ΛΙΓΟ τα όνειρα που βλέπω, λίγο οι συζητήσεις που κάνω με πολλούς και διάφορους και από κοντά τα όσα παρακολουθώ, διαβάζω και βλέπω στην τηλεόραση, έχουν αρχίσει να εκτροχιάζουν το λογισμικό του ορθολογισμού μου…
ΗΤΑΝ, δηλαδή, που ήταν στραβό το κλίμα, το έφαγε και ο γάιδαρος και ήλθε και έδεσε το πράγμα, με αποτέλεσμα να αναγκαστώ να αναρωτιέμαι αν είμαι καλά.
ΜΕ δυο κουβέντες, έχω αρχίσει να αμφιβάλλω αν βρίσκομαι στην Ελλάδα ή σε κάποια άλλη, εντελώς ουτοπική χώρα, που ζει στη δική της πραγματικότητα.
ΕΔΩ και καιρό, μου περνούσε, που λέτε, από το μυαλό, ότι δεν ήλθα στην Ελλάδα, αλλά στη Νεφελοκοκκυγία.
ΣΕ αυτό συνέβαλαν όχι μόνο τα όσα ζούσα εδώ, αλλά και ο τρόπος που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας τους απόδημους και τα προβλήματά τους.
ΓΙΑΤΙ, δεν είναι και λίγο πράγμα, μετά από πέντε δεκαετίες στο περίμενε, να βγαίνει ο υπουργός Εσωτερικών της χώρας και να μας λέει να κάνουμε λίγη υπομονή ακόμα μέχρι να μας δοθεί το δικαίωμα να ψηφίζουμε στις βουλευτικές εκλογές.
ΚΑΙ πάνω που πίστεψα ότι ξεπέρασα το σύνδρομο της έξτρα υπομονής, έρχεται καπάκι η νέα πρέσβης της Ελλάδας στην Αυστραλία, Αικατερίνη Ξαγοράρη, και μας ζητά και αυτή να κάνουμε λίγη υπομονή ακόμα μέχρι το ελληνικό κράτος να στείλει τις συντάξεις που οφείλει εδώ και χρόνια να καταβάλει στους δικαιούχους ομογενείς.
ΚΑΙ για όσους δεν γνωρίζουν τη Νεφελοκοκκυγία, να τους πω ότι πρόκειται για τη χώρα των πουλιών. Μια ονειρική και πουπουλένια χώρα, του αράγματος, της αιώνιας ξεκούρασης και της παρηγοριάς…
ΕΙΝΑΙ ο τόπος, στον οποίο αναφέρεται και περιγράφει ο μεγάλος Αριστοφάνης σε μια από τις κορυφαίες του κωμωδίες τις «Όρνιθες».
ΑΠ’ Ο,ΤΙ (χοντρικά, εντάξει;) θυμάμαι, βασιλιάς του κόσμου των πουλιών ήταν ο Τσαλαπετεινός, ένα πτηνό δηλαδή με λαμπρή ιστορία, που την εποχή του Αριστοφάνη ήταν γνωστό με το όνομα που του είχε δώσει ο νονός του, που τον βάφτισε Έποπα.
ΜΙΑ μέρα, λοιπόν, ο Έποπας, που περιφερόταν στον κόσμο των πτηνών, συνάντησε ένα ανήσυχο πουλερικό, τον Πεισθέταιρο, που συνέχεια γκρίνιαζε και παραπονιόταν.
«ΤΙ έγινε, ρε φίλε», του λέει; «Τι θέλεις; Τι είναι τέλος πάντων, ρε αδελφέ, αυτό που ζητάς;» Κι εκείνος απάντησε: «Θέλω να ζήσω εκεί, που ο μεγαλύτερος μπελάς να είναι μια μύγα…».
ΤΟ μήνυμα που υποθέτω ότι ήθελε να περάσει ο πανούργος και εφευρετικός Αριστοφάνης στο κοινό της εποχής είναι, ότι ούτε και για τα πτηνά δεν μπορεί να υπάρξει μια χώρα ουτοπική που να γίνονται τα πάντα χωρίς εργασία και κόπο.
