Με αφορμή κάποιες πληροφορίες, ότι δύο από τα κρατικά σχολεία που προσφέρουν εδώ και πολλά χρόνια, προγράμματα ελληνικών σπουδών (Balwyn High School και Northcote High School) πρόκειται να τα σταματήσουν, θεωρώ υποχρέωσή μου να μοιραστώ κάποιες σκέψεις με την ομογένεια, ευελπιστώντας να συμβάλουν σε κάποια δραστηριοποίηση.
Ενώ βλέπουμε τα τελευταία χρόνια να μειώνεται ο αριθμός των ημερήσιων σχολείων (κρατικών και ανεξάρτητων) που προσφέρουν το μάθημα της ελληνικής γλώσσας, ως ομογένεια αφεθήκαμε στο δικό μας εφησυχασμό!
Εδώ και τώρα είναι ανάγκη να αλλάξουμε σκεπτικό, αφού η υπόθεση της γλώσσας μας είναι, κυρίως, δικό μας ζήτημα και δική μας ευθύνη. Εμείς οι ίδιοι οφείλουμε να λειτουργούμε αυτόφωτα, να μη βασιζόμαστε σε εθνικές χορηγίες και -το κυριότερο-, οι στόχοι μας να έχουν οργανωμένο όραμα!
Στην Αυστραλία υπάρχει το Εθνικό Πρόγραμμα (Australian Curriculum), το οποίο υιοθετεί η Κοινοπολιτεία, σε συνεργασία με τις Πολιτείες. Όμως, το θέμα της Παιδείας σε επίπεδο Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου, είναι ευθύνη της εκάστοτε πολιτειακής κυβέρνησης.
Στη Βικτώρια, η επιλογή των προαιρετικών μαθημάτων, όπως είναι οι γλώσσες, εναπόκειται αποκλειστικά στο Σχολικό Συμβούλιο (School Council) και στον διευθυντή του κρατικού σχολείου!
Συνεπώς, καλά κάναμε πριν από κάποια χρόνια και προωθήσαμε την ένταξη της ελληνικής γλώσσας στο National Curriculum, αλλά κάπου είχαμε χρέος να εξηγήσουμε στους ομογενείς ότι αυτό ΔΕΝ επηρεάζει το εδώ σύστημα στην επιλογή και διδασκαλία της γλώσσας μας στα κρατικά σχολεία.
Λαβαίνοντας υπόψη τα παραπάνω, πρέπει να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στα ίδια τα κρατικά σχολεία, με μια οργανωμένη προσέγγιση, ώστε να διασφαλίσουμε προγράμματα ελληνομάθειας διαχρονικά, με την ανάλογη οικονομική στήριξη.
Ως ομογένεια, έχουμε αυτή τη δυνατότητα, αρκεί να κάνουμε μια προσπάθεια ώστε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας.
Καλά κάναμε και επενδύσαμε στα εθνοτοπικά ιδιόκτητα κτίρια που διαθέτουμε, αλλά, τώρα που καταλαβαίνουμε ότι «…σφύζουν από μοναξιά», είναι καιρός να ενώσουμε τις δυνάμεις μας.
Για παράδειγμα στα βόρεια προάστια έχουμε δεκάδες κτίρια με ισάριθμους Συλλόγους όπως και στα δυτικά, στα νότια και, βέβαια, στα ανατολικά προάστια!
Επιπροσθέτως, υπάρχουν Σύλλογοι, που, εκτός από τα κτίρια, έχουν χρήματα στις τράπεζες και άλλοι που δεν έχουν κτίρια, αλλά έχουν χρήματα που μάζεψαν με κόπο όλα αυτά τα χρόνια!
Να, λοιπόν, η ευκαιρία, να ενωθούμε και να δημιουργήσουμε από κοινού!
Αν συνεργαστούμε, έστω οι μισοί, και συμφωνήσουμε ώστε, διατηρώντας την ανεξαρτησία μας ως Σύλλογοι, να αγκαλιάσουμε έναν φορέα όπου μπορούμε να έχουμε ένα ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο στην κάθε περιοχή -ή και δύο, αν χρειάζεται-, ανάλογα με τις ανάγκες μας, που να εξυπηρετεί όλους μας, άσχετα αν είμαστε Λάκωνες, Μεσσήνιοι, Θεσσαλονικείς, Πόντιοι, Φλωρινιώτες, Καστοριανοί, Νησιώτες κ.ο.κ., αφού, είμαστε όλοι Έλληνες, με κοινά ενδιαφέροντα εδώ στη φιλόξενη πολυπολιτισμική μας πατρίδα που ζούμε!
