ΑΝΤΙ να καταπιαστώ πάλι σήμερα με τον ομηρικό εμφύλιο των ισόθεων Λακώνων, που έχει αρχίσει να παίρνει (στα… social media) διαστάσεις κακοφορμισμένης σαπουνόπερας, είπα να αποτελειώσω τη διατριβή μου στη νεκροφάνεια…
ΕΠΕΙΔΗ, όμως, ξέρω ότι είστε περίεργοι τύποι και διψασμένοι για… δράματα, κλάματα και επίκαιρες εξελίξεις, θα πρότεινα σε όσους θέλουν να εμβαθύνουν τις γνώσεις τους στο Λακωνικό Έπος, να διαβάσουν την τελευταία κατά Καλαβρυτινόν Επιστολή, στον προχθεσινό «Νέο Κόσμο».
Ο επιστολογράφος κάνει μια ακόμα προσπάθεια να «βάλει το νερό στο αυλάκι», αποκαλύπτοντας, από την μια πλευρά, πώς «λειτούργησε» (και πώς χρησιμοποίησαν…) το ίδιο Καταστατικό, οι άνθρωποι που τώρα το αφορίζουν και, από την άλλη, βάζει στο «παιχνίδι» και την Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης…
ΕΠΕΙΔΗ είχα πολλές φορές από τούτη τη στήλη, αναφερθεί στην καθοριστική ανάμειξη των «300 του Λεωνίδα» στις εκλογές της Κοινότητας Μελβούρνης, καταδικάζοντας τις μαζικές εγγραφές μελών, αποκλειστικά και μόνο για να ψηφίζουν και να αναδεικνύουν «Συμβούλια», πολύ θα ήθελα να μάθω περισσότερα, από ανθρώπους που έλαβαν μέρος ως «στρατευμένοι» στις… επικές εκείνες αναμετρήσεις που διήρκησαν περισσότερο από 25 χρόνια…
ΠΙΣΤΕΥΑ από τότε -και συνεχίζω να πιστεύω-, ότι ο αριθμός των συνειδητών μελών της Κοινότητας Μελβούρνης δεν ξεπερνούσε ποτέ τα 100 με 150 άτομα. Όλοι οι υπόλοιποι (πάνω από 20.000 άτομα τα τελευταία 40 χρόνια) που κατά φεγγάρια πέρασαν από τα Μητρώα της, ως «πλάνητες λίθοι» ήταν «επιστρατευμένοι» και «καύσιμη ύλη» για τις εκλογές…
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σε ορισμένες εκλογικές αναμετρήσεις, ο αριθμός αυτών που ψήφιζαν στις εκλογές της Κοινότητας ξεπερνούσε τις 2.000. Συνήθως, ήταν άτομα επιστρατευμένα από τους φύλαρχους κομματάρχες που ψήφιζαν καθ’ υπόδειξη, χωρίς βέβαια να ξέρουν ούτε το όνομα της Κοινότητας. Στο μεταξύ, από τη στιγμή που αυτός που τους είχε επιστρατεύσει αποχωρούσε από την Κοινότητα εξαφανίζονταν και αυτοί με την ίδια ταχύτητα που είχαν εμφανιστεί.
