Ανάμεσα στα πολλά που συνδέουν την Ελλάδα και την Αυστραλία, έρχεται να προστεθεί και ένα ακόμη κοινό σημείο: οι δύο χώρες έχουν σημειώσει, ιστορικά, τις χειρότερες επιδόσεις στους Ολυμπιακούς Αγώνες τις τελευταίες δεκαετίες. 

Αυτό προκύπτει από μελέτη που εκπόνησε η επενδυτική τράπεζα Goldman Sachs, εξετάζοντας τη σχέση ανάμεσα στην οικονομική δομή μίας χώρας και τις επιδόσεις της στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και οι δύο χώρες έχουν θριαμβεύσει αρνητικά, διαψεύδοντας τις προσδοκίες που καλλιεργούν για τον πρωταθλητισμό οι οικονομικοί δείκτες. Αν αυτή η διάψευση ήταν ολυμπιακό άθλημα, η Ελλάδα θα κατακτούσε εύκολα το χρυσό, έχοντας την αρνητική πρωτιά, με δεύτερη την Αυστραλία, τρίτη την Βενεζουέλα, ενώ ακολουθούν το Ισραήλ και η Χιλή. 

Η μελέτη της επενδυτικής τράπεζας αφορά το διάστημα μεταξύ 1980-2012 και καταμετρά τον αριθμό των μεταλλίων που κατέκτησε κάθε χώρα σε κάθε διοργάνωση. Ανάμεσα στους υπόλοιπους παράγοντες που συνυπολογίζονται είναι ο πληθυσμός των χωρών, το κατά κεφαλήν εισόδημα και η αποτελεσματική τους διοίκηση, βάσει μίας σειράς οικονομικών, πολιτικών και θεσμικών χαρακτηριστικών. 

Ως χώρες που φιλοξένησαν διαδοχικούς Ολυμπιακούς Αγώνες το 2000 και το 2004, η Αυστραλία και η Ελλάδα αποτελούν τυπικά παραδείγματα του «φαινομένου της διοργανώτριας χώρας», σύμφωνα με το οποίο η χώρα που φιλοξενεί τους Αγώνες κατά κανόνα δημιουργεί υπερβολικές προσδοκίες για τις επιδόσεις της, αλλά και για την συνολικότερη εικόνα της. Ωστόσο, ο κανόνας αυτός διαψεύδεται σε περιπτώσεις όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα, οι οποίες κυριαρχούν σε αριθμό μεταλλίων, παρά το ότι και οι τρεις φιλοξένησαν αγώνες στη διάρκεια των ετών που καλύπτει η μελέτη – οι δε εξαιρετικές επιδόσεις της Κίνας, συνεχίζουν μόλις οκτώ χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου. Καλές επιδόσεις, επίσης, σημειώνουν η Ιαπωνία, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Νότια Κορέα, η Γερμανία, η Ιταλία και η Ουκρανία.

Η δημοσίευση της μελέτης συνάντησε πολλές διαφωνίες, καθώς πολλοί θεωρούν ότι οι χώρες που παρουσιάζονται στην τελευταία θέση έχουν πολύ μεγαλύτερες διαφορές από ό,τι ομοιότητες, τόσο ως προς τον πληθυσμό τους, όσο κυρίως, ως προς την οικονομία.

Ειδικά στις τελευταίες δύο διοργανώσεις, η Ελλάδα συμμετείχε στους Ολυμπιακούς, εν μέσω μεγάλης οικονομικής κρίσης, κάτι που δικαιολογεί τις χαμηλότερες επιδόσεις, αλλά δίνει μεγαλύτερη αξία στα μετάλλια, καθώς οι επιδόσεις της Κατερίνας Στεφανίδη, της Άννας Κορακάκη και του Σπύρου Γιαννιώτη τόνωσαν την εθνική υπερηφάνεια και το ηθικό των Ελλήνων. 

Όσο για την Αυστραλία που είναι μία από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου, οι χαμηλές επιδόσεις είναι ένα ζήτημα που φαίνεται ότι θα απασχολήσει πολύ τους αρμόδιους. Με εξαίρεση το χρυσό της Kim Brennan στην κωπηλασία και τις θετικές αρχικές εντυπώσεις στην κολύμβηση, η συνολική εικόνα της αυστραλιανής αποστολής ήταν απογοητευτική, κάτι που αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα, δεδομένου ότι δαπανήθηκαν τεράστια ποσά, προκειμένου να επιστρέψει η Αυστραλία στην πεντάδα των χωρών με τα περισσότερα μετάλλια, ύστερα από τις κακές επιδόσεις στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, όταν έπεσε στην όγδοη θέση.