Μια ευχάριστη, πρωϊνή, ιδιαίτερα τιμητική «επίσκεψη» στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο, την πρώτη μέρα επιστροφής μου στην εφημερίδα μετά μιας εβδομάδας απουσία που με υποχρέωσε ένας ακάλεστος ιός, ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσα να είχα φανταστεί.

Μια επίσκεψη από έναν αναγνωρισμένο καλλιτέχνη, διεθνούς βεληνεκούς, ζωγράφο, για να μου αποκαλύψει τα μελλοντικά του σχέδια.

Σχέδια που δένονται αναπόσπαστα με τη γενέτειρα, με έναν πρωτόγνωρο ομολογουμένως τρόπο.

O Jason Roberts ‘εξασφάλισε’, όπως λέει χαρακτηριστικά, ‘μια φανταστική επιχορήγηση’ η οποία δεν μεταφράζεται σε χρήματα, αλλά σε φιλοξενία. Μια φιλοξενία που του είναι γνωστή από τα εφηβικά του χρόνια και τον κυνηγά επί δεκαετίες πότε για να τον φέρει σε απλά αυστραλιανά γαιοκτήματα και πότε σε παλάτια μαχαραγιάδων.

Πότε να ζήσει σ’ ένα σφιχτό αγκάλιασμα με τη φύση και τo ζωϊκό βασίλειο που λατρεύει, μεταφέροντας την μορφή, την πνοή και την κίνησή τους με απαράμιλλη τέχνη και ευαισθησία στον καμβά και άλλοτε σε παλάτια μαχαραγιάδων ή στο Wimbledon για να αποθανατίσει εν δράσει τον θρίαμβο του «Black Caviar» στο Ascot της Αγγλίας.

Το ταξίδι μαζί του, μου προκαλεί ίλιγγο. Είναι μια διαδρομή που αν δεν την κάνεις σε ‘δόσεις’, μπορεί να σου φανεί και απίστευτη. Μπορεί να την ακούσεις και να πεις – σιωπηρά «εννοείται «- εκείνο το περίφημο του αδελφού μου, ζωγράφου Κωστή Κοκκινάκη, «…και μετά ξύπνησες». Δεν το διακινδύνευσα, γι’ αυτό και δαπάνησα ώρες πολλές, προσπαθώντας να δω, να σταθώ για βαθιά ανάσα και να συνειδητοποιήσω, το απίστευτο αυτό ταξίδι του Jason Roberts που τον ‘εκφράζει απόλυτα’, δανειζόμενος συχνά τον τρόπο ζωής και καλλιτεχνικής έκφρασης, από μεγάλους συναδέλφους του του 17ου και 18ου αιώνα, όπως του George Stabbs και John Glover.

KΑΘΑΡΗ ΕΠΙΛΟΓΗ

O Jason Roberts γεννήθηκε στο Yarra Valley και από πολύ νωρίς αποφάσισε ότι ‘δεν υπήρχε άλλος δρόμος από αυτόν της έκφρασης μέσα από τη ζωγραφική’. Όχι ότι είχε άλλες επιταγές από τον εαυτό του για τη συντήρησή του, δεδομένου ότι επέλεξε έναν ασυνήθιστο για την εποχή μας τρόπο. Να φιλοξενείται σε αγροκτήματα και να απεικονίζει τα αγαπημένα ζώα των γαιοκτημόνων, πολλά από τα οποία τους τα χάριζε.

Σε ηλικία 21 χρόνων αποφασίζει ν’ανοίξει πανιά για την Αγγλία, με βάση το Wimbledon στην αρχή και αργότερα το Surrey. Το 1991 τον ελκύουν οι ΗΠΑ όπου ζει 10 χρόνια εντατικής δημιουργίας και ευρείας αναγνώρισης ως ζωγράφος της άγριας φύσης.

Με βάση το Seattle ταξιδεύει σ’ όλη τη χώρα και μετά μια μετεωρική δεκαετή καριέρα, επιστρέφει στην Αυστραλία το 2001.

Αυτή τη φορά η δουλειά του περιλαμβάνει θέματα από τα ταξίδια του, τοπία και αρχαιολογικά μνημεία.

Για τρία χρόνια έχει το στούντιό του στο King Island της Τασμανίας, από όπου απλώνει τη ματιά του στο λιμάνι ζωγραφίζοντας τα καράβια, μικρά και μεγάλα που αρμενίζουν στο πέλαγος και μετά αράζουν εκεί.

Είναι στο νησί που φημίζεται για τα γαλακτομικά του προϊόντα και τις γελάδες που ο Jason απλώνει πλατιά τον καμβά του για να συμπεριλάβει τον ζωικό και φυτικό κόσμο, παλιά κτίρια και τοπία, με το αγροτικό θέμα να παίρνει εντυπωσιακές διαστάσεις και ο καλλιτέχνης να συλλέγει βραβεία.

Να σημειωθεί ότι η φήμη του έχει προ πολλού, να σημειωθεί, ξεπεράσει τα σύνορα Ευρώπης, Αμερικής και Αυστραλίας. Είναι ώρα να ταξιδέψει κι αλλού.

