ΕΥΤΥΧΩΣ, η Κορακάκη δεν αστόχησε και πανηγυρίζει για δέκατη συνεχόμενη μέρα ολόκληρη η χώρα…
ΟΥΤΕ να το σκεφτώ δεν θέλω τι θα είχε γίνει έτσι και οι ακατανόμαστοι απόγονοι του… Ολυμπιονίκη «Μακεδόνα» Φιλίππου Β’, είχαν κερδίσει τρία-τέσσερα μετάλλια περισσότερα από εμάς…
ΑΝ η Δράμα χόρευε τσάμικο και ζεϊμπέκικο μια βδομάδα και ο Δήμος γκρέμισε για χάρη της Αννούλας τα τείχη κοτζάμ… σκοπευτηρίου, οι γείτονές μας δεν θα είχαν αφήσει ούτε τοίχο όρθιο στη σκοπιανή επικράτεια.
ΑΣΕ που κάτι τέτοιο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πρωτόγνωρη πολιτιστική καταστροφή, μιας και τα Σκόπια είναι πρωτεύουσα του παγκόσμιου αρχιτεκτονικού κιτς.
ΤΩΡΑ, θα μου πείτε, ότι έχετε και εσείς εκεί τον δικό σας πόνο, γιατί δεν μπορείτε να αφήσετε την εθνικά περήφανη ηγεσία της παροικίας μας και την Παμμακεδονική, να θρηνούν μόνες τους, αφήνοντας την ονομασία να πάει άκλαυτη…
ΤΙ να κάνουμε όμως; Πολλές φορές η ζωή δεν είναι μόνο άδικη, αλλά και ανιστόρητη. Και όσο εμείς αντιδρούμε σαν τα σκυλάκια του Παβλώφ, τόσο οι ακατανόμαστοι θα γεμίζουν τις πλατείες τους με αγάλματα του στρατηλάτη, θα ντύνονται και θα βγάζουν σέλφις ως Μεγαλέξανδροι και θα εμφανίζονται μέχρι και στο facebook ως απόγονοί του…
ΟΙ τύποι είναι εντελώς ψωνισμένοι με τους αρχαίους Μακεδόνες, ρε παιδί μου, όπως οι δικοί μας με τον ΠΑΟΚ και τον… θρύλο. Τι να κάνουμε τώρα; Να φορέσουμε και εμείς ζουρλομανδύα για να τους κάνουμε παρέα;
ΟΠΩΣ έγραψα και πρόσφατα επ’ ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων, ο καθείς στον κόσμο τούτο ταλαιπωρείται από το ψώνιο του διπλανού του…
ΤΟ δικό μου ψώνιο, για παράδειγμα, είναι ο… αθλητισμός. Πάνω, λοιπόν, που έλεγα, ότι γλίτωσα από την Κορακάκη και τα υπόλοιπα… κοράκια της σκοποβολής, πλακώνουν οι κωπηλάτες, οι ποδηλάτες, και από κοντά οι ιστιοπλόοι, οι κολυμβητές, οι δρομείς, οι άλτες και κάθε… αθλητικής καρυδιάς καρύδι και πάει λέγοντας και με χρυσά μετάλλια και εθνικούς ύμνους κλαίγοντας…
ΜΗΝ ξεχνάτε, επίσης, πως ό,τι και αν κάνουμε, θα συνεχίσει να μας ταλαιπωρεί το ψώνιο των ακατανόμαστων και μετά τους Ολυμπιακούς.
ΠΑΝΤΑ θα υπάρχουν άνθρωποι, που θα τους αποκαλούν «Μακεδόνες», είτε γιατί είναι ανιστόρητοι και μαλάκες είτε γιατί έτσι τους αρέσει είτε για να τους κάνουν πλάκα…
ΑΝ και το έχω γράψει πολλές φορές, δεν πειράζει αν το επαναλάβω μια φορά ακόμα, παραφράζοντας ένα άσμα του Τσιτσάνη: μην αρχίζετε το κλάμα καθίστε πρώτα να σας πω δικό μας είναι το φταίξιμο για το κακό μας μπλέξιμο στην εθνική μας παραζάλη μας ξελόγιασαν τα αρχαία κάλλη…
ΩΣ εκ τούτου, σταματήστε την κλαψούρα και ακούστε με ένα λεπτό: το παιχνίδι της ονομασίας το χάσαμε. Έχουμε υποστεί χοντρή ήττα και ο χρόνος δουλεύει εις βάρος μας. Μην κλαίτε λοιπόν τζάμπα…
ΚΑΙ αυτό έγινε, γιατί δεν καταλάβαμε την ώρα που έπρεπε, ότι καμιά άλλη χώρα ή διεθνής οργανισμός, δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για την ονομασία. Έτσι, αποκαλούν τα Σκόπια «Μακεδονία», όχι για ιστορικούς λόγους, αλλά γιατί τους είναι πιο εύκολο. Τόσο απλά…
