Η Ημέρα της Αυστραλίας που γιορτάζουμε σήμερα είναι, ουσιαστικά η Εθνική εορτή της Αυστραλίας.
Την γιορτάζουμε κάθε χρόνο στις 26 Ιανουαρίου γιατί σηματοδοτεί την επέτειο της άφιξης του Πρώτου Στόλου των Βρετανικών πλοίων στο Port Jackson στη Νέα Νότια Ουαλία και την ύψωση της σημαίας της Μεγάλης Βρετανίας στο Sydney Cove από τον Κυβερνήτη Arthur Phillip.
Είναι επίσης ημέρα μεγάλης λύπης για πολλούς από τους εναπομείναντες προγόνους των αρχικών κατοίκων αυτής της γης, των Αβοριγίνων δηλαδή, των οποίων το σπίτι και ο τρόπος ζωής καταστράφηκαν από την εισβολή. Πολλοί επίσημοι εορτασμοί της Ημέρας της Αυστραλίας αναγνώρισαν και «προσπάθησαν» να συμπεριλάβουν την κουλτούρα των Αβοριγίνων και των Κούρι, όμως πιο πρόσφατα, ο τίτλος «Ημέρα Εισβολής» απέκτησε μεγαλύτερο ενδιαφέρον και πολλοί «ασπάζονται» αυτή την εκδοχή.
Στην Αυστραλία του σήμερα, οι εορτασμοί αντικατοπτρίζουν τις διάφορες κοινωνίες και τοπία του έθνους και σηματοδοτούνται από κοινωνικές και οικογενειακές εκδηλώσεις, σχετικά με την αυστραλιανή ιστορία, επίσημες κοινωνικές βραβεύσεις και τελετές υπηκοότητας οι οποίες καλωσορίζουν τους καινούριους μετανάστες στην αυστραλιανή κοινότητα.
ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ
Το νόημα και η σημασία της Ημέρας της Αυστραλίας αναπτύχθηκε με τον καιρό. Ανεπίσημα ή ιστορικά, η ημερομηνία είχε κατονομασθεί «Ημέρα Επετείου», «Ημέρα Ίδρυσης» και «Ημέρα Αυστραλιανής Ένωσης Ιθαγενών». Η 26η Ιανουαρίου 1788 σηματοδότησε την προκήρυξη της Βρετανικής κυριαρχίας επί της ανατολικής ακτής της Αυστραλίας (τότε γνωστή ως Νέα Ολλανδία). Αν και δεν ήταν γνωστή ως Ημέρα Αυστραλίας παρά μόνο έναν αιώνα αργότερα, οι καταγραφές των εορτασμών αρχίζουν πίσω στην 26η Ιανουαρίου του 1808, με τον πρώτο επίσημο εορτασμό του σχηματισμού της Νέας Νότιας Ουαλίας να έχει γίνει το 1818. Την Πρωτοχρονιά του 1901, οι Βρετανικές αποικίες της Αυστραλίας δημιούργησαν την Αυστραλιανή Ομοσπονδία, σηματοδοτώντας τη γέννηση της μοντέρνας Αυστραλίας. Έτσι, υπήρξε η αναζήτηση μιας ημέρας για ενότητα και εορτασμούς. Δεν έγινε κάτι, μέχρι το 1935, που οι αυστραλιανές Πολιτείες και επικράτειες υιοθέτησαν τον όρο «Ημέρα της Αυστραλίας» για να σηματοδοτήσουν την ημέρα και όχι πριν το 1994, όπου η ημερομηνία χρησιμοποιήθηκε με συνέπεια ως αργία από όλες τις Πολιτείες και τις Περιοχές.
Στη σύγχρονη Αυστραλία, η αργία χαρακτηρίζεται από την παρουσίαση του βραβείου για τον Αυστραλό της Χρονιάς την παραμονή της ημέρας, την ανακοίνωση των Τιμών της Ημέρας της Αυστραλίας από τον Γενικό Κυβερνήτη και τον Πρωθυπουργό.
