Στη φιλόξενη και ασφυκτικά πλήρη από συμπάροικους αίθουσα της Ποντιακής Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας, παρουσία της γενικής προξένου της Ελλάδας στη Μελβούρνη κ. Χριστίνας Σημαντηράκη, και άλλων εκλεκτών προσκαλεσμένων, έγινε την περασμένη Κυριακή μια πρωτοποριακή εκδήλωση, με θέμα την προβολή του πολιτισμού των ιθαγενών κατοίκων της Αυστραλίας, με έμφαση στις παραδόσεις, τον οικογενειακό και κοινωνικό τρόπο ζωής που είχε ως επί το πλείστον παραμείνει χωρίς σημαντικές αλλαγές μέχρι τον εποικισμό από λευκούς Ευρωπαίους.
Η εκδήλωση διοργανώθηκε από τον Σύνδεσμο Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων Αυστραλίας και τον Σύνδεσμο Εκπαίδευσης Αβοριγίνων Βικτωρίας (VAEA). Στόχος της εκδήλωσης ήταν η πληροφόρηση του κοινού για μια ευρύτερη εκτίμηση ενός αρχαίου πολιτισμού, των ιθαγενών κατοίκων της Αυστραλίας όπως αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε από την εποχή του ονείρου, που για τους Αβοριγίνες σημαίνει την αρχή του κόσμου, μέχρι τα σήμερα.
Τη συγκέντρωση προσφώνησαν η γενική πρόξενος της Ελλάδας στη Μελβούρνη, κ. Χριστίνα Σημαντηράκη, ο πρόεδρος της Ποντιακής Κοινότητας Μελβούρνης κ. Νίκος Μακρίδης, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων κ. Κλωνής, και η κ. Βάσω Ελευσινιώτη, ερευνήτρια του Τμήματος Εκπαίδευσης Αβοριγίνων Βικτωρίας.
Κύριοι ομιλητές ήταν ο καθηγητής Mark J. Rose, διευθυντής του Τμήματος Εκπαίδευσης Αβοριγίνων του Πανεπιστημίου La Trobe, και ο κ. Θύμιος Χαραλαμπόπουλος, αντιπρόεδρος του Συνδέσμου.
Ο καθηγητής Mark Rose, μιλώντας στην Αγγλική, τόνισε στη σύντομη ομιλία του, ότι ζούμε σε μια σχιζοφρενική κοινωνία από την οποία απουσιάζουν οι κατάλληλοι αρχηγοί με οράματα και ιδανικά που θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν το πολυπολιτισμικό πλούτος και τις αξίες που έφεραν σε αυτή τη χώρα μετανάστες από όλον τον κόσμο. Οι μετανάστες έφεραν μια νέα πολιτισμική διάσταση που δεν πρέπει να χάσουμε ποτέ. Οι πρώτοι μη Αγγλοσάξονες μετανάστες δαιμονίστηκαν παράλληλα με τους γηγενείς κατοίκους. Οι Αβοριγίνες της Αυστραλίας, είπε ο καθηγητής Rose, έχουν τον αρχαιότερο πολιτισμό του κόσμου. Χαρακτηριστικό του πολιτισμού αυτού είναι ότι δεν υπάρχει η έννοια του «εμείς» και «εσείς». Είμαστε όλοι το ίδιο. Υπάρχουν πολλές κοινές αξίες ανάμεσα στους Αβοριγίνες και τους άλλου λαούς της Αυστραλίας, και είναι αυτές οι κοινές αξίες που οφείλουμε πάντα να αξιοποιούμε, είπε ο καθηγητής Mark Rose.
