Τα αποκαλυπτήρια ενός μνημείου που τιμά τους άρρηκτους δεσμούς μεταξύ της Ελλάδας και της Αυστραλίας, πραγματοποιήθηκαν την περασμένη Κυριακή στην βόρεια πτέρυγα του κήπου του Κυβερνείου Ν. Αυστραλία με πρωτοβουλία της Οργάνωσης Ελληνίδων και Ελληνοκυπρίων Γυναικών Νότιας Αυστραλίας και σε συνεργασία με τον Πανλημνιακό Σύλλογο Νότιας Αυστραλίας.
Η εκδήλωση έγινε παρουσία του κυβερνήτη Νότιας Αυστραλίας Hieu Van Le, o οποίος αμέσως μετά το τέλος των αποκαλυπτηρίων και της τελετής κατάθεσης στεφάνων, άνοιξε τις πόρτες του Κυβερνείου στους εκλεκτούς καλεσμένους του.
«Η σημερινή ημέρα αποτελεί την απαρχή μιας νέας εποχής αναγνώρισης των Αυστραλών νοσοκόμων που υπηρέτησαν την πατρίδα τους προσφέροντας τις υπηρεσίες τους στη Λήμνο κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και σε άλλα μέρη του δυτικού μετώπου και αποτελεί φόρο τιμής για εκείνες τις γενναίες γυναίκες που έσωσαν τόσους στρατιώτες πριν από 102 χρόνια» είπε η γραμματέας του Συλλόγου και εκ των εμπνευστών της ιδέας κ. Πετούλα Κολόμπου.
«Εδώ και δυόμισι χρόνια εργαζόμαστε πυρετωδώς για να φτάσουμε στη σημερινή μέρα και είναι η πρώτη φορά που πραγματοποιείται η ανέγερση ενός τέτοιου μνημείου στη Νότια Αυστραλία, προς τιμήν των γυναικών εκείνων που ως εθελόντριες άφησαν την ασφάλεια του σπιτιού και της πατρίδας τους για να βοηθήσουν τους συμπατριώτες τους».
Από ιστορικής πλευράς, ο καθοριστικός ρόλος που έπαιξε το νησί της Λήμνου στην εκστρατεία της Καλλίπολης δεν έχει γίνει ευρέως γνωστός, ενώ τα δύο στρατιωτικά κοιμητήρια του νησιού που «φιλοξενούν» 148 Αυστραλούς, δεν έχουν μέχρι και σήμερα, αναγνωριστεί ως Κοινοπολιτειακά Πολεμικά Κοιμητήρια.
«Δυστυχώς μέχρι σήμερα και η συνεισφορά των γυναικών εκείνης της περιόδου δεν είχε λάβει την ανάλογη αναγνώριση από την αυστραλιανή κυβέρνηση, μολονότι κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, συνολικά 2.000 νοσοκόμες προσέφεραν τις υπηρεσίες τους και 126 νοσοκόμες -ορισμένες εκ των οποίων από την Αδελαΐδα- ενώ τέσσερις εξ αυτών ήταν Ελληνίδες, δεν είδαν τις θυσίες και τους κόπους τους να αναγνωρίζονται μετά το τέλος του πολέμου».
Στις 4 Μαρτίου 1915, οι πρώτοι Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί στρατιώτες έφθασαν στην Λήμνο, πατώντας για πρώτη φορά το πόδι τους σε ελληνική γη. Το στρατηγικό λιμάνι του Μούδρου υποδέχθηκε τους στρατιώτες φιλικά, αλλά διαβάζοντας κανείς τα ημερολόγια των στρατιωτών καθώς και των νοσοκόμων, κατανοεί αμέσως ότι οι βραχώδεις και γυμνοί λόφοι του νησιού, αλλά κυρίως η έλλειψη νερού και φαγητού, δεν υπόσχονταν την καλύτερη διαμονή. Βέβαια, το ηφαιστειογενές τοπίο της Λήμνου ήταν σαφέστατα καλύτερο από την έρημο και την ζέστη της Αιγύπτου.
«Αυτή ήταν μια σημαντική στιγμή η οποία μέχρι και σήμερα αποτελεί έναν δυνατό συνδετικό κρίκο ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αυστραλία και γι’ αυτό σήμερα είμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς που μετά από τόσα χρόνια κατορθώνουμε μέσα από αυτό το μνημείο να υμνήσουμε και αναδείξουμε τον δεσμό της Λήμνου με την Αυστραλία» εξηγεί η κ. Κολόμπου, αποκαλύπτοντας ότι η ανταπόκριση Αυστραλών και Ελλήνων στην προσπάθεια της Οργάνωσης Ελληνίδων και Ελληνοκυπρίων Γυναικών Νότιας Αυστραλίας υπήρξε συγκινητική.
Στη δεξίωση που ακολούθησε στο Κυβερνείο, το παρόν έδωσαν μεταξύ άλλων ο επίσκοπος Δορυλαίου κ. Νίκανδρος, ο γενικός πρόξενος της Ελλάδας στην Νότια Αυστραλία κ. Ανδρέας Κωνσταντίνος Γούρας, ο πρόεδρος της Διακοινοτικής Επιτροπής Τρίτης Αρχιεπισκοπικής Περιφέρειας Αυστραλίας κ. Κωνσταντίνος Ντάλας, και ο πρόεδρος της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας Νότιας Αυστραλίας κ. Βασίλειος Γκόνης.
«Πρόκειται για μια εξαιρετική πρωτοβουλία και σας συγχαίρω για την ακούραστη προσπάθειά σας να αναδείξετε αυτή την πτυχή της ιστορίας μας» είπε ο κυβερνήτης Hieu Van Le, πριν δώσει το λόγο στην πρόεδρο της Οργάνωσης Ελληνίδων και Ελληνοκυπρίων Γυναικών Νότιας Αυστραλίας, κ. Ελένη Χάλτη.
«Δράττομαι της ευκαιρίας να σας ευχαριστήσω κ. κυβερνήτα για την υποστήριξη και την ενθάρρυνση που έχετε δείξει απέναντι σε μας και τον σύλλογό μας τα τελευταία 15 χρόνια» είπε η κ. Χάλτη, η οποία μαζί με τα μέλη της οργάνωσης συνεχίζει να αναδεικνύει την σημαντικότητα των δεσμών Ελλάδας-Αυστραλίας.
«Χρέος όλων μας είναι ο ισχυρός δεσμός ανάμεσα στις δύο χώρες να παραμείνει ζωντανός στη συνείδηση και τις καρδιές όλων» κατέληξε η κ. Κολόμπου.
