Το Κοινοβούλιο της Αυστραλίας πρέπει να αναπτύξει μία σπονδυλική στήλη στις σχέσεις της με την τουρκική κυβέρνηση.
Στα μήκη και πλάτη της Αυστραλίας, οι Αυστραλοί απόγονοι των επιζώντων των γενοκτονιών των Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων του 1914-1923 τους οποίους προκάλεσε η Οθωμανική Αυτοκρατορία την οποία οι Τούρκοι ήταν οι ηγέτες, συνεχίζουν να διοργανώνουν εκδηλώσεις μνήμης για να θυμηθούν τα θύματα ένα από τα πιο φρικτά επεισόδια της ιστορίας του 20ού αιώνα.
Με απόηχους στις σημερινές δράσεις του «Ισλαμικού Κράτους», εκατομμύρια Χριστιανοί Αρμένιοι, Ασσύριοι και Έλληνες σφαγιάστηκαν μαζικά, εξισλαμίστηκαν βίαια, συστηματικά βιάστηκαν ή πωλήθηκαν ως σκλάβοι του σεξ, εκλάπη η περιουσία τους ή καταστράφηκαν τα χριστιανικά πολιτιστικά, ιστορικά και θρησκευτικά τους μνημεία.
Σε αντίθεση με τους Γερμανούς, οι οποίοι έχουν δημόσια αναγνωρίσει και δείξει μετάνοια για τα φρικιαστικά εγκλήματα του Ολοκαυτώματος και των ναζί, το τουρκικό κράτος όχι μόνο αρνείται να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες, αλλά προσπαθεί να τιμωρήσει ξένες κυβερνήσεις οι οποίες αναγνωρίζουν.
Από τις 21 χώρες οι οποίες έχουν αναγνωρίσει τη γενοκτονία, μεταξύ τους η Γαλλία, η Ρωσία, ο Καναδάς, η Ιταλία, η Πολωνία, η Ελλάδα και η Γερμανία, η Τουρκία, σε αντίδραση, τακτικά εξαπολύει διπλωματικές επιθέσεις, αποσύρει τους πρέσβεις τους και επιβάλει περιορισμούς σε ξένους υπηκόους οι οποίοι επιθυμούν να επισκεφθούν τη χώρα.
Παρά τις προσπάθειες για επίσημη αναγνώριση των Γενοκτονιών από το Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο της Αυστραλίας, διαδοχικές κυβερνήσεις έχουν υποκύψει στην πίεση της Άγκυρας, φοβούμενες ότι η επίσημη αναγνώριση ίσως έχει ως αποτέλεσμα να εμποδιστούν οι Αυστραλοί από το να επισκεφθούν τις ακτές της Καλλίπολης για τις εκδηλώσεις των ANZACs, μεταξύ άλλων διακρατικών συνεπειών.
Τέτοια δειλία δεν συμβαδίζει με τις αυστραλιανές αξίες και την κοινοβουλευτική παράδοση της χώρας μας. Η σεβαστή διεθνής φήμη της Αυστραλίας ως καλός διεθνής πολίτης προέρχεται από το ότι είναι ένα φιλειρηνικό έθνος το οποίο είναι επίσης πρόθυμο να αντισταθεί στις αδικίες και θηριωδίες οι οποίες έχουν γίνει στον κόσμο.
Είτε είναι το Ολοκαύτωμα, το Κόσοβο, η σφαγή στην Πλατεία Τιέναμεν, η Ρουάντα, το Αφγανιστάν, το Θιβέτ, το Ανατολικό Τιμόρ ή πιο πρόσφατα η Συρία, η Αυστραλία δεν έχει διστάσει να καταγγείλει πράξεις γενοκτονίας ή συστηματικών παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπου και να έχουν γίνει.
Η μακρόχρονη θέση μας είναι ότι η απουσία αναγνώρισης συστηματικών παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι πιθανόν να εκληφθεί ως χορήγηση άδειας σε άλλες κυβερνήσεις ότι τέτοια δράση είναι αποδεκτή στη διεθνή κοινότητα.
