ΠΟΤΕ δεν μου είχαν περάσει από το μυαλό…
ΟΥΤΕ καν σαν όνειρο ούτε ως εφιάλτης…
ΔΕΝ περίμενα, που λέτε, ότι θα ερχόταν η μέρα που θα ζούσα ανάμεσα σε φτωχούς εκατομμυριούχους…
ΟΠΩΣ δεν περίμενα ότι τα σκυλιά θα έκαναν… δίαιτα και δεν θα έτρωγαν τα λουκάνικα, ακόμα και λυτά…
ΤΩΡΑ, αν με ρωτήσετε, αν περίμενα -όταν αγωνιζόμουν για την επικράτηση του… σοσιαλισμού- ότι θα έφτανε η μέρα που θα κατέρρεε σαν χάρτινος πύργος η άλλοτε κραταιά Σοβιετική Ένωση, θα σας απαντήσω ότι ούτε αυτό το περίμενα…
ΟΠΩΣ δεν περίμενα ότι θα γινόταν πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ένας γελοίος τύπος σαν τον Ντόναλντ Τραμπ και όσο πιο βλάκας είσαι τόσο περισσότερες πιθανότητες έχεις να γίνεις πολυεκατομμυριούχος…
ΤΕΛΟΣ πάντων και πολλά άλλα που δεν περίμενα με βρήκαν, που σημαίνει ότι είχα βιαστεί και εγώ, όπως ο βασιλιάς της Λυδίας Κροίσος, να βγάλω συμπεράσματα…
ΠΡΙΝ σας μπερδέψω εντελώς, με τα όσα έγραψα πιο πάνω, θα αναφερθώ στους λόγους που στάθηκαν αφορμή να ξεστρατίσει (πάλι) το μυαλό μου και να θυμηθώ την ιστορική φράση που είπε ο Σόλων στον Κροίσο όταν ερωτηθείς «ποιος είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο» του απάντησε «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε»…
ΟΛΑ άρχισαν την περασμένη Κυριακή το πρωί, που ήλθα στο «Νέο Κόσμο» για δουλειά…
ΤΟ αναφέρω αυτό, γιατί αν μάντευα τι μου επιφύλασσε ο Σωτήρης Χατζημανώλης για να μεταφράσω, θα προτιμούσα για πρώτη φορά στη ζωή μου να εκκλησιαστώ εθελοντικά ή να πάω μετά από 30 χρόνια στην παρέλαση για την εθνική μας επέτειο…
Η πρώτη είδηση που μου έδωσε, αφορούσε την αύξηση του πληθυσμού της Αυστραλίας, η δεύτερη τις συνεχιζόμενες αυξήσεις των τιμών των σπιτιών και η τρίτη το Ισλάμ, που σύμφωνα με την Πολίν Χάνσον είναι «ασθένεια»…
ΑΡΧΙΣΑ, λοιπόν, από τις τιμές των σπιτιών, μιας και είμαι ιδιοκτήτης ενός διαμερίσματος 40 τετραγωνικών μέτρων και πριν προλάβω να την τελειώσω άρχισα να τραβάω τα μαλλιά μου, όταν διαπίστωσα ότι έχασα τη μοναδική ευκαιρία που μου δόθηκε στη ζωή μου να γίνω εκατομμυριούχος…
ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΑ ότι αν είχα κρατήσει εκείνο το παλιόσπιτο που είχα αγοράσει στο Όκλι το 1975, έναντι $20.000, τώρα θα είχα κάτι παραπάνω από ένα εκατομμύριο…
ΕΔΩ το ένα εκατομμύριο θα φτάσουν κατά μέσο όρο μέχρι το 2018, οι τιμές των σπιτιών ακόμα και στα πιο υποβαθμισμένα προάστια της Μελβούρνης, που σημαίνει ότι στο Όκλι, που τις έχουν ήδη ξεπεράσει, θα φτάσουν στα ουράνια…