Είναι επίσημη αργία σε κάθε Πολιτεία και Περιοχή της Αυστραλίας.
Η ημέρα γιορτάζεται σε μεγάλες και μικρές κοινότητες με φεστιβάλ και τελετές υπηκοότητας απανταχού στην Αυστραλία. Η Ημέρα της Αυστραλίας έχει γίνει το μεγαλύτερο ετήσιο αστικό γεγονός στην χώρα.
Τα τελευταία χρόνια, η Ημέρα της Αυστραλίας έχει, επίσης, σηματοδοτηθεί από τους Αυτόχθονες Αυστραλούς που διαμαρτύρονται βλέποντάς την ως επέτειο εισβολής των Ευρωπαίων στη γη τους.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Στις 13 Μαΐου 1787, στόλος αποτελούμενος από 11 πλοία, ο οποίος έμελε να γίνει γνωστός ως ο «Πρώτος Στόλος», στάλθηκε από το Βρετανικό Ναυαρχείο από την Αγγλία στην Αυστραλία. Υπό τη διοίκηση του πλοιάρχου Arthur Phillip, ο στόλος επεδίωξε να εγκαθιδρύσει μια σωφρονιστική αποικία στο Botany Bay στην ακτή της Νέας Νότιας Ουαλίας, που είχε εξερευνηθεί και διεκδικηθεί από τον υποπλοίαρχο James Cook το 1770. Η αποίκιση κρινόταν απαραίτητη λόγω της απώλειας 13 Αποικιών στη Βόρειο Αμερική. Ο Στόλος έφτασε μεταξύ 18 και 20 Ιανουαρίου 1788, αλλά έγινε αμέσως φανερό ότι το Botany Bay ήταν ακατάλληλο μέρος.
Στις 21 Ιανουαρίου, ο Phillip και μερικοί αξιωματικοί πήγαν στο Port Jackson, 12 χιλιόμετρα βόρεια, για να δουν αν αυτό το σημείο θα ήταν καλύτερο μέρος για αποικία. Έμειναν εκεί μέχρι τις 23 Ιανουαρίου. Ο Phillip ονόμασε το μέρος Sydney Cove, προς τιμήν του Thomas Townshend, Υποκόμη του Σίδνεϊ. Επίσης, ήρθαν σε επαφή με τους ντόπιους Αβορίγινες.
Επέστρεψαν στο Botany Bay το απόγευμα της 23ης Ιανουαρίου, όπου ο Phillip έδωσε εντολές για τη μετακίνηση του στόλου στο Sydney Cove το επόμενο πρωί, 24 Ιανουαρίου. Εκείνη την ημέρα φυσούσαν σφοδροί άνεμοι, κάνοντας αδύνατη την αποχώρησή τους από το Botany Bay και έτσι αποφάσισαν να περιμένουν μέχρι την επόμενη μέρα, 25 Ιανουαρίου. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της 24ης Ιανουαρίου, εντόπισαν τα πλοία «Astrolabe» και «Boussole», που είχαν γαλλική σημαία, στην είσοδο του Botany Bay. Είχαν τα ίδια προβλήματα για να εισέλθουν στο Botany Bay με αυτά που είχε ο Πρώτος Στόλος για να εξέλθει.
Στις 25 Ιανουαρίου οι άνεμοι φυσούσαν ακόμη. Ο στόλος προσπάθησε να φύγει από το Botany Bay, αλλά μόνο το «HMS Supply» κατάφερε να βγει, μεταφέροντας τον Arthur Phillip, τον Philip Gidley King, μερικούς ναύτες και περίπου 40 κρατούμενους. Αγκυροβόλησαν στο Sydney Cove το απόγευμα. Νωρίς το πρωί 26ης Ιανουαρίου, ο Phillip μαζί με μερικούς ναύτες, αξιωματικούς και κωπηλάτες, κωπηλάτησαν στην παραλία και έθεσαν υπό την κατοχή τους τη γη, στο όνομα του Βασιλέα Γεωργίου Γ’. Τα υπόλοιπα πληρώματα των πλοίων και οι κατάδικοι παρακολουθούσαν από το κατάστρωμα του «Supply».
