Ήταν 30 χρόνια πριν όταν η ελληνική παροικία της Μελβούρνης πήγε για πρώτη φορά δειλά-δειλά στο πρώτο της, ραντεβού γιορτής, πολιτιστικών δρώμενων και γλεντιού, στην ελληνική γωνιά της πόλης, το Lonsdale Street. Ήταν η εποχή που ο πολυπολιτισμός ως πολιτική ιδεολογία και στάση ζωής άρχισε να διεισδύει και να επικροτείται από τις περισσότερες κοινωνικές ομάδες της χώρας και η διαφορετικότητα είχε αρχίσει να γίνεται αποδεκτή. Ήταν και η εποχή που η τότε Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα Μελβούρνης και Βικτωρίας θεώρησε ως κατάλληλη για να ξεκινήσει έναν θεσμό του οποίου η φήμη έχει ξεπεράσει σήμερα τα όρια της Μελβούρνης και της Βικτώριας και έχει εξαπλωθεί σε όλη την Αυστραλία.

«Φέτος επισκέπτεται το Φεστιβάλ και μία ομάδα μαθητών αγγλικανικού σχολείου από το Κουίνσλαντ. Οι μαθητές δεν έχουν καμία σχέση με την ελληνική παροικία αλλά επικοινώνησαν μαζί μας και μας είπαν ότι το Σάββατο θα είναι στη Μελβούρνη και θέλουν να βρεθούν για τρεις-τέσσερις ώρες στο περίπτερό μας, να τους ξεναγήσουμε και να ζήσουν την ατμόσφαιρα του Ελληνικού Φεστιβάλ» λέει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Γιώργος Μενίδης, προσθέτοντας ότι αυτό επιβεβαιώνει ότι η φήμη του Φεστιβάλ έχει εξαπλωθεί και σε άλλες Πολιτείες της Αυστραλίας.

Και ενώ όλοι μας γνωρίζουμε ότι από το 1987 έως σήμερα πολλά άλλαξαν, είναι άξιο λόγου να δούμε γιατί οι αλλαγές που έγιναν ήταν απαραίτητο να γίνουν; Και το βασικότερο πώς οι διοργανωτές αξιολογούν τις αλλαγές που έγιναν, αλλά και αν εγγυούνται τη συνέχιση του Ελληνικού Φεστιβάλ στο κέντρο της Μελβούρνης;

Και για να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα το καταλληλότερο πρόσωπο δεν είναι άλλο από τον Γιώργο Μενίδη.

Η πρώτη επαφή του σημερινού διευθυντή του Φεστιβάλ με τη διοργάνωση ήταν το 1989 όταν άρχισε να προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες του σ’ αυτό. Η σχέση του με το Φεστιβάλ άλλαξε το 1998 όταν έγινε ένα από τα κεντρικά πρόσωπα της οργανωτικής επιτροπής. Μπορεί το 2001 να έφυγε από τη Μελβούρνη για το Σίδνεϊ αλλά η προσφορά του στη διοργάνωση ως ομφάλιος λώρος συνέχιζε να τον τραβά πάλι πίσω σ’ αυτό κάθε χρόνο, το οποίο υπηρέτησε μέσα από πολλές ηγετικές θέσεις.

Εδώ και έξι χρόνια ανέλαβε τη διεύθυνσή του αποκλειστικά. Η πρώτη αλλαγή που έγινε επί των ημερών του ήταν η απαγκίστρωση του Φεστιβάλ από την εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου, αλλαγή που η παροικία της Μελβούρνης και παρά τις όποιες αντιδράσεις τότε, φαίνεται ότι αποδέχθηκε, αν κρίνει κανείς από τον μεγάλο αριθμό των επισκεπτών του που συνεχίζουν να εισρέουν στην ελληνική γωνιά της Μελβούρνης κατά τη διάρκεια του «εορταστικού» διήμερου, τα τελευταία χρόνια.

Ποιες είναι όμως είναι οι αλλαγές που ο Γιώργος Μενίδης θεωρεί ως τις σημαντικότερες;

«Πιστεύω ότι το Φεστιβάλ της Lonsdale Street σταδιακά έγινε αυτό που θα έπρεπε να είναι από την αρχή, ένα φεστιβάλ δρόμου με ελληνικό πολιτιστικό πρόσημο. Τα πρώτα χρόνια της διοργάνωσης το Φεστιβάλ ήταν τμήμα μίας σειράς άλλων πολιτιστικών εκδηλώσεων που ελάμβαναν χώρα για ένα μήνα ή ένα δίμηνο στη Μελβούρνη. Σήμερα η διοργάνωση αποτελεί μία ξεχωριστή πολιτιστική οντότητα, όπως το ίδιο συμβαίνει με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, αλλά και το πολιτιστικό πρόγραμμα του Ελληνικού Κέντρου Πολιτισμού».

