Καλό μήνα – αν και τα νέα δεν προμηνύονται καλά. Προς χάριν της ακρίβειας, δεν είναι ακριβώς νέα, μιας και υπέβοσκαν από καιρό τώρα και η προσπάθεια των πρωταγωνιστών να τα «κουκουλώσουν», άφηνε ανοιχτές ρωγμές που έβγαζαν μάτι.

Η εισαγωγή γενική και ακαθόριστη, θα μπορούσε να πάει σε πολλά και διάφορα, αυτή τη στιγμή όμως την εντοπίζουμε σ’ ένα συγκεκριμένο θέμα… «γενικής κατανάλωσης». Στο «μικρό βρώμικο μυστικό», όπως το χαρακτηρίζει ο μεγάλος ανθρωπιστής της εποχής μας, Τιμ Κοστέλο, αναφερόμενος στις ηλεκτρονικές μηχανές τζόγου, τα λεγόμενα πόκις.

Ο λόγος περί αυτών, συμπίπτει με τη συμπλήρωση 24 χρόνων από την άφιξή τους στην … πλέον βιώσιμη πόλη του κόσμου, τη Μελβούρνη, εν έτει 1992 και με τις ευλογίες της ευτραφούς, τω καιρώ εκείνω, πρέμιερ Τζοαν Κέρνερ.

Η αποκάλυψη που «καίει» ότι, στο διάστημα αυτό, οι μηχανές τζόγου στη Βικτώρια, οι οποίες ανέρχονται σε 26.330, έχουν καταβροχθίσει $50,7 δις.

Το συμπλήρωμα, ότι το ποσό αυτό βγήκε, κατά το μεγαλύτερο μέρος, από τις τσέπες των μη εχόντων.

Εξάλλου οι έχοντες τζογαδόροι (γιατί υπάρχουν κι’ αυτοί), δοκιμάζουν την τύχη τους, σε πιο σικάτους και πριβέ χώρους.

ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΥΑΛΟ

Τι μου θυμίζει αυτό; Tον συμπαθέστατο, πρώην υπουργό Τυχερών Παιχνιδιών, Τζον Πανταζόπουλο, ο οποίος, σε συνέντευξη που μου έδωσε κάποια χρόνια πριν, εξέφρασε την άποψη ότι «οι μηχανές πόκερ είναι εκεί για ψυχαγωγία και όχι για να δημιουργούν προβλήματα. Οι περισσότεροι που παίζουν στο καζίνο, για παράδειγμα, το βλέπουν ως παιχνίδι. Οι προβληματικοί τζογαδόροι τώρα – τι να πω; Σίγουρα, όσοι παίζουν το ψωμί των παιδιών τους, το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν έχουν μυαλό». Τάδε έφη Τζον, ο οποίος από τότε έχει αποχωρήσει από την πολιτική, χωρίς βέβαια το ένα να συνδέεται, απαραίτητα, με το άλλο.

Αυτό το οποίο σκανδαλίζει σήμερα -και όχι μόνο- είναι το γεγονός ότι από τον ίδιο εθισμό φαίνεται να πάσχει και η κυβέρνηση. Ενδεικτικά να πούμε ότι η σημερινή του Ντάνιελ Άντριους, θα εισπράξει σε τόκους από το είδος αυτό τυχερών παιχνιδιών $1,1 δις μέσα σ’ έναν χρόνο. Η ειρωνεία ότι ένα μεγάλο μέρος από αυτά τα έσοδα, «γυρίζει» πίσω στους εθισμένους παίκτες, μέσα από προγράμματα απεξάρτησης ή στήριξης των οικογενειών τους.

«Γνωρίζουμε τη λύση, εδώ και χρόνια. Το πρόβλημα είναι ότι οι κυβερνήσεις οι ίδιες είναι εθισμένες στα έσοδα που προέρχονται από τον τζόγο, αγνοώντας το πρόβλημα. Και αυτό είναι, ομολογουμένως, διαβολικό» λέει ο μεγάλος πολέμιος των μηχανών πόκερ, Τιμ Κοστέλο.

Ο ίδιος, επεξηγεί, προσθέτοντας: «Ήλθε η ώρα για την κυβέρνηση Άντριους να επανορθώσει. Μέσα σ’ ένα χρόνο έχουν εισπράξει σε φόρους πάνω από ένα δις.

Το Εργατικό Κόμμα οφείλει να πάρει θέση κατά των αρπακτικών που λέγονται ‘πόκις’, είναι σκέτη απάτη και προκαλούν εθισμό».

ΠΟΤΑΜΙ ΧΡΥΣΟΥ

Πού χάνονται τα περισσότερα; Αφελής ίσως ερώτηση, όχι όμως και άστοχη. Οι χώροι όπου σημειώνονται οι μεγαλύτερες εισπράξεις και, κατά συνέπεια, τα μεγαλύτερα κέρδη και οι μεγαλύτερες απώλειες των παικτών -γιατί όλα αυτά πάνε μαζί πακέτο- σχηματίζουν ένα πελώριο ποτάμι χρυσού που ξεκινά από βορειοδυτικά και καταλήγει νοτιοανατολικά.

Τo Epping Plaza Hotel, το οποίο έχει εισπράξει $163.8 εκ. από το 1992, είναι ένας από τους τέσσερις χώρους με τα μεγαλύτερα έσοδα στο Δήμο Whittlesea και από τους δέκα κορυφαίους στη Βικτώρια.

Ακολουθούν το Plough Hotel με $152,7 εκ., το Gladstone Park Hotel με $1.348,5 εκ., το Keysborough με $147,7 εκ. και έπεται η συνέχεια.

Τι μέτρα παίρνει ο Δήμος για μια κατάσταση που φαίνεται να είναι ανεξέλεγκτη και πλήγει τα ασθενέστερα -οικονομικά- μέλη της περιοχής; είναι το ερώτημα που κάνουμε στην ομογενή πρώην δήμαρχο και νυν δημοτική σύμβουλο Whittlesea, Μαίρη Λάλιου.

«O Δήμος έχει ζητήσει από την πολιτειακή κυβέρνηση της Βικτώριας να επιτρέπει μόνο τη λειτουργία μηχανών πόκερ που δεν εξαπατούν με το λογισμικό τους τους παίκτες και είναι σχεδιασμένες και κατασκευασμένες με τέτοιο τρόπο ώστε να προκαλούν εθισμό στους παίκτες.

Στην προσπάθειά μας αυτή έχουμε ενώσει τις δυνάμεις μας με 25 Δήμους και οργανισμούς όπως είναι για παράδειγμα, ο Σύνδεσμος Αναθεώρησης των Τυχερών Παιχνιδιών (Alliance for Gambling Reform), που συνεργάζεται με τον Σύνδεσμο Δήμων Βικτώριας, τον Στρατό Σωτηρίας (Salvation Army) και τον Σύνδεσμο Δημόσιας Υγείας, μεταξύ άλλων. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε στην περιοχή είναι πολύ σοβαρό, αν σκεφτεί κανείς ότι οι μηχανές πόκερ καταβροχθίζουν πάνω από $280.000 τη μέρα, από άτομα τα οποία, στην πλειονότητά τους είναι από τα πλέον ευάλωτα της κοινωνίας μας»

Στην περιοχή ζουν πάνω από 10.000 Έλληνες. Το πρόβλημα του τζόγου εντοπίζεται και στις δικές τους τάξεις;

«Αναμφίβολα. Μέσα από την υπηρεσία «Βοήθεια Άμεσης Ανάγκης», που υπάρχει στο Δήμο, ερχόμαστε σε άμεση επαφή με τις συνέπειες του τζόγου. Βρισκόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο με άτομα τα οποία έχουν παίξει το κυβερνητικό επίδομα, τη σύνταξή τους και δεν έχουν χρήματα για τα απολύτως απαραίτητα. Να αγοράσουν τρόφιμα και να πληρώσουν το λογαριασμό του ηλεκτρικού.

Η ανέχεια προκαλεί, σε πολλές περιπτώσεις, επίσης και την ενδοοικογενειακή βία, τη διάλυση οικογενειών, την κατάρρευση δεσμών μεταξύ συγγενών και φίλων».

