«Ενδιαφερόμενοι», ενδέχεται να είναι εκείνοι οι οποίοι επιμένουν να πουλούν ψάρι και θαλασσινά που προέρχονται μόνο από τα νερά της Αυστραλίας, αλλά και οι εραστές του καλού ποιοτικού ψαριού και της γαρίδας οι οποίοι δεν συμβιβάζονται με το άγνωστο.

Το θέμα, μας έχει απασχολήσει ξανά πριν μερικούς μήνες -ακριβέστερα τον Σεπτέμβρη του 2015-, αλλά από τότε έχουν αλλάξει πολλά, όχι μόνο στην προσωπική ζωή πολλών αλλά και σ’ αυτήν των ψαριών.

Δηλαδή εκεί που υπήρχε μια ακαθόριστη απειλή στον ορίζοντα, αναφορικά με το ψάρεμα των ψαριών και το κλείσιμο του Port Phillip Bay, στους επαγγελματίες ψαράδες, σήμερα είναι μια πραγματικότητα, με τις κυβερνητικές αποζημιώσεις να έχουν πάρει το δρόμο τους, αργά μεν, σταθερά δε.

Να υπενθυμίσουμε ότι η κυβέρνηση με την πρόφαση της προστασίας του περιβάλλοντος, εκτοπίζει τους επαγγελματίες ψαράδες, το 35% του συνόλου και αφήνει το χώρο ελεύθερο στους ερασιτέχνες που αποτελούν το 65%.

Ενστάσεις από μέρους των επαγγελματιών, δεν φαίνεται να έχουν φέρει αποτέλεσμα, ενώ οι επιπτώσεις είναι ήδη φανερές στην τσέπη των καταναλωτών οι οποίοι αναγκάζονται να πληρώνουν ακριβότερα το ψάρι και τα θαλασσινά.

Το τελευταίο θέμα που έχει προκύψει τώρα είναι ότι οι έμποροι ψαριών επιμένουν να είναι υποχρεωτική η δήλωση της προέλευσης των καρπών της θάλασσας. Εξάλλου, κυβερνητική μελέτη σχετική με το θέμα αυτό, υποστηρίζει ότι οι καταναλωτές δικαιούνται να γνωρίζουν ακριβώς τι τρώνε, επομένως κάθε ψάρι και κάθε γαρίδα ή στρείδι πρέπει να έχουν επάνω τους ταμπελίτσα, όχι με το όνομά τους, αλλά τον τόπο προέλευσης.

ΤΟΠΟΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ

Ο Κώστας Πατσιώτης, ιδιοκτήτης του Australian Seafood Fish and Chippery, στο Coburg, αναφέρεται μάλιστα στον «τόπο της καταγωγής τους», που, ομολογουμένως ακούγεται πιο βαρύγδουπο και εντυπωσιακό.

Ο ίδιος είναι 45 ολόκληρα χρόνια στο χώρο των ψαριών – συγκεκριμένα από το 1971 και γνωρίζει απόλυτα και ακριβέστατα το αντικείμενο. Το μαγαζί του, από τα ωραιότερα και εντυπωσιακότερα που μπορεί να βρει και να δει κανείς στο χώρο, μυρίζει πραγματικά θάλασσα και αποπνέει από τη μία άκρη στην άλλη ‘ποιότητα’.

Το χαμόγελό του πλατύ και εγκάρδιο δηλώνει όλη την ικανοποίηση που νιώθει γιατί κάνει, όπως θα πει το σωστό.

Σωστό για κείνον είναι να δίνει στους πελάτες του ψάρια που … κολυμπούσαν προ ολίγου στο νερό και να μη δέχεται τίποτε που δεν έχει … καταγωγή (επιμένει σ’ αυτόν τον όρο και ποια είμαι εγώ να τον αλλάξω σε ‘προέλευση’) από τα νερά της Αυστραλίας.

Μην τολμήσεις να μιλήσεις για εισαγόμενα και ποιότητα γιατί το πιο σίγουρο είναι ότι θα εκνευρίσεις έναν άνθρωπο ο οποίος είναι ευγενέστατος, ρεαλιστής και πολύ επαγγελματίας.

ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΚΡΙΣΗ

Η κατήχηση δεν έβλαψε σχεδόν ποτέ κανέναν, επομένως, αφού κάνω τις ερωτήσεις, έτσι στα καλά καθούμενα, θα πρέπει και να την υποστώ.

«Τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί με το φρέσκο ψάρι. Σύμφωνοι;» ρωτά ένα άτομο -δηλαδή εμένα- που γεννήθηκα και μεγάλωσα με τα ψάρια, είτε τρώγοντάς τα, αμέσως μετά που έπαυσε να με θηλάζει, όπως έλεγε πάντοτε η μητέρα μου, και αργότερα – από δύο χρόνων και μετά, κολυμπώντας μαζί τους στα νερά του Μακρύ Γιαλού της Μυτιλήνης.