Και ενώ συνειρμικά η λέξη «διάσπαση» παραπέμπει σε κάτι το αρνητικό στην προκειμένη περίπτωση είχε μόνο θετικά αποτελέσματα.

«Όχι μόνο για το Φεστιβάλ που έγινε πλουσιότερο από άποψη εκδηλώσεων, αλλά και για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου που κάθε χρόνο μεγαλώνει από άποψη προσέλευσης κόσμου αλλά και για τις υπόλοιπες πολιτιστικές εκδηλώσεις της Ελληνικής Κοινότητας που έχουν αυξηθεί, διαρκούν όλο το χρόνο και δίνουν την ευκαιρία σε περισσότερο κόσμο να συμμετάσχει σ’ αυτές επειδή είναι διασκορπισμένες καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου».

Την ίδια στιγμή έστω και αν ο κ. Μενίδης δεν το αναφέρει η «διάσπαση» διευκόλυνε και την όλη διαδικασία διοργάνωσης καθώς οι άνθρωποι που έχουν επιφορτιστεί με αυτήν τη δουλειά έχουν περισσότερο χρόνο στη διάθεσή τους και κατ’ επέκταση περισσότερες ευκαιρίες να ακούσουν, εξερευνήσουν και εφαρμόσουν νέες ιδέες.

Εξ ορισμού, ένα φεστιβάλ δρόμου όπως είναι αυτό της Lonsdale Street, πρέπει να προσφέρει κάτι για όλες τις ηλικίες έχοντας ως πρωταρχικό στόχο να διασκεδάσει τους επισκέπτες του. Εκείνο που βοηθά σημαντικά στην επιτυχία μίας τέτοιας εκδήλωσης είναι η ικανότητά της να αλλάζει μαζί με τους καιρούς και τις αντιλήψεις της κοινωνίας για το τι σημαίνει διασκέδαση.

« Όλοι γνωρίζουμε ότι η ελληνική κουζίνα έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια» λέει ο κ. Μενίδης, αναφερόμενος σε μία από τις πολλές, ας μου επιτραπεί ο όρος, «θεματικές ενότητες» του Φεστιβάλ, «εμπλουτίσαμε την ποικιλία ελληνικών πιάτων, εισάγαμε διαδραστικές δραστηριότητες που έχουν σχέση με την ελληνική κουζίνα κάτι που δεν υπήρχε στο παρελθόν και αυτό που διαπιστώσαμε είναι ότι ο κόσμος όχι απλά το δέχθηκε αλλά το απολαμβάνει» επισημαίνει.

«Υπάρχουν όμως και ‘πράγματα’ που δεν έχουν αλλάξει και θέλουμε να μην αλλάξουν. Ένα απ’ αυτά είναι η παρουσία των παροικιακών συλλόγων στα περίπτερα του Φεστιβάλ. Τους θεωρούμε σημαντικό κομμάτι της εκδήλωσης και φροντίζουμε κάθε χρόνο να έχουν πρόσβαση στο Φεστιβάλ κρατώντας το κόστος ενοικίασης για τους συλλόγους μας όσο το δυνατόν χαμηλότερα» τονίζει ο καλλιτεχνικός διευθυντής της διοργάνωσης.

Μία ακόμα αλλαγή που, έστω και αν η Ελληνική Κοινότητα δεν την επιδίωξε άμεσα αλλά πέτυχε έμμεσα, είναι αυτή της εθνικότητας των επισκεπτών αλλά και των διαφορετικών επιχειρήσεων που συμμετέχουν με περίπτερα στο Φεστιβάλ.

«Σήμερα μεγάλος αριθμός επισκεπτών που έρχεται στο φεστιβάλ της Lonsdale Street δεν είναι ελληνικής καταγωγής και αυτό το θεωρούμε επιτυχία. Ανέφερα την περίπτωση της τάξης του αγγλικανικού σχολείου από το Κουίνσλαντ πιο πάνω και νομίζω ότι αυτό είναι ενδεικτικό. Την ίδια στιγμή το ότι το φεστιβάλ μας γοητεύει και προσελκύει επισκέπτες κάθε κουλτούρας σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι στο παρελθόν μπορεί να το διαπιστώσει ο καθένας μας. Αρκεί να ρίξει μία ματιά γύρω του αυτό το Σαββατοκύριακο που θα έρθει στο Φεστιβάλ. Αυτό το θεωρούμε θετική εξέλιξη που προέκυψε ‘οργανικά’ μέσα από τις αλλαγές που έγιναν. Μετά δεν είναι υποχρεωτικό πλέον μία επιχείρηση που θέλει να νοικιάσει ένα περίπτερο να είναι ελληνική. Κριτήριό μας είναι το προϊόν ή οι υπηρεσίες που προσφέρει να έχουν σχέση με την ελληνική μας κουλτούρα» και αναφέρει χαρακτηριστικά ότι ένας από τους σημαντικότερους οικονομικούς υποστηρικτές της διοργάνωσης είναι η Premium Beverages. «Δεν είναι ελληνική επιχείρηση είναι όμως οι εισαγωγείς της μπύρας Fix και Μύθος στην Αυστραλία. Δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε εκτός μία τέτοια επιχείρηση που διαθέτει ελληνικά προϊόντα» τονίζει.

