ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ και, μάλιστα, αυστηρή: η σημερινή στήλη είναι απαιτητική, γιατί απευθύνεται σε αναγνώστες που έχουν τις γνώσεις και την ικανότητα να αντιλαμβάνονται τα γεγονότα και τις εξελίξεις που περνούν απαρατήρητα από τις χαραμάδες της ζωής.
ΩΣ εκ τούτου, πριν σας χαλάσω τη διάθεση -και εσείς, με τη σειρά σας, χαλάσετε τη δική μου-, αν έχετε τίποτα καλύτερο να διαβάσετε για να σκοτώσετε την ώρα σας, μην μπαίνετε στον κόπο να αφιερώσετε ένα δεκάλεπτο στη σημερινή στήλη.
ΑΡΚΕΤΑ προβλήματα είχα με τα όσα έγραψα την περασμένη εβδομάδα και δεν θα άντεχα μια νέα δοκιμασία χωρίς λόγο…
ΓΙΑ καλό και για κακό, όμως, είμαι υποχρεωμένος να επαναλάβω -για μια φορά ακόμα- ότι η στήλη είναι σατυρική, που σημαίνει ότι δεν ακολουθεί τη… δημοσιογραφική δεοντολογία και, συνεπώς, δεν πρέπει να παίρνετε τοις μετρητοίς τα όσα διαβάζετε.
ΕΧΩ ξαναγράψει ότι ανήκω στη σχολή όσων πιστεύουν ότι δεν υπάρχει «αντικειμενική αλήθεια» και ότι όλα σχετίζονται με την οπτική γωνιά από την οποία ο καθένας παρακολουθεί τα διαδραματιζόμενα γεγονότα.
ΜΕ δυο κουβέντες, για το πώς τα ερμηνεύει. Εγώ, λοιπόν, δεν ακολουθώ τον καθιερωμένο δημοσιογραφικό τυφλοσούρτη της «αντικειμενικής» καταγραφής των συμβάντων, αλλά προσπαθώ -όσο μπορώ-, να διεισδύσω και να ερμηνεύσω γιατί συμβαίνουν όσα συμβαίνουν, σε τι αποσκοπούν και αν τελικά (έστω και σε βάθος χρόνου…) επιτυγχάνονται οι στόχοι και αφήνουν κάτι πίσω τους.
ΑΥΤΟ από μόνο του είναι μια δύσκολη και απαιτητική δουλειά, που εγκυμονεί πολλούς και απρόβλεπτους κινδύνους. Αυτός, άλλωστε, είναι και ένας από τους λόγους, που οι «σοβαρές» εφημερίδες και οι… δημοσιογράφοι που «σέβονται» τον εαυτό τους, ακολουθούν τους «αλάθητους κανόνες» της… αντικειμενικής ενημέρωσης.
ΜΕ άλλα λόγια, σου σερβίρουν -αφού το… τσεκάρουν- μέσω των… πηγών τους, ό,τι τους λένε ή ό,τι ακούν, βλέπουν και διαβάζουν στις ανακοινώσεις και στα δελτία Τύπου που τους στέλνουν κυβερνήσεις, εταιρίες, οργανωτές και διάφορα πρακτορεία ειδήσεων…
ΕΝΩ παράλληλα, αντιγράφει και ο ένας τον άλλο και, στη συνέχεια, τα παπαγαλίζει με τον τρόπο του και τα ξανασερβίρει ως… αντικειμενικά.
ΜΗΝ ξεχνάμε ότι τα επιχειρήματα της αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ τον Μάρτιο του 2003, είχαν στηριχτεί στην… αντικειμενική ειδησεογραφία των πιο «σοβαρών» Μέσων Ενημέρωσης, που τσέκαραν τρεις και τέσσερις φορές τις πληροφορίες που τους έδιναν οι «έγκυρες» πηγές τους…
ΤΑ ίδια «αδιάψευστα» επιχειρήματα χρησιμοποίησαν και όλα τα… έγκυρα Μέσα Ενημέρωσης των «πρόθυμων» συμμάχων της Δύσης (συμπεριλαμβανομένης και της Αυστραλίας), με αποτέλεσμα το πρώτο θύμα του πολέμου αυτού, που έβαλε φωτιά στη Μέση Ανατολή -που ακόμα… καίει- ήταν η… αντικειμενική αλήθεια, που ουσιαστικά είχε βασιστεί σε υποκειμενικά ψέματα…
ΟΤΑΝ, τελικά, τα όπλα… μαζικής καταστροφής του Σαντάμ (υπόθεση στην οποία στηρίχθηκε η εισβολή των «προθύμων») δεν βρέθηκαν, ορισμένα Μέσα Ενημέρωσης και δημοσιογράφοι, παρ’ ότι ζήτησαν συγγνώμη, ο πόλεμος όχι μόνο συνεχίστηκε, αλλά κρατεί ακόμα…
ΜΙΑ βιαστική ματιά να ρίξει κανείς στην ιστορία, θα διαπιστώσει ότι η «αντικειμενικότητα» και η πολυδιαφημισμένη «αλήθεια» είναι δύο σχετικές και εντελώς υποκειμενικές έννοιες.
