σ’ αυτή τη σφαίρα των δραστηριοτήτων μας, υπήρξε διδακτική και η πρακτική τους εφαρμογή στο γνωστικό επίπεδο θα αποτελεί πάντοτε ένα τονωτικό αποθεματικό θησαυρό στις πολυώνυμες και ιδιόμορφες εθνικές οικονομίες. Η γέννηση της οργάνωσης που προγραμματίσαμε θα ενδυναμώνει αυτές τις πολιτικές.
Φανερή είναι, λοιπόν, η συμπάθειά μου, αν και συνοδεύεται από κάποιες επικρίσεις για ένα ή δυο θέματα, σε ό,τι αφορά τους αποστόλους πρωτεργάτες και την ιεραρχία της οργάνωσής μας για το ζήλο που επιδεικνύουν, όταν προγραμματίζουν ορθόδοξες οικονομικές και νομισματικές πολιτικές.
Απολογούμαι που σας τυράννησα με την ελληνική μου φρασεολογία. Στον επίλογό μου, θα ήθελα να δώσω έμφαση στον έπαινο που δικαιωματικά ανήκει στους φιλόξενους αυτόχθονες αυτής της κοσμοπολίτικης μητρόπολης και να πλέξω το εγκώμιό μου προς εσάς Κύριε, και προς τους στενογράφους».