ΟΤΑΝ σκέφτηκα, λοιπόν, ότι η τιμή του διαμερίσματος που αγόρασα το 2004 δεν έχει ξεπεράσει μέχρι στιγμής τις $400.000, από τις οποίες τις $100.000 τις χρωστώ ακόμα στην τράπεζα, απελπίστηκα και κατέβηκα να κάνω ένα τσιγάρο για να ξεσκάσω…
ΠΡΙΝ τελειώσω το τσιγάρο και σκεπτόμενος ορισμένους φίλους και γνωστούς μου, που παραμένουν φτωχοί, παρά το γεγονός ότι τα σπίτια τους έχουν ξεπεράσει το ένα και δύο εκατομμύρια δολάρια, συνήλθα…
ΚΑΙ όχι μόνο συνήλθα, αλλά αισθάνθηκα και τυχερός, μιας και δεν συγκαταλέγομαι μεταξύ των φτωχών εκατομμυριούχων…
ΑΣΕ που αισθάνομαι και… πλουσιότερος, μιας και αυτοί θα πρέπει να το ρίξουν και στη λιτότητα και να ζουν και πιο φτωχά από εμένα για να πληρώνουν δημοτικά τέλη και τα υπόλοιπα επιπλέον έξοδα για να συντηρούν τα εκατομμύρια…
ΤΩΡΑ θα μου πείτε, εδώ έχουν έλθει τα πάνω κάτω, δεν θα ερχόταν και η μέρα που θα φτώχαιναν και οι εκατομμυριούχοι…
ΕΔΩ τον Κροίσο δεν έσωσαν τα αμύθητα πλούτη του και αναφώνησε «Σόλων, Σόλων, Σόλων», όταν ο Κύρος Β’ τον έβαλε πάνω στη φωτιά να τον κάψει…
ΜΙΑΣ λοιπόν και κατάλαβα ότι τα εκατομμύρια δεν έχουν πια καμιά ουσιαστική σημασία και οι αριθμοί έχουν χάσει την έννοια που είχαν κάποτε, στη δεύτερη είδηση έγραψα ότι ο πληθυσμός της Αυστραλίας, είναι 22,2 εκατομμύρια, αντί 24,2…
ΩΣ εκ τούτου, ζητώ συγνώμη από τα 2 εκατομμύρια συμπολίτες μας που άφησα απέξω. Δεν θα το ξανακάνω…
ΤΕΛΙΚΑ, «όλα τα λεφτά» και η είδηση που με έφερε στα ίσα μου και μου θύμισε να μην ξεχάσω να «εμβολιαστώ», ήταν η δήλωση της Πολίν Χάνσον, για την «επιδημική ασθένεια του Ισλάμ»…
ΑΝ δεν έμπαινε στον κόπο η Πολίν να μας πει ότι «πρέπει να εμβολιαστούμε για να προστατευτούμε από το Ισλάμ», αμπόλιαστος θα πήγαινα…
ΟΤΑΝ τελείωσα με τις ειδήσεις και μέχρι να έλθουν οι φωτογραφίες των μικρών μας αγγελουδιών που φτερούγισαν στην παρέλαση, περνούσα την ώρα μου διαβάζοντας στο internet…
ΜΕΤΑΞΥ άλλων, διάβασα για το σήριαλ των διαπραγματεύσεων μεταξύ των θεσμών και της… σοσιαλιστικής μας κυβέρνησης, τις εντυπώσεις μιας ομάδας φοιτητών από το Πανεπιστήμιο Νότιας Καλιφόρνιας που παρέμειναν εννέα μέρες στην Ελλάδα για να συλλέξουν πληροφορίες για το μεταπτυχιακό τους, και τις εντυπώσεις ενός δημοσιογράφου από την οδό Πατησίων…
ΠΡΟΣΠΕΡΝΩ την είδηση για τη… διαπραγμάτευση, μιας και συνεχίζεται, για να σας πω ότι το μόνο που εντυπωσίασε έναν 27χρονο Αμερικανό φοιτητή είναι ότι η ελληνική κοινωνία κινείται σε πολύ αργούς… ρυθμούς σε σχέση με το Λος Άντζελες που… τρέχουν και το γεγονός ότι «οι περισσότεροι καπνίζουν και πίνουν καφέ… ».