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, ο Πεισθέταιρος και ο φίλος του Ευελπίδης (ο ένας, δηλαδή, που πίστευε πολύ και ο άλλος που ήλπιζε) συνέχισαν διαχρονικά να αναζητούν τη χώρα της ουτοπίας όπου θα μπορούσαν να την αράξουν, χωρίς να κινούν το δαχτυλάκι τους για τίποτα.
ΟΙ «Όρνιθες» παίζονταν στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου στις 20 Αυγούστου και επειδή δεν κατάφερα να πάω, γιατί δεν βρήκα εισιτήριο, αποφάσισα να αναπληρώσω το κενό παρακολουθώντας μια ομιλία του Αρτέμη Σώρρα…
ΟΠΩΣ έχω ξαναγράψει πολλές φορές σε αυτή την πολύπαθη στήλη, ο τρισεκατομμυριούχος Αρτέμης Σώρρας τίμησε (και συνεχίζει να τιμά) το όνομα του απόδημου ελληνισμού όσο κανένας άλλος.
ΕΠΕΙΔΗ, λοιπόν, ως απόδημος αισθάνομαι περήφανος για τον Αρτέμη, είπα να πάω να τον ακούσω και να τον γνωρίσω από κοντά μιας και το περασμένο Σάββατο μιλούσε στο Πνευματικό Κέντρο Τρίπολης.
ΕΝΤΑΞΕΙ, λέω, εμείς κι εμείς θα είμαστε, θα τον δω από κοντά, θα πούμε δυο κουβέντες για τα απόδημά μας και θα βγάλω μαζί του τρεις-τέσσερις φωτογραφίες, να τις αφιερώσω στους αναγνώστες της στήλης.
ΜΕ το που φτάνω, βλέπω το Πνευματικό Κέντρο της γενέτειράς μου γεμάτο και να μην υπάρχει ούτε θέση άδεια. Παρ’ ολίγο να πάθω εγκεφαλικό. Δεν πίστευα στα μάτια μου…
ΣΚΕΦΤΗΚΑ ότι αν σε μία επαρχιακή πόλη 50.000 ανθρώπων, καταμεσής του καλοκαιριού και της κρίσης ήλθαν 500 άτομα να ακούσουν τον Σώρρα, θα πρέπει πάρα πολλοί άνθρωποι να έχουν σαλτάρει…
ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΟΥΣ ανθρώπους δεν θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν καλοκαιριάτικα ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ μαζί, ακόμα και αν μοίραζαν δωρεάν σουβλάκια και μπύρες…
ΑΝ δεν ξέρετε, σας πληροφορώ ότι ο Αρτέμης έχει ιδρύσει δικό του κόμμα στο οποίο έχει δώσει το όνομα «Ελλήνων Συνέλευσις» και ψαρεύει όποιον Πεισθέταιρο κα Ευελπίδη συναντήσει.
ΕΠΕΙΔΗ, ενδεχομένως, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια γνωρίζει ότι ο αριθμός των ηλίθιων είναι μεγαλύτερος από αυτόν που δείχνουν οι στατιστικές και ότι είναι απύθμενοι οι ωκεανοί της άγνοιας, της δεισιδαιμονίας και της ευκολοπιστίας τα καταφέρνει μια χαρά.
ΕΔΩ άλλοι, με πολύ λιγότερα χαρίσματα από αυτόν, όπως παραδείγματος χάριν οι Χρυσαυγίτες, ο Λεβέντης, ο Καρατζαφέρης και λοιπά, καταφέρνουν και εκλέγονται στην ελληνική Βουλή γιατί να μην τα καταφέρει και αυτός που είναι 1.000 φορές πιο πλούσιος από τον Ντόναλντ Τραμπ, που είναι στα πρόθυρα να γίνει και πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών;
ΟΠΟΙΟΝ συναντά, με το καλημέρα και χωρίς να του ζητά ούτε καν να τον ψηφίσει, του ζητά τον αριθμό του τραπεζικού του λογαριασμού να του βάλει 20.000 ευρώ.
ΚΑΙ κανείς, βέβαια, δεν αμφιβάλλει για το αν έχει τόσα λεφτά, αφού έντεχνα διαδίδει, ότι όχι μόνο έχει δώσει στο Ελληνικό Δημόσιο 600 δισεκατομμύρια δολάρια για να πληρώσει τους δανειστές του, αλλά και ότι η προσωπική του περιουσία ξεπερνά τα 3,5 τρισεκατομμύρια δολάρια!
ΚΑΙ με τόσα λεφτά τα πάντα μπορείς να κάνεις. Μέχρι και θαύματα… Και στην κυριολεξία αυτό κάνει ο Σώρρας.
ΑΥΤΑ είπε και στον εξουθενωμένο από τη μείωση των συντάξεων, τα χρέη, τους φόρους και την ανέχεια λαό της Τρίπολης, που τον αποθέωσε…
ΚΑΙ τι τους ζητούσε παρακαλώ, για όλα αυτά, που τους υποσχόταν ότι θα κάνει για πάρτη τους; Το ελάχιστο: να του δώσουν με την ψήφο τους στο κίνημά του την εξουσιοδότηση να τους αποπληρώσει τα χρέη και τους φόρους.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, θα αποκαθιστούσε τις συντάξεις, επιστρέφοντάς τους, μάλιστα, αναδρομικά και τα όσα έχασαν και θα τους έδινε και από ένα άτοκο δάνειο να πάρουν ένα σπιτάκι της προκοπής.
ΤΟΥΣ ζήτησε, επίσης, να του υποσχεθούν ότι θα μάθουν απ’ έξω τον… όρκο του πολεμιστή και θα απευθύνονται αποκλειστικά στον Δία, ο οποίος θα προσεύχεται για λογαριασμό τους στη δύναμη του κοσμικού πυρ που καθορίζει τα πάντα…
ΤΟ μόνο που δεν τους υποσχέθηκε ήταν γυναίκες και άνδρες (επειδή είναι πολύ απασχολημένος) να τους στείλει στα κρεβάτια τους…
ΤΩΡΑ αν με ρωτήσετε, αν είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που να πιστεύουν αυτές τις ασυναρτησίες, η απάντηση είναι ότι υπάρχουν και μάλιστα πολλοί περισσότεροι απ’ όσους φαντάζεστε.
ΚΑΙ στην ερώτηση τι άνθρωποι είναι αυτοί η απάντηση είναι, από αγράμματους και ανειδίκευτους εργάτες μέχρι επιστήμονες, συμπεριλαμβανομένων γιατρών και δικηγόρων.
ΜΕΧΡΙ και εκλεγμένοι δημοτικοί άρχοντες στηρίζουν των «Ελλήνων τη Συνέλευση». Τώρα θα μου πείτε ότι ακόμα στηρίζουν τον Λεβέντη, τον Λαφαζάνη, την Επιτροπή της Αλήθειας της Ζωής Κωνσταντοπούλου που έβγαλε παράνομα τα χρέη της Ελλάδας και τα διέγραψε…
Η ηλιθιότητα είναι μια ύπουλη «επιδημία» που δεν κάνει διακρίσεις στους ανθρώπους.
ΤΕΛΟΣ, να σας πω ότι, έχω πειστεί πια, ότι τον λαό μας τον ψεκάζουν…
ΓΙΑ το μόνο που αμφιβάλλω είναι, αν η δόση των φαρμάκων που χρησιμοποιούν για το ψέκασμα, είναι επαρκής για να μας φέρει στα ίσα μας…
ΑΥΤΑ για σήμερα και τα λέμε από βδομάδα. Γεια χαρά.
