Την περασμένη Κυριακή, 5 Μαρτίου, έγινε η παρουσίαση των ακόλουθων νέων βιβλίων της λογοτέχνιδας Ντίνας Αμανατίδου:
ΥΠΑΡΞΙΑΚΑ – Στοχασμοί (Σκόρπιες Σκέψεις)
ΑΠΟΗΧΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ – Χαϊκού
FRAGILE WORLD – Poetry – Chapbook by Owl Publishing
Την εκδήλωση συνδιοργάνωσαν ο Ελληνο-Αυστραλιανός Πολιτιστικός Σύνδεσμος, ο Σύνδεσμος Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων Αυστραλίας, και η Ποντιακή Κοινότητα Μελβούρνης και Βικτωρίας.
Την εκδήλωση συντόνισε η κ. Καίτη Αλεξοπούλου, Πρόεδρος του ΕΑΠΣ, η οποία μεταξύ άλλων ανέφερε πως τα βιβλία της Ντίνας εντάσσονται στην κίνηση «Τον Μάρτιο Μιλάμε Ελληνικά». Στη συνέχεια κάλεσε στο βήμα τον Πρόεδρο της Ποντιακής Κοινότητας, κ. Νικόλαο Μακρίδη, να δώσει τον χαιρετισμό του.
Ο κ. Μακρίδης καλωσόρισε τους παρευρισκόμενους, συγχάρηκε την λογοτέχνιδα Ντίνα Αμανατίδου για την μακρόχρονη συμβολή της στα ελληνικά γράμματα, και δήλωσε πως η αίθουσα της Ποντιακής Κοινότητας είναι διαθέσιμη σε ομογενειακούς φορείς για τις πολιτισμικές τους εκδηλώσεις.
Στη συνέχεια η κ. Αλεξοπούλου κάλεσε τον Πρόεδρο του ΣΕΛΣΑ, κ. Θύμιο Χαραλαμπόπουλο, να δώσει τον χαιρετισμό, αποσπάσματα του οποίου ακολουθούν.
{…} Η αυτοσυνειδησία και η υπευθυνότητα της ποιήτριας είναι προφανείς στο μεστό βιοσοφικό της λόγο, όπως η πίκρα, η έλλειψη επικοινωνίας, η χαμένη αθωότητα, το ανέφικτο της ευτυχίας και άλλα. Καταγραμμένα όλα αυτά από την πένα της Ντίνας Αμανατίδου, αποκτούν σημαντικό βάρος.
{…} Απευθύνεται σ’ αυτούς που «αναζητούν» διέξοδο των συναισθημάτων τους, όπως η εγκατάλειψη, η μοναξιά, ο ψυχικός πόνος κ.λπ.
{…} Τελειώνοντας, θα έλεγα πως η ποιήτρια, στην εποχή αυτή που διανύουμε και διαμορφώνονται διάφορα συστήματα όπως Πανευρώπη, Παγκοσμιοποίηση, που μπορεί να αποτελέσουν απειλή κινδύνου κατά της πολιτισμικής μας ταυτότητας, της γλώσσας ως τη συρρίκνωση και αφομοίωση των ελληνικών Παροικιών.
Η Δρ Μαρία Ηροδότου παρουσίασε το βιβλίο της Ν. Αμανατίδου, Υπαρξιακά. Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία της.
{…}Το νέο βιβλίο της Ντίνας Αμανατίδου με τίτλο Υπαρξιακά είναι –όπως μας πληροφορεί και ο υπότιτλος- το 7ο βιβλίο Στοχασμών με «χίλιους αυθεντικούς προσωπικούς στοχασμούς».
{…} Κύριος σκοπός του βιβλίου είναι η διατήρηση της ελληνικής γλώσσας και ταυτότητας στους Αντίποδες μέσα από τη διαδοχή των γενεών. Αυτό εξάλλου φαίνεται και από τον πρώτο στοχασμό που λέει:
Είμαστε ο κρίκος εκείνων που έφυγαν,
και εκείνων που θα έρθουν.
Είμαστε το DNA των προγόνων
Και των απογόνων μας,
που θα αφήσουμε πίσω μας
Επάνω στη Γη…
Παρά τον κύριο σκοπό που δηλώνεται ως εισαγωγικός στοχασμός στο βιβλίο, κεντρικός του άξονας είναι: Ο άνθρωπος και η ανθρώπινη ύπαρξη.
