Έχει φωτογραφήσει -χωρίς υπερβολή- τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του καλλιτεχνικού, πολιτικού και θρησκευτικού κόσμου της Ελλάδας και της Αυστραλίας καθώς και τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της ελληνικής παροικίας, ελληνικές εκδηλώσεις και σημαντικά γεγονότα που σημάδεψαν γενιές Ελλήνων μεταναστών τις τελευταίες δεκαετίες.
Καλλιτέχνες, όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Ρένα Βλαχοπούλου, ο Λευτέρης Πανταζής, πρώην πρωθυπουργοί, όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κώστας Καραμανλής και ο Don Dunstan, καθώς και πολιτικοί ελληνικής καταγωγής, όπως ο πολιτειακός θησαυροφύλακας Τομ Κουτσαντώνης και ο υπουργός Μετανάστευσης Νίκος Μπόλκας, έχουν όλοι ποζάρει στο φωτογραφικό φακό του.
«Ήμουν πολύ τυχερός και ευλογημένος να γνωρίσω πολύ σημαντικούς ανθρώπους των Τεχνών και των Γραμμάτων, αλλά και του πολιτικού κόσμου της Ελλάδας και της Αυστραλίας μέσα από την δουλειά μου και νιώθω ευλογημένος για την πορεία μου τόσα χρόνια» λέει σήμερα στο «Νέο Κόσμο» ο 84χρονος φωτογράφος, ο οποίος αργότερα ασχολήθηκε και με το φωτορεπορτάζ και τη συγγραφή.
Γεννημένος το 1932 στο Πλάτσι (ή Βλάτσι), που θεωρείται ένα από τα γραφικότερα χωριά της Πτολεμαΐδας, ο Γιώργος Τσαμαντάνης σπούδασε την τέχνη της φωτογραφίας στο στούντιο του Φώτη Νικολαΐδη στην Θεσσαλονίκη, το οποίο εθεωρείτο ένα από τα μεγαλύτερα φωτογραφεία της Ελλάδας.
Δραστήριος, έξυπνος, λάτρης της γνώσης και της μόρφωσης και έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού του να ανοίξει τα φτερά του έξω από τα σύνορα της Ελλάδας, ο νεαρός τότε Τσαμαντάνης πηγαίνει το 1946 σε δάσκαλο για να μάθει την αγγλική γλώσσα αλλά χάνει τον πατέρα του ξαφνικά.
«Πηγαίναμε πέντε άτομα σε δάσκαλο που ήξερε αγγλικά για να μάθουμε τα βασικά αλλά όταν πέθανε ο πατέρας μου δεν είχα χρήματα να πληρώσω. Ήμουν όμως τόσο αποφασισμένος που, τελικά, έμαθα σιγά-σιγά από κασέτες» θυμάται ο ίδιος.
Το 1962 το ανήσυχο πνεύμα του φωτογράφου τον σπρώχνει να ερευνήσει μια καινούρια τέχνη στην Ελλάδα. Αυτή της έγχρωμης φωτογραφίας η οποία ήταν άγνωστη έως τότε σε μια μικρή χώρα, πόσο μάλλον στην επαρχία της Πτολεμαΐδας.
«Ήθελα να μάθω έγχρωμη φωτογραφία και έψαχνα να βρω τρόπους να φύγω στο εξωτερικό, αφού δεν υπήρχε σχολή έγχρωμης φωτογραφίας στην Ελλάδα.
«Συμπτωματικά, ήμουν σε ένα μουσικό συγκρότημα και παίζαμε σε ταβερνάκια τα βράδια. Εκεί γνώρισα έναν Γερμανό τουρίστα και επειδή πάντα προσπαθούσα να βρίσκω τουρίστες για να εξασκώ τα αγγλικά μου, πιάσαμε κουβέντα. Είχε, ουσιαστικά, ξεμείνει στην περιοχή και προσφέρθηκα να τον φιλοξενήσω».
Όταν μετά από χρόνια ο φωτογράφος παίρνει την απόφαση να μεταβεί στην Γερμανία, ο φίλος του από τα παλιά τον καθοδηγεί και έτσι βρίσκεται να εργάζεται σε ένα φωτογραφείο της AGFA στην Κολονία, όπου κατορθώνει να μάθει την τέχνη της έγχρωμης φωτογραφίας.
«Έμεινα εκεί σχεδόν ένα χρόνο και όταν επέστρεψα στην Ελλάδα, άρχισα να εμφανίζω τις πρώτες έγχρωμες φωτογραφίες. Θυμάμαι τώρα ότι έγινε τέτοιος απίστευτος ντόρος μετά από ένα πανηγύρι σε ένα διπλανό χωριουδάκι, με τις κοπέλες να έρχονται δυο-δυο να μου ζητήσουν τις φωτογραφίες τους. Τότε αποφάσισα να ξεκινήσω από την Βόρεια Ελλάδα και να μάθω σε όλους τους επαγγελματίες την τέχνη της έγχρωμης φωτογραφίας» εξηγεί ο φωτογράφος.
Επειδή, όμως, όπως και στις ζωές των περισσοτέρων ανθρώπων, τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα σχεδιάζουν, ο νεαρός φωτογράφος τελικά συνδέεται δια αλληλογραφίας με την σύζυγο του -Ελληνίδα από την Αίγυπτο- και το 1962 έρχεται η πρόσκληση να μεταναστεύσει στην Αυστραλία.
«Τα πράγματα δεν πάνε πάντα όπως εμείς σχεδιάζουμε. Τελικά, έφυγα για την Αυστραλία και εδώ παντρεύτηκα με την σύζυγό μου. Στην αρχή αναγκάστηκα να δουλέψω ως οξυγονοκολλητής πριν ανοίξω το πρώτο μου φωτογραφείο στο κέντρο της πόλης της Αδελαΐδας.
«Τότε οι νεαροί μετανάστες, όπως εμείς οι Έλληνες, ήμασταν ιδιαίτερα περιζήτητοι γιατί υπήρχε μεγάλη ανάγκη εργατικών χεριών στην Νότια Αυστραλία».
Όταν τα πράγματα άρχισαν να μπαίνουν σε μια σειρά, ο Γιώργος Τσαμαντάνης άνοιξε το πρώτο του φωτογραφείο στο κέντρο της πόλης της Αδελαΐδας, στον «ελληνικό» τότε δρόμο, Hindley Street. Εκατοντάδες γάμοι, πορτρέτα, καλλιτέχνες, εκδηλώσεις και ιστορικά γεγονότα που δεν θα χωρούσαν να στοιβαχθούν ακόμα και σε δεκάδες τόμους βιβλίων, κάνουν την ζωή του φωτογράφου να μοιάζει σαν παραμύθι. Και ενώ δεν ήταν όλα ρόδινα, σήμερα ο δημοφιλής φωτογράφος της παροικίας μας είναι ευγνώμων για την, δίχως αμφιβολία, πολύ ενδιαφέρουσα πορεία του, η οποία ξεκίνησε από ένα μικρό χωριουδάκι της Πτολεμαΐδας, πέρασε από την Γερμανία και κατέληξε στην μακρινή Αυστραλία.
«Ήταν ένα μοναδικό ταξίδι και είμαι ευγνώμων για την ζωή που έζησα μέσα από τον αγαπημένο μου φωτογραφικό φακό» καταλήγει ο ταλαντούχος κ. Γιώργος Τσαμαντάνης.