ΠΟΛΛΑ έχουμε να πούμε σήμερα, αλλά λόγω Μάρτη, ας αρχίσουμε από τον μεγάλο καημό μας: τα Ελληνικά…
ΚΑΙ αρχίζω με μία πρόταση, την οποία και απευθύνω στην ηγεσία και τους ακτιβιστές της εκστρατείας…
Η πρόταση δεν είναι δική μου, αλλά επειδή προέρχεται από άτομο που κάτι «σκαμπάζει» από τη γλώσσα μας, την υιοθέτησα…
ΠΡΟΤΕΙΝΩ, λοιπόν, αντί να «Μιλάμε Ελληνικά το Μάρτη», να… διαβάζουμε Ελληνικά, μήπως μάθουμε και κάποια λέξη παραπάνω…
ΝΑ σας πω, επίσης, ότι, μετά απ’ όσα έγραψα το περασμένο Σάββατο για τη γλώσσα μας, έλαβα ένα τηλεφώνημα όλο και όλο…
ΝΑΙ, τέτοιο… παροικιακό χαμό προκάλεσε το γραπτό μου, για ένα θέμα που υποτίθεται ότι θα πρέπει να μας απασχολεί όλους…
ΤΟ τηλεφώνημα αυτό και η συζήτηση που είχα με έναν νεοφερμένο συνάδελφο, με έκαναν να αναρωτηθώ -για άλλη μια φορά-, μήπως το «παιχνίδι» για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας (εκτός Ελλάδας), είναι από χέρι χαμένο…
ΚΑΙ αρχίζω από το τηλεφώνημα που έλαβα από αναγνώστρια, που παραβρέθηκε την περασμένη Κυριακή στην παρουσίαση των βιβλίων της ποιήτριας Ντίνας Αμανατίδου…
ΜΕ το που τελείωσε η παρουσίαση, οι παραβρισκόμενοι άρχισαν να σχηματίζουν τα συνηθισμένα «πηγαδάκια» και να μιλούν μεταξύ τους για πολλά και διάφορα…
ΣΕ ένα από αυτά τα «πηγαδάκια», όπως μου είπε η κυρία που μου τηλεφώνησε, μιλούσαν δύο αξιωματούχοι της εκστρατείας «Μιλούμε Ελληνικά το Μάρτη» στα… Αγγλικά!
ΟΤΑΝ τους πλησίασε και, αφού τους χαιρέτησε, τους θύμισε -μεταξύ σοβαρού και αστείου υποθέτω- ότι μιας και έχουμε Μάρτιο, καλό θα ήταν να δίνουμε και το παράδειγμα μιλώντας Ελληνικά…
ΣΕ ερώτησή μου πώς αντέδρασαν, μου είπε ότι της ζήτησαν συγνώμη και κοκκίνισαν από την ντροπή τους…
ΦΤΑΝΕΙ αυτό, θα μου πείτε (δηλαδή η ντροπή), όταν δύο άτομα που ηγούνται της εκστρατείας και, παράλληλα, το ένα από αυτά έχει πρωτοκλασάτη θέση σε Σύλλογο, που προωθεί τον ελληνικό πολιτισμό, τη γλώσσα του και τη λογοτεχνία του, να μιλούν Αγγλικά στην παρουσίαση βιβλίων με ελληνικά ποιήματα…
ΚΑΤΑ τη γνώμη μου -το ότι ντράπηκαν- φτάνει και περισσεύει, αν λάβουμε υπόψη μας σε ποια χώρα ζούμε, γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που εκπαιδευτικοί, που βγάζουν το ψωμί τους διδάσκοντας τα παιδιά μας Ελληνικά και άνθρωποι που υπηρετούν σε Οργανισμούς που ασχολούνται με την προώθηση του πολιτισμού μας μιλούν μεταξύ τους Αγγλικά…
ΔΕΝ είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι πρέπει να ξέρεις οπωσδήποτε Ελληνικά για να προωθήσεις τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική γλώσσα. Κάθε άλλο…