Ο κ. Χαραλαμπόπουλος είπε συν τοις άλλοις και τα εξής: «… Θα μου ήταν αδύνατον να μιλήσω για τους Αβοριγίνες φίλους μου, να εξηγήσω όσα κατάλαβα, όσα έμαθα και είδα έξι μήνες μαζί τους -πριν αρκετά χρόνια- χωρίς να έχω έστω κάποια μικρή γνώση των παραδόσεών τους, στο παρελθόν και στο παρόν. Ανάμεσα στα πολλά ερεθίσματα που με έκαναν να μιλήσω για τους φίλους μου, ξεχωρίζουν δύο: Το πρώτο η φιλοξενία, η αγάπη και η ειλικρίνειά τους. Το δεύτερο είναι όλα αυτά που επικρατούσαν και κατά μεγάλο ποσοστό, επικρατούν ακόμα και σήμερα. Ήταν μια υποχρέωση και καθήκον θα έλεγα, να ασχοληθώ με τους γηγενείς κατοίκους αυτής της χώρας…
… Από πολύ παλιά, διάφοροι ερευνητές συγκεντρώνουν ολοένα και περισσότερες πληροφορίες για εσωτερική χρήση και τις ερμηνεύουν για κατανάλωση από ολοένα και λιγότερους ανθρώπους. Γνώμη μου είναι ότι έπρεπε και πρέπει να αποφασίσουν να δράσουν με τρόπο που να βοηθήσει όλους τους ανθρώπους, ιδιαίτερα αυτούς που ανάμεσά τους ζουν – μιλάω για τους Αυστραλούς ερευνητές, να κατανοήσουν τα γενικά και περίπλοκα γνωρίσματα της κατάστασης της Αυστραλίας, που για μένα, τους Αβοριγίνες και πάρα πολλούς άλλους, είναι άλυτη αποικιοκρατία, καπιταλισμός και προνόμια, και εξουσία και να εργαστούν, ώστε να την αλλάξουν σε πιο ανθρώπινη, απελευθερωτική κατεύθυνση…
… Αυτοί που ασχολούνται με μελέτες των Αβοριγίνων βρίσκονται σε ιδιαίτερο ευαίσθητο χώρο. Δεν πρέπει να προσποιούνται ότι οι μελέτες τους είναι αντικειμενικές, όταν ο καθοριστικός παράγοντας στη ζωή των Αβοριγίνων είναι η καταπίεσή μας -βάζω όλους εμάς τους λευκούς- από την κοινωνία της οποίας
ο ανθρωπολόγος είναι, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, μέρος….
… Οι ανθρωπολόγοι θα έπρεπε, νομίζω, να καθορίσουν ότι πρωταρχικές τους υποχρεώσεις ανήκουν στην προώθηση αλλαγών στις κοινωνικές τάσεις και τους θεσμούς που είναι απαραίτητοι, ώστε οι Αβοριγίνες να μπορούν να ζήσουν μια ολοκληρωμένη ζωή…. Επίσης, να πω, πως η ομιλία μου κατά κάποιο τρόπο, στηρίζεται στη λαϊκή επιστήμη, επειδή δε συμφωνώ καθόλου με την ψεύτικη αντίθεση ανάμεσα στην ακαδημαϊκή έρευνα και την κοινωνική πραγματικότητα που έχει οικοδομηθεί. από την «ορντινάντσα της αποικιοκρατίας». Αν αυτές οι έρευνες δεν χρησιμοποιηθεί συνειδητά στην υπηρεσία των Αβοριγίνων, τότε είναι πράγματι ένα μέσο καταπίεσης γι’ αυτόν το λαό…
… Οι παραδοσιακές αξίες και ήθη των Αβοριγίνων, βασίζονταν σε μια αταξική κοινωνία συνεργασίας και αλληλοβοήθειας. Η νέα καλυμμένη παραλλαγή της αφομοίωσης, είναι μια προσπάθεια να αντικατασταθούν οι αξίες αυτές με τον ατομικισμό και την ανταγωνιστικότητα – τις αξίες και τα ήθη του καπιταλισμού.
… Επίσης, να τονίσω ότι ο ερχομός των λευκών εισβολέων είχε σαν αποτέλεσμα
να υπάρξει μία γενοκτονία – από τις πρώτες γενοκτονίες που έχουν γίνει στην ιστορία της ανθρωπότητας, αλλά ποτέ και κανένας δεν την αναφέρει …
Οι ομιλίες διανθίστηκαν με ποιήματα που απήγγειλαν με εξαιρετική επιτυχία, η κ. Θεοδώρα Πουλοπούλου, η κ. Ρένα Φραγκιουδάκη, ο Γιάννης Σαχινίδης και η νεαρή Άννα Λίζα Ζαμάνη. Ο Αβοριγίνας κ. Νιάναιρι και η κόρη του, παρουσίασαν έναν παραδοσιακό χορό των Αβοριγίνων και, στη συνέχεια, ο κ. Νιάναιρι συνόδεψε το συγκρότημα των Ανθής Σιδηροπούλου, Ιάκωβου Παπαδόπουλου και Νίκου Μπαλτά, σε τραγούδια του αείμνηστου Κώστα Τσικαδέρη.
Η κ. Ευφροσύνη Θεοδοσίου πρόβαλε διαφάνειες αναπαραστάσεων από τη ζωή των Ιθαγενών.
Ήταν όντως μια εξαιρετική πολιτισμική εκδήλωση που ικανοποίησε και άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.
Την εκδήλωση συντόνισε ο Νίκος Πιπέρης.