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗΣ;

«Πολλά και διάφορα» απαντά ο Γιώργος Μενίδης και αρχίζει από μία έκθεση φωτογραφίας με φωτογραφικά στιγμιότυπα όλων των φεστιβάλ που θα υπάρχει στο περίπτερο της Ελληνικής Κοινότητας και πάει στην Γλυκερία. «Επειδή το Φεστιβάλ κλείνει τα 30 φέτος εκτός όλων των άλλων θα υπάρχει και μία έκθεση φωτογραφίας, αλλά θεωρώ ότι η συναυλία της Γλυκερίας που έχει εμφανιστεί πολλές φορές στο Φεστιβάλ είναι το δρώμενο που θα δώσει το επετειακό στίγμα του φετινού Φεστιβάλ. Επιλέξαμε την Γλυκερία γιατί μεγαλώσαμε μαζί. Είναι μία καλλιτέχνης που την γνωρίζουμε και μας γνωρίζει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο Έλληνα ερμηνευτή που έδωσε συναυλία στο Φεστιβάλ. Κάθε της συναυλία είχε επιτυχία και πιστεύω ότι αυτή η συναυλία της θα ξυπνήσει αναμνήσεις» παρατηρεί ο κ. Μενίδης.

Μία από τις αλλαγές που θα βλέπουμε τα τελευταία χρόνια στο Φεστιβάλ της Lonsdale Street και αν το «πείραμα» επιτύχει είναι πολύ πιθανόν να καθιερωθεί είναι η εμφάνιση καλλιτεχνών από την Ελλάδα και την Κυριακή το βράδυ.

«Την Κυριακή το βράδυ στην κεντρική σκηνή του Φεστιβάλ θα φιλοξενηθεί το συγκρότημα των Αδελφών Στρατάκη που έρχεται από την Κρήτη» αναφέρει ο κ. Μενίδης.

Για όσους δεν γνωρίζουν και δεν έχουν ακούσει την δουλειά των Αδελφών Στρατάκη, θα πούμε μόνο αυτό… χάνουν!

Πληροφοριακά να αναφέρουμε ότι τα ταλαντούχα τέκνα της Λεβεντογέννας Κρήτης ξέρουν πολύ καλά τι θα πει κρητικό γλέντι και πώς να «μεταμορφώσουν» το ακροατήριό τους σε μία μεγάλη παρέα γλεντζέδων ενώ παράλληλα το ύφος με το οποίο προσεγγίζουν τις ερμηνείες τους δίνει μία άλλη διάσταση στην κρητική μουσική.

Ο Γιώργος Μενίδης αναφέρεται και στον κλασικό διαγωνισμό χορού «Χορέψτε Ζορμπά μέχρι τελικής πτώσεως» (Zorba ’til You Drop) στον διαγωνισμό ελληνικού τραγουδιού (Magic Mic) και στις πολλές δραστηριότητες για τους ανήλικους επισκέπτες του Φεστιβάλ. «Υπάρχει κάτι για όλους αυτή είναι η υπόσχεση που δίνουμε στον κόσμο» τονίζει και καταλήγει.

«Οι γονείς μας πρώτα, και όλοι εμείς εκ των υστέρων ρίξαμε ‘ρίζες’ στην Lonsdale Street. Μόνιμοι κάτοικοι αλλά και τουρίστες που επισκέπτονται τη Μελβούρνη ξέρουν σήμερα ότι αυτή είναι η ελληνική γωνιά της πόλης και απολαμβάνουν κάθε πιθαμή της. Το Ελληνικό Φεστιβάλ είναι το μόνο φεστιβάλ για του οποίου την διεξαγωγή ο Δήμος Μελβούρνης και οι Αρχές της Πολιτείας επιτρέπουν το κλείσιμο ενός τόσο νευραλγικού για την πόλη δρόμου. Το κάνουν όμως επειδή ξέρουν ότι αυτό που προσφέρουμε ομορφαίνει και πλουτίζει την πόλη. Και αυτό το καταφέραμε όλοι μαζί. Εμείς ως διοργανωτές, προσέχοντας κάθε λεπτομέρεια της εκδήλωσης, εισακούγοντας τις νέες τάσεις και ιδέες και υιοθετώντας τες στο Φεστιβάλ και η ελληνική παροικία της Μελβούρνης αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος που το επισκέπτεται με τη συμμετοχή του».