{…} Η έννοια της ελευθερίας, όπως σε όλους τους υπαρξιστές είναι ένα θέμα που προβάλλεται στο βιβλίο. Είμαστε ελεύθεροι και υπεύθυνοι για τις επιλογές μας. Αυτή η προσωπική ελευθερία δεν μας δίνεται απ’ έξω αλλά την αποκτούμε εσωτερικά, κατανικώντας τις προσωπικές μας αδυναμίες. Το ίδιο σημαντική είναι η ελευθερία της σκέψης η οποία γίνεται πηγή δημιουργίας για τους ανθρώπους. Αυτό είναι ένα ύψιστο επίτευγμα. Λέει χαρακτηριστικά:
Θέλω να είμαι ελεύθερη/ Και θυσιάζω τόσα άλλα,/ Για την ελευθερία μου.
Ο προβληματισμός για τη ζωή είναι έντονος. Τι είναι ζωή; Η ζωή είναι ένας κύκλος που τελειώνει& που κλείνει. Είναι οι εμπειρίες και οι γνώσεις που αποκτά κανείς σ’ αυτό το ταξίδι. Η πάροδος του χρόνου και η διαπίστωση ότι τα νιάτα μας χάθηκαν οδηγούν στην αποδοχή της πραγματικότητας ότι Ζωή και Θάνατος είναι έννοιες αναπόσπαστες, έστω και αν συχνά δυσκολευόμαστε να δεχτούμε το θάνατο και τη φθορά που προηγείται:
«Φθορά, ανυπαρξία, σιγή και το τίποτα… Αυτή είναι η προορισμένη μοίρα των ανθρώπων. Πολύ δύσκολο να το πιστέψω», λέει σε έναν από τους στοχασμούς της.
Η Δρ Μαρία Ηροδότου εντόπισε τις ακόλουθες κατηγορίες στο βιβλίο της Ν. Αμανατίδου:
Έλληνας-Ελλάδα-Διασπορά, πολιτικά και κοινωνικά θέματα, τρομοκρατία, η τέχνη του λόγου.
Αναφορικά με τα χαρακτηριστικά του τρόπου γραφής του βιβλίου, η Δρ Ηροδότου αποφάνθηκε πως το βιβλίο είναι γραμμένο με ένα τρόπο λιτό, επιγραμματικό. Κυριαρχεί η αντίθεση για να τονιστούν οι αντιθέσεις και αντιφάσεις της ζωής, οι ατομικές και κοινωνικές διαφορές, ακόμη και οι συγκρούσεις. Αλλού ο λόγος είναι μεταφορικός ή συμβουλευτικός, νουθετικός: «Πρόσεξε η απόκτηση πλούτου να μην σου καταπνίξει την ανθρωπιά», μας συμβουλεύει ή όπως και στον καβαφικό λόγο ότι πρέπει να δεχόμαστε με αξιοπρέπεια κάτι που τελειώνει: «Να δέχεσαι τους άλλους όπως είναι. Όχι όπως θα τους ήθελες να είναι».
Η Δρ Ηροδότου έκλεισε την ομιλία της ως ακολούθως: «Πολύ συχνά ο λόγος είναι ποιητικός. Είναι φανερό ότι η δημιουργός των Στοχασμών έχει ασχοληθεί με τον ποιητικό λόγο, αφού ο συνδυασμός των λέξεων είναι δουλεμένος ποιητικά. Τελικά το βιβλίο είναι ένας κοινωνικός διάλογος, έμμεση κοινωνική κριτική και αυτοκριτική, ένας απολογισμός ζωής, και μια συνομιλία με την τέχνη».
Το βιβλίο της κ. Ν. Αμανατίδου ΑΠΟΗΧΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ – 400 Χαϊκού, το παρουσίασε ο Δρ Χρήστος Φίφης. Εισαγωγικά, ο Δρ Χ. Φίφης αναφέρθηκε στην γένεση του χαϊκού στην Ιαπωνία τον 17ο αιώνα, και την ιδιομορφία του, καθώς και στην εμφάνισή του στην ελληνική λογοτεχνία στις αρχές του 20ού αιώνα.
