Αναμφίβολα πρόκειται για έναν προϋπολογισμό για τον οποίο το Εργατικό Kόμμα θα περηφανευόταν, οι δε Πράσινοι δεν θα είχαν πολλά να πουν.
Επιβάλλει υψηλούς φόρους, δαπανά αφειδώς σε έργα υποδομής, φροντίζει τους αδύναμους και ‘χτυπά’ αλύπητα τις μεγάλες τράπεζες.
Στην κορυφή η αρπαγή του μοντέλου David Gonski προκειμένου να δώσει ίσες ευκαιρίες στον κοινωνικό ιστό -στους τομείς της πτωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης- αφοπλίζει προκλητικά το Εργατικό Κόμμα.
Στον τομέα Υγείας ο Συνασπισμός χρησιμοποιεί την ίδια τακτική αφοπλισμού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θωρακίζοντας το Medicare.
Είναι εμφανές ότι προσπαθεί να κερδίσει ή στην χειρότερη περίπτωση, να ελαττώσει τη διαφορά με το Εργατικό στην επόμενη σφυγμομέτρηση του Newspoll.
Nαι, δεν χωρεί η ελάχιστη αμφιβολία ότι πρόκειται για έναν προϋπολογισμό που ο αρχηγός του Εργατικού Κόμματος ή ο πρώην θησαυροφύλακας Wayne Swan θα επιθυμούσαν διακαώς να παρουσιάσουν.
Τα δύο κεντρικά σημεία όσον αφορά τον οικονομικό κορμό της χώρας, είναι η υποτιθέμενη επιστροφή στο πλεόνασμα το 2020-2021, και το γεγονός ότι προτιμήθηκε αυτή η αναβολή προκειμένου να χρηματοδοτηθούν έργα υποδομής τα οποία και αναφέρθηκαν από τον θησαυροφύλακα Scott Morrison κατά την ανακοίνωση του προϋπολογισμού.
Πώς θα το επιτύχει αυτό; Mε σαρωτικούς φόρους στις τράπεζες οι οποίοι θα διοχετευθούν -κατά πάσα πιθανότητα- στους πελάτες τους και τα αυξανόμενα τέλη του Medicare.
Η σιωπηρή εντούτοις και ίσως πιο ρεαλιστική πηγή αφαίμαξης, είναι η συνηθισμένη. Ο φόρος εισοδήματος ο οποίος αυξανόμενος κατά $60 δις, θα φθάσει τα $253 δις το 2020-2021, αποφέροντας πάνω από 30% περισσότερα από ό,τι το 2016 – 17.
Εν τω μεταξύ, το κρατικό χρέος εξακολουθεί, ακόμη και με αυτά τα μέτρα, να αυξάνεται σε άνω των $375 δις και ο κίνδυνος παραμένει. Ανεξάρτητα αν πρόκειται για “καλό χρέος” ή “κακό χρέος”, η Αυστραλία εξακολουθεί να έχει ένα σοβαρό πρόβλημα εθνικού ελλείμματος.
Να υπενθυμίσουμε ότι οι δαπάνες της κυβέρνησης πραγματοποίησαν άλμα ύψους 25% μεταξύ 2006-2007 και 2008-2009 προκειμένου να αντιμετωπιστεί η θύελλα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, μία κίνηση η οποία δεν έχει, έκτοτε, επανορθωθεί.
“Δεν είναι η κατάλληλη ώρα τώρα, που η χώρα εξακολουθεί να έχει σοβαρό έλλειμμα να δώσει στο 3% των ευπορότερων της χώρας ακόμη μία φοροαπαλλαγή.
Αντίθετα, τώρα είναι η ώρα να μειωθεί ο φόρος σ’ εκείνους που κερδίζουν πάνω από $180.000.
Πέρυσι από αυτήν ακριβώς τη θέση ζήτησα από την κυβέρνηση να συνεργαστεί να μειώσει το φόρο στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που έχουν ετήσιο τζίρο κάτω των $2 εκ. ετησίως στο 25%. Το εννοούσα τότε και το εννοώ τώρα” δήλωσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Bill Shorten.
“Υποστηρίζουμε τις φοροαπαλλαγές σε μικρές επιχειρήσεις που εκπροσωπούν το 83% Αυστραλιανών εταιριών. Όσο για τις μεγάλες εταιρίες δεν χρειάζονται τη στήριξή μας”.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ
Πρόκειται για ιστορική στιγμή, τόνισε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
“Ποτέ πριν η κυβέρνηση δεν έκλεψε τόσες πολλές πολιτικές της αντιπολίτευσης και τις παρουσίασε για δικές της. Αυτό, βέβαια, μας κολακεύει, με τη μόνη διαφορά ότι εμείς τις έχουμε εκπονήσει, εμείς ιδρώσαμε για να τις ολοκληρώσουμε.
Το κυριότερο, εκπροσωπούν τις αξίες μας.
Πέστε μας, ποιους εμπιστεύεστε περισσότεο να υποχρεώσουν τις πολυεθνικές να πληρώσουν τα απαιτούμενα;
Το Εργατικό Κόμμα που έθεσε το θέμα αυτό στην κορυφή των οικονομικών προτεραιοτήτων του, πριν 12 μήνες ή τον αρχηγό του Φιλελεύθερου Κόμματος, ο οποίος μόλις πριν μία εβδομάδα έδωσε τις ευλογίες τυο, από ραδιοφώνου, στη φοροδιαφυγή;”
O αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τόνισε ακόμη: “Από τα έργα υποδομής μέχρι την υγεία και την παιδεία, οι Εργατικοί το έχουν ξεκαθαρίσει ότι έχουμε κοστολογήσει και θα χρηματοδοτήσουμε το καθένα από αυτά. Θα τιμήσουμε όλες τις υποσχέσεις μας”.
