Δεν χρειάζεται να είσαι γυναίκα-θαυματοποιός

Η Ήβη Βαφειάδη βρίσκεται στο τιμόνι προώθησης των προϊόντων γνωστής βραβευμένης ελληνικής εταιρίας γαλακτοκομικών προϊόντων και να κάνει θαύματα

Τι συζητάς με μια γυναίκα που γνωρίζεις πάνω από τρεις δεκαετίες, υπήρξε άριστη μαθήτριά σου στα Ελληνικά, χάνεις για καιρό τα ίχνη της και μετά την ξαναβρίσκεις, μετά από έναν επιτυχημένο γάμο, μητέρα δύο ενήλικων παιδιών, να βρίσκεται στο τιμόνι προώθησης των προϊόντων μιας γνωστής βραβευμένης ελληνικής εταιρίας γαλακτοκομικών προϊόντων και να κάνει θαύματα;

Πώς μπορεί η σύγχρονη γυναίκα να βρει τη θαυμαστή ισορροπία μεταξύ οικογένειας, επαγγελματικής και κοινωνικής ζωής; Είναι ένα ερώτημα που ζητά επιτακτικά την απάντησή του.

“Σίγουρα, δεν χρειάζεται να είσαι θαυματοποιός. Απλώς, βάζεις τους στόχους σου, τοποθετείς με ακρίβεια τις προτεραιότητές σου και μετράς με προσοχή τις δυνάμεις σου. Ειλικρίνεια προς τον εαυτό σου και τους άλλους, είναι -πιστεύω- το απαραίτητο ‘κλειδί’, όχι μόνο στο ξεκίνημα, αλλά σ’ όλη τη διαδρομή. Προσωπικά, υπήρξα τυχερή γιατί είχα πάντα τη στήριξη του συντρόφου μου, αλλά και των γονέων μου. Πιστεύω ότι βασικό ρόλο για να επιτύχει μια γυναίκα στην επαγγελματική της ζωή, παίζει η σχέση που έχει με τον σύντροφό της. Η στήριξη και η κατανόηση που βρίσκει, από μέρους του, ώστε να μπορεί, όχι απλά να είναι συνεπής στα επαγγελματικά της καθήκοντα, αλλά να κάνει άλματα. Επίσης, οι γονείς μου ήταν πάντα εκεί, όταν είχα ανάγκη από τη βοήθειά τους, είτε αυτό ήταν να πάρουν τα παιδιά από το σχολείο ή να φέρουν το βραδινό φαγητό.

Πολύτιμη συμπαράσταση για την οποία είμαι απερίγραπτα ευγνώμων” λέει η Ήβη μ’ ένα φωτεινό χαμόγελο, τονίζοντας, στη συνέχεια, ότι “δεν πρέπει να διστάζουμε να ζητάμε τη στήριξη των άλλων, ιδιαίτερα των ανθρώπων του περιβάλλοντός μας, που το μόνο βέβαιο είναι ότι προσφέρουν μέσα από την καρδιά τους”.

Η ΕΠΙΘΥΜΗΤΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

Βγαίνοντας, όμως, από την κατηγορία αυτή, θα πει ότι η σύγχρονη τεχνολογία ευνοεί την γυναίκα να υλοποιήσει τους στόχους της, δεδομένου ότι της προσφέρει ευελιξία κινήσεων και την βοηθά να βρει την επιθυμητή ισορροπία μεταξύ οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής.

“Ναι, πιστεύω ότι μπορείς να τα έχεις όλα. Με βασικό όρο, βέβαια, ότι πρέπει να πιστεύεις σ’ αυτό που ζητάς και να προσπαθείς να το κατακτήσεις. Δεν υπήρξα ποτέ οπαδός του φεμινισμού. Δεν πιστεύω σε αυτό το κίνημα. Σ’ εκείνο που πιστεύω είναι η ανθρώπινη ψυχική δύναμη και το καθαρό μυαλό. Να μετράς τις δυνάμεις σου και να μετακινείς τον πήχυ, μέχρι να κατακτήσεις τους στόχους σου. Να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και να είσαι συνεπής σ’ αυτά που αναλαμβάνεις. Αν συμβεί να πέσεις στην πορεία, να έχεις τη δύναμη να σηκωθείς και, αν χρειαστεί, να ξαναρχίσεις από εκεί που ξεκίνησες”.

Η ίδια βρίσκεται στο χώρο προώθησης ντόπιων ελληνικών προϊόντων μεγάλων βραβευμένων εταιριών, με πολύτιμη πείρα που δεν έχει κανένα πρόβλημα να μοιραστεί μαζί μας: “Ξεκινάμε από το προϊόν στο οποίο πρέπει να πιστεύεις για να μπορέσεις να προκαλέσεις το ενδιαφέρον του άλλου. Ποτέ δεν θα διακινδύνευα το όνομά μου με κάτι που δεν έχει κατακτήσει εμένα την ίδια.