Ο Δρ Χ. Φίφης εξέφρασε την άποψη πως το χαϊκού προσφέρεται στην ποιητική γραφή της Ντίνας Αμανατίδου γιατί το ποιητικό της έργο χαρακτηρίζεται συχνότατα από την επιγραμματική έκφραση, τη στοχαστική διάθεση, την ενδοσκόπηση, το αφοριστικό ύφος, και εν γένει τον γνωμικό λόγο. Στο βιβλίο της, παρατήρησε, τείνει να αποκλίνει από την κλασική μορφή του χαϊκού με τους στίχους 5/7/5, όπως και άλλοι Έλληνες ποιητές του χαϊκού. Υπάρχουν όμως και μερικά με την κλασική μορφή, όπως το ακόλουθο:
Χάσαμε πολλά./ Κερδίσαμε κούραση…/Όλα οδύνη.
Ο Δρ Χ. Φίφης έκανε και τις ακόλουθες επισημάνσεις:
«Η Ντίνα, όπως και στην άλλη της ποίηση και στους στοχασμούς της, τείνει και στο βιβλίο των χαϊκού να εκφράζει μια φιλοσοφική ενατένιση του κόσμου, παρατηρώντας τα φαινόμενα της ζωής και τα υπαρξιακά βιώματα του βίου. Προβάλλουν στους στίχους των χαϊκού της φευγαλέες εικόνες ζωής, έννοιες, εμπειρίες, αισθήματα, όνειρα, η ουτοπία, η ύπαρξη, η ανυπαρξία, ο θάνατος, η μετανάστευση, η μνήμη, η ποίηση… Το βασίλειο του θανάτου αρχίζει την αιωνιότητά του με το τέλος της ζωής:
«Η ζωή συνέχεια τρέχει./ Τα χρόνια γλιστρούν,/ και φεύγουν.
Ο θάνατος δεν έχει/ τέλος. Μόνο/ αιωνιότητα.
Το διάβα της σύντομης ζωής χαρακτηρίζεται από πόνο και μικρές χαρές. Οι εμπειρίες αυτές μπορεί να γεμίζουν τη ζωή και να δίνουν την φευγαλέα αίσθηση της ύπαρξής της και του περάσματός της:
Ζήτω ο πόνος! Με έμαθε/ να εννοήσω/ τη ζωή.
Η ζωή είναι ένα σύνολο έντονων αναμνήσεων που αντανακλούν τη δροσιά της αλλά θα ήταν αδιέξοδη αν δεν υπήρχε τέλος:
Δροσιά η ζωή που/ τέλειωσε, και χώμα/ το κορμί μας».
Ο Δρ Φίφης εξέφρασε την άποψη πως μερικά χαϊκού χαρακτηρίζονται από διδακτισμό, κάτι που προσωπικά δεν τον ελκύει στην ποίηση, αναγνωρίζει όμως τη θέση του στον στοχασμό και στον γνωμικό λόγο, ενώ, κατά την άποψή του, το χαϊκού είναι ποίηση.
Στον επίλογο της ομιλίας του ο Δρ Χ. Φίφης εξέφρασε την άποψη πως η Ντίνα Αμανατίδου με τη χρήση του χαϊκού έχει βρει ένα καλό μέσο της δημιουργικής της έκφρασης, και πως η δύναμη του χαϊκού στο έργο της βρίσκεται στο ότι συνδυάζει και συμπυκνώνει την ποίηση με τον γνωμικό και στοχαστικό της λόγο.
Ο Δρ Χρήστος Φίφης έκλεισε την ομιλία του ως ακολούθως:
Ο «Απόηχος της Σιωπής» αποτελεί επιστέγασμα της μακράς θητείας της ποιήτριας στην τέχνη του λόγου. Να συγχαρούμε την Ντίνα Αμανατίδου για τα ποιητικά αυτά επιτεύγματα – για το βιβλίο των χαϊκού – και τα βιβλία που παρουσιάζονται σήμερα να είναι καλοτάξιδα. Συγχαρητήρια Ντίνα!».