ΑΛΛΩΣΤΕ, σε φιλέλληνες και μη ελληνόφωνους, χρωστάμε εμείς οι Νεοέλληνες ό,τι ξέρουμε για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και την Ελλάδα…
ΑΓΓΛΟΦΩΝΟΙ, γερμανόφωνοι και γαλλόφωνοι, ήταν οι περισσότεροι απ’ όσους ασχολήθηκαν σε βάθος με την Ελληνική Γραμματεία και έγραψαν βιβλία, στα οποία ακόμα καταφεύγουμε όταν αναφερόμαστε στην ελληνική Φιλοσοφία, τις Τραγωδίες και σε τόσα άλλα που σχετίζονται με τον ελληνικό πολιτισμό…
ΩΣ εκ τούτου, έγραψα όσα έγραψα την περασμένη εβδομάδα, όχι για να… αναθεματίζουμε και «τιμωρούμε» όσους δεν μιλούν Ελληνικά, αλλά για να εμπεδώσουμε ότι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για να διατηρήσουμε τη γλώσσα μας, είναι να βελτιώσουμε την ποιότητα της παιδείας που προσφέρουν τα παροικιακά σχολεία στα παιδιά μας…
ΝΑ προσθέσω εδώ, ότι με χαροποίησε το γεγονός ότι οι αξιωματούχοι της εκστρατείας, ντράπηκαν όταν συνελήφθηκαν «να κλέβουν οπώρες σε ελληνόφωνο κήπο», γιατί το συναίσθημα της ντροπής είναι πιο αποτελεσματικό και από αυτή τη μετάνοια…
Ο Όμηρος θωρούσε την ντροπή μια από τις μεγαλύτερες αρετές των αρχαίων Ελλήνων, γι’ αυτό και η χρήση της λέξης «ντροπή» από τον Αίαντα στην Ιλιάδα έγραψε τη δική της ιστορία και το «Αιδώς Αργείοι» λέγεται ακόμα…
ΝΑ προσθέσω εδώ -για όσους δεν ξέρουν-, ότι ο Αίαντας, ήταν ο μεγαλύτερος μετά τον Αχιλλέα ήρωας του Τρωικού Πολέμου και αποτελούσε όχι μόνο την προσωποποίηση της αρετής, αλλά και μονόδρομο ανδρείας, τιμής και παράδειγμα προς μίμηση…
ΣΕ κάποια στιγμή που η μάχη είχε κορυφωθεί και οι Έλληνες άρχισαν να εγκαταλείπουν τον αγώνα, ενώ οι Τρώες ήταν έτοιμοι να κάψουν τον ελληνικό στόλο, γυρίζει ο Αίας και τους λέει:
«ΝΤΡΟΠΗ Αργείοι. Το μόνο βέβαιο που τώρα μας απομένει είναι να χαθούμε ή να σωθούμε και να διώξουμε τη συμφορά από τα πλοία…».
ΚΑΙ ενώ εκείνοι τότε ντράπηκαν και βοήθησαν τον Αίαντα να σωθούν τα ελληνικά πλοία και να κερδηθεί, τελικά, ο Τρωικός Πόλεμος, να δούμε εμείς αν θα ντραπούμε και βοηθήσουμε να μη χαθεί εδώ η ελληνική γλώσσα…
ΝΑ και η δεύτερη περίπτωση: Ο συνάδελφος Νίκος Φωτάκης, ήλθε με την σύζυγό του και τα δύο παιδιά τους, πριν δύο χρόνια από την Ελλάδα…
Η κόρη του ήταν τότε μόλις ενός χρόνου. Στο σπίτι τους μιλούν μόνο Ελληνικά. Παρ’ όλα αυτά, η πιτσιρίκα μιλά κατά 95%, όπως χαρακτηριστικά μου είπε ο Νίκος, Αγγλικά…
ΕΛΛΗΝΙΚΑ της μιλούν, Αγγλικά απαντάει και στα Αγγλικά ζητά ό,τι θέλει. Και αυτό συνέβαινε και συνεχίζει να συμβαίνει ακόμα σε πολλά ελληνόφωνα σπίτια…
ΜΠΡΟΣ σε αυτό το πρόβλημα βρισκόμαστε και εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Βεβαίως και «κάτι» πρέπει να κάνουμε, αλλά μήπως κανένας χριστιανός μπορεί να μου πει -έστω και στα Αγγλικά- τι να κάνουμε;
