ΕΝΤΑΞΕΙ, ρε Μάλκολμ, συμφωνώ μαζί σου…

ΑΝ γνωρίζεις Ελληνικά, μαθαίνεις και καλύτερα… Αγγλικά!

ΕΑΝ δεν γνωρίζεις, όμως, καλά Ελληνικά, μήπως μπορείς να μας πεις, κύριε Τέρνμπουλ, πώς θα μάθεις καλύτερα Αγγλικά;

ΕΣΥ, επειδή σπούδασες Ελληνικά, είχες την πολυτέλεια να βελτιώσεις και περαιτέρω τα Αγγλικά σου, μιας και ξεκινούσες με ένα απόθεμα 40.000 λέξεων που έχουν ελληνικές ρίζες…

ΚΑΙ αυτό το γράφω, γιατί στο κομβικό αυτό σημείο, στο πώς δηλαδή αποκτάς το μεράκι να μάθεις μια γλώσσα, βρίσκεται ο σκληρός πυρήνας του δικού μας προβλήματος…

ΜΕΓΑΛΟΣ αριθμός ατόμων, που διδάσκουν τα παιδιά μας Ελληνικά, όχι μόνο δεν γνωρίζουν σε βάθος την ελληνική γλώσσα, αλλά δεν έχουν και κανένα μεράκι, ούτε να τη μάθουν ούτε να τη διδάξουν…

ΤΑ Ελληνικά τους, δηλαδή, είναι φτωχά και δεν διαθέτουν ούτε το βάθος των Ελληνικών που ξέρει ο πρωθυπουργός μας ούτε το μεράκι που είχε να διαβάσει Όμηρο, Πλάτωνα και Αριστοτέλη, ενώ έχει «ξεσκονίσει» τον Ησίοδο, τον Ηράκλειτο, τον Ηρόδοτο και τον Θουκυδίδη…

ΟΣΟΙ έχουν διαβάσει, έστω και τα μισά απ’ όσα έχει διαβάσει ο Τέρνμπουλ, γνωρίζουν ότι ο θησαυρός της ελληνικής γλώσσας είναι, ουσιαστικά, «κρυμμένος» στην αρχαία Γραμματεία και όχι στα διαφημιστικά τουριστικά σποτάκια για την Ελλάδα…

ΣΤΗ «γλώσσα» δηλαδή αυτή, την οποία μεγάλος αριθμός Νεοελλήνων και ακόμα πολύ μεγαλύτερος μεταξύ ημών των αποδήμων και των δασκάλων των παιδιών μας, ελάχιστα γνωρίζει…

ΠΩΣ να αγαπήσει, όμως, ένα παιδί που έχει γεννηθεί στην Αυστραλία την ελληνική γλώσσα, όταν αυτά που μαθαίνει αρχίζουν από το «χρόνια πολλά» και «το τι κάνεις θείο» και τελειώνουν με φράσεις-κλισέ για το πώς θα παραγγείλει έναν φραπέ στη… Μάικονο ή, θα ανταλλάξει (στα Ελληνικά) πέντε-έξι κουβέντες με τους συγγενείς και τα εξαδέλφια του…

ΠΩΣ να τους παροτρύνουμε –εμείς οι γονείς τους– να αγαπήσουν και να σπουδάσουν μια γλώσσα, που εμείς, λόγω άγνοιας, δεν μπορούσαμε να τους μιλήσουμε γι’ αυτή και να αποκαλύψουμε τους θησαυρούς που κρύβει…

ΓΙΑ να καταφέρεις να κάνεις κάτι τέτοιο, είτε ως γονέας είτε ως δάσκαλος, θα πρέπει προηγουμένως, να έχεις διαβάσει καμιά εικοσαριά φορές (και λίγες λέω…) την Ιλιάδα και την Οδύσσεια του Ομήρου και άλλες τόσες την Ελληνική Μυθολογία και τις τραγωδίες του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη…

ΚΑΙ τα πιο πάνω προκαταρκτικά, πριν προχωρήσουμε στην εγκαθίδρυση της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, την αρχαία ελληνική Φιλοσοφία και τις διάφορες σχολές της, τα συγγράμματα για την Αστρονομία, τα Μαθηματικά, την Αρχιτεκτονική και τις υπόλοιπες Τέχνες…

