ΠΡΙΝ αναφερθώ στην τρίωρη συζήτηση που είχα με τον… ιστορικό του μέλλοντος (τον άνθρωπο, δηλαδή, που τα δύο διδακτορικά του θα του επιτρέψουν να γράψει την ιστορία της παροικίας μας) θα γράψω δυο κουβέντες για την ανακωχή που επιτεύχθη στον… Λακωνικό Εμφύλιο.
ΣΥΜΦΩΝΑ με εξακριβωμένες (και τσεκαρισμένες!) πληροφορίες μου, οι «αντι-καταστατικοί» (δηλαδή, το Δ.Σ. που έχει τις σφραγίδες, τα κλειδιά, το επίσημο Μητρώο και τις τραπεζικές καταθέσεις της Παλλακωνικής Αδελφότητας), λόγω των ημερών, αποφάσισε να αναστείλει τις διαγραφές των «καταστατικών» και να «παγώσει» τις ισχύουσες διαδικασίες των περιοριστικών μέτρων για όσους θεωρούνται «ύποπτοι» για αντι-λακωνική συμπεριφορά…
ΚΑΙ αυτό το έκανε για να γιορτάσουν «εν ειρήνη» και όλοι μαζί τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, μιας και οι αντιμαχόμενοι, εκτός από μέλη της Αδελφότητας, είναι μεταξύ τους συγγενείς (παλιοί φίλοι…) κουμπάροι, συμπέθεροι και όλο σε κάποιο σπίτι συμπατριωτών τους θα συναντηθούν τούτες τις άγιες μέρες…
ΤΩΡΑ θα μου πείτε, εδώ κοτζάμ ελληνικό κράτος, που έχει… δρακόντειους θεσμούς εν πλήρη λειτουργία 200 χρόνια, έδωσε πίσω τις πινακίδες των οδηγών που είχε αφαιρέσει για τροχαίες παραβάσεις, για να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα με τους δικούς τους, δεν θα ανέστελλε τις διαγραφές των «καταστατικών» το Δ.Σ των «αντι-καταστατικών», που εξουσιάζουν προσωρινά τα κλειδιά και τις σφραγίδες…
ΤΟ μέτρο είναι καλό και προς τη σωστή κατεύθυνση και έτσι και πιουν και κανένα ποτηράκι παραπάνω σε καμιά τυχαία συνάντησή τους σε φιλικό σπίτι, δεν αποκλείεται να διευθετήσουν και τις «καταστατικές» τους διαφορές…
ΣΤΟ κάτω-κάτω της γραφής, ένα «παλιόχαρτο» είναι και το Καταστατικό, για το οποίο δεν αξίζει τον κόπο να σκοτώνονται. Και έτσι και τα βρουν στο… Καταστατικό, θα τα βρουν και για την προεδρική καρέκλα…
ΜΙΑΣ και ξεμπέρδεψα με τους Λάκωνες, θα σας παρακαλέσω να διαβάσετε προσεκτικά τα όσα μου είπε ο… ιστορικός του μέλλοντος, ο οποίος ήλθε και με βρήκε -εντελώς απροειδοποίητα- προχθές στο γραφείο της εφημερίδας. Θα σας συμβούλευα, μάλιστα, να κρατήσετε και κάποια σημείωση, γιατί πολύ φοβάμαι ότι θα σας χρειαστεί…
ΕΠΕΙΔΗ ο ιστορικός ήταν πραγματικός χείμαρρος και παρά τις προσπάθειές μου, δεν κατάφερνα να τον διακόψω, τον άφησα να πει ό,τι ήθελε και βγάλτε εσείς τα συμπεράσματά σας, προειδοποιώντας σας ότι ουδεμία ευθύνη φέρω. Απολαύστε τον:
«ΚΑΤ’ ΑΡΧΗΝ, να σου πω ότι έχω ένα διδακτορικό στην Ιστορία, ένα στην Ανθρωπολογία και ετοιμάζω την τρίτη διατριβή μου στην Ψυχολογία, γιατί κανείς επιστήμονας στον κόσμο -όσα και αν γνωρίζει- δεν μπορεί να γράψει την ιστορία τούτης της παροικίας, χωρίς να εμβαθύνει στην ψυχολογία και την ψυχανάλυση…