ΑΥΤΟΣ είναι και ένας από τους λόγους, που κάθε τόσο, ανατρέπονται ή αμφισβητούνται ορισμένες «ιστορικές αλήθειες» που θεωρούνταν… αντικειμενικές και τεκμηριωμένες…
ΟΣΟ οι ιστορικοί και ερευνητές ψάχνουν το θέμα, φωτίζοντας και ερμηνεύοντας τα ιστορικά γεγονότα και από άλλες οπτικές γωνιές, τόσο περισσότερα ερωτηματικά γεννιούνται, που σε πολλές περιπτώσεις ποτέ δεν απαντιούνται…
ΜΕ την ελπίδα ότι σήμερα δεν θα πικράνουμε κανέναν, ας αλλάξουμε θέμα και ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε, ερμηνεύσουμε και σχολιάσουμε τα τελευταία δρώμενα της παροικίας μας, πιάνοντας το νήμα της εξιστόρησης από εκεί που το αφήσαμε το περασμένο Σάββατο: από το… Φεστιβάλ της Ελληνορθόδοξης Κοινότητας Όκλι…
ΚΑΙ το αποκαλώ… Φεστιβάλ, γιατί η λέξη πανηγύρι και στην Ελλάδα είναι πια μπανάλ και χρησιμοποιείται μόνο στην επαρχία…
ΔΕΝ μπορείς, ρε φίλε, στις μέρες της πολιτικής ορθότητας, να μιλάς για πολυπολιτισμικό Φεστιβαλισμό, σε μια πολυπολιτισμική χώρα και να αποκαλείς κοτζάμ εκδήλωση πανηγύρι. Σοβαροί να είμαστε…
ΣΥΓΝΩΜΗ, αλλά τι θα πουν οι Κινέζοι συμπολίτες μας, που όχι μόνο δεν χορταίνουν να χορεύουν τσάμικο (καλαματιανό δεν έμαθαν ακόμα…) και διαβάζουν και το «Νέο Κόσμο»;
ΚΑΙ αν νομίζετε ότι υπερβάλλω, σας πληροφορώ ότι προχθές (και μάλιστα πρωί-πρωί) μας τηλεφώνησε ο Κινέζος αναγνώστης μας Ντάνιελ Τσιεν, από το Doncaster, για να μας πει ότι είδε τη φωτογραφία του στην εφημερίδα μας (αχ! αυτές οι φωτογραφίες…) αλλά, είχαμε ξεχάσει να βάλουμε και το όνομά του…
ΚΑΙ είχε πέρα για πέρα δίκιο ο άνθρωπος, αφού και οι Άγιοι Ανάργυροι να είχαν αναστηθεί και να χόρευαν ζεϊμπέκικο, τόσο χειροκρότημα και τέτοιος χαμός δεν θα είχε γίνει…
Η φωτογραφία του που δημοσιεύσαμε στην πρώτη μας σελίδα, μιλάει από μόνη της. Γυαλιά έβαλε, σας λέω, σε όλους τους δικούς μας χορευταράδες. Μέχρι και οι Καλαματιανοί μάγκες κατάπιαν το… τσιγάρο που κάπνιζαν και έμειναν με το στόμα ανοιχτό…
ΚΑΙ όσοι νομίζετε ότι διακρίθηκε γιατί το ζεϊμπέκικο που χόρεψε ήταν μια παραλλαγμένη εκδοχή του «χορού του Λιονταριού» που χορεύουν στην Κίνα οι Κινέζοι μάγκες, κάνετε μεγάλο λάθος. Ούτε οι αδελφοί Κοεμτζή δεν χόρευαν τέτοιο ζεϊμπέκικο…
ΤΑ πιο πάνω λόγια δεν τα έγραψα μόνο για να κλείσω το χώρο της σημερινής στήλης, αλλά για να τονίσω -για άλλη μια φορά- την προσφορά του πολυπολιτισμού σε τούτη τη χώρα, που και αυτή (σαν εμένα…) δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει…