Η κ. Καίτη Αλεξοπούλου έκανε την παρουσίαση του βιβλίου της Ντίνας Αμανατίδου «Fragile World / Εύθραυστος Κόσμος», το οποίο απαρτίζεται από επιγράμματά της στην ελληνική γλώσσα, μεταφρασμένα στην αγγλική από τον Κυριάκο Αμανατίδη.
Η κ. Αλεξοπούλου μίλησε στην αγγλική γλώσσα, αλλά για γλωσσική ομοιομορφία τα ακόλουθα αποσπάσματα από την ομιλία της διατυπώνονται σε γενικές γραμμές στην ελληνική γλώσσα.
{…} «Η κ. Judith Rodriquez, μια αναγνωρισμένη Αυστραλή ποιήτρια, στον Πρόλογο του εν λόγω βιβλίου κάνει μια σύντομη ανάλυση των επιγραμματικών ποιημάτων της Ντίνας Αμανατίδου. Τα εύστοχα σχόλιά της εναρμονίζονται με τη θεματογραφία, την ευαισθησία και την αλληγορία των ποιημάτων της Ντίνας Αμανατίδου.
{…} Στα ποιήματα αντανακλώνται οι διάφοροι προβληματισμοί της ποιήτριας αναφορικά με θέματα όπως ο ξεριζωμός, η νοσταλγία, ο θάνατος, η απουσία, η απώλεια του ανθρωπιστικού ιδεώδους, κα.
Η αντανάκλαση αυτών των θεμάτων δίνει στα ποιήματα της συλλογής μια πανανθρώπινη διάσταση, με την οποία μπορούν να ταυτιστούν οι αναγνώστες. Το ποίημα Κατάπτωση είναι χαρακτηριστικό αυτής της θεματογραφίας.
Και η εμπιστοσύνη μας
Κατέρρευσε τραγικά.
Όπως όλα τα ωραία Ιδανικά,
Σε τούτο τον θεομπαίχτη αιώνα!
{…} Τα ποιήματα της Ντίνας είναι επιγραμματικά, σατυρικά, και πνευματώδη, είτε όταν αναζητούν την αλήθεια, είτε όταν εκφράζουν μια άποψη. Ο χρόνος και ο θάνατος αντανακλώνται σε πολλά από τα ποιήματα, με διάφορες μορφές και αποχρώσεις, όπως στο ποίημα Το ταξίδι…
Συνωστισμός η ζωή!/ Όλοι βιάζονται/ να πιάσουν θέση…
Να φορτώσουν τις/ άδειες βαλίτσες τους
Για το αγύριστο/ ταξίδι του Υπερπέραν!
Η κ. Καίτη Αλεξοπούλου έκλεισε την ομιλία της ως ακολούθως:
«Ντίνα, η πλούσια συγκομιδή σου μας έχει καταπλήξει για μια ακόμη φορά, και η ακατάπαυστη δημιουργικότητά σου μας εμπνέει. Έχεις αφήσει μια κληρονομιά που είναι πολύτιμη, αξιοθαύμαστη και αναγνωρισμένη. Για τους λόγους αυτούς σε αγαπάμε, και σου ευχόμαστε μακροημέρευση και να συνεχίσεις το δημιουργικό σου έργο».
Το βιβλίο «Fragile World/Εύθραυστος Κόσμος» δόθηκε δωρεάν από την κ. Ελένη Νίκα, Διευθύντρια του εκδοτικού οίκου Owl Publishing, σε όσους αγόρασαν τα δύο πρώτα βιβλία της Ντίνας Αμανατίδου.
Τελικά, η λογοτέχνιδα Ντίνα Αμανατίδου ευχαρίστησε τους οργανισμούς που διοργάνωσαν την εκδήλωση, την Δόκτορα Μαρία Ηροδότου, τον Δόκτορα Χρήστο Φίφη, και την κ. Καίτη Αλεξοπούλου για τις παρουσιάσεις των βιβλίων της, την κ. Judith Rodriguez, την κ. Ελένη Νίκα, τους παρευρισκόμενους, τα Μέσα Ενημέρωσης για τις ανακοινώσεις και συνεντεύξεις, την Ποντιακή Κοινότητα για την φιλοξενία της, και τελείωσε με απαγγελίες από τα τρία βιβλία της.