ΣΕ όσες παρουσιάσεις παροικιακών βιβλίων έχω παραβρεθεί την τελευταία δεκαετία, όλοι ανεξαιρέτως οι συγγραφείς και παρουσιαστές, λένε ό,τι ανοησία έχουν να πουν και προκειμένου να αποκρύψουν την ανεπάρκεια και τη βαθιά τους άγνοια, «νίπτουν τας χείρας τους» και πετούν την «μπάλα» στους… ιστορικούς του μέλλοντος, καλώντας τους ουσιαστικά να βγάλουν αυτοί τα κακά φίδια από τις τρύπες τους…
ΕΓΩ, λοιπόν, ανέλαβα εθελοντικώς να βγάλω τα φίδια από τις τρύπες τους και ένα τέτοιο φίδι -και μάλιστα δηλητηριώδες-, είναι η αφεντιά σου Αιθεροβάμονα. Ολόκληρη «σχολή» έχεις κάνει λέγοντάς μας, από τη μια, ότι καταγράφεις τα πάντα για λογαριασμό της ιστορίας και, από την άλλη, καλείς (χωρίς να τους ρωτήσεις) τους ιστορικούς του μέλλοντος να την καταγράψουν επίσημα…
Ε, λοιπόν, σε πληροφορώ ότι αυτά που γράφεις, δεν είναι ιστορία, αλλά ένα φτηνό κουτσομπολιό και, μάλιστα, της κακής ώρας, που δεν έχει καμιά ιστορική αξία…
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ από εσένα, το ίδιο κάνουν χρόνια τώρα και οι… μαθητές σου. Τόσο εσύ όσο και όλοι αυτοί που γράφουν βιβλία, πιστεύετε ότι γράφετε ιστορία, αλλά επειδή ντρεπόσαστε για τους καρπούς του μόχθου σας, λέτε ότι (δήθεν) γράφετε για εμάς…
ΚΑΙ εντάξει, ας πούμε ότι εσύ, επειδή είσαι λίγο ψωνισμένος, γράφεις για να βρίσκεσαι σε δουλειά και να δικαιολογήσεις το μισθό σου. Οι άλλοι όμως, γιατί γράφουν, μήπως μπορεί να μου εξηγήσει ένας χριστιανός;
ΓΙΑ να είμαι ειλικρινής, διαβάζοντας τα όσα κατά καιρούς έγραφες, για τους λογοτέχνες, τους ποιητές και τους κριτικούς της παροικίας μας, είχα αρχίσει να πιστεύω ότι προσπαθούσες «να βάλεις το νερό στ’ αυλάκι» και είπα να σου δώσω πίστωση χρόνου μήπως και διορθωθείς…
ΜΕ το που έγραψες, όμως, πριν ένα μήνα, ότι ήταν γραφτό στη μοίρα σου, να γράψεις το «Παροικιακό Έπος» και θα ακολουθήσεις ως πρότυπό σου την «Ομηρική Μάχη» της Ιλιάδας, αποφάσισα να σε συναντήσω και να προσπαθήσω να σε συνετίσω…
ΣΕ πληροφορώ φίλε μου, ότι ο Όμηρος (που απ’ ό,τι κατάλαβα θαυμάζεις) ήταν αυτός που χάλασε την ιστορική πιάτσα. Αν απουσίαζε ο Όμηρος, ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός και δεν θα είχαν το πάνω χέρι οι εξουσιαστές, οι δυνατοί, οι αδίστακτοι και οι ήρωες που ως παραδείγματα προς μίμηση χάραξαν την ιστορία του κόσμου…
ΣΕ όλο τον Τρωικό Πόλεμο που κράτησε 10 χρόνια και έχασαν τη ζωή τους δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, ο Όμηρος κατέγραψε και, μάλιστα, ονομαστικά, μόνο τη δράση και τις ανδροφονίες καμιά τρακοσαριά ηρώων…