ΑΥΤΟ, βέβαια, δεν συνέβαινε μόνο στην Κοινότητα Μελβούρνης, αλλά και σε άλλες οργανώσεις της παροικίας μας όταν ξεσπούσαν διαμάχες για την εξουσία και την «προεδρία» που διαχρονικά λειτουργούσε ως μήλο της Έριδος…
Η δυναστεία των Λακώνων -που μονοπώλησε την εξουσία της Κοινότητας πάνω από δύο δεκαετίες-, δεν έπεσε βέβαια από τον ουρανό, αλλά υπήρξε και αυτή με τη σειρά της, «διάδοχος» άλλων δυναστειών που είχαν προηγηθεί, τα προηγούμενα 80 χρόνια…
Η αρχή έγινε με τους Ιθακήσιους από την ίδρυσή της, για να ακολουθήσουν οι Σαμιώτες, οι Λήμνιοι και, στη συνέχεια, άλλοι μνηστήρες της εξουσίας, με την προϋπόθεση ότι ήταν πολέμαρχοι και είχαν τις «φυλές τους», οι οποίες και τους στήριζαν αποφασιστικά στις εκλογικές κόντρες…
ΝΑ προσθέσω εδώ, ότι από τις αυτόνομες (δεξιές και θρησκευόμενες κυρίως) «φυλές» των πολεμάρχων, η κοινοτική ηγεσία πέρασε για μια εικοσαετία στην «λαϊκή» ηγεμονία της Αριστεράς…
ΚΑΙ τότε ήταν που η Κοινότητα «τα είδε όλα», μιας και η Αριστερά την χρησιμοποίησε, από την μια πλευρά, για να κυριαρχήσει ιδεολογικά και οργανωτικά στην υπόλοιπη παροικία και, από την άλλη, για να λύσει τις μεταξύ της διαφορές, που είχαν αρχίσει με τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968…
ΕΠ’ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, να σημειώσω (μιας και τα έζησα όλα αυτά από μέσα…) ότι οι τότε αριστεροί της παροικίας μας, όχι μόνο δεν πίστευαν στο μαρξιστικό δόγμα, σύμφωνα με το οποίο «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού», αλλά οι περισσότεροι ήταν πραγματικά θρησκευόμενοι και αγωνίστηκαν ως πιστοί, κατά του συστήματος Αμερικής που προώθησε η εδώ Αρχιεπισκοπή…
ΣΤΟ ότι κατάφερε να «απαλλαγεί» η Κοινότητα από την ηγεμονία της Αριστεράς, (χωρίς να ξέρει τι την περιμένει…) αυτό το οφείλει, κυρίως, στη Λακωνική δυναστεία, η οποία, συμμαχώντας κάποια χρόνια με το «ορθόδοξο» κομμάτι της Αριστεράς, (που ήταν εντελώς για τα πανηγύρια!) επικράτησε πλήρως…
ΝΑ, λοιπόν, γιατί αναφέρθηκα στην ανάμειξη των Λακώνων στην Κοινότητα, μιας και ο Χρήστος Καλαβρυτινός, χωρίς να το θέλει, μου έδωσε μια «πάσα», την οποία είπα να αξιοποιήσω «δημιουργικά», για να τονίσω ότι αυτά που έγραψε δεν αφορούν μόνο τον Λακωνικό «εμφύλιο» και την Κοινότητα Μελβούρνης, αλλά ολόκληρη την παροικιακή μας ιστορία…
ΠΑΝΩ από 30 χρόνια καταγράφω σε αυτή τη στήλη (και όχι μόνο) τις αντιπαραθέσεις, τις διαμάχες, τις διασπάσεις και κόντρες (για την ηγεσία και την προεδρία…) μεταξύ πολλών εμπλεκόμενων σε Συλλόγους και Οργανώσεις της παροικίας…
ΟΣΟ παράδοξο και αν φαίνεται, οι αντιπαραθέσεις αυτές και οι συχνοί καυγάδες συνέβαλαν τα μέγιστα στην εξέλιξη της παροικίας που βιώνουμε και, ως εκ τούτου, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας, που πρέπει να καταγράφεται…
ΜΟΝΟ έτσι οι ιστορικοί του μέλλοντος μπορούν να αποκτήσουν μια καλύτερη και πιο σφαιρική εικόνα για την κουλτούρα μας, για το ποιοι είμαστε, από πού προερχόμαστε, γιατί κάναμε ό,τι κάναμε και τι επιδιώκαμε…
ΕΝΑΣ ποταμός ανεξάντλητων πληροφοριών και παροικιακών γνώσεων, είναι η στήλη τούτη που έχετε την ευκαιρία να διαβάζετε. Το who is who διαφόρων, γιατί ασχολήθηκαν με τα κοινά, ποιοι από αυτούς προσέφεραν και τι άφησαν πίσω τους…
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ένας ερευνητής τις 1.500 (και βάλε…) στήλες που έχουν γραφεί τα χρόνια που μεσολάβησαν, θα μπορεί να βγάλει -χοντρικά- μια άκρη, για το ποιος ήταν ποιος, να ταυτοποιήσει και κατηγοριοποιήσει πολλά γεγονότα και να ερμηνεύσει γιατί έγινε ό,τι έγινε…
ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ και σχόλια που εκ πρώτης όψεως ενδιαφέρουν μόνο τέσσερα -πέντε άτομα και φαίνονται ασήμαντα, για τους ερευνητές και ιστορικούς του μέλλοντος είναι χρήσιμες πληροφορίες για να σχηματίσουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα…
ΓΙΑ τους ίδιους λόγους, στη συνέχεια (δηλαδή, για την καταγραφή της ιστορίας μας), θα αφιερώσω «τιμής ένεκεν», πέντε κουβέντες στην τρίτη κατά σειρά νεκροφάνεια της κραταιάς και παντοδύναμης κάποτε Νομαρχιακής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ Μελβούρνης…
ΕΤΣΙ στα καλά καθούμενα, για άλλη μια φορά, στη σελίδα των παροικιακών ανακοινώσεων της εφημερίδας μας, εμφανίστηκε μια… πράσινη ανακοίνωση που καλούσε όσους ακόμα θυμούνται ότι κάποτε υπήρχε ένα… Κίνημα (που καιρό πριν πεθάνει κατάντησε κόμμα) να προσέλθουν στη Γενική Συνέλευση που θα γίνει αύριο στις 3μμ, στην αίθουσα Αγίου Γεωργίου Thornbury.