ΚΑΙ ξαναρωτώ: Είναι δυνατόν μέσα σε έναν παγκοσμιοποιημένο αγγλόφωνο «Ωκεανό» -και με κόντρα τον άνεμο- να συνεχίσει να ταξιδεύει ανέμελα μια ελληνόφωνη βαρκούλα;
ΑΣ πούμε, όμως, δυο κουβέντες (στα Ελληνικά πάντα…) και για κανένα άλλο θεματάκι για να αλλάξουμε παράσταση…
ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ και αυτή την εβδομάδα οι εκδηλώσεις επ’ ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας που γιορτάσαμε πριν λίγες μέρες…
ΑΥΡΙΟ, όσοι θέλουν μπορούν να παρακολουθήσουν την εορταστική εκδήλωση που οργανώνει η γυναικεία επιτροπή του Εργατικού (κάποτε…) Συνδέσμου «Δημόκριτος»…
Η εκδήλωση αυτή παρουσιάζει από μόνη της ένα πρόβλημα. Και το πρόβλημα αυτό σχετίζεται με τον κόσμο που παραβρίσκεται τα τελευταία χρόνια στις εκδηλώσεις του «Δημόκριτου»…
ΕΠΕΙΔΗ οι «πηγές» που τροφοδοτούσαν κάποτε τον… χείμαρρο του ΚΚΕ εδώ στη Μελβούρνη έχουν στερέψει, οι ίδιες συντρόφισσες (και σύντροφοι…) που καλούνται στην αυριανή εκδήλωση καλούνται σήμερα να δώσουν το παρών και σε μία άλλη ακόμα πιο σημαντική…
ΣΗΜΕΡΑ, λοιπόν, στις 2 το απόγευμα στην ίδια αίθουσα, που βρίσκεται στο 583 High Street, στο Northcote, θα γίνει η παρουσίαση των θέσεων της Κ.Ε. του ΚΚΕ για το 20ό Συνέδριο του κόμματος…
ΕΠΕΙΔΗ απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι η ηγεσία του «Δημόκριτου» δεν μπορούσε να λύσει τον «γόρδιο δεσμό» και να αλλάξει τις ημερομηνίες των εκδηλώσεων, αποφάσισα να το κάνω εγώ και να προτείνω στους πρώην συντρόφους και τις συντρόφισσές μου να παραβρεθούν (οπωσδήποτε!) στη σημερινή συζήτηση…
ΣΤΟ κάτω-κάτω της γραφής, οι γυναίκες που περιμένουν καμιά ογδονταριά αιώνες να αποκτήσουν τα δικαιώματα (που τους στερεί το ανδρικό κατεστημένο) μπορούν να κάνουν υπομονή και να περιμένουν λίγο ακόμα…
ΤΟ Συνέδριο όμως του κόμματος ούτε να περιμένει μπορεί ούτε να αφήσει ανημέρωτους τους τρεις συντρόφους (και τον κόκκινο Πάνο…) που διψούν να μάθουν τις συνεδριακές θέσεις του κόμματος…
ΔΗΛΑΔΗ τι να πει στην ηγεσία του κόμματος στον Περισσό ο σύντροφος Βασίλης Δημόπουλος που έχει αναλάβει να εκλαϊκεύσει τις συνεδριακές θέσεις;
ΟΤΙ παραβρέθηκαν μόνο τρεις σύντροφοι και ο… Πάνος; Ή ότι είχαν προγραμματίσει να πάνε στην εκδήλωση των γυναικών και δεν άδειαζαν. Λέγονται αυτά τα πράγματα;
ΤΕΛΟΣ, όσοι έχετε βαρεθεί αυτού του είδους τις συζητήσεις και εκδηλώσεις, πάρτε τα κουτάλια σας και πηγαίνετε να φάτε φασολάδα στο Φεστιβάλ που οργανώνει το Πολιτιστικό Κέντρο Φλωριναίων «Ο Αριστοτέλης»…
ΕΔΩ μέχρι και ο Αριστοτέλης βαρέθηκε τη φιλοσοφία και το έριξε στη φασολάδα…