Εν τω μεταξύ, στο Botany Bay, ο καπετάνιος του «HMS Sirius» John Hunter, ήρθε σε επαφή με τα γαλλικά πλοία και ο ίδιος με τον διοικητή τους, καπετάνιο de Clonard, αντάλλαξαν χαιρετισμούς. Ο Clonard ενημέρωσε τον Hunter ότι αρχηγός του στόλου ήταν ο Jean-Francois de Galaup, comte de Laperouse. Το «Sirius» εξήλθε επιτυχώς από το Botany Bay, αλλά τα υπόλοιπα πλοία αντιμετώπισαν μεγάλες δυσκολίες. Το Charlotte είχε οδηγηθεί από τους ανέμους επικίνδυνα κοντά στα βράχια. Το «Friendship» και το «Prince of Wales» συγκρούστηκαν και το «Lady Penrhyn» παρ’ ολίγο να προσαράξει. Παρ’ όλες τις δυσκολίες, όλα τα υπόλοιπα πλοία κατάφεραν τελικά να βγουν από το Botany Bay και να πλεύσουν προς το Sydney Cove στις 26 Ιανουαρίου. Το τελευταίο πλοίο αγκυροβόλησε εκεί, περίπου στις 3μμ.
Η επίσημη εγκατάσταση της Αποικίας της Νέας Νότιας Ουαλίας δεν έγινε στις 26 Ιανουαρίου – όπως θεωρείται. Δεν συνέβη κάτι τέτοιο παρά μέχρι τις 7 Φεβρουαρίου 1788, οπότε και διαβάστηκε η επίσημη προκήρυξη δημιουργίας της Αποικίας υπό την διακυβέρνηση του Arthur Phillip. Η κατοχύρωση του συνόλου της γης υπό τον βασιλεύοντα μονάρχη Γεώργιο Γ’, χρονολογείται επίσης στις 7 Φεβρουαρίου 1788.
ΤΑ ΠΡΩΤΑ 50 ΧΡΟΝΙΑ: ΑΠΟ ΤΟ 1788 ΩΣ ΤΟ 1838
Αν και δεν υπήρχε επίσημη αναγνώριση της επετείου δημιουργίας της Αποικίας, με τα ημερολόγια της Νέας Νότιας Ουαλίας του 1806 και του 1808 να μη δίνουν κάποια ιδιαίτερη σημασία στην 26 Ιανουαρίου, από το 1808 η ημερομηνία χρησιμοποιήθηκε από τους μετανάστες της Αποικίας, ιδιαίτερα από τους απελευθερωμένους καταδίκους, για να «γιορτάσουν την αγάπη τους για τη γη που ζούσαν» με «ποτό και ευθυμία».
Οι εορτασμοί του 1808 ακολούθησαν αυτό το πρότυπο, ξεκινώντας από τη δύση του ηλίου στις 25 Ιανουαρίου και κρατούσαν όλη τη νύχτα, με κύρια πρόποση της περίστασης το δήμαρχο George Johnston. Ο Johnston είχε την τιμή να είναι ο πρώτος αξιωματικός που βγήκε στην ακτή από τον Πρώτο Στόλο, αφού τον είχε κουβαλήσει προηγουμένως από τη βάρκα στην πλάτη του ο κατάδικος James Ruse. Παρ’ ότι υπέφερε από τις αρνητικές συνέπειες μιας πτώσης από την άμαξά του καθ’ οδόν προς το σπίτι του στο Annandale, ο Johnston ηγήθηκε του σώματος της Νέας Νότιας Ουαλίας που συνέλαβε τον κυβερνήτη William Bligh, την επόμενη μέρα, 26 Ιανουαρίου 1808, σε κάτι που έγινε γνωστό ως η «Επανάσταση του Ρουμίου» (Rum Rebellion).
Το 1818 ήταν η 30ή επέτειος της ίδρυσης της Aποικίας και ο κυβερνήτης Lachlan Macquarie, επέλεξε να αναγνωρίσει την ημέρα με τον πρώτο επίσημο εορτασμό. Ο κυβερνήτης ανακοίνωσε ότι η ημέρα θα ήταν αργία για όλους τους κυβερνητικούς υπαλλήλους και, δίνοντας στον καθένα μια επιπλέον παροχή, αυτήν της «μίας λίβρας φρέσκου κρέατος», διέταξε ως χαιρετισμό 30 πυροβολισμούς στο Dawes Point – έναν πυροβολισμό για κάθε χρόνο ύπαρξης της Aποικίας. Αυτό εισήγαγε μια παράδοση η οποία διατηρήθηκε από τους επόμενους κυβερνήτες.
Η Ημέρα της Ίδρυσης, όπως ήταν γνωστή εκείνο τον καιρό, συνέχισε να εορτάζεται επισήμως στη Νέα Νότια Ουαλία και, με αυτό τον τρόπο, συνδέθηκε με αθλητικά γεγονότα. Ένα από αυτά έγινε παράδοση η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα: το 1837, ο πρώτος αγώνας αυτού που θα γινόταν αργότερα η λεμβοδρομία της ημέρας της Αυστραλίας, έλαβε μέρος στο Λιμάνι του Σίδνεϊ. Έγιναν πέντε αγώνες με σκάφη διαφορετικών κατηγοριών, από σκάφη πρώτης κατηγορίας, μέχρι λέμβους κωπηλασίας. Το πλήθος παρακολούθησε τους εορτασμούς, τόσο από την ακτή όσο και από τα καταστρώματα πλοίων στο λιμάνι, μεταξύ των οποίων και τα ατμόπλοια «Australian» και «Francis Freeling» – εκ των οποίων το δεύτερο προσάραξε κατά τη διάρκεια των εορτασμών και έπρεπε να ανελκυστεί την επόμενη μέρα. Χαρούμενοι με την επιτυχία των λεμβοδρομιών, οι οργανωτές αποφάσισαν να τις ανάγουν σε ετήσιο γεγονός. Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι από τους εορτασμούς είχαν πάρει έναν… αέρα ελιτισμού, με το δείπνο των «United Australians» να είναι μόνο γι’ αυτούς που είναι γεννημένοι στην Αυστραλία. Σε μια περιγραφή του δείπνου, η εφημερίδα «Sydney Herald» δικαιολόγησε αυτή την απόφαση γράφοντας:
«Τα μέλη που συνδέουν τους εαυτούς τους υπό τον τίτλο «United Australians» (Ενωμένοι Αυστραλοί) λογοκρίθηκαν λόγω υιοθεσίας ενός προνομίου αποκλειστικότητας. Δεν είναι δίκαιο να τους λογοκρίνουμε. Αν καλούσαν μετανάστες μαζί τους θα ήταν σαν να προσβάλουν μια άλλη τάξη ανθρώπων – και αν καλούσαν τους πάντες θα γινόταν θέμα στην παρουσία των ατόμων με τους οποίους δεν θα ήθελαν να συναναστραφούν. Αυτός ήταν ένας καλός λόγος. Οι «Αυστραλοί» είχαν απόλυτο δικαίωμα να δειπνήσουν μαζί εφόσον το επιθυμούσαν και κανείς δεν έχει δικαίωμα να παραπονιέται».
Την επόμενη χρονιά, το 1838, ήταν η 50ή επέτειος από την ίδρυση της αποικίας και, ως μέρος των εορτασμών, ανακηρύχθηκε η πρώτη δημόσια αργία. Οι λεμβοδρομίες έλαβαν μέρος για δεύτερη φορά και πλήθος ανθρώπων συνέρρευσε στις ακτές για να δουν το γεγονός. Άλλοι το παρακολούθησαν από τα πέντε ατμόπλοια («Maitland», «Experiment», «Australia», «Rapid» και το ατμόπλοιο μινιατούρα «Firefly») θέλοντας να δουν τις διαδικασίες από το νερό. Στα μέσα της ημέρας έπεσαν μέρος 50 πυροβολισμοί από την πυροβολαρχία του Dawe, καθώς υψώθηκε το Βασιλικό Πρότυπο και το απόγευμα ρουκέτες και άλλα πυροτεχνήματα φώτισαν τον ουρανό. Το δείπνο ήταν μικρότερο από την προηγούμενη χρονιά με μόνο 40 άτομα σε σύγκριση με τα 160 από το 1837 και την επέτειο στο σύνολό της να περιγράφεται ως μια «ημέρα για όλους».
