ΚΑΝΟΝΙΚΑ, θα έπρεπε να είμαι αραγμένος σε καμιά ξαπλώστρα πολυτελείας, με πουπουλένιο στρωματάκι, σαν αυτές που βλέπετε στα τουριστικά ρεπορτάζ από τη… Maykonos (σημ: προφέρεται Μάικονος και όχι Μύκονος) και να λιάζομαι αγναντεύοντας το δροσερό πέλαγος…
ΓΙΑ χάρη σας, όμως, επειδή σας… πονάω και ξέρω από πρώτο χέρι, πόσο ψυχοφθόρο και καταθλιπτικό είναι να σκουριάζει κανείς αυγουστιάτικα στη Μελβούρνη και, μάλιστα, προπαραμονές του δεκαπενταύγουστου, όταν…
Ο… βασανισμένος από την κρίση λαός μας, προετοιμάζεται για να ξεχάσει, να υποδεχτεί την πανσέληνο και να χορέψει καλαματιανό και τσάμικο στα εκατοντάδες πανηγύρια, είπα να σας κάνω παρέα και να σας βοηθήσω να ξεχειμωνιάσετε και εσείς με κάποια (ελεγχόμενη έστω…) αξιοπρέπεια.
ΔΕΝ το βαστάει η ψυχή μου, λέω, να σκέπτομαι, ότι για να θυμηθείτε την αυγουστιάτικη Ελλάδα, πρέπει να στριμωχτείτε κάτω από καμιά ομπρέλα του πεζόδρομου του Όκλι, να πιείτε χειμωνιάτικα ένα φραπέ (που εκεί μοιάζει με πετρέλαιο) προκειμένου να μη βραχείτε και ξεπαγιάσετε…
ΚΑΙ εγώ, τον ίδιο καιρό, να παραθερίζω στο Ιόνιο, βρέχοντας τα πόδια μου για να δροσιστούν, στα απόνερα των κυμάτων στο Κάθισμα της Λευκάδας, απολαμβάνοντας την ίδια στιγμή έναν καπουτσίνο φρέντο…
ΕΝΤΑΞΕΙ, δεν φημίζομαι για την καλή μου την καρδιά ούτε για τα αισθήματα συμπόνιας που τρέφω για τους συνανθρώπους μου, καθώς αρκετά φορτία ενοχικής συμπεριφοράς με βαραίνουν. Δεν αντέχω άλλες τύψεις…
ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: επειδή γενικά τεμπελιάζω και προκειμένου να ξεπιαστώ, αφήνω τις ραχούλες και πιάνω τις παραλίες και επειδή επίσης και να θέλει κάποιος να κρυφτεί σε τούτη τη χώρα, που ο ένας γνωρίζει τον άλλο, δεν μπορεί, αν με δει κάποιος να κάνω ηλιοθεραπεία στη Λευκάδα ή να τρώω χταποδάκι στα κάρβουνα σε καμιά παραλιακή ταβερνούλα, πολύ θα τον παρακαλέσω να μην πει κουβέντα στον συνάδελφο Νίκο Φωτάκη και αρχίσει ο άνθρωπος να καταρρέει, να καταριέται την ξενιτιά, τα Μνημόνια και τους συγγενείς του Σόιμπλε που παραθερίζουν δίπλα μου…
ΕΠΙΣΗΣ, για τους ίδιους λόγους, θα σας θερμοπαρακαλούσα να μην πείτε λέξη και στον ιδεολογικά ευαίσθητο συνάδελφο, Δημήτρη Τρωαδίτη (που περιμένει, για το καλό του αγώνα, ότι θα λάβω μέρος στις καταλήψεις των αντιεξουσιαστών), ότι με είδατε να πίνω καφέ και να τα λέω, με δύο ΣΥΡΙΖΑίους βουλευτές στο Λεωνίδιο της Αρκαδίας. Θα εκτιμούσα πολύ την εχεμύθειά σας… Κλείνει η παρένθεση.
ΣΤΟΝ πρόεδρο της Κοινότητας, Βασίλη Παπαστεργιάδη, μπορείτε να πείτε ό,τι θέλετε, αφού δεν έχει λόγους να ζηλεύει, μιας και φόρτισε ήδη τις πατριωτικές του μπαταρίες, φιλοξενήθηκε στα λημέρια μου και, όπως είδα και στη φωτογραφία που δημοσίευσε ο «Ν.Κ», είχε και τη… θεϊκή τύχη, να συναντηθεί (και!) με τον υπουργό Εσωτερικών, Παναγιώτη Κουρουμπλή…
ΤΙ άλλο μπορεί να ζητήσει (και να περιμένει…) ένας θνητός, στο σύντομο πέρασμά του, από τούτο το μάταιο κόσμο του Υπαρκτού Ελληνισμού…
ΤΙ ακριβώς συζήτησε ο πρόεδρος της Κοινότητάς μας, με τον υπουργό των Εσωτερικών μας, δεν έμαθα, αφού γνωρίζοντας και οι δύο άνδρες, ότι είμαι κατά της ψήφου των αποδήμων, με αγνόησαν επιδεικτικά (και καλά έκαναν…), μιας και επρόκειτο για μιας εντελώς… εσωτερική τους υπόθεση.
ΠΡΙΝ, όμως, αναφερθώ στη ψήφο των αποδήμων, οφείλω να ευχαριστήσω τους εκεί ξεχειμάζοντας συναδέλφους και εξωτερικούς μου συνεργάτες, που καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες και με ενημερώνουν λεπτομερειακά για τα τεκταινόμενα στην παροικία μας και όχι μόνο.
ΧΑΡΗ σε όλους αυτούς, πληροφορήθηκα για τις κινήσεις, επαφές και συναντήσεις, που είχαν με υπουργούς και αξιωματούχους της πατρίδας μας, κατά τη διάρκεια των εδώ θερινών διακοπών τους, για την επίλυση των προβλημάτων μας…
ΑΝ, όπως έχω ξαναγράψει, δεν ακολουθούσαν και αυτοί, την πεπατημένη του… ανυπόμονου Κουρουμπλή (που μας ζήτησε να κάνουμε λίγη υπομονή) θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι, εμείς οι απόδημοι, που μάθαμε να περιμένουμε πολύ για την επίλυση των προβλημάτων μας, μπορούμε άνετα να περιμένουμε πέντε έξι δεκαετίες ακόμα…
ΑΣΕ, που αν μέχρι τότε, δεν τα έχουν ξεχάσει και τα δισέγγονά μας, μπορεί να έχουν λυθεί και από μόνα τους. Τώρα θα μου πείτε, πώς θα δικαιολογούσαν την ηγετική τους ύπαρξη και αυτοί οι χριστιανοί; Δίκιο έχετε. Έχει και η υπομονή για… αναγνώριση της προσφοράς τους, τα όριά της…
ΘΑ σας δώσω όμως και κάνα-δυο παραδείγματα, να αποκωδικοποιήσετε την πυκνή γραφή μου. Ερωτώ λοιπόν: τι θα έκανε ο φίλος μου, Παύλος Μαυρουδής, κατά τη διάρκεια των διακοπών του (εκτός από το να επισκεφθεί το χωριό του), αν δεν έκανε «επαφές» να φέρει την ροκ έκδοση του Μεγάλου Αλεξάνδρου στη Μελβούρνη, για το Grand Φεστιβάλ της Αδελφοποίησης με τη Θεσσαλονίκη;
ΚΑΙ εντάξει, το πρόβλημα αυτό θα μπορούσε να «λυθεί», αν οι Σκοπιανοί προλάβουν να φέρουν το πανκ μιούζικαλ που ετοιμάζουν για τον Μέγα Στρατηλάτη, που υιοθέτησαν χωρίς να μας ρωτήσουν. Για όλα, σας λέω, είναι ικανοί οι ακατονόμαστοι, αν δεν τους προλάβει ο δικός μας…
ΜΕΧΡΙ και το άγαλμα του Αλέξανδρου (πάνω στον Βουκεφάλα!) μπορούν να φέρουν και να το στήσουν για ένα εξάμηνο, μπρος στο Federation Square, για να σταματήσουν τα σχέδια του Μαυρουδή για την Αδελφοποίηση.
ΠΕΡΑ, όμως, από αυτό, τι άλλο θα μπορούσε να είχε εμπνεύσει τους μακεδονομάχους μας στη Μελβούρνη, να κεντήσουν με χειροποίητο βελονάκι, λουλουδάκι-λουλουδάκι, του Λευκού Πύργου το τσαρδάκι, σε ένα τεράστιο billboard, διαστάσεων 60Χ180 μέτρων, για να χρησιμοποιηθεί ως background των εκδηλώσεων της Αδελφοποίησης;
ΣΤΙΣ υπόλοιπες δράσεις, κινητοποιήσεις και φανταχτερά happening για τις εκδηλώσεις, που οι οργανωτές πιστεύουν ότι θα αφήσουν εποχή και θα σημαδέψουν τη συλλογική πατριωτική μας μνήμη για πάντα, θα αναφερθούμε προσεχώς…
ΤΗΝ παράσταση, όμως, όλων των συναντήσεων και επαφών, την έκλεψε ένας άλλος ξεχασμένος αστέρας, που έλαμψε, όχι μόνο στο στερέωμα της παροικίας μας, αλλά και σε αυτό του Φιλελεύθερου Κόμματος και της ευρύτερης αυστραλιανής κοινωνίας.
ΚΑΙ για όσους δεν κατάλαβαν, στον πρώην πολιτειακό υπουργό και βουλευτή, Νίκο Κότσιρα, αναφέρομαι, που κάνοντας χρήση των εμπειριών και γνωριμιών που απέκτησε ως πολιτικός, κατάφερε κατά την εδώ επίσκεψή του, να συναντηθεί με τον… παντοδύναμο, σε πολιτική δύναμη (και εκτόπισμα…) υπουργό Εθνικής Άμυνας, Πάνο Καμμένο.
ΝΑ πω εδώ, ότι σύμφωνα με πληροφορίες μου, εκτός από τα όσα δημοσιεύτηκαν και γνωρίζετε για τη συνάντηση αυτή, οι δύο άνδρες συζήτησαν κυρίως ευαίσθητα θέματα που αφορούν την άμυνα και την ασφάλεια της πατρίδας μας.
ΓΙΑ το λόγο αυτό, θα μου επιτρέψετε προς το παρόν και μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση στην Τουρκία, που αποτέλεσε και τον πυρήνα της συζήτησής τους, να μην αναφερθώ στο τι ακριβώς ειπώθηκε, γιατί θα μου κόψει την καλημέρα ο Καμμένος και θα πάψει να με καλεί στις συνεντεύξεις του Υπουργείου Άμυνας.
ΑΣ επιστρέψω, όμως, στην… υπομονετική αναμονή των αποδήμων να τους δοθεί -επιτέλους- το δικαίωμα να ψηφίζουν στις εκλογές της Ελλάδας, της χώρας δηλαδή, που όπως λένε οι εδώ συμπατριώτες μας (που πνέουν μένεα εναντίον μας…) άφησαν πίσω τους ξεκρέμαστη, για να πιάσουν την καλή σε αλλοδαπά ύδατα και ξένες (και) πιο πλούσιες πατρίδες.
ΘΑ το πω λίγο ωμά και έτσι όπως τα έχω ακούσει από συζητήσεις και κόντρες αποδήμων και ντόπιων σε συζητήσεις καφενείων, φιλικών κύκλων και οικογενειακών συνευρέσεων, όταν «ανάβουν τα αίματα» και ο καθείς βγάζει τα καταχωνιασμένα του απωθημένα…
ΟΙ εδώ ιθαγενείς υποστηρίζουν, ότι όταν δυσκόλευαν για τη χώρα τα πράγματα όλοι οι φιλοτομαριστές «την έκαναν» και άφηναν τα «ερείπια» για να τα φορτωθούν στις πλάτες τους όσοι έμεναν πίσω.
ΟΙ εδώ άνθρωποι, λοιπόν, ισχυρίζονται ότι μας ξέρουν (εμάς τους απόδημους) καλύτερα και από τις μανάδες μας, μιας και είμαστε σάρκα από τη σάρκα τους και μεγαλώσαμε τρώγοντας σανό από τον ίδιο κουλτουροκοινωνικό ντορβά…
ΟΙ εδώ λένε, ότι δεν φύγαμε για να βοηθήσουμε τους συγγενείς μας (και) την πατρίδα να προκόψει, αλλά για να βολευτούμε και να τα κονομήσουμε…
ΜΕ δυο κουβέντες πιστεύουν ότι για το τομαράκι μας (και για τις οικογένειές μας) κάναμε κατά βάθος ό,τι κάναμε και ό,τι λέμε περί πατριωτισμού και αγάπης, είναι φούμαρα και κουβέντες του αέρα για να περνά η ώρα…
ΣΥΧΝΑ-πυκνά κάνουν αναφορές σε συγγενείς τους ή συγχωριανούς τους, που επέστρεφαν από Αμερική, Καναδά, Αυστραλία και λοιπά, μετά από δεκαετίες και αρχίζουν να «πιάνονται στα χέρια», με γονείς, αδέλφια, ξαδέλφια και γείτονες για κτήματα και… περιουσίες, που ξαφνικά άρχισαν να διεκδικούν…
ΤΟ συμπέρασμα που έβγαλα είναι ότι μεγάλος αριθμός συμπατριωτών μας δεν θέλει να μας δει ούτε ζωγραφιστούς και έτσι και αποκτήσουμε το δικαίωμα να ψηφίζουμε, τότε είναι που θα αρχίσει ένας νέος «εμφύλιος»…
ΤΟ θέμα είναι μεγάλο και τα προβλήματα σχέσεων (μεταξύ αποδήμων και ντόπιων) στα οποία θα αναφερθούμε την επόμενη βδομάδα, ακόμα μεγαλύτερα. Γεια χαρά.