«Το 2006 έλαβα μια εντυπωσιακή πρόσκληση από τον Σουλτάνο του Ομάν. Σαράντα πίνακες με θέματα σπάνιας αρχιτεκτονικής, τοπία της υπαίθρου, χωριά, ζώα και άλλα από την σπάνια άγρια φύση. Ήμουν την εποχή εκείνη στο Λονδίνο. Έζησα έναν μήνα εντατικής δοτλειάς στο Ομάν, σκιτσάροντας και φωτογραφίζοντας πριν γυρίσω πίσω στο στούντιό μου στην Αγγλία, όπου ολοκλήρωσα την παραγγελία των έργων που όλα βρίσκονται σήμερα στη συλλογή έργων τέχνης του Σουλτάνου του Ομάν» μου αποκαλύπτει σήμερα ο Jason Roberts.

Στον κύκλο των ειδικών παραγγελιών συμπεριλαμβάνεται και η πρόσκληση που έλαβε απο τον Μαχαραγιά του Jodphur, to 2010: «Ταξίδεψα στις Ινδίες όπου για ένα μήνα έμεινα στα παλάτια του και σε κάστρα του Rajasthan, όπου σκιτσάρισα και ζωγράφισα σπάνια έργα αρχιτεκτονικής, καθώς επίσης και άλλα από το ζωικό βασίλειο, χαρακτηριστικά της περιοχής, όπως καμήλες, βουβάλια και μοσχάρια στη γεωργική έκθεση του Nagaur Cattle Fair. Επέστρεψα το 2011 και εξέθεσα τη δουλειά μου αυτή» είπε μεταξύ άλλων ο Jason Roberts.

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Λέγοντας όλα αυτά για τον ταλαντούχο καλλιτέχνη, δεν ξέρω αν ακολούθησα τη σωστή σειρά. Αυτή, που, στην πραγματικότητα, έγινε αιτία να τον γνωρίσω. Το πρωινό μήνυμα στον υπολογιστή μου, όπου ο ίδιος μου μίλησε για το πιο συναρπαστικό, ίσως, από τα ταξίδια του. Αυτό στην Ελλάδα, που στο στάδιο αυτό της καλλιτεχνικής του ωριμότητας, καλείται να δώσει πλούσια δώρα της τέχνης του.

Μου γράφει: «Τελευταία εξασφάλισα μια υπέροχη επιχορήγηση από τον οργανισμό Αμάλθεια -στη Θεσσαλονίκη- που ασχολείται με τη μελέτη και διάσωση των Αυτοχθόνων Φυλών Κατοικίδιων Ζώων, μερικά από τα οποία είναι από τα πιο παλαιά και και από γενετικής άποψης πολύ σπουδαία σε παγκόσμια κλίμακα».

Στη συνέχεια, αναφέρεται ενδεικτικά στα μέρη που θα φιλοξενηθεί -αγροκτήματα κυρίως-, συμπληρώνοντας ότι ‘εις ανταπόδωση θα δωρήσει σημαντικό αριθμό των έργων του, βοηθώντας μ’ αυτόν τον τρόπο την προώθηση του έργου του οργανισμού που τον προσκαλεί, ενώ στα σχέδιά του είναι να εκθέσει μέρος των έργων του στην Αθήνα, το Λονδίνο και το Άμστερνταμ τα μέσα του 2018 και μετά στη Μελβούρνη.

Θα συμπληρώσει ότι θα μείνει στην Ελλάδα έναν χρόνο ολόκληρο, ξεκινώντας από την Αυστραλία 15 Ιανουαρίου.

Το φθινόπωρο, με πληροφορεί, θα μείνει δύο μήνες στη Χίο, καλεσμένος του Συνδέσμου Παραγωγών Μαστίχας. «Αυτή, είναι ξανά μια περίπτωση ‘επισκέπτη καλλιτέχνη’, όπου θα ανταποδώσω τη φιλοξενία, προσφέροντας ένα σοβαρό μέρος της δουλειάς μου που θα περιλαμβάνει έργα από τα μαστιχόδεντρα μέχρι τα περίφημα κτίρια μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής που χαρακτηρίζει τα Μαστιχοχώρια».

Σ’ αυτό το σημείο, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο γεγονός ότι εκμεταλλευόμενη την ευκαιρία, γεωγραφικής και πολιτιστικής σημασίας, τον πείθω να επισκεφθεί το Απολιθωμένο Δάσος της Λέσβου.

Μου υπόσχεται ότι θα το πράξει, γεγονός που βάζει τον ιό που με ταλαιπώρησε μια ολόκληρη εβδομάδα… σε άτακτη φυγή!

Ένα ταξίδι συναρπαστικό που προσπάθησα να σας έχω συνταξιδιώτες.

Δεν ξέρω αν τα κατάφερα να σας ‘πάρω μαζί μου’.

«HE DID IT HIS WAY»

Όπως και νά’χει, εκεί που καταλήγεις, προχωρώντας, ασθμαίνοντας, θαυμάζοντας, απορώντας, είναι ότι ο Jason Roberts ‘he did his way’.