Πριν το 1888, η 26η Ιανουαρίου ήταν περισσότερο υπόθεση της Νέας Νότιας Ουαλίας, αφού κάθε μια από τις αποικίας είχαν τους δικούς τους εορτασμούς για την ίδρυσή τους. Στην Τασμανία, η Ημέρα των Λεμβοδρομιών λάμβανε χώρα τον Δεκέμβριο, στην Νότια Αυστραλία είχαν την Ημέρα της Προκήρυξης στις 28 Δεκεμβρίου και στη Δυτική Αυστραλία είχαν τη δική τους Ημέρα Ίδρυσης (σήμερα Ημέρα Δυτικής Αυστραλίας) την 1η Ιουνίου.
Το 1888, όλες οι αποικιακές πρωτεύουσες, εκτός από την Αδελαΐδα, γιόρτασαν την «Ημέρα της Επετείου». Το 1910, η Νότια Αυστραλία υιοθέτησε της Ημέρα της Αυστραλίας, ακολουθούμενη από τη Βικτώρια, το 1931. Το 1935, όλες οι Πολιτείες της Αυστραλίας γιόρτασαν την 26η Ιανουαρίου ως Ημέρα της Αυστραλίας (αν και ήταν ακόμη γνωστή με την ονομασία Ημέρα Επετείου Νέας Νότιας Ουαλίας). Η ονομασία «Ημέρα Ιδρύσεως» παρέμεινε σε τοπική όμως χρήση.
ΕΚΑΤΟΝΠΕΝΗΝΤΗΚΟΝΤΑΕΤΗΡΙΔΑ
Η 150ή επέτειος της βρετανικής εγκατάστασης στην Αυστραλία το 1938, γιορτάστηκε ευρέως. Οι προετοιμασίες ξεκίνησαν το 1936 με το σχηματισμό ενός Συμβουλίου Εορτασμών.
Αυτή τη χρονιά, η Νέα Νότια Ουαλία ήταν η μόνη Πολιτεία η οποία εγκατέλειψε το παραδοσιακό τριήμερο αργίας και η ετήσια αργία της Ημέρας Επετείου γιορτάστηκε την πραγματική επετειακή ημέρα – Πέμπτη, 26 Ιανουαρίου. Η κοινοπολιτειακή κυβέρνηση και οι κυβερνήσεις των Πολιτειών, συμφώνησαν να ενώσουν τους εορτασμούς στις 26 Ιανουαρίου με την ονομασία «Ημέρα της Αυστραλίας» το 1946, αν και η αργία, αντί της κανονικής ημέρας, γιορτάστηκε τη Δευτέρα, που ήταν κοντινότερη στην πραγματική εορτή.
ΔΙΑΚΟΣΙΟΝΤΑΕΤΗΡΙΔΑ
Το 1988, οι εορτασμοί των 200 ετών από την άφιξη του Πρώτου Στόλου, οργανώθηκε σε μεγάλη κλίμακα, με πολλά σημαντικά γεγονότα να λαμβάνουν μέρος σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Πάνω από 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι έδωσαν το παρών στους εορτασμούς στο Σίδνεϊ, που περιλάμβαναν πάρτι στους δρόμους, συναυλίες, παραστάσεις στις σκάλες και το προαύλιο της Όπερας και πολλούς άλλους τόπους συνάντησης, διαγωνισμούς τεχνών και λογοτεχνίας, ιστορικές αναπαραστάσεις και το άνοιγμα του Μουσείου Powerhouse στη νέα του τοποθεσία. Μια αναπαράσταση της άφιξης του Πρώτου Στόλου έλαβε μέρος στο λιμάνι του Σίδνεϊ, με πλοία που είχαν σαλπάρει από το Portsmouth ένα χρόνο νωρίτερα.
ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΟΡΤΑΣΜΟΙ
Από το 1988 η συμμετοχή στην ημέρα της Αυστραλίας είχε αυξηθεί και το 1994 όλες οι Πολιτείες και Περιοχές άρχισαν να γιορτάζουν μια ενοποιημένη δημόσια αργία -την πραγματική ημέρα- για πρώτη φορά. Έρευνα που πραγματοποιήθηκε, για πρώτη φορά, το 2007, ανέφερε ότι το 27,6% των Αυστραλών προτιμούσε στο να παραβρεθεί σε έναν οργανωμένο εορτασμό της Ημέρας της Αυστραλίας και ένα 25,6% στο να γιορτάσει με την οικογένεια και τους φίλους, κάνοντας την Ημέρα της Αυστραλίας το μεγαλύτερο ετήσιο δημόσιο γεγονός του έθνους. Αυτά τα αποτελέσματα προήλθαν από έρευνα κατά την οποία το 66% των Αυστραλών, δήλωναν ότι θα συμμετείχαν ενεργά στους εορτασμούς της ημέρας της Αυστραλίας το 2005.
Υπαίθριες συναυλίες, κοινοτικά μπάρμπεκιου, αθλητικοί διαγωνισμοί, φεστιβάλ και πυροτεχνήματα, είναι μερικά από τα πολλά συμβάντα που λαμβάνουν χώρα σε όλη την Αυστραλία. Αυτά τα επίσημα γεγονότα παρουσιάζονται από το Συμβούλιο Εθνικής Ημέρας της Αυστραλίας, που είναι ένα επίσημο συμβούλιο ή επιτροπή σε κάθε Πολιτεία ή Περιοχή και τοπικές επιτροπές.
Το λιμάνι του Σίδνεϊ είναι το κέντρο των εκδηλώσεων όπου γίνονται αγώνες σκαφών, όπως αγώνες ferryboat και ψηλών πλοίων. Στην Αδελαΐδα ο εορτασμός-«κλειδί», είναι η «Ημέρα της Αυστραλίας στην Πόλη» και αποτελείται από παρέλαση, συναυλίες και ρίψεις πυροτεχνημάτων, που γίνονται στο πάρκο Elder καθώς και από τον παραδοσιακό διεθνή αγώνα κρίκετ που γίνεται στο γήπεδο Adelaide Oval. Με χαρακτηριστικό την «Παρέλαση των Ανθρώπων» και τη «Συναυλία των Ταξιδιών,» οι εορτασμοί της Μελβούρνης εστιάζουν καθαρά στον εορτασμό της πολυπολιτισμικότητας. Παρά μια πτώση στη συμμετοχή το 2010, αν και με το κοινό να υπολογίζεται ακόμη στις 400.000, το Perth Skyworks είναι το μεγαλύτερο συμβάν που γίνεται σε κάθε Ημέρα της Αυστραλίας.
Οι τελετές απονομής υπηκοότητας (πολιτογράφησης) είναι πολύ κοινές κατά την Ημέρα της Αυστραλίας και, πλέον, η μεγαλύτερη ευκαιρία απόκτησης υπηκοότητας.
Με πιθανή την προοπτική μιας αλλαγής όσον αφορά την κατανόηση των Αυστραλών για τη θέση των αυτόχθονων Αυστραλών στην εθνική τους ταυτότητα, έρευνα της Newspoll, ανέφερε ότι το 90% των Αυστραλών που ρωτήθηκαν, πιστεύουν ότι «είναι σημαντικό να αναγνωρισθούν οι άνθρωποι και η κουλτούρα των Αυτόχθονων της Αυστραλίας», ως μέρος των εορτασμών της Ημέρα της Αυστραλίας. Παρόμοιο ποσοστό (89%) συμφώνησε ότι «είναι σημαντικό να αναγνωριστεί η πολιτιστική ποικιλία του έθνους». Παρά την ισχυρή παρουσία στους εορτασμούς της Ημέρας της Αυστραλίας και τη θετική διάθεση για το θέμα της αναγνώρισης των αυτόχθονων Αυστραλών, η ημερομηνία των εορτασμών, παραμένει πηγή πρόκλησης και εθνικής συζήτησης.
