ΤΟ Σαιξπηρικό ερώτημα «Να ζει κανείς ή να μη ζει» έχει απαντηθεί…
ΟΛΟΙ συνεχίζουμε να ζούμε, χωρίς ποτέ (κατά βάθος) να αναρωτηθούμε…
ΤΗΝ ίδια τύχη είχε και η διαπίστωση της λαϊκής σοφίας, που θέλει την ελπίδα να πεθαίνει τελευταία…
Η πατρίδα μας απέδειξε με τη σειρά της, ότι αν και πάνε χρόνια από τότε που απεβίωσε η ελπίδα, συνεχίζει να επιβιώνει και χωρίς αυτή…
ΚΑΙ όχι μόνο να επιβιώνει ως χώρα, κόντρα σε όλες τις δυσοίωνες προβλέψεις, αλλά και στη δόξα να τραβά, έστω με δανεικά…
ΤΑ πιο πάνω, ήλθαν στο μυαλό μου, διαβάζοντας τα όσα είπε ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Αλέξης Τσίπρας, για τον ανασχηματισμό της κυβέρνησής του…
ΤΙ είπε; Μα ό,τι έλεγαν και όλοι οι άλλοι που έχουν προηγηθεί…
ΟΤΙ «ήλθε -επιτέλους- η ώρα να γυρίσουμε (ως χώρα) σελίδα…»!
ΔΕΝ μπήκε, βέβαια, στον κόπο να διευκρινίσει, τι ακριβώς εννοούσε, επειδή θεωρούσε δεδομένο ότι δεν χρειάζεται…
ΒΕΒΑΙΩΣ και εννοούσε να γυρίσουμε μια ακόμα σελίδα – προς τα… πίσω και όχι να γράψουμε καινούργια…
ΣΙΓΑ μην είχε υπόψη του ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορέσει να γράψει ιστορία…
ΔΕΝ υπάρχει Έλληνας, όπου γης, που να μην το έχει εμπεδώσει αυτό…
ΚΑΙ επειδή δεν γράφουμε πια νέες σελίδες ιστορίας, ή αν γράφουμε κάποιες, αφορούν μόνο τις «αγορές» και τους δανειστές μας, συνεχίζουμε να κάνουμε ό,τι ξέρουμε…
ΝΑ ξεφυλλίζουμε ανάποδα, τα βιβλία της ιστορίας μας, για δύο ολόκληρους αιώνες…
ΠΑΝΤΑ προς τα πίσω, μέχρι να επιστρέψουμε στις ρίζες μας: στην αρχαία Ελλάδα…
ΣΤΟΝ χρυσό αιώνα του Περικλέους, όπου ο ελληνικός πολιτισμός βρέθηκε στο απόγειό του…
ΟΛΑ τα υπόλοιπα καλά είναι για «γεμίσματα», αλλά όχι για αναφορές και καινούργιες σελίδες…
ΚΑΙ για όσους συνεχίζουν να πιστεύουν, ότι η κληρονομιά των αρχαίων Ελλήνων δεν επαρκεί για να τα βγάλουμε πέρα στους δύσκολους και γρήγορους καιρούς της τεχνολογικής μετανεωτερικότητας, κάνει λάθος.
ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΟΣ τον Οδυσσέα Ελύτη, θα έλεγα, μάλιστα, ότι ούτε την κληρονομιά αυτή δεν έχουμε ανάγκη (ως έθνος) για να επιβιώσουμε…
ΑΦΟΥ, όπως έλεγε ο Ελύτης, εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις…
ΕΠΕΙΔΗ, όμως, το ανθρώπινο μυαλό είναι μια περίεργη χημική κατασκευή, που στα καλά καθούμενα λες και περιμένει μια αφορμή για να ξεστρατίσει, το δικό μου τη βρήκε και πριν το συμμαζέψω, ξεστράτισε…
ΠΡΙΝ τελειώσω τη φράση του Έλληνα ποιητή, ξέχασα σε λίγα δευτερόλεπτα τι έγραφα και τι ήθελα να γράψω, προκειμένου να απαντήσω σε ένα άλλο ερώτημα, που απέρρεε από τη φράση του…
ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΑ, που λέτε, γιατί δουλεύω στο «Νέο Κόσμο» να βγάλω το ψωμί μου…
ΜΕ άλλα λόγια, γιατί ταλαιπωρούμαι και ταλαιπωρώ και εσάς που με διαβάζετε…
ΚΑΙ, μάλιστα, τη στιγμή, που κυριολεκτικά έξω από την πόρτα του σπιτιού μου, υπάρχει ένας θησαυρός ανεκμετάλλευτος…
ΓΙΑΤΙ, αν όπως ισχυρίζεται ο Ελύτης, μπορείς με μια ελιά, ένα αμπέλι και ένα καράβι να φτιάξεις μια χώρα, δεν μπορώ εγώ από ολόκληρο ελαιώνα να ζήσω, αν όχι να πλουτίσω…
ΚΑΙ για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με τη Μελβούρνη, είμαι υποχρεωμένος να τους πω ότι όλοι οι δρόμοι της γειτονιάς μου (δηλαδή, της Δυτικής St. Kilda και του Middle Park) είναι γεμάτοι ελαιόδεντρα, που φύτεψαν πριν πολλές δεκαετίες Έλληνες και Ιταλοί μετανάστες.
