Ζινεντίν Ζιντάν, η πορεία του στην Γιουβέντους

Οι δυο ρεβάνς των ημιτελικών του Champions League επιβεβαίωσαν τα προγνωστικά που ήθελαν τις Ρεάλ Μαδρίτης και Γιουβέντους να είναι οι δυο φιναλίστ του φετινού μεγάλου τελικού. Τα αποτελέσματα των δυο πρώτων αγώνων δεν άφηναν ιδιαίτερα περιθώρια για ανατροπές, τόσο από την Ατλέτικο Μαδρίτης όσο και από την Μονακό, έτσι λοιπόν, το βράδυ της 3ης Ιουνίου, θα είναι οι «μερένγκες» και οι «μπιανκονέρι» εκείνοι που θα διεκδικήσουν το τρόπαιο στο «Millennium Stadium» του Κάρντιφ, οι μεν Ισπανοί το δωδέκατο της ιστορίας τους, οι δε Ιταλοί το τρίτο για τη δική τους συλλογή. Φυσικά, ένα είναι το πρόσωπο που θα μονοπωλήσει την προσοχή σε αυτόν τον τελικό και δεν είναι άλλο από τον μεγάλο Ζινεντίν Ζιντάν. Ο Γάλλος έγραψε τις σημαντικότερες σελίδες της τεράστιας καριέρας του σε ότι αφορά τους συλλόγους, πρώτα στην Γιουβέντους (1996-2001) και κατόπιν στη Ρεάλ (2001-2006), οπότε είναι φυσικό αυτό το παιχνίδι να είναι ξεχωριστό για τον ίδιο.

Δυο πενταετίες, μια για κάθε φιναλίστ, που καθόρισαν την πορεία του μεγάλου Ζιζού από την αναγνώριση μέχρι την πλήρη ωριμότητα, αλλά και την ολοκλήρωση της παρουσίας του ως παίκτη, αφού το 2006, όταν συμπληρώθηκε η πενταετία του με τους «μπλάνκος», πήρε μέρος στο Μουντιάλ που ακολούθησε και αμέσως μετά κρέμασε τα παπούτσια του. Η σχέση του με τη Ρεάλ αποδείχτηκε πιο δυνατή από εκείνην με την Γιούβε και αυτό επειδή από το 2009 και μετά, ο Γάλλος έχει συνεργαστεί με τους «μερένγκες» από διάφορα πόστα: Προσωπικός σύμβουλος του Φλορεντίνο Πέρεθ, αθλητικός διευθυντής στην πρώτη ομάδα, βοηθός του Κάρλο Αντσελότι, προπονητής της Καστίγια και προπονητής της πρώτης ομάδας. Διαβάστε σήμερα, μέσα από δέκα ενότητες τις δυο πενταετίες του Ζιντάν, πρώτα στη Γιούβε και μετά στη Ρεάλ με χαρακτηριστικές ιστορίες που καλύπτουν το ταλέντο και την προσωπικότητα ενός από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Και στη συνέχεια του κειμένου, θα διαβάσετε το αρνητικό ρεκόρ του Γάλλου σε ότι αφορά τις μονομαχίες του με τη Ρεάλ ως παίκτης της Γιούβε και με τη Γιούβε ως παίκτης της Ρεάλ.

ΖΙΝΤΑΝ ΚΑΙ ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ, 1996-2001

Ο Ζιντάν ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα από τις Κάννες (1989-92) και στη συνέχεια μετακινήθηκε στην Μπορντό, όπου αγωνίