Το όνομά της μας ενθάρρυνε. Το water polo είναι ένα άθλημα μέσα από το οποίο οι εθνικές ομάδες της Ελλάδας, Ανδρών ή Γυναικών, κατάφεραν πολλά και σε πολλές αθλητικές διοργανώσεις. Παρασυρόμενη λοιπόν από το ελληνικό όνομα της Λίας Γιανίτσα και το γεγονός ότι το άθλημα έχει πολλούς ελληνικούς «δεσμούς», σε συνδυασμό με την ελπίδα ότι… κάπου, κάπως, κάποιος Ελληνοαυστραλός θα συμμετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, επικοινώνησα με την γυναίκα που θα υπερασπιστεί το τέρμα της Εθνικής Αυστραλίας στους φετινούς αγώνες.

Η τερματοφύλακας της Ολυμπιακής ομάδας υδατοσφαίρισης γυναικών της Αυστραλίας, με πληροφόρησε άμεσα ότι δεν είναι Ελληνοαυστραλή αλλά ότι είναι παντρεμένη με Ελληνοαυστραλό, ότι η οικογένεια του συζύγου της και βέβαια και ο ίδιος, θα «στήσουν πανηγύρι» όταν την δουν στο «Νέο Κόσμο» και ότι από τη στιγμή που η ελληνική ομάδα υδατοσφαίρισης γυναικών αποκλείστηκε από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, νοιώθει έστω και εξ αγχιστείας ως η μόνη «Ελληνίδα» που συμμετέχει στο συγκεκριμένο άθλημα. Και η Λία, όντως είναι το μόνο «ελληνικό» θηλυκό όνομα όχι μόνο στο συγκεκριμένο άθλημα αλλά γενικώς στην αυστραλιανή Ολυμπιακή αποστολή στο Ρίο. Από «αρσενικής» άποψης επίσης, συμμετέχει μόνο ένα και μοναδικό «ελληνικό» όνομα στους Ολυμπιακούς του Ρίο, δηλαδή ο Θανάσης Κοκκινάκης στο τένις.

Εν τω μεταξύ, η εξ αγχιστείας σχέση της Λίας με την ελληνική ομογένεια, δεν σταματά μόνο στο γεγονός ότι είναι παντρεμένη με τον Αντρέα Γιανίτσα, είναι ακόμα πιο σημαντική και συνδέεται άμεσα με τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Βλέπετε, η Λία γνώρισε τον Αντρέα μέσα από το άθλημα καθώς και αυτός είναι προπονητής του water polo. Όπως μάλιστα μας είπε η ίδια, δεν ήταν μόνο η αγάπη της για το άθλημα, αλλά και η στήριξη και εν μέρει καθοδήγηση του Αντρέα, που την βοήθησαν να κάνει «το όνειρο» των εφηβικών της χρόνων, πραγματικότητα.

H

Η ελληνική οικογένεια της Λίας. Πρώτη από αριστερά με τον Αντρέα στο πλάι της

Αυτή είναι η πρώτη φορά που η Λία συμμετέχει σε Ολυμπιακούς Αγώνες έστω και αν μπήκε στην Εθνική Ομάδα Γυναικών της χώρας το 2007. Mαζί με τις συμπαίκτριές της καλείται να υπερασπιστεί μία ιδιαίτερα εντυπωσιακή πορεία προηγούμενων συμμετοχών της Εθνικής Ομάδας Αυστραλίας στη διοργάνωση.

Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι η Εθνική Γυναικών στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ το 2000 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο, σε αυτούς της Αθήνας πήρε την 4η θέση, ενώ τόσο στο Πεκίνο όσο και στο Λονδίνο έφυγε από την διοργάνωση με το χάλκινο μετάλλιο.

«Αυτή είναι η πέμπτη φορά που η αυστραλιανή ομάδα γυναικών λαμβάνει μέρος στους Ολυμπιακούς. Επίσης, ο αριθμός των γυναικών που έχουν περάσει απ’ αυτήν την ομάδα είναι πολύ μικρός, συνεπώς όχι μόνο νιώθω ευγνώμων που επιλέχθηκα να συμμετάσχω στην Ολυμπιακή ομάδα, αλλά ξέρω ότι κουβαλώ στους ώμους μου μεγάλη ευθύνη. Αυτό με τιμά ιδιαίτερα» δήλωσε στο «Νέο Κόσμο ένα μόλις 24ωρο πριν αναχωρήσει για το Ρίο.

Το γεγονός ότι όταν η Λία αποφάσισε να ασχοληθεί με το water polo δεν ήταν καν και κανένα «δελφίνι» αλλά κατάφερε μέσα σε μία περίπου δεκαετία να θεωρείται από τις κορυφαίες αθλήτριές του, λέει πολλά για την αφοσίωσή της αλλά και το πάθος της.

«Ο αθλητισμός γενικώς με ενδιέφερε από μικρή. Ποτέ μου όμως δεν είχα σκεφτεί ότι θα γινόταν κάποια στιγμή η κύρια ασχολία μου. Μου άρεσε ο στίβος και έπαιζα νέτμπολ».

Το πώς τώρα μία παίκτης νέτμπολ βούτηξε στην πισίνα για να παίξει πόλο έχει να κάνει, αφενός, με την τύχη και, αφετέρου, με την αγάπη, που επίσης είναι και θέμα τύχης.

Η τύχη σχετίζεται με την γυμνάστριά της. «Με το που ξεκίνησα στο Γυμνάσιο είχα ως καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής την Debbie Watson, που ήταν μία από τις κοπέλες που είχαν παίξει στη χρυσή ομάδα υδατοσφαίρισης του 2000 και έκανε δοκιμές για το πόλο, προσπαθώντας να προσελκύσει στο άθλημα νέα ταλέντα. Παρά το γεγονός ότι δεν ήμουν και η καλύτερη κολυμβήτρια, αποφάσισα να δοκιμάσω την τύχη μου. Δεν ήξερα το αποτέλεσμα της προσπάθειάς μου. Βούτηξα και άρχισα να παίζω. Το ότι δεν ήμουν και καμία σοβαρή κολυμβήτρια δεν χρειαζόταν να τους το εξηγήσω, το κατάλαβαν αμέσως, αλλά το νέτμπολ με είχε οπλίσει με πολύ καλά αντανακλαστικά και την ικανότητα να πιάνω την μπάλα και το τρέξιμο που επίσης απολάμβανα εκείνο τον καιρό με πολύ δυνατά πόδια» μας λέει.

Και έτσι η Λία άφησε τα αθλήματα της στεριάς για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του υγρού στίβου.

Η αγάπη, «εν είδει» Αντρέα, ήρθε να της δώσει αυτό το… παραπάνω που πάντα δίνει στη ζωή. Στην προκειμένη περίπτωση όμως αυτό το «κάτι παραπάνω» αφορούσε όχι μόνο την προσωπική της ζωή αλλά και την επαγγελματική της.

«Τον συνάντησα μέσα από το άθλημα. Γνώριζα για τον Αντρέα και για τη δουλειά του έστω και αν δεν προπονούσε εμένα προσωπικά. Ήταν και ακόμα είναι βέβαια ο προπονητής της Αυστραλιανής Εθνικής ομάδας Παίδων του Water Polo και ασχολείται κατ’ εξοχήν με την εξελικτική πορεία των αθλητών της ομάδας. Στην ουσία χτίζει τη μελλοντική Εθνική Ομάδα Water Polo Ανδρών» λέει η Λίτσα προσθέτοντας ότι η φιλική τους σχέση άρχισε πριν από μία πενταετία στηριζόμενη στην αγάπη και των δύο για το άθλημα του water polo και εξελίχθηκε σε… έγγαμη το 2013.

Ο Αντρέας δεν την προπόνησε και δεν την προπονεί. Δεν ήταν ο άνθρωπος που την βοήθησε άμεσα να αποκτήσει τις δεξιοτεχνίες που έπρεπε να έχει ώστε να συμπεριληφθεί στην Εθνική Ομάδα. Είναι όμως αυτός που μοιράστηκε μαζί της όχι μόνο τη ζωή του και τις ανησυχίες της, αλλά και την εμπειρία του οπλίζοντάς την με γνώσεις.

Και κάπου σ’ αυτό το σημείο η Λία πάει την κουβέντα στα πεθερικά της και τον αδερφό του Ανδρέα. «Το άθλημα μας έφερε μαζί τότε και τώρα συνήθως μας χωρίζει. Βλέπεις, ταξιδεύουμε και οι δύο για τις ανάγκες του αθλήματος, αλλά δυστυχώς όχι στους ίδιους προορισμούς. Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να ζήσω αυτό που λένε τη ζεστασιά της ελληνικής οικογένειας. Αυτή η ζεστασιά συνέβαλε ιδιαίτερα στην καριέρα μου. Δεν λέω ότι η δική μου οικογένεια δεν με στήριξε όλα αυτά τα χρόνια και δεν με στηρίζει, αλλά αυτό είναι αναμενόμενο. Η θαλπωρή και η στήριξη της οικογένειας του Ανδρέα, που είναι πάντα κοντά μου να με βοηθήσει όταν ο άντρας μου ταξιδεύει, είναι κάτι που δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια».

Η μη ελληνικής καταγωγής τερματοφύλακας της Εθνικής Ομάδας Υδατοσφαίρισης Γυναικών Αυστραλίας λίγο πριν «σαλπάρει» για Ρίο μου ζητά μία και μοναδική χάρη. «Θα ήθελα να γράψεις το άρθρο στα Ελληνικά. Θέλω να το χαρεί η οικογένειά μου» καταλήγει.