ΕΠ’ ευκαιρία, να σας πω, επίσης, ότι η κόντρα μας με τους Σκοπιανούς θα μοιάζει με παιδικό καυγά σε νηπιαγωγείο, μπρος στον εμφύλιο που θα ξεσπάσει μεταξύ απόδημου και ντόπιου ελληνισμού…
ΕΤΣΙ και η μητέρα Ελλάδα, για να ξεπλύνει τις ενοχές της, προκειμένου να δείξει (έστω για τα μάτια του κόσμου…) ότι ακόμα μας πονάει, μας παραχωρήσει το δικαίωμα να ψηφίζουμε στις εδώ κοινοβουλευτικές εκλογές, τον εμφύλιο δεν τον γλιτώνουμε…
ΜΑΣ έχουν που μας έχουν στο «μάτι» και δεν θέλουν να μας δουν ούτε ζωγραφιστούς οι εδώ, σκεφτείτε τι έχει να γίνει έτσι, που εκτός των κληρονομικών, αρχίσουμε να έχουμε λόγο για το ποιο κόμμα θα κυβερνά τη χώρα…
ΜΕ δυο κουβέντες, ποια παράταξη θα αναλαμβάνει να διαχειρίζεται τις υποθέσεις τους, οι οποίες δεν μας αφορούν, δεν τις γνωρίζουμε και, ως εκ τούτου, δεν μας πέφτει λόγος…
ΠΑΡ’ ΟΤΙ καταλαβαίνω και τον «κακοφορμισμένο» μεταναστευτικό πόνο, που δεν μας αφήνει να κάτσουμε στα αυγά μας και θέλουμε σώνει και καλά να συμμετέχουμε στα διαδραματιζόμενα στην πατρίδα, νομίζω ότι κατά βάθος έχουν δίκιο οι χριστιανοί…
ΟΙ περισσότεροι από εμάς, δεν είμαστε μόνο πέρα για πέρα ξεκομμένοι και αλλού γι’ αλλού νυχτωμένοι, δεν έχουμε και ιδέα για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα.
ΝΑΙ μεν, πατρίδα μας είναι και την αγαπάμε, αλλά μέχρι εκεί, αφού άλλα ζόρια δεν τραβάμε…
ΑΣΕ που όταν μας ζητηθεί και κάτι, βγάζουμε και την ουρίτσα μας απ’ έξω και οι μεγάλες οργανώσεις μας, που λειτουργούν ως ναυαρχίδες των οργανωμένων αποδήμων, ζητούν να απαλλάσσονται οι πατρικές περιουσίες, που έχουν κληρονομήσει οι απόδημοι, από τον ΕΝΦΙΑ.
ΝΑΙ ρε, σας λέω, τόσο πατριώτες είμαστε στα δύσκολα και ας μη μας φαίνεται…
ΚΑΙ αυτά είναι λίγα από τα πολλά ράμματα, που έχουν οι συμπατριώτες μας ιθαγενείς για τις… γούνες μας.
ΓΙΑ να μη θυμηθούμε, επίσης, τα αλλεπάλληλα δωρεάν ταξίδια των ηγετών μας στην Ελλάδα για τα… Συνέδρια του ΣΑΕ, με λεφτά που δανείστηκαν οι Έλληνες φορολογούμενοι, τα χαρτιά μετοικεσίας που εξαργύρωναν εις βάρος του έθνους (έναντι αμοιβής) οι επαναπατριζόμενοι…
ΤΟ ανελέητο κυνήγι των επιχορηγήσεων από τους απόδημους επιχειρηματίες, που ήθελαν να κάνουν μια… τουριστική επιχείρηση στην Ελλάδα για να οικονομήσουν, και μύριες όσες άλλες αρπαχτές…
ΑΣ το πω και πιο απλά: όταν δίνεται και σ’ εμάς τους απόδημους η ευκαιρία, λειτουργούμε και συμπεριφερόμαστε ακριβώς όπως και τα ιθαγενή τρωκτικά…
ΑΝ δεν έχετε προσωπικά βιώματα και δεν… ξέρετε, ρωτήστε τους εκεί συμπατριώτες μας επιχειρηματίες, που είχαν milk bar, fish n’ chips, ή άλλες μικροεπιχειρήσεις, πόσα πλήρωναν στην αυστραλιανή Εφορία…
ΑΣΕ που όλο και θα γνωρίζετε ασφαλώς κάποιον συγγενή σας, κουμπάρο, φίλο ή γείτονά σας, που έχει «τσιμπήσει» κάποια αποζημίωση ή… αναπηρική σύνταξη, «παριστάνοντας τον ψόφιο κοριό», γιατί ήταν εύκολο…
ΤΟ κυνήγι της συνταξούλας, επίσης, είναι ένα κατ’ εξοχήν σπορ στο οποίο επιδίδεται ο απανταχού ελληνισμός, σημειώνοντας, μάλιστα, μεγάλες επιτυχίες, λόγω προγονικής παράδοσης και συνεχούς εξάσκησης…
ΜΑΣ ξέρουν, σας λέω, καλύτερα και από τις τσέπες τους οι εδώ συμπατριώτες μας και γι’ αυτό και είναι καχύποπτοι και κουμπωμένοι απέναντί μας.
ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ότι έτσι και ψηφίζουμε θα ανακατευτούμε στα πόδια τους και ο ανταγωνισμός για κληρονομιές, συντάξεις, βολέματα και δουλίτσες θα ενταθεί επικίνδυνα…
ΑΝ θέλουμε, λοιπόν, να συνεχίσουμε να επισκεπτόμαστε την Ελλάδα και να μας λένε οι ντόπιοι μια καλημέρα στη γλώσσα μας, καλά θα κάνουμε να ξεχάσουμε το δικαίωμά μας να ψηφίζουμε στις εκλογές της γενέτειρας.
ΒΡΕ παιδί μου, εδώ ψηφίζουν οι ίδιοι άλλα αντ’ άλλων και σκοτώνονται μεταξύ τους μετά τις εκλογές όποια κυβέρνηση και αν κερδίσει.
ΜΕΧΡΙ και αυτοί που ψήφισαν τρεις φορές ΣΥΡΙΖΑ σε οκτώ μήνες πέρυσι, καταριούνται την ώρα και τη στιγμή που το έκαναν και μουντζώνουν τη φάτσα τους, δεν θα φτύνουν εμάς για τα όσα συμβαίνουν στη χώρα;
ΑΣΕ που εδώ που τα λέμε μεταξύ μας, επειδή λόγω της πίκρας του νόστου και της… παιδείας μας, εμείς οι απόδημοι είμαστε πιο εθνικιστές και πατριώτες από τους ντόπιους, που σημαίνει ότι η Χρυσή Αυγούλα και κόμματα σαν του Καμμένου, του Λεβέντη και του Καρατζαφέρη θα έκαναν θραύση στη Μελβούρνη.
ΣΥΝΕΠΩΣ, καλύτερα να μας λείπει το βύσσινο. Είναι που είναι στραβό το κλίμα, ας κρατήσουμε για κάθε ενδεχόμενο τον γάιδαρο μακριά από τ’ αμπέλι…
ΠΡΟΧΘΕΣ, στο καφενείο του χωριού μου, σε μια σχετική συζήτηση για τη συμπεριφορά και τα λεγόμενα ενός πάμπλουτου συμπάροικου από το Σίδνεϊ, που βρίζει όπου και αν σταθεί τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ για τον ΕΝΦΙΑ που πληρώνει για τα ακίνητά του στην Τρίπολη (που δεν είναι και λίγα), με ρώτησαν πόσο φόρο πληρώνουν στην Αυστραλία όσοι έχουν πολλά έσοδα και ακίνητα.
ΤΟΥΣ είπα, ότι επειδή δεν έχω ούτε περιουσία ούτε ακίνητα, δεν ξέρω πόσα ακριβώς πληρώνουν, αλλά κρίνοντας γενικά από το φορολογικό σύστημα της Αυστραλίας, θα πρέπει να πληρώνουν πολύ περισσότερα.
ΑΝ ήξερα τι θα του έσερναν και, μάλιστα, ενώ δεν ήταν εκεί ο χριστιανός, θα ακολουθούσα την πάγια τακτική μου σε τέτοιου είδους συζητήσεις και δεν θα έλεγα κουβέντα. Στερνή μου γνώση να σ΄είχα πρώτα…
ΣΤΗ συνέχεια, απέφυγα να απαντήσω σε «συγκριτικές» ερωτήσεις για τις δύο χώρες, μιας και η πείρα με έχει διδάξει ότι δεν καταλήγουν πουθενά, αφού ο καθείς θέλει ουσιαστικά να πει ό,τι έχει στο μυαλό του και όχι να συζητήσει και να ακούσει…
ΤΕΛΙΚΑ, δεν κατάφερα να αποφύγω την «ξέρα» και επέλεξα να απαντήσω, επιτέλους, σε μια ερώτηση που μου είχε γίνει πολλές φορές στο παρελθόν «πώς βλέπεις την κατάσταση στην Ελλάδα;».
ΤΑ πράγματα, τους λέω, δεν είναι καθόλου καλά, ιδιαίτερα για τους συνταξιούχους. Γι’ αυτό σκέφτομαι να προτείνω στην κυβέρνηση, μιας και δεν μπορεί να αποφύγει την περαιτέρω μείωση των συντάξεων, να αντικαταστήσει τα Μνημεία του Άγνωστου Στρατιώτη, με Μνημεία αφιερωμένα στον Άγνωστο Συνταξιούχο, που αγωνίζεται και θυσιάζεται για την προκοπή και την επιβίωση της χώρας…
ΔΥΟ-τρεις συγχωριανοί που με ξέρουν καλύτερα, γέλασαν, ενώ οι ξενομερίτες με κοίταξαν περίεργα και δεν είπαν κουβέντα. Γεια χαρά…
