Ο δημοφιλής πάλαι ποτέ ζεν πρεμιέ έχασε τη μάχη, προχθές Τρίτη, σε ηλικία 80 ετών, μετά από τα μακροχρόνια προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν.
Πέρα από την πασίγνωστη (επί)κληση / σύνθημα «Κορίτσια, ο Μπάρκουλης», που χαρακτήρισε (και χαρακτηρίζει) τη διαχρονική δημοφιλία ενός από τους πιο πετυχημένους ζεν πρεμιέ του «εμπορικού» ελληνικού σινεμά των ’60s, την παρουσία του οποίου εξακολουθούμε να απολαμβάνουμε κάθε τόσο στις τηλεοράσεις μας, για τον Ανδρέα Μπάρκουλη πρέπει να επισημάνουμε ότι στην ουσία υπήρξε πραγματικός τυπάς για το σινεμά. Οι ρόλοι του έχουν γράψει και πέρα από το συνηθισμένο δίπολο «κωμωδία-δράμα» που χαρακτήρισε την εν λόγω περίοδο του ελληνικού σινεμά.
Πέρα από τα συνήθη, όπως ο ανθυπίατρος Μιμίκος (με τη Μαίρη του) ή ο υποψήφιος βουλευτής Μαντάς με την «Τζένη, Τζένη» του, ο ρόλος του Ανδρέα Μπάρκουλη ως Ιταλού κατασκόπου Φράνκο Πιτσιόλι, στο υπέροχο «Κοντσέρτο για Πολυβόλα» του Ντίνου Δημόπουλου, είναι κλασικός. Χαρακτηριστικός, επίσης, είναι ο ρόλος του ως «αντικατασκόπου» (ταγματάρχης Κώστας Δήμου της ΕΣΑ) στην ταινία «Στα Σύνορα της Προδοσίας» του Ντίμη Δαδήρα, παραγωγής Τζέιμς Πάρις. Του πήγαιναν πολύ αυτοί οι ρόλοι του Μπάρκουλη.
Να κάνουμε και μια αναφορά στην καλτ ταινία «Ore di terrore»
(«Η κρουαζιέρα του τρόμου») όπου ο Μπάρκουλης (συμ)πρωταγωνιστεί με την υπέροχη Karin Schubert -μετέπειτα πορνοστάρ- έχοντας το «διεθνικό» ψευδώνυμο John Barclay. Αξίζει να την ψάξει κανείς.
Το 1974 (μετά από μια περιπέτεια με τη δικαιοσύνη) αναγκάστηκε να φύγει στην Αμερική όπου προσπάθησε να αλλάξει καριέρα και να γίνει τραγουδιστής. Έβγαλε μάλιστα και έναν δίσκο, το καλτ «From Chicago With Love».
Με την επιστροφή του, δεν μπόρεσε πια να πιάσει το υψηλό status που είχε στα ’60s και, τα τελευταία χρόνια, κάθε αναφορά που γινόταν σ’ αυτόν είχε να κάνει με την κλονισμένη του υγεία και το πόσο δύσκολα περνούσε – η αγαπημένη τροφή των media. Για μας, σημασία έχει πια η εικόνα του – και σ’ αυτήν παρέμεινε και παραμένει ένας σπουδαίος τυπάς!
Όσο για σας, κορίτσια, ο Μπάρκουλης εξακολουθεί να ζει.