ΕΠΕΙΔΗ στις μέρες μας ο μόνος ΠΑΣΟΚος που έχει απομείνει στη Μελβούρνη είναι ο Χρήστος Τσίρκας, ο οποίος εκτός από ΠΑΣΟΚος, υπήρξε για πολλά χρόνια φύλαρχος της Κοινότητας Μελβούρνης και ένας από τους μόνιμους αντιπροσώπους της στα ένδοξα συνέδρια του ΣΑΕ που γίνονταν στη Θεσσαλονίκη…
ΤΟ ΣΑΕ τότε ήταν ένα με το ΠΑΣΟΚ. Την… πράσινη εκείνη εποχή, δεν μπορούσες να είσαι Έλληνας χωρίς να είσαι ΠΑΣΟΚ και απόδημος χωρίς να είσαι στο ΣΑΕ. Αυτός ήταν και ο λόγος που πριν λίγες μέρες έγινε «σφαγή» στην πατρίδα μεταξύ ΣΥΡΙΖΑίων και ΠΑΣΟΚων, όταν ο Τέρενς Κουίκ επεχείρησε να το επανιδρύσει…
ΜΕ δυο κουβέντες έγινε και εκεί για το, εδώ και μια επταετία, πεθαμένο ΣΑΕ, ό,τι έγινε στον Τρωικό Πόλεμο, όπου οι ομηρικές μάχες μεταξύ των ηρώων δεν δίνονταν μόνο για το ποιος θα νικήσει αλλά -κυρίως- για το σώμα του νεκρού…
ΠΟΙΟΣ θα πάρει το νεκρό σώμα για να το ενταφιάσει σύμφωνα με το τελετουργικό της παράδοσης. Ως εκ τούτου, πώς να αφήσει το ΠΑΣΟΚ το νεκρό σώμα του ΣΑΕ να το πάρουν και να το «ατιμάσουν» οι ΣΥΡΙΖΑίοι και, μάλιστα, ένας υφυπουργός των ΑΝΕΛ…
ΑΥΤΟΣ είναι και λόγος που την ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ μας την έστειλε ο Άγγελος Χαρίτου, ως μέλος του Απόδημου Ελληνισμού του ΠΑΣΟΚ. Τέκνο του τομέα αυτού ήταν το ΣΑΕ, πώς θα μπορούσαν να το αφήσουν να πάει άκλαυτο…
ΕΧΩ αρχίσει να υποπτεύομαι ότι η σύγκληση της Συνέλευσης γίνεται κατόπιν έκκλησης της… δραστήριας Φώφης, η οποία, αντιλαμβανόμενη την ολική κατάρρευση του… Κινήματος (που έγινε κόμμα), ενδεχομένως να θέλει να μεταναστεύσει στην Αυστραλία…
ΑΝΤΕ, δηλαδή, να έλθει εδώ εντελώς ξεκρέμαστη και να μην υπάρχει έστω και ένα υπόλειμμα της παντοδύναμης κάποτε οργάνωσης, να κάνει πού και πού κανένα μνημόσυνο, για να βρίσκονται και να θυμούνται τον Ανδρέα…
ΠΟΙΟΣ το περίμενε ότι ο Χρήστος Τσίρκας, που κάποτε κατάφερνε να φέρει δυόμιση εκατομμύρια δολάρια στην Κοινότητα Μελβούρνης, περνώντας απλώς για έναν καφέ από τα γραφεία του Κινήματος, θα είναι αύριο μόνος (ή άντε, μαζί με τον Χαρίτου) καταμεσής του χολ…
ΕΠΕΙΔΗ έρχονται χρονιάρες μέρες, λέω να πάμε να του συμπαρασταθούμε. Καλό θα ήταν -και για την ιστορία- να παραβρεθεί και η σημερινή ηγεσία της Κοινότητας Μελβούρνης…