ΜΠΟΡΕΙ οι συμπατριώτες μας και οι γείτονές τους Ιταλοί, να εγκατέλειψαν τις γειτονιές αυτές, όταν άρχισαν να καταφθάνουν εκεί οι νεόπλουτοι γιάπηδες, εγώ όμως και ο ελαιώνας μείναμε αμανάτι…
ΟΙ δικοί μας, ως γνωστόν, άρχισαν να εγκαταλείπουν την περιοχή αυτή και πολλές άλλες των εσωτερικών προαστίων, από τη δεκαετία του 1980 και να αγοράζουν φτηνότερα σπίτια με μεγαλύτερα οικόπεδα σε συνοικίες όπως το Όκλι και το Κλάιτον, για να έχουν, εκτός από ελιές, λεμονιές και κήπους για τα λαχανικά τους.
ΟΙ ελιές, λοιπόν, λόγω του ελληνικού τους DNA (αν και αφρόντιστες) κατάφεραν και να επιζήσουν και να καρπίσουν…
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, κανείς δεν ενδιαφέρεται για τον καρπό τους, με αποτέλεσμα όταν φτάνει ο καιρός τους κανείς να μη μαζεύει τις ελιές…
ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ τις πιο πάνω γραμμές, σκέφτηκα να κάνουμε, με όποιον άλλο ενδιαφερθεί, ένα συνεργείο και κάθε Απρίλη να μαζεύουμε τις ελιές…
ΚΑΝΟΝΤΑΣ, που λέτε, έναν ελληνικότατο υπολογισμό, με τα λίγα αρχαία μαθηματικά που θυμάμαι ακόμα (για το πώς υπολογίζονται αυτά τα πράγματα…) κατέληξα στο συμπέρασμα ότι θα μαζέψουμε πάνω από… 100 τόνους ελιές!
ΕΝΑ μέρος από αυτές, θα μπορούμε να τις πουλάμε σε λαϊκές αγορές και σουπερμάρκετ και όσες περισσεύουν να τις κάνουμε λάδι…
ΤΑ πόσα θα κερδίζουμε δεν πρόλαβα να τα λογαριάσω ακόμα. Είμαι βέβαιος, όμως, ότι θα βγάζουμε ένα καλό μεροκάματο και θα δίνουμε, τιμής ένεκεν και τζάμπα ελιές στους συμπατριώτες μας, ή τους απογόνους τους, που είχαν κάποτε σπιτάκια στην περιοχή…
ΑΣΕ που όλο και καμιά επιχορήγηση θα μπορούμε να παίρνουμε και από τον Δήμο, που θα καθαρίζουμε τα πεζοδρόμια και τους μπροστινούς κήπους ορισμένων σπιτιών, από τις ελιές που πέφτουν…
ΓΙΑ να είμαι ειλικρινής μαζί σας, τo πιο πάνω… concept δεν το συνέλαβα μόνο αναφερόμενος στο γνωμικό του Οδυσσέα Ελύτη, αλλά έχοντας παράλληλα υπόψη μου μια καινοτόμο επιχείρηση που έστησαν δύο νεαροί στην πατρίδα μας.
ΣΤΗΝ προσπάθειά τους τα παιδιά να βοηθήσουν στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας σε στέρεες βάσεις, σκέφτηκαν να πωλούν στους ξένους, που κάνουν πώς και πώς για τα ελληνικά προϊόντα, ελληνικό αέρα με καθαρή οξυγονούχο περιεκτικότητα…
ΤΑ υπόλοιπα ήταν ευκολότερα και από το μάζεμα των ελιών. Άρχισαν, που λέτε, να εμφιαλώνουν σε… τενεκεδάκια καθαρό αέρα από τον Όλυμπο και τη Σαντορίνη και να τον πωλούν χοντρικά σε μεγάλες εταιρίες που ενδιαφέρονται για την προώθηση ελληνικών προϊόντων…
ΑΠ’ Ο,ΤΙ μαθαίνω, σύντομα ο ελληνικός αέρας θα αρχίσει να πουλιέται σε όλα τα μεγάλα σουπερμάρκετ του κόσμου, ενώ τον ίδιο καιρό γίνονται διαπραγματεύσεις να εισαχθεί και στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης…
ΜΕ τη βοήθεια του Ελύτη, σκέφτηκα, λοιπόν, ότι, αν δύο νεαροί κατάφεραν με το… καλημέρα στην αγορά, να κερδίζουν εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια πουλώντας ελληνικό (κοπανιστό) αέρα, να μη γίνω εγώ πλούσιος μαζεύοντας (χειροπιαστά) ελιές από τους δρόμους;
ΑΣΕ, που μπορούμε να εμφιαλώνουμε και εμείς εδώ αέρα κοπανιστό από την… κακούργα ξενιτιά και να τον στέλνουμε στους συγγενείς μας στην Ελλάδα για ενθύμιο και στην ελληνική Πολιτεία για να μας θυμάται…
ΕΠΕΙΔΗ η στήλη σήμερα είναι σουρεαλιστική και λίγο απ’ όλα, ελπίζω στην κατανόησή σας…