ΜΙΛΑΜΕ για μια γλώσσα και έναν πολιτισμό που χρειάστηκαν αιώνες να δημιουργηθεί και να αφομοιωθεί, πριν ο υπόλοιπος κόσμος τον κάνει και δικό του κτήμα…

ΓΙΑ έναν πολιτισμό, με διαχρονικές αξίες πάνω στον οποίο στηρίχθηκε, για να ξεκινήσει, η Αναγέννηση της Δύσης, η οποία λειτούργησε ως σπινθήρας του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, που πυροδότησε την «έκρηξη» που άλλαξε τον κόσμο…

ΑΝ λέμε στα παιδιά μας ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε οι… καλύτεροι και αν δεν ήμασταν εμείς θα ζούσαν ακόμα όλοι στις σπηλιές τρώγοντας βελανίδια, δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβουν, γιατί αυτή η γλώσσα και ο πολιτισμός που γέννησε, έχουν τόση αξία…

ΑΝ, για παράδειγμα, τα δικά μας ενδιαφέροντα, περιορίζονται στα σπορ, το ψάρεμα και το κυνήγι, τα παιδιά μας, είναι πιθανότερο να προτιμούν να παίζουν ποδόσφαιρο ή φούτι, παρά να διαβάσουν την Ιλιάδα ή μια τραγωδία του Αισχύλου…

ΕΤΣΙ είναι η ζωή και κανείς δεν μπορεί να διαφύγει από την προδιαγραμμένη ρουτίνα των ενδιαφερόντων της καθημερινότητας…

ΟΛΟΙ εμείς οι μετανάστες πρώτης γενιάς, για πολλούς και διάφορους λόγους, δεν είχαμε τα απαραίτητα εφόδια και την παιδεία ώστε να γαλουχήσουμε και καθοδηγήσουμε τα παιδιά μας…

ΚΑΝΑΜΕ, βέβαια, ό,τι ξέραμε και μπορούσαμε, αλλά δεν ήταν αρκετά. Τα σχολεία που μαθαίνουν σήμερα τα εγγόνια μας Ελληνικά, μπορεί να είναι λίγο καλύτερα από ό,τι ήταν τις δεκαετίες του 1970 και 1980, αλλά εξακολουθούν να υστερούν αρκετά, κυρίως λόγω των αξεπέραστων ελλείψεων του διδακτικού προσωπικού…

ΑN δεν βελτιωθεί η ποιότητα της παιδείας που προσφέρουν και αν δεν προληφθούν ικανοί δάσκαλοι και καθηγητές με μεράκι, που θα κεντρίζουν το ενδιαφέρον των παιδιών να αγαπήσουν και να μάθουν τη γλώσσα, θα (ξανα)κάνουμε μια τρύπα στο νερό…

ΜΕ τραγουδάκια, γιορτούλες, εθνικές επετείους, παρελάσεις, φουστανέλες και σημαιούλες δεν γίνεται τίποτα. Οι συνταγές αυτές έχουν δοκιμαστεί πέντε δεκαετίες και έχουν αποτύχει…

ΣΤΟ μεταξύ, δεν ξέρω αν βοήθησε η εκστρατεία «Μιλάμε Ελληνικά τον Μάρτιο», αλλά είμαι της γνώμης ότι ολόκληρο το χρόνο να μιλάμε στο σπίτι τα Ελληνικά που μιλάμε, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει…

ΑΥΤΟ που λείπει είναι ή έλξη της ίδιας της γλώσσας προς τα παιδιά. Και προς αυτήν την κατεύθυνση μπορούν να βοηθήσουν μόνο οι γονείς και οι δάσκαλοι που είναι παθιασμένοι με τη γλώσσα…

ΜΕ λίγα λόγια, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πολύ δύσκολο αν όχι άλυτο πρόβλημα. Επειδή, όμως, δεν έχουμε άλλη επιλογή, ας κάνουμε –αν τα καταφέρουμε– μια ακόμα προσπάθεια προς τη σωστή κατεύθυνση…

