ΟΠΟΥ να ‘ναι συμπληρώνω έξι μήνες στην πατρίδα και, μέχρι πρότινος, σχεδίαζα να παραμείνω άλλους έξι, πριν επιστρέψω στην Αυστραλία.
ΑΝ και μέχρι στιγμής που γράφω τούτες τις αράδες, δεν έχει αλλάξει το αρχικό σχέδιο της δωδεκάμηνης παραμονής μου, άρχισα να το ξανασκέφτομαι…
ΟΣΟ παράξενo και αν ακούγεται, η αφορμή να ξανασκεφτώ το όλο θέμα ήταν η πρώιμη επιστροφή του Φθινοπώρου και οι συνεχόμενες βροχούλες το τελευταίο δεκαήμερο.
ΛΙΓΟ οι τακτικές μπόρες, λίγο η πτώση της θερμοκρασίας στα αρκαδικά βουνά και από κοντά οι καθημερινές βόλτες με τη μοτοσυκλέτα, είχαν ως αποτέλεσμα να «αρπάξω» ένα γερό κρύωμα και να περιορίσω τις μετακινήσεις μου με τη μηχανή.
ΕΛΑ, όμως, που ενός κακού μύρια έπονται. Επειδή έμενα περισσότερες ώρες στο σπίτι και επειδή πια δεν έχω internet στο χωριό, άρχισα να βλέπω περισσότερη τηλεόραση, πράγμα που μου έκανε περισσότερη ζημιά από το κρύωμα…
«ΚΛΕΙΣΕ την τηλεόραση και κάνε καμιά βόλτα» θα μου πείτε. Το έκανα και αυτό, αλλά η κατάσταση αντί να βελτιωθεί επιδεινώθηκε.
ΓΙΑΤΙ και έξω να πας, σε αυτή τη χώρα συνεχίζεις να ακούς τα ίδια πράγματα που ακούς βλέποντας τηλεόραση: ένα ατελείωτο μπλα μπλα για την κρίση, τις περικοπές των συντάξεων, τους φόρους, τον ΕΝΦΙΑ, την ανεργία, τη μείωση στις τιμές των ακινήτων, τις αυξήσεις διαφόρων προϊόντων, τον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη…
ΨΥΧΩΣΗ έχει πάθει ολόκληρος ο λαός με τα πιο πάνω θέματα. Αν κοντά σε αυτά προσθέσετε και το σήριαλ των αδειών για τους τηλεοπτικούς σταθμούς, έχετε μια πλήρη εικόνα για το τι απασχολεί τη χώρα και το λαό της.
ΧΑΜΟΣ σας λέω γίνεται καθημερινά στα τηλεοπτικά πάνελ. Οι ίδιοι και οι ίδιοι, καμιά τριανταριά βουλευτές και άλλοι τόσοι σχολιαστές, «ειδικευμένοι» σε θέματα συντάξεων, απασχόλησης, οικονομίας, ανεργίας και σε ό,τι άλλο συζητείται και… κινείται καθημερινά, μιλούν ατελείωτες ώρες για τα ίδια πράγματα.
ΚΑΙ η ιστορία αυτή, αρχίζει στις έξι το πρωί και τελειώνει στις δέκα το βράδυ με τα τελευταία δελτία ειδήσεων, που κρατούν πάνω από μία ώρα.
ΚΑΙ όταν πού και πού έχει και καμιά… ανοιχτή συζήτηση, συνεχίζεται και μετά τα μεσάνυχτα. Με δυο κουβέντες, τα ίδια λένε από τα ξημερώματα, μέχρι τα χαράματα της επόμενης μέρας.
ΚΑΙ αν έχεις τη διάθεση να ψάξεις και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, υπάρχουν και εκεί εκπομπές, που το αναμάσημα των σχολιαστών, των καλεσμένων τους και των ακροατών συνεχίζεται όλο το 24ωρο…
ΔΕΝ υπάρχει σωτηρία σας λέω και ούτε μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχει άλλη χώρα στον πλανήτη που να γίνεται κάτι τέτοιο…
ΝΑ συζητούν, δηλαδή, για μια επταετία το ίδιο θέμα και όχι μόνο να μη βγάζουν άκρη, αλλά να μην μπορούν να συνεννοηθούν και μεταξύ τους.
