Το Εργατικό Κόμμα Αυστραλίας έχει απομακρυνθεί, εδώ και πολλά χρόνια, από τον πολιτικό κεντρώο χώρο που εξέφραζε, με αποτέλεσμα να περιοριστεί αποκλειστικά στους παραδοσιακούς του ψηφοφόρους και να δυσκολεύεται να επανέλθει στην εξουσία.
Αναφερόμενος στη σημερινή ηγεσία του Μπιλ Σόρτεν, πιστεύει ότι και αυτός με τη σειρά του, έχει εγκαταλείψει την υστεροφημία του Εργατικού Κόμματος και περιορίζεται στους ψηφοφόρους που έχουν παραμείνει στο κόμμα, μην μπορώντας να προτείνει μια νέα πολιτική που να στηρίζεται στα οικονομικά επιτεύγματα και τις βάσεις που έβαλαν οι κυβερνήσεις Μπομπ Χόουκ και του ιδίου.
Ταυτόχρονα, ο Κίτινγκ ισχυρίζεται ότι παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζει και η συντηρητική παράταξη του Συνασπισμού, μιας και οι μακροπρόθεσμες μεταρρυθμίσεις που κάθε τόσο ευαγγελίζεται, έχουν «σκαλώσει» και δεν προχωρούν.
Οι σημερινοί ηγέτες και των δύο κομμάτων (Μάλκολμ Τέρνμπουλ και Μπιλ Σόρτεν) στερούνται οράματος και φαντασίας, ενώ παράλληλα δεν έχουν και την φιλοδοξία να αλλάξουν τη χώρα ώστε να τη βοηθήσουν να πάει μπροστά.
Έχουμε, υπογράμμισε ο πρώην πρωθυπουργός, μεγάλο έλλειμμα ηγεσίας που να μπορεί να χαράξει τους απαραίτητους στρατηγικούς στόχους και να ακολουθήσει την οικονομική ατζέντα που χρειάζεται η Αυστραλία.
Για να αλλάξεις τη χώρα, πρόσθεσε ο Κίτινγκ, πρώτα απ’ όλα, χρειάζεται να αναλάβεις την ευθύνη αυτών που προτείνεις ότι θα κάνεις και να μην προσπαθείς να τα φορτώσεις και στις πλάτες των άλλων.
Οι ηγέτες είναι αυτοί που πρέπει να αναλαμβάνουν τις ευθύνες και να φέρουν σε πέρας τα όσα πιστεύουν και υπόσχονται.
Να θυμίσουμε εδώ ότι ο Πολ Κίτινγκ, ήταν θησαυροφύλακας από το 1983 έως το 1991 και από το 1991 μέχρι το 1996 πρωθυπουργός της Αυστραλίας.
Στο διάστημα αυτό υπήρξε ο άνθρωπος, που όχι μόνο έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο για να γίνουν οι βαθιές μεταρρυθμίσεις που άλλαξαν την Αυστραλία για να ακολουθήσει μια συνεχή οικονομική ανάπτυξη που συνεχίζεται έως τις μέρες μας. Παράλληλα, φρόντιζε να εφαρμόζονται οι καινοτόμες αλλαγές των τότε Εργατικών κυβερνήσεων και όταν χρειαζόταν ανελάμβανε την πολιτική ευθύνη.
Όλα τα πιο πάνω αναφέρονται στο βιβλίο του Τρόι Μπράμστον, με τίτλο «Paul Keating’s: The Big Picture», που κυκλοφόρησε την περασμένη Δευτέρα και συνεχίζει να σχολιάζεται σε καθημερινή βάση, όχι μόνο λόγω της πολιτικής ακτινοβολίας του Πολ Κίτινγκ, αλλά και γιατί αναλαμβάνει την ευθύνη να πει τα πράγματα με το όνομά τους, ανεξάρτητα από το πώς θα γίνουν αποδεκτά και πώς θα ερμηνευτούν από τους ενδιαφερόμενους.
Αποσπάσματα του βιβλίου -που έως ένα βαθμό θεωρείται αυτοβιογραφικό-, έχει κάνει πρωτοσέλιδες ειδήσεις τις τελευταίες μέρες η εφημερίδα «The Australian», ενώ στις εσωτερικές σελίδες προβαίνει σε ολοσέλιδα αφιερώματα στα γεγονότα εκείνης της δεκαπενταετίας.
Ο συγγραφέας του βιβλίου αναφέρεται συγκεκριμένα και σε εκατό συνεντεύξεις που πήρε από πολιτικούς και άλλα άτομα που γνώριζαν καλά τον Κίτινγκ, μεταξύ των οποίων ο πρώην πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, Τόνι Μπλερ, ο οποίος είπε ότι ο Κίτινγκ, δεν ήταν μόνο δάσκαλός του, αλλά και σύμβουλός του. από το 1997 έως το 2007 που διατέλεσε πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας.