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ

Η κ. Λάλιου υποστηρίζει ότι οι μηχανές πόκερ είναι κατασκευασμένες ώστε να προκαλούν και να απατούν: «Mε τη μουσική, τα συνθήματα, τις πληροφορίες … οδηγούν αλλού. Δηλαδή, στη ψευδαίσθηση. Για παράδειγμα, αν κάποιος παίξει με ένα δολάριο, δείχνουν ότι … κέρδισε 80 σεντς, ενώ στην ουσία έχασε 20 σεντς. Αυτή τη στιγμή όλες οι μηχανές πόκερ έχουν λογισμικό που προκαλεί εθισμό και αυτό επιβάλλεται ν’ αλλάξει. Ζητάμε από την κυβέρνηση να λάβει άμεσα μέτρα για τις απαραίτητες αλλαγές δεδομένου ότι το πρόβλημα, μέρα με τη μέρα, διογκώνεται» τονίζει η κ. Λάλιου.

«Tι μπορεί να προκαλεί το πρόβλημα; Πώς εξηγείται άτομα με χαμηλό εισόδημα να παίζουν με χρήματα που προορίζονται για τη συντήρηση της οικογένειας»; είναι ένα ερώτημα που η ίδια θα πει ότι αδυνατεί να απαντήσει, αφού δεν έχουν γίνει σχετικές έρευνες επ’ αυτού, από ό,τι όμως πέφτει σε καθημερινή βάση στην αντίληψή της, είναι ότι «τα προβλήματα δημιουργούν άλλα προβλήματα. Είναι σαν τη χιονοστιβάδα».

Στην περιοχή δεν υπάρχει η κατάλληλη υποδομή για τις 200.000 πληθυσμού που αριθμεί ο Δήμος. Η αύξηση είναι δυσανάλογη με την δημιουργία έργων υποδομής που είναι απαραίτητα. Οι άνθρωποι έρχονται στα εξωτερικά προάστια γιατί τα σπίτια είναι σχετικά φθηνότερα και μεγαλύτερα. Τους ελκύει το πράσινο και η απλοχωριά, αν θέλουμε να το θέσουμε απλά. Γρήγορα όμως διαπιστώνουν ότι δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι χώροι υποδομής για να στηρίξουν όλον αυτόν τον κόσμο. Μια διέξοδος είναι -αφού οι επιλογές είναι περιορισμένες- να πάνε στην παμπ για ένα ποτό για ένα παιχνίδι που συχνά δεν σταματά εκεί και γίνεται πρόβλημα.

Θα πρέπει να γίνουν αλλαγές στον τρόπο «συμπεριφοράς» αυτών των ίδιων των μηχανών, όπως είπα πριν, αλλά την ίδια ώρα να επιβληθούν και περιορισμοί στον παίκτη. Αυτό είναι οφθαλμοφανές. Και τις αλλαγές αυτές μόνο η πολιτειακή κυβέρνηση μπορεί να τις κάνει. Ζητάμε το ανώτατο ποσό κάθε φορά να μην υπερβαίνει το $1 και το μεγαλύτερο ποσό που «τρώει» η μηχανή σε μία ώρα να μην υπερβαίνει τα $120. Επίσης, ζητάμε να αλλάξει το ποσόν που μπορεί ο παίκτης να αποσύρει από τα ΑΤΜ.

Απαραίτητο, κρίνουμε, ο Δήμος να έχει το δικαίωμα να δεχτεί ή να απορρίψει την εγκατάσταση νέων μηχανών πόκερ στην περιοχή, όπως και να μειώσει εκείνων οι οποίες ήδη υπάρχουν. Κι αυτό γιατί δεν είναι δυνατόν να εξακολουθούμε να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τις οδυνηρές επιπτώσεις που έχει στην περιοχή ο τζόγος».

Στη συνέχεια, η κ. Λάλιου αναφέρθηκε στο γεγονός ότι υπάρχει αίτηση από το Commercial Hotel του South Morang στην κυβέρνηση Βικτώριας για 40 μηχανές πόκερ. Είναι το μόνο ξενοδοχείο στην περιοχή που δεν έχει αυτό το «προϊόν», και «όπως είναι φυσικό ως Δήμος, αντιδρούμε έντονα, για το λόγο ότι αν η αίτηση γίνει δεκτή οι κάτοικοι της περιοχής δεν θα έχουν τη δυνατότητα να πάνε σε μία παμπ που δεν διαθέτει αυτό το είδος. Ο Δήμος οφείλει να προστατεύσει τους κατοίκους από τη δυσμενή επίδραση των μηχανών πόκερ, τόσο απλό» καταλήγει η κ. Λάλιου.