Από τα χρήματα που θα μας «περισσέψουν» θα είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε ουσιαστικά θεμέλια για το μέλλον της ομογένειας, επενδύοντας στη διατήρηση και προώθηση του Πολιτισμού μας και βέβαια της γλώσσας μας!
Ναι, όταν συνεργαστούμε όλοι μαζί μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη της Ελληνομάθειας και να «υιοθετήσουμε» πολλά σχολεία ώστε, η γλώσσα μας να αγκαλιαστεί από «το σύστημα» σε σημείο που να μας… παρακαλούν να τα έχουν στο πρόγραμμά τους!
Ως οργανωμένη παροικία, μπορούμε -και πρέπει- να επωμιστούμε την ευθύνη, να στηρίξουμε την ελληνομάθεια έμπρακτα: Ας «υιοθετήσουμε», με την έννοια της οικονομικής στήριξης, ένα ελληνικό πρόγραμμα, για παράδειγμα κάποιου κρατικού σχολείου, και όχι μόνο με γνώμονα αν φοιτούν εκεί παιδιά ελληνικής καταγωγής, ώστε η γλώσσα μας να διδάσκεται και σε μαθητές μη ελληνικής καταγωγής κανονικά και σύμφωνα με τις ανάγκες των μαθητών και του σχολείου.
Τα κρατικά σχολεία που προσφέρουν άρτιο πρόγραμμα, ας τα αγκαλιάσουμε και ας αυξήσουμε αυτά τα ελάχιστα προγράμματα που έμειναν!
Να γίνουμε πρεσβευτές της κληρονομιάς μας στον πολιτισμικό χώρο που ζούμε.
Μπορούμε να ενισχύσουμε ένα καθολικό σχολείο, αγγλικανικό ή κάποιο άλλο καταξιωμένο ανεξάρτητο (ασφαλώς και τα ομογενειακά) αρκεί να έχει καλό πρόγραμμα ελληνικών σπουδών. Να ενδιατρίψουν σ’ αυτό το πρόγραμμα όλοι οι μαθητές της τάξης και όχι μόνο οι μαθητές ελληνικής καταγωγής.
Ευελπιστώ, με πρωτοβουλία και συνεργασία της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, του Συλλόγου Εκπαιδευτικών, του Πολιτιστικού Συνδέσμου και άλλων συλλογικών φορέων, να οργανωθεί μια πρώτη συνάντηση όπου να καλεστούν ΟΛΟΙ οι συλλογικοί φορείς και όλοι μαζί, με πνεύμα συνεργασίας να δραστηριοποιηθούμε!
Μαζί βέβαια με τους συλλογικούς φορείς να συμμετάσχουν και ομογενείς που ενδιατρίβουν στο χώρο της εκπαίδευσης, αλλά και μη ελληνικής καταγωγής επιστήμονες, που έχουν κοινά ενδιαφέροντα στον ελληνικό πολιτισμό αφού όλοι μαζί αναπνέουμε την αύρα της γλώσσας μας.
Να κάνουμε προσπάθειες, ώστε να γίνει κατανοητό, πολύ και πέραν της ομογένειας, ότι η αγγλική γλώσσα είναι εμπλουτισμένη με λέξεις της ελληνικής, και με τα πόδια της περπατάει!
Απλώς, να καταβάλουμε μια οργανωμένη προσπάθεια και να προωθήσουμε ένα πνεύμα σε παναυστραλιανό επίπεδο ώστε, η ελληνική γλώσσα να γίνει της μόδας -trendy αν θέλετε- και να βλέπουμε και να ακούμε τους Αυστραλούς και άλλους, εδώ στον πολυπολιτισμικό κήπο που αναπνέουμε μαζί να λένε: …» yes, I know more Greek than I ever thought as …heaps of English words came from Greek anyway» (Κ. Amanatides 2016) και να… παραμιλάνε χαριτολογώντας «Learn Greek to improve your English mate!!»…
Από εμάς εξαρτάται να πάρουμε αγκαλιά τη γλώσσα μας και να τη μιλάμε το πρωί, το απόγευμα και το βράδυ πηγαίνοντας για ύπνο στην αγκαλιά μας, και αυτή, όταν το αισθάνεται, θα μας λέει ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
*O Τάσος Δουβαρτζίδης είναι προεδρεύων της Ομοσπονδίας Εθνοτικών Σχολείων Αυστραλίας (AFESA) και του Οργανισμού Community Languages Australia (CLA) και διευθυντής του Κολεγίου Όμηρος