ΛΕΣ και ό,τι γίνεται και λέγεται, είναι, μόνο και μόνο για να επαναλαμβάνεται το μπλα μπλα προκειμένου να βρίσκονται σε δουλειά και να μιλάνε…
Η διεθνής ειδησεογραφία και το τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο δεν τους απασχολεί. Μόνο στην ΕΡΤ μπορείς να δεις καμιά διεθνή είδηση.
ΤΑ υπόλοιπα έξι μεγάλα κανάλια, ασχολούνται αποκλειστικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, τα δράματα της κρίσης, τις περικοπές των συντάξεων και ό,τι σχετίζεται με τα πιο πάνω θέματα…
ΔΗΛΑΔΗ, με τις στατιστικές για την οικονομία, τη φορολογία, τα φορολογικά έσοδα, τα ελλείμματα του κράτους, τα πλεονάσματα (γιατί και τέτοια υπάρχουν και μάλιστα μεγάλα…) την ανεργία, την απασχόληση, την ύφεση, την ανάπτυξη (που δεν έρχεται…) τα συνταξιοδοτικά ταμεία και ό,τι άλλο σχετίζεται με την κρίση και τα παράγωγά της…
ΑΠΟ το πρωί μέχρι το βράδυ, όλοι οι βουλευτές και… έγκυροι σχολιαστές, που προσκαλούνται στα διάφορα πάνελ, μηρυκάζουν τα ίδια και τα ίδια που λένε εδώ και μια επταετία.
ΟΤΑΝ πού και πού, προβάλλουν κάποια διεθνή είδηση, αναφέρονται σε άρθρα και σχόλια ξένων Μέσων Ενημέρωσης, που αφορούν πάλι την ελληνική κρίση ή σε κάποιο σκάνδαλο, όπως συνέβη πρόσφατα με τον χωρισμό της Ατζελίνας Τζολί και του Μπραντ Πιτ.
ΕΠ’ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, να τονίσω ότι σύμφωνα με την… αντικειμενική ενημέρωση των τηλεοπτικών σταθμών, για ό,τι έχει συμβεί στην Ελλάδα μετά τη μάχη του Μαραθώνα ή άντε το πολύ-πολύ, μετά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ…
ΤΑ όσα καταλογίζουν στη σημερινή κυβέρνηση ξεπερνούν τα όρια της κριτικής και φτάνουν στη δαιμονοποίησή της.
ΕΧΟΥΝ, μάλιστα, φτάσει σε τέτοιο σημείο, ιδιαίτερα μετά την προκήρυξη του πλειστηριασμού για τις τέσσερις τηλεοπτικές άδειες, που κοντεύουν να με κάνουν (με το ζόρι…) ΣΥΡΙΖΑίο.
ΠΙΣΤΕΨΤΕ με, πολλές φορές είναι τόσο προκλητικά, αυτά που λένε χάρη της… αντικειμενικής ενημέρωσης, που όχι μόνο προσβάλλουν την κοινή λογική, αλλά σε εξοργίζουν σε τέτοιο βαθμό, που σου έρχεται να σπάσεις την τηλεόραση…
ΚΑΙ εδώ μιλάμε και για τα έξι ιδιωτικά κανάλια και για τη συντριπτική πλειοψηφία των μεγαλοδημοσιογράφων και σχολιαστών, πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων, που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.
ΕΧΩ φτάσει στο σημείο να αναρωτιέμαι, μήπως είχε τελικά δίκιο ο έρμος ο Πολάκης, που πριν κάτι μήνες, τα αποκάλεσε «βοθροκάναλα».
ΧΑΡΗ της… αντικειμενικότητας, του πλουραλισμού, της ελευθερίας του λόγου και της Δημοκρατίας, που λιβανίζουν ανά δεκάλεπτο, καλούν σε όλα τα πάνελ και ΣΥΡΙΖΑίους υπουργούς και βουλευτές.
