Είναι σεμνός, δυνατός, αθόρυβος. Επικεντρώνεται στην ουσία και δεν χάνει την ψυχραιμία του όταν όλοι γύρω του έχουν κυριευθεί από πανικό και άλλοι ψυχορραγούν. Μερικοί έχουν ήδη βρει ακαριαίο θάνατο.
Πρόκειται για τον Ηλία Μπουγιά, οδηγό ταξί που συνέβη να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το αιματηρό συμβάν στον κεντρικό πεζόδρομο της πόλης την περασμένη Παρασκευή.
Πέντε νεκροί και 30 τραυματίες είναι ο απολογισμός του τραγικού, όσο και ανεξήγητου γεγονότος, τα θύματα του οποίου θρηνεί, με κομμένη ανάσα, η πόλη μας σήμερα.
Μέσα στη θλίψη, τα αναπάντητα ερωτηματικά και την προσπάθεια να βρεθεί “τι μπορούσε να είχε γίνει για να αποτραπεί το κακό’, ξεχωρίζει η μορφή του Έλληνα οδηγού ταξί Ηλία Μπουγιά, του ανθρώπου που, χωρίς δεύτερη σκέψη, έτρεξε μέσα στον γενικό πανικό να σώσει ζωές.
Ένα συνηθισμένο μεσημέρι, όπως όλα τα άλλα, ήταν αυτό της περασμένης Παρασκευής, όταν ο ομογενής οδηγός ταξί Ηλίας Μπουγιάς, “σκότωνε” την ώρα της αναμονής πελάτη, καπνίζοντας, στη στάση ταξί έξω από το RACV Club.
Αυτό, μέχρι που ένα τρελό βουητό από φωνές και το φονικό όχημα να θερίζει ζωές, τον έκαναν να τρέξει, χωρίς δεύτερη σκέψη, να προσφέρει βοήθεια. Περιστοιχισμένος από ανθρώπους που είχαν κυριευτεί από πανικό και άλλους που τραυματισμένοι περίμεναν βοήθεια, ήταν το άτομο που με καταπληκτική ψυχραιμία και επιστρατεύοντας τις γνώσεις του στις πρώτες βοήθειες, όχι μόνο βοήθησε τους τραυματισμένους, αλλά έδινε οδηγίες στους γύρω του για το πώς να στηρίξουν τους συνανθρώπους τους, μέχρι να φθάσουν τα ασθενοφόρα.
Η πράξη του, σήμερα, κρίνεται ως η πιο ηρωική και ελπιδοφόρα που ξεχωρίζει μέσα στην τραγικότητα των συμβάντων στο κέντρο της πόλης, μια ώρα που ενώ τη μια στιγμή ο χώρος έσφυζε από ζωή, ξαφνικά κυριεύτηκε από τον πανικό που προκάλεσε το απρόβλεπτο συμβάν.
“Δεν έκανα τίποτε το ιδιαίτερο” δηλώνει με μετριοφροσύνη, σήμερα.
“Βασικά, προσπάθησα να καθησυχάσω τους γύρω μου και να τους ηρεμήσω, μέχρι να φθάσουν τα σθενοφόρα. Ναι, ήμουν ψύχραιμος και μπορούσα να σκεφτώ με διαύγεια. Μιλούσα στα θύματα, τους αστυνομικούς και όλους τους άλλους που προσπαθούσαν να βοηθήσουν. Σε τέτοιες στιγμές; νομίζω η αδρεναλίνη κάνει θαύματα” θα πει μετριόφρονα.
Το πορτραίτο του ομογενή Ηλία Μπουγιά, ήλθε στη δημοσιότητα όταν ο Henry Dow στο Facebook τον περιέγραψε ως ‘πραγματικό ήρωα’.
Ο Henry ήταν εκεί γονατιστός μπροστά σε μια μια τραυματισμένη γυναίκα.
“Το χέρι μου έτρεμε. Μου το κράτησε και μου είπε να είμαι δυνατός. Μου έδειξε πώς να προσφέρω πρώτες βοήθειες στους γύρω μου. Είναι ό,τι μεγάλο και ηρωικό μπορεί να φανταστεί κανείς, να δει ή να ακούσει, όλα μαζί συγκεντρωμένα στο πρόσωπο ενός σεμνού ανθρώπου που φέρει το όνομα Ηλίας Μπουγιάς” έγραψε στο Facebook o Henry.
Μια δήλωση που διαβάστηκε από 17.000 ανθρώπους και ο ίδιος την επανέλαβε την περασμένη Δευτέρα στο πλήθος που είχε συναθροιστεί στον τόπο του μακελειού.
ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΝΑΠΝΟΗΣ
Όταν του ζητήθηκε να αναφερθεί στο “τι ακριβώς συνέβη”, λέει απλώς ότι το φονικό αυτοκίνητο πέρασε σε απόσταση αναπνοής από δίπλα του”. Αν δεν ήταν η στάση των ποδηλάτων εκεί, θα μπορούσα, μέσα από το ανοιχτό παράθυρο του ταξί να σταματήσω τον οδηγό.
“Είδα τρία άτομα να εκσφενδονίζονται στον αέρα. Όχι, δεν φοβήθηκα για τη δική μου ασφάλεια” δηλώνει χαμηλόφωνα, σήμερα.
Χωρίς δεύτερη σκέψη έτρεξε εκεί που κείτονταν οι τραυματισμένοι, παρέχοντας τις πρώτες βοήθειες σε πέντε πληγωμένους. Η στρατιωτική παιδεία που είχε τον βοήθησε να σώσει ζωές. Να κρατήσει τη ψυχραιμία του και να ενεργήσει με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο.
Ο Henry λέει ότι ο Ηλίας ήταν τόσο ήρεμος και αποτελεσματικός που θα νόμιζε κανείς ότι ήταν νοσηλευτής, αστυνομικός ή ανήκε στην υπηρεσία έκτακτων περιστατικών. Στην πραγματικότητα, ήταν ένας απλός οδηγός ταξί, ντυμένος μ’ ένα λευκό πουκάμισο και σκούρα γραβάτα.
Η λέξη “ήρωας” συνδέεται άμεσα αυτές τις μέρες με το όνομα του Ηλία Μπουγιά, ο ίδιος όμως δεν φαίνεται να αποδέχεται αυτόν τον τίτλο.
“Δεν είμαι ήρωας. Απλώς, είμαι ένας άνθρωπος που έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Αν είχα σταματήσει το αυτοκίνητο, τότε ναι. Αλλά, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, δεν κινδύνευε η ζωή μου, επομένως δεν είμαι ήρωας”.
Αντίθετα, τονίζει ότι τα εύσημα ανήκουν σε εκείνους που έτρεξαν εκεί, χωρίς δεύτερη σκέψη, για να βοηθήσουν τα θύματα
“Τους αστυνομικούς, τις νοσοκόμες και τον χειρούργο ορθοπεδικό που χρησιμοποίησε ένα ταξιδιωτικό φυλλάδιο του RACV, προκειμένου να σταματήσει την αιμορραγία από ένα σοβαρό τραύμα μιας γυναίκας στο μηρό. Σε τελευταία ανάλυση, είναι καθήκον σου να κάνεις ό,τι μπορείς για να βοηθήσεις τον συνάνθρωπό σου” καταλήγει ο άνθρωπος που εμπνέει όχι μόνο για το θάρρος και τον ανθρωπισμό του, αλλά και τη σεμνότητά του.
