Την περασμένη Κυριακή έγινε στην αίθουσα της Ποντιακής Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας η παρουσίαση του βιβλίου της κ. Δήμητρας Αγγελίδου, «Στα Μονοπάτια της Μνήμης μου». Την εκδήλωση διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων Αυστραλίας.

Χαιρετιστήρια μηνύματα απηύθυναν ο αντιπρόεδρος της Ποντιακής Κοινότητας, κ. Απόστολος Αλεξιάδης, ο οποίος συνεχάρη τον ΣΕΛΣΑ και τους παράγοντες της σημερινής εκδήλωσης για την πολιτιστική τους δραστηριότητα και προσφορά στην παροικία, και ο Πρόεδρος του ΣΕΛΣΑ κ. Γεράσιμος Κλωνής, ο οποίος καλωσόρισε τους παρόντες, ιδιαίτερα το γιο της κ. Αγγελίδη, Νίκο Αγγελίδη, που ήρθε από την Αμερική.

Ο κ. Κλωνής απήγγειλε, επίσης, ποίημα που είχε γράψει για την εκδήλωση.

Παρουσιάστρια του βιβλίου ήταν η δημοσιογράφος κ. Ρένα Φραγκιουδάκη η οποία είπε ανάμεσα στα άλλα και τα εξής:

«… Περπατώντας στα ‘Μονοπάτια’ της Δήμητρας ο κάθε ένας από εμάς βρίσκει κάτι διαφορετικό. Εγώ ό,τι και να πω θα είναι τελείως διαφορετικό από το να διαβάσει κανείς το βιβλίο και να περπατήσει μαζί με την συγγραφέα βήμα βήμα…

{… } Το βιβλίο που παρουσιάζουμε σήμερα είναι ένα απλό βιβλίο γεμάτο συμπυκνωμένες μνήμες από την παιδική, εφηβική και μετέπειτα ζωή της Δήμητρας και φυσικά για την αγάπη της για τον άνθρωπο που της χάρισε την ευτυχία… Είναι ένας ύμνος για τον Αλέκο… Η Δήμητρα δεν σταμάτησε ακόμα και μετά το θάνατό του να υμνεί τον Αλέκο και να μας τον κρατάει ζωντανό στη μνήμη τη δική μας…

{… } Τα «Μονοπάτια της Μνήμης μου» είναι ένα βιβλίο απλό, ειλικρινές χωρίς την τέχνη του λογοτέχνη, όπως γράφει και η ίδια η συγγραφέας στον πρόλογο, με τις αναμνήσεις της μόνον έτσι όπως της έρχονταν στο νου. Είναι ένας καθρέφτης της μνήμης της με τα εμπρός και τα πίσω [sic], έτσι όπως ακριβώς ο κάθε ένας από εμάς αφήνει τις σκέψεις και τις μνήμες του να τον πηγαίνουν όπου αυτές θέλουν εκείνη τη στιγμή. Είναι ένας καθρέφτης της ψυχοσύνθεσης και του πολιτισμού της, σύμβολο και μοντέλο μάχης, αγωνιστικότητας και προσπάθειας να κρατήσει ζωντανό τον άνθρωπό της, να μην ξεχαστούν όλα αυτά που έζησε από τα παιδιά και εγγόνια της, όπως τονίζει η ίδια η συγγραφέας. Ακολουθώντας τις μνήμες της βήμα-βήμα, μου προκάλεσε συναισθήματα ποικίλα, από τα πιο θετικά και δημιουργικά ως τα πιο ακραία, όπως κατανόηση και θαυμασμό για τη δύναμη αυτής της γυναίκας… Αισθάνθηκα ότι περπατούσα σε ένα χώρο φαντασμάτων, σε τοπία άλλης εποχής, στα χρόνια της κατοχής, της αντίστασης, του εμφυλίου, της μεταπολίτευσης, και αργότερα της μετανάστευσης, αλλά και της μεγάλης της αγάπης και θαυμασμού για τον άνθρωπό της. Στις σελίδες του βιβλίου ξεδιπλώνονται οι περιπέτειες και οι εμπειρίες τόσο του Αλέκου όσο και των δικών της ανθρώπων που θέλησε η ίδια να μείνουν τα ίχνη τους, ο πόνος και οι περιπέτειές τους, αλλά και της πατρίδας μαζί. Μέσα από τις δυσκολίες και τις στερήσεις της απέκτησε μια ευρύτερη αντίληψη του κόσμου. Τα βάσανα και τα εμπόδια δεν την οδήγησαν στην κατάρρευση.

{… }Το βιβλίο που κρατάμε σήμερα στα χέρια μας είναι μια μικρή κιβωτός μνήμης και αγάπης της συγγραφέα που αφορά τη λεβεντιά της ελληνικής γυναικείας ψυχής, της συζύγου, της μάνας, της κόρης, της αδελφής της Ελληνίδας, σημαντική και συγκεκριμένη μαρτυρία μιας εποχής που δεν υπάρχει πια τουλάχιστο με τον ίδιο τρόπο όπως τότε. Το βιβλίο αποτελείται από ένα σύνολο συνειδητά αλλά και υποσυνείδητα επιλεγμένων προσωπικών βιωμάτων και πεποιθήσεων μιας γυναίκας με εξαιρετική αντίληψη και ευαισθησία η οποία άφησε τις μνήμες της να γράψουν τις σελίδες με ακρίβεια χωρίς στολίδια και περιττολογίες… Είναι γραμμένο με εξαιρετικά γλαφυρό τρόπο και η επιθυμία της να διαβαστεί από τα εγγόνια της θα πραγματοποιηθεί».

Η κ. Αγγελική Βογδάνη απήγγειλε ποίημα που έγραψε για την κ. Αγγελίδου.

Η συγγραφέας ευχαρίστησε όλους όσους συνέβαλαν στην προβολή και παρουσίαση του βιβλίου της, τα παιδιά και εγγόνια της και όλους εκείνους που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση.

Την εκδήλωση συντόνισε η λογοτέχνης κ. Ιωάννα Λιακάκου.