ΟΣΟ για την καθηγήτριά του, Νταϊάν Ουίνστον, είπε ότι την εντυπωσίασε το γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει ένα κεντρικό τέμενος, όπου οι μουσουλμάνοι θα μπορούν να προσευχηθούν, αλλά 128 διαφορετικά είδη αυτοσχέδιων τζαμιών…
ΜΙΛΗΣΑΝ και άλλοι φοιτητές οι οποίοι και έλεγαν παρόμοιες αμερικανιές, αλλά επειδή άρχισε να με εκνευρίζει η αφέλεια και η ασχετοσύνη τους δεν μπήκα στον κόπο να διαβάσω όλο το άρθρο…
ΕΚΑΝΑ δηλαδή και εγώ ό,τι κάνετε εσείς με τα περισσότερα από τα άρθρα που γράφω…
ΤΗ διάθεση μου την έφτιαξε λίγο το άρθρο για την Πατησίων που αναφερόταν στο πέρασμα της αστικής τάξης από τον δρόμο αυτό τις δεκαετίες του 1950 και 1960…
ΓΙΑ το τι απέμεινε απ’ ό,τι είχαν αφήσει πίσω τους τα χρόνια εκείνα που όλοι πίστευαν ότι οι καλύτερες μέρες δεν είχαν έλθει ακόμα. Πού να ήξεραν…
ΗΤΑΝ η εποχή, βέβαια, που η Πατησίων, η Κυψέλη, η Φωκίωνος Νέγρη και η πλατεία Αμερικής μεσουρανούσαν και όλοι, αν μπορούσαν, εκεί θα ήθελαν να ζήσουν…
ΕΚΕΙ βρίσκονταν οι περισσότεροι κινηματογράφοι και οι καλύτερες καφετέριες της Αθήνας, εκεί ορισμένα από τα ωραιότερα μαγαζιά και εκεί σύχναζε ο καλύτερος κόσμος της εποχής εκείνης…
Η σημερινή Πατησίων και η Κυψέλη δεν έχουν πια καμιά σχέση με το παρελθόν τους…
ΟΙ μικροαστοί που συνέβαλαν τα μέγιστα στο να γίνει η Πατησίων αυτή που ήταν, άρχισαν να εγκαταλείπουν την περιοχή από τις αρχές της δεκαετίας του 1980…
ΟΠΩΣ διαπίστωσα και εγώ πριν λίγους μήνες, που επισκέφθηκα τρεις-τέσσερις φορές την Πατησίων και την Φωκίωνος Νέγρη, δεν έχει μείνει τίποτα που να θυμίζει το πέρασμα των ανθρώπων αυτών από εκεί…
ΓΙΑ να θυμηθώ τα χρόνια που ζούσα εκεί, στα μέσα της δεκαετίας του ’60, πέρασα ένα βράδυ από το ιστορικό μπαρ «Au revoir», για να πιω ένα ποτό…
ΠΑΡΑ το γεγονός ότι το μπαρ βρίσκεται στο ίδιο μέρος, η Πατησίων έχει αλλάξει τόσο πολύ που νόμιζα ότι βρίσκομαι σε άλλη γειτονιά…
ΔΥΟ-τρεις πελάτες ήταν όταν μπήκα μέσα και ήλθαν άλλοι τόσοι μέχρι την ώρα που έφυγα μετά από 40 λεπτά…
ΔΕΝ άντεξα να καθίσω περισσότερο γιατί είχα την αίσθηση ότι βρισκόμουν σε κηδεία και όχι σε μπαρ…