(ΣΗΜ.: στην πραγματικότητα, βέβαια… serial killers ήταν, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία για τους ιστορικούς της επόμενης χιλιετίας…)
ΟΥΤΕ ένα όνομα απλού μαχητή δεν ανέφερε σε ολόκληρο το Έπος ο μεγαλύτερος ποιητής του πλανήτη. Ούτε καν χοντρικά τον αριθμό των νεκρών. Λέξη για όλους αυτούς που έχυσαν το αίμα τους, για να δοξαστούν οι επώνυμοι ήρωες, που ήταν είτε γόνοι θεών είτε βασιλιάδων είτε ευγενών και πλουσίων οικογενειών…
ΤΗΡΟΥΜΕΝΩΝ των αναλογιών, αυτό συνεχίζετε να κάνετε και όλοι εσείς εδώ, που ισχυρίζεστε ότι ασχολείσθε με την παροικία και καταγράφετε για χάρη των… ιστορικών του μέλλοντος, τα όσα λαμβάνουν χώρα…
ΚΑΙ όσα, κατά την κρίση σας, λαμβάνουν χώρα, σχετίζονται αποκλειστικά και μόνο με τους πεινασμένους για κάθε είδους εξουσία, με όσους «διακρίνονται» σε διάφορους τομείς, με όσους εκμεταλλεύονται όσους μπορέσουν για να αποκτήσουν περιουσίες και κοινωνική αναγνώριση και με όσους, τέλος πάντων, έχουν λεφτά και κάποια θεσούλα…
ΠΟΤΕ δεν είδα στη στήλη σου, μια ιστορία ενός φτωχού συνταξιούχου (και έχει δεκάδες χιλιάδες γύρω σου) που άφησε την ακμή της νιότης του σε ένα εργοστάσιο της General Motors και τώρα θέλει δυο μαγκούρες για να περπατήσει…
ΠΟΙΟΣ και πότε θα μιλήσει για όλους αυτούς τους «πεζικάριους» της ζωής που δούλεψαν στα εργοστάσια και έλαβαν μέρος στις μάχες των κοινωνικών αγώνων, για να παρασημοφορηθούν και να πάρουν παχυλές συντάξεις οι «αξιωματούχοι» και να δοξαστούν οι στρατηγοί…
ΑΝ απουσίαζαν οι περιφρονημένοι και άγνωστοι του ομηρικού Έπους, δεν θα υπήρχε σήμερα ούτε Όμηρος ούτε η βαριά κινηματογραφική βιομηχανία του Χόλιγουντ, που έχει στηριχθεί αποκλειστικά στην προβολή των «πρωταγωνιστών», τη βία, το αίμα, τη δόξα και πάνω απ’ όλα στον πλουτισμό τους…
ΟΙ «κομπάρσοι» και τότε και τώρα βρίσκονται στο περιθώριο της ζωής. Κανείς δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτούς και δεν καταγράφει το πέρασμά τους και τα ίχνη που αφήνουν για να γίνει ό,τι έγινε…
ΑΥΤΟΙ δεν έχουν ιστορία για όλους εσάς, που υποτίθεται ότι την υπηρετείτε και ιδρώνετε για την καταγραφή της, όπως ιστορία και παρελθόν δεν έχουν, πουθενά στον κόσμο, οι άνθρωποι χωρίς πορτοφόλια…».
ΑΥΤΑ μου είπε ο… ιστορικός του μέλλοντος και πριν προλάβω να πω μια κουβέντα σηκώθηκε και έφυγε. Επέστρεψε, όμως, μετά 10 δευτερόλεπτα για άλλα 5, λέγοντάς μου: «Ξέχασα να σου πω, ότι ο καθένας έχει τους λόγους του, που είναι ο κόσμος έτσι που είναι…».
ΑΥΤΕΣ ήταν οι τελευταίες του λέξεις. Καλή Πρωτοχρονιά και τα λέμε αμέσως μετά το νέο έτος…