Για κάποιους Αυστραλούς, ιδίως για τους αυτόχθονες, η ημέρα της Αυστραλίας έχει γίνει το σύμβολο της απαρχής των δυσμενών επιπτώσεων του βρετανικού αποικισμού προς τους αυτόχθονες της Αυστραλίας. Οι εορτασμοί του 1938 συνοδεύτηκαν από την Ιθαγενή Ημέρα Θρήνου. Μια τεράστια συγκέντρωση Αβοριγίνων στο Σίδνεϊ το 1988 κατέληξε σε μνημόσυνο «Ημέρας Εισβολής», συμβολίζοντας την απώλεια της αυτόχθονης κουλτούρας. Η επέτειος είναι, επίσης, γνωστή ως «Ημέρα Επιβίωσης» και σηματοδοτείται από γεγονότα όπως η Συναυλία της Ημέρας της Επιβίωσης που πρωτοέγινε στο Σίδνεϊ το 1992, γιορτάζοντας το γεγονός ότι οι αυτόχθονες και η κουλτούρα τους δεν εξαλείφθηκαν εντελώς.
Σε απάντηση, επίσημοι εορτασμοί προσπάθησαν να συμπεριλάβουν τους αυτόχθονες, δημιουργώντας τελετές, όπως την τελετή Woggan-ma-gule, η οποία έγινε στο Σίδνεϊ το 2006 τιμώντας το παρελθόν και γιορτάζοντας το παρών. Συμμετείχαν αυτόχθονες Αυστραλοί και ο κυβερνήτης της Νέας Νότιας Ουαλίας.
Πριν την καθιέρωση της Ημέρας της Αυστραλίας ως εθνική μέρα και στα ακόλουθα χρόνια της δημιουργίας της, προτάθηκαν διάφορες ημερομηνίες για τον εορτασμό της και, κάποιες φορές, έγινε συζήτηση σχετικά με την πιθανότητα να μεταφερθεί η Ημέρα της Αυστραλίας σε κάποια εναλλακτική ημερομηνία. Και ενώ υπήρξαν διάφοροι λόγοι για μια τέτοια μετακίνηση, οι ανησυχίες για τη σημερινή κατάσταση περιλαμβάνουν:
-Την παρούσα ημερομηνία, με τον εορτασμό της ίδρυσης της Αποικίας Νέας Νότιας Ουαλίας, μπορεί να φανεί όχι «χάνει» από πλευράς εθνικής σημασίας.
-Η Ημέρα της Αυστραλίας πέφτει κατά τη διάρκεια των σχολικών διακοπών, περιορίζοντας την ικανότητα των σχολείων να συμπεριλάβουν τους μαθητές σε αυτήν.
-Η ημερομηνία μπορεί να είναι τέτοια που να είναι ουσιαστικά συνδεδεμένη με το παρελθόν των καταδίκων της Αυστραλίας, γιορτάζοντας το γεγονός ότι «η Βρετανία έφερε στην Αυστραλία τους πρώτους λευκούς πολίτες της δεμένους με αλυσίδες».
-Δεν καταφέρνει να συμπεριλάβει όλους τους Αυστραλούς, καθώς και τα μέλη της κοινότητας των αυτοχθόνων και άλλους που την βλέπουν ως μέρα που τιμάται η ημερομηνία της εισβολής στη γη τους. Αυτό συνδέεται με την πρόταση του να μεταφερθεί η επέτειος σε άλλη ημερομηνία, κάτι που θα ληφθεί ως σημαντική συμβολική πράξη.