Μετά είναι εξίσου σημαντικό ν’ ακούς τον πελάτη. Να δεις από πρώτο χέρι ποιες είναι οι ανάγκες του, ώστε να μπορέσεις να τον εξυπηρετήσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του. Για να συμβεί βέβαια αυτό, πρέπει να γνωρίζεις το προϊόν τέλεια και να έχεις την ικανότητα να κάνεις εποικοδομητικές προτάσεις. Να εμπεδώσεις τα ‘θέλω’ του πελάτη σου και μετά, αν υπάρχει περιθώριο, να τα πας λίγο πιο πέρα. Να τον βοηθήσεις δηλαδή με τις γνώσεις και την πείρα σου ν’ ανοίξει τους ορίζοντές του”.

Οι πωλήσεις της εταιρίας στην οποία βρίσκεται στο τιμόνι προώθησης των προϊόντων εντός και εκτός Αυστραλίας, ανεβαίνουν κάθετα, ιδιαίτερα στο γιαούρτι Procal, που κέρδισε το πρώτο βραβείο ως το καλύτερο ελληνικό γιαούρτι στην Αυστραλία από τον γνωστό οργανισμό Australia Dairy Industry Association.

“H επιτυχία βρίσκεται στο ότι ο εμπνευστής της ιδέας Adam Thyssen -Έλληνας δεύτερης γενιάς- ήθελε να φτιάξει ένα γιαούρτι που να του θυμίζει τη γεύση εκείνου που γεύτηκε στο χωριό του πατέρα του και το πέτυχε. Από την πλευρά μου, είμαι τυχερή που συμβαίνει να βρίσκομαι στο τιμόνι πωλήσεων ενός προϊόντος το οποίο είναι στην κορυφή και κατακτά κάθε μέρα και καινούργιο έδαφος, εντός και εκτός συνόρων”.

Η ίδια εκπαιδεύει ολόκληρη ομάδα στις πωλήσεις.

“Θα πρέπει να πω ότι μ’ ενδιαφέρει να μεταδίδω τις γνώσεις μου στις νεότερες γυναίκες. Γνώσεις που φροντίζω να εμπλουτίζω διαβάζοντας ό,τι νεότερο δημοσιεύεται στο χώρο που λειτουργώ.

Από την άλλη πλευρά, ποτέ δεν είδα τη δουλειά μου σαν κάτι που ξεκινά 9 το πρωϊ και τελειώνει στις 5 το απόγευμα. Πάντα την έβλεπα σαν κάτι δικό μου που δεν μετριέται με την ώρα που ξοδεύεις σ’ αυτό, αλλά μ’ εκείνο που επιτυγχάνεις”.

Με σπουδές στις Οικονομικές Επιστήμες και το μάρκετινγκ, η Ήβη λέει ότι “η μόρφωση είναι το πολυτιμότερο αγαθό. Οι γονείς μας θυσίασαν πάρα πολλά, στην πλειονότητά τους, προκειμένου να δώσουν σε μας, τα παιδιά της δεύτερης γενιάς, την ευκαιρία να αποκτήσουμε την παιδεία που στερήθηκαν οι ίδιοι. Θυμάμαι τον πατέρα μου να λέει ότι ‘τα πλούτη κερδίζονται και χάνονται, όχι όμως η μόρφωση’. Στο χώρο που κινούμαι, έχω τη δυνατότητα να έρχομαι σ’ επαφή με πολλά παιδιά της δεύτερης και τρίτης γενιάς και, με την ευκαιρία, θα ήθελα να πω ότι οι θυσίες των γονιών μας δεν πήγαν χαμένες. Είναι πάρα πολλοί εκείνοι που έχουν διακριθεί στον επιχειρηματικό, επιστημονικό αλλά και καλλιτεχνικό χώρο. Είναι δε θαυμάσιο πώς επικοινωνούμε μεταξύ μας, συχνά με σπασμένα Ελληνικά, αλλά τόση αμεσότητα, ζεστασιά και ειλικρίνεια. Ο ένας στηρίζει τον άλλον και πραγματικά απολαμβάνουμε αυτήν τη συνεργασία”.

Μητέρα δύο ενήλικων παιδιών η ίδια, έχει επαφή μ’ ένα μεγάλο κύκλο τρίτης γενιάς Ελληνόπουλων. Τι εισπράττει;

Ένα πλατύ χαμόγελο έκπληξης και: “Είναι πολύ πιο φιλόδοξοι από εμάς της δεύτερης γενιάς και επιζητούν την επιτυχία εδώ και τώρα. Η κόρη μου, για παράδειγμα, έχει διασυνδέσεις που μ’ αφήνουν κατάπληκτη. Δεν τρέχει απλά. Καλπάζει προκειμένου να κατακτήσει τους στόχους της. Το ίδιο και ο γιος μου. Είναι χαρακτηριστικά που βλέπω σε πολλά παιδιά του κύκλου τους” καταλήγει.

Το ‘ελληνικό δαιμόνιο’, σκέφτομαι, το οποίο αναμφίβολα διαιωνίζεται και ανθίζει.