ΜΕ το που ανοίγουν, λοιπόν, οι τελευταίοι το στόμα τους και πριν προλάβουν να απαντήσουν σε ό,τι τους ρωτούν, τους την «πέφτουν», όχι μόνο οι καλεσμένοι εκπρόσωποι των άλλων κομμάτων, αλλά και οι δημοσιογράφοι που τους ρωτούν και τους καλούν να πουν την άποψή τους…
ΣΥΖΗΤΗΣΗ, βέβαια, δεν γίνεται σχεδόν ποτέ και συμπέρασμα δεν θα μπορούσαν να βγάλουν ούτε οι καλύτεροι ψυχαναλυτές, αφού μιλούν συνήθως ταυτόχρονα πέντε-έξι άτομα, χωρίς να ακούει ο ένας τον άλλον…
ΑΠ’ Ο,ΤΙ φαίνεται, όλοι πάνε εκεί για να τους δει ο κόσμος και οι ψηφοφόροι τους στην τηλεόραση και να ακούσουν οι ίδιοι τις φωνές τους. Έτσι κελαηδάει ο καθένας από το «παραθυράκι του»…
ΑΥΤΗ η τραγελαφική κατάσταση, που πάντα επικρατούσε στο τηλεοπτικό τοπίο της πατρίδας μας, τα τελευταία χρόνια έχει χειροτερέψει, με αποτέλεσμα να επηρεάσει ολόκληρο τον λαό, ο οποίος, με τη σειρά του, αναμασά και ανακυκλώνει τα όσα βλέπει και ακούει.
ΕΤΣΙ, όπου και αν πας, όπου και αν σταθείς, από καφενεία μέχρι οικογενειακές συνάξεις, οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από τις περικοπές των συντάξεων, τους υπερβολικούς φόρους και την κακή οικονομική κατάσταση.
ΜΕ το μοιρολόι για το δράμα των συνταξιούχων να εντείνεται, αυξάνονται παράλληλα οι κατάρες και τα αναθέματα κατά της σημερινής κυβέρνησης, στην οποία και χρεώνουν όλα όσα τους έχουν βρει…
ΣΤΟ μεταξύ, ενώ όλοι σχεδόν συμφωνούν, ότι η κατάσταση θα χειροτερέψει, όταν η συζήτηση φτάνει στο διά ταύτα και τους ρωτάω, αν πρέπει να γίνουν εκλογές και ποιο κόμμα θα ψηφίσουν, οι περισσότεροι τάσσονται κατά των εκλογών, γιατί ουσιαστικά δεν ξέρουν ποιο κόμμα να ψηφίσουν…
ΚΑΙ δεν ξέρουν, όχι μόνο γιατί δοκίμασαν ανεπιτυχώς και τις δύο επιλογές (ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.) ξεχωριστά και τέλος και τα δύο αυτά κόμματα μαζί, αλλά γιατί κατά βάθος έχουν ίσως καταλάβει ότι θαύματα δεν γίνονται…
ΑΡΧΙΖΟΥΝ, δηλαδή, να κατανοούν, ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα απ’ ό,τι πίστευαν πριν ένα ή δύο χρόνια.
ΠΑΡ΄ΟΛΑ αυτά και τα όσα είδαν τα μάτια τους και βίωσαν την τελευταία επταετία, οι περισσότεροι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι για το μνημόνιο φταίνε οι «ξένοι»…
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, ελπίζουν και περιμένουν ότι σύντομα τα πράγματα θα επιστέψουν εκεί που ήταν πριν το 2009.
ΤΟ γεγονός, ότι ακόμα ο περισσότερος κόσμος δεν ξέρει (ή δεν θέλει να παραδεχτεί) τις πραγματικές αιτίες που έφεραν τη χώρα εδώ που βρίσκεται σήμερα, τα πράγματα θα χειροτερέψουν πριν καλυτερέψουν.
ΠΕΡΑ, όμως, από την ελίτ της χώρας, δηλαδή, πολιτικά κόμματα κάθε απόχρωσης, κρατικούς αξιωματούχους και μεγαλοεπιχειρηματίες, ένα εξίσου μεγάλο μέρος της ευθύνης, φέρουν τα Μέσα Ενημέρωσης και, βέβαια, ο ίδιος ο λαός…
ΤΑ Μέσα Ενημέρωσης έχουν κάνει ανεπανόρθωτη ζημιά στον ψυχισμό του λαού καλλιεργώντας την κρατούσα κουλτούρα.