Ο λόγος που το έκανα είναι για να σας βοηθήσω να εμπεδώσετε και εσείς, τι μπορεί να προσφέρει στην πολυεθνική Αυστραλία η Φεστιβαλική συνάντηση δύο πανάρχαιων πολιτισμών: του ελληνικού και του κινέζικου…
ΤΟ ζεϊμπέκικο ήταν η αρχή. Σκεφτείτε, λοιπόν, τι έχει να γίνει αν «παντρευτούν» οι δύο αρχαίες μας κουζίνες και με τη βοήθεια του Κόκι (και άλλων παπαγάλων) ,μάθουν και οι Κινέζοι να μιλούν Greeklish με καλαματιανή προφορά. The sky is the limit, που λένε και οι γείτονές μας οι Τούρκοι στη γλώσσα τους…
ΣΤΟ μεταξύ, ένα από τα τρία πουλάκια που κάθονται στον πεζόδρομο του Όκλι, μου είπε ότι προχθές το βράδυ εκπρόσωποι της κινεζικής παροικίας της Μελβούρνης ζήτησαν από τους δικούς μας ηγέτες να τους δώσουν την άδεια να μιλούν και αυτοί Ελληνικά στα σπίτια τους τον Μάρτιο…
Η δική μας ηγεσία, τους είπε ότι θα το σκεφτεί, με την προϋπόθεση ότι θα επιλέξουν οι ίδιοι έναν Κινέζο ελληνιστή να αναλάβει την προεδρία της Επιτροπής «Μιλάμε Ελληνικά τον Μάρτιο» στο sπίτι, μιας και ο εμπνευστής της ιδέας και ηγέτης της σχετικής εκστρατείας, Σάκης Ζαφειρόπουλος, εξελέγη την περασμένη βδομάδα δημοτικός σύμβουλος και δεν τα προλαβαίνει όλα…
ΤΟ ίδιο πουλάκι -που, ας σημειωθεί, δεν είναι παπαγάλος και μιλά ήδη Ελληνικά, Κινεζικά και Ποντιακά-, μου είπε ότι οι Κινέζοι είναι έτοιμοι να το δεχτούν, αν τους υποσχεθούμε ότι κάθε Απρίλιο, θα μιλούν και τα δικά μας παιδιά Κινεζικά στο σπίτι…
ΜΙΑΣ και ασχολήθηκα με την πολυεθνική γλωσσομάθεια, να σας πω, επίσης, ότι σκέπτομαι να πλησιάσω τον φίλο μου Κυριάκο Gold και να του προτείνω να βγάλει το «Greeklish Project» ένα λεξικό, αφού συμβουλευτεί και τη μεγάλη ελληνική παροικία του Καναδά που είναι πολύ μπροστά από τη δική μας στα Greeklish…
ΑΝ εμείς θεωρούμε ότι ο εμπλουτισμός της ελληνικής γλώσσας με λέξεις όπως τα «ρούφια», τα «κάρα», τις «φρίζες» και τα «χοσπιτάλια», σας πληροφορώ ότι σας διαφεύγει η ποιητική προσέγγιση στα Greeklish που καθιέρωσαν οι Ελληνοκαναδοί.
ΕΝΤΑΞΕΙ, δέχομαι ότι τους βοήθησαν και οι κλιματολογικές συνθήκες του Καναδά, αλλά όπως και να το κάνουμε δεν είναι και λίγο να συνδέσεις γλωσσικά και ποιοτικά δύο γλώσσες, με τη φοβερή φράση: «φριζιάξανε τα λέκια από τα πολλά τα μπιλοζίρια…».
ΑΝ μπορείτε, συνδυάστε εσείς καλύτερα το «υποχώρησε η θερμοκρασία κάτω από το μηδέν και πάγωσαν οι λίμνες». Για δοκιμάστε, να δούμε πόσους… παπαγάλους θα πιάσετε…