ΜΕ την ελπίδα, βέβαια, ότι δεν θα χάσουμε τον καιρό μας όπως τον έχασε και ο πρωθυπουργός μας Μάλκολμ Τέρνμπουλ, ο οποίος κουβεντιάζοντας με συμπατριώτες μας στο Όκλι για την ελληνική γλώσσα, αφού τους μίλησε για τον Αριστοτέλη και τον Θουκυδίδη, σκέφθηκε να τους πει και δυο κουβέντες για τον Κύριλλο και τον Μεθόδιο, οπότε και οι συνομιλητές του άρχισαν να τον κοιτούν λες και ήταν εξωγήινος…

ΑΣ μην ξεχνάμε ότι η έλλειψη παιδείας σε κυνηγά όπως και το προπατορικό αμάρτημα. Και να θέλεις δεν μπορείς να ξεφύγεις…

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, αν λάβουμε υπόψη μας, ότι ακόμα και πολλά παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν προβλήματα με τη γλώσσα, σκεφτείτε τι γίνεται στην Αυστραλία, σε μια εποχή που η αγγλική γλώσσα είναι παντοδύναμη…

ΣΤΟ ερώτημα, αν τα… τουριστικά Ελληνικά της «κακιάς ώρας», που μαθαίνουν τα παιδιά μας στα περισσότερα παροικιακά σχολεία φτάνουν και περισσεύουν στους σημερινούς τεχνολογικά γρήγορους και απαιτητικούς καιρούς, απάντηση δεν έχω…

ΕΛΠΙΖΩ να μη φτάσει η μέρα που θα δικαιωθούν οι μελλοντολόγοι που πιστεύουν, ότι η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη, θα μας αναγκάσει να επικοινωνούμε μεταξύ μας με σύμβολα και εικονίδια…

ΘΑ πρέπει ήδη να έχετε διαπιστώσει ότι τα παιδιά μας, τα οποία και έχουν αρχίσει να παίρνουν στα χέρια τους το «πηδάλιο» των Οργανώσεων και Συλλόγων της παροικίας μας, μιλούν, συνεδριάζουν και συνεννοούνται μεταξύ τους στα Αγγλικά…

ΠΟΥ και πού χρησιμοποιούν και καμιά ελληνική λέξη ή φράση, για να μην ξεχνούν και τα ίδια τις ρίζες τους και την καταγωγή των Συλλόγων τους οποίους εκπροσωπούν…

ΣΕ λίγο καιρό τα παιδιά αυτά, που ήδη δεν μιλούν Ελληνικά μεταξύ τους, θα αποφασίζουν για το πώς θα λειτουργούν και τα σχολεία, ποιοι θα διδάσκουν και πώς θα διδάσκονται και τα δικά τους παιδιά τη γλώσσα μας…

ΟΠΟΤΕ είναι εύκολο να καταλάβετε τι θα ακολουθήσει, τη στιγμή, μάλιστα, που εδώ και χρόνια τα εκπαιδευτικά συνέδρια που γίνονται από αυτούς που διδάσκουν Ελληνικά τα παιδιά και εγγόνια μας, γίνονται στην αγγλική γλώσσα…

ΚΑΙ γίνονται στα Αγγλικά, γιατί όπως υποστηρίζουν και οι ίδιοι, συνεννοούνται πιο εύκολα μεταξύ τους. Και έχουν δίκιο οι άνθρωποι…

ΚΑΠΟΙΑ στιγμή, όλοι αυτοί, ίσως αποφασίσουν να διατηρήσουν τη γλώσσα ως ένα είδος «κειμηλίου» που θα τους θυμίζει τον παππού και την γιαγιά, που κατάγονταν από τη χώρα που γεννήθηκε ο Όμηρος…

ΟΠΩΣ, δηλαδή, φυλάμε ένα τραπεζομάντηλο που κέντησε η γιαγιά μας ή σαν ενθύμιο, το κεχριμπαρένιο κομπολόι του προπάππου μας…

ΚΑΙ όλα αυτά γιατί, όπως προαναφέραμε, η γλώσσα δεν είναι μόνο ένα επικοινωνιακό εργαλείο λέξεων, αλλά φέρει πίσω της μια ολόκληρη ιστορία χιλιάδων χρόνων…

ΚΑΙ η ιστορία αυτή, που αναφέρεται στην καταγωγή των λέξεων και την ιστορία του λαού που τις έπλασε, είναι «όλα τα λεφτά» και η δύναμή της…

ΑΝ δεν τα γνωρίζεις όλα αυτά, πώς να σε έλξει και γοητεύσει η ομορφιά της…