«Λοιπόν, το καλό πράγμα, επόμενο είναι να το πληρώσεις ακριβότερα από αυτό που είναι αγνώστου καταγωγής» (προελεύσεως ψιθυρίζω εγώ, αλλά δεν μ’ ακούει).

«Για παράδειγμα, ένα φιλέτο γαλέου (σκυλόψαρου), αυστραλέζικου το πουλάμε $7. Άλλα μαγαζιά φιλέτο γαλέου εισαγόμενο το πουλάνε μόνο $4. Η ίδια, τεράστια διαφορά, υπάρχει και στα άλλα ψάρια και θαλασσινά του εξωτερικού, τα οποία κανείς δεν γνωρίζει από πού κρατάει η σκούφια τους.

Αν είναι δηλαδή από τα ποτάμια της Κίνας ή από κάπου αλλού. Εκτός αυτού, όμως, ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για ψάρια και θαλασσινά κατεψυγμένα. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό;

Ότι είναι φορτωμένα με συντηρητικά, χημικές δηλαδή ουσίες. Εγώ δεν τα βάζω με τίποτε στο μαγαζί μου.

Ο πελάτης , από την άλλη μεριά, οφείλει να γνωρίζει τι τρώει.

Με τα εισαγόμενα που για μένα είναι είδος απαγορευτικό -με τίποτε δηλαδή δεν περνάνε την πόρτα του μαγαζιού μου- πρέπει να πω ότι έχω χάσει πάρα πολλούς πελάτες.

Εκείνο όμως που θέλω να τονίσω είναι ότι δεν πρόκειται να ρίξω την ποιότητα με τίποτε. Θα κρατήσω τους πελάτες που επιμένουν να ξέρουν τι τρώνε».

ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΨΑΡΙΑ ΤΡΩΝΕ …

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ

Ναι, με το κλείσιμο του Port Phillip Bay στους επαγγελματίες και την ελεύθερη είσοδο εκεί των ερασιτεχνών, φαίνεται να ανατρέπεται ο κανόνας «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό» και να μετατρέπεται στο «τα πολλά μικρά ψαράκια τρώνε τα λίγα μεγάλα».

«Ακριβώς έτσι είναι» συμφωνεί μαζί μου ο κ. Πατσιώτης, θεωρώντας όμως απαραίτητο να προβεί σε μια διευκρίνιση: «Κοίταξε Βίβιαν, ας μη γελιόμαστε. Πολλοί από αυτούς τους δήθεν ερασιτέχνες, κάνουν χρυσές δουλειές. Έχουν συγκεκριμένη πελατεία, όπως μαγαζιά που πουλάνε ψάρι, ταβέρνες, εστιατόρια, ακόμη και σπίτια. Αυτό μάλιστα, με την αναγκαστική έξοδο των επαγγελματιών από το χώρο, θα θεριέψει.

Εγώ δεν πρόκειται να βάλω προϊόντα αυτού του είδους, στο μαγαζί μου. Τελείωσε».

Πώς βλέπει το μέλλον των ψαριών από τα αυστραλιανά ύδατα, αλλά και το δικό του, δηλαδή της επιχείρησης;

«Κοίταξε, ότι θα υπάρξουν επιπτώσεις, θα υπάρξουν. Καμιά αμφιβολία γι’ αυτό. Κάτι που σπανίζει είναι και πιο ακριβό. Σε λίγο το φρέσκο ψάρι δεν αποκλείεται να είναι είδος πολυτελείας και για τους λίγους βέβαια. Εγώ θα επιμείνω. Θα αναγκαστώ βέβαια, αν αγοράζω ακριβότερα, εκ των πραγμάτων, να πουλώ και ακριβότερα. Αυτό θα το δούμε στην πορεία.

Εκείνο το οποίο επιβάλλεται σήμερα είναι να ξέρει ο πελάτης τι τρώει. Να γνωρίζει δηλαδή την καταγωγή του ψαριού. Γι’ αυτό, το λιγότερο που οφείλει να κάνει η Πολιτεία είναι να επιβάλει, διά νόμου, να μπαίνει η ταμπελίτσα στο κάθε είδος ψαριού και θαλασσινού. Από πού είναι, πού κολυμπούσε πριν φθάσει στα δικά μας μέρη. Ήδη αυτό γίνεται στα σούρμαρκετ, όπως πιθανόν να γνωρίζεις. Θα πρέπει να επιβληθεί παντού. Από ψαράδικα, μέχρι εστιατόρια και φαστφουντάδικα. Αυτό είναι το σωστό, δεν νομίζεις;».

Συμφωνώ και επαυξάνω: Η προέλευση, από τον άνθρωπο, μέχρι τα ψάρια, είναι μεγάλη υπόθεση, επηρεάζει δε, όλες τις φάσεις και όλο το φάσμα της ζωής μας. Δεν είναι τυχαίο που κάποια αγαπημένη κυρία -που δεν είναι πλέον μαζί μας- το πρώτο που ρωτούσε, όποιον έβλεπε ήταν «πού είσαι γεννηθείς;».

Kαλό Σαββατοκύριακο με ντόπια ψάρια ή χωρίς…