Το Αυστραλιανό Κοινοβούλιο πρέπει επίσης να αναγνωρίσει επίσημα την απευθείας συνεισφορά των Αυστραλιανών ενόπλων δυνάμεων που υπηρέτησαν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο που βοήθησαν στην αποφυγή και άλλης μαζικής σφαγής Ασσυρίων την εποχή της γενοκτονίας, μεταξύ των οποίων και οι ηρωικές ενέργειες του λοχαγού του Αυστραλιανού Στρατού, Stanley Savige.
Ο Savige, στέλεχος μυστικής βρετανικής επιχείρησης ονόματι Dunsterforce, έγινε εθελοντής για τη θέση του ηγέτη μιας δύναμης μόλις οκτώ ανδρών η οποία έσωσε και μετέφερε με επιτυχία σε ασφαλές μέρος 60,000 Ασσύριους πρόσφυγες παρά την στρατιωτική αντίσταση των Τούρκων.
Η κυβέρνηση Turnbull δεν πρέπει να φοβηθεί κάποια αλλοίωση στις σχέσεις Αυστραλίας-Τουρκίας. Οι πρόσφατες ενέργειες της τουρκικής Κυβέρνησης επιδεικνύουν ότι η Τουρκία δεν είναι ούτε φίλος της Αυστραλίας ούτε ένα έθνος το οποίο μοιράζεται κοινά συμφέροντα ή τις αξίες μας.
Η Τουρκία έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στη διευκόλυνση της ανάπτυξης του «Ισλαμικού Κράτους», παρ’ ότι αυτό είναι αντίθετο με τα συμφέροντα εθνικής ασφάλειας της Αυστραλίας. Το έχει κάνει αυτό διά μέσου της αγοράς κλεμμένου πετρελαίου το οποίο κατάσχεσαν τόσο στην Συρία όσο και στο Ιράκ η «ISIS «, δράση στην οποία το Τουρκικό κράτος ή ενεργά συμμετείχε ή έκανε στραβά μάτια.
Στη συνέχεια, οι πρόσφατες μαζικές συλλήψεις ακαδημαϊκών, δημοσιογράφων και μελών του δικαστικού σώματος που είναι αντίθετοι στο καθεστώς Ερντογάν, μαζί με την αναστολή των πολιτικών δικαιωμάτων, το κλείσιμο άνω των 130 οργανώσεων μέσων μαζικής ενημέρωσης και μέσων κοινωνικής δικτύωσης καθώς και την ανάμειξη της ριζοσπαστικής θεολογίας στην δημοσιονομική πολιτική αποδεικνύουν ότι η Τουρκία έχει εγκαταλείψει το μακρόχρονο «εναγκαλισμό» του secularism, των δυτικών θεσμών, της προστασίας των μειονοτήτων και των δημοκρατικών πρακτικών.
Σαν αποτέλεσμα, Χριστιανοί Τούρκοι, μεταξύ άλλων μειονοτήτων, έχουν γίνει θύματα αυξανόμενης βίας με επιθέσεις στις εκκλησίες τους ακόμα και δολοφονίες.
Αν η Αυστραλία δεν συστρατευθεί με τη διεθνή κοινότητα καταδικάζοντας προηγούμενες τουρκικές ωμότητες και τις ενέργειες της τωρινής τουρκικής κυβερνήσεως, η αδράνειά μας κινδυνεύει με παθητικό τρόπο να διευκολύνει μια επανάληψη της ιστορίας.
Πριν από έναν αιώνα, οι καλύτεροι της Αυστραλίας με γενναιότητα ανέλαβαν να αντιμετωπίσουν τους Τούρκους. Ήρθε τώρα η ώρα να το ξανακάνουμε.
*Ο John Adams είναι πρώην σύμβουλος του συνασπισμού Φιλελεύθερου και Εθνικού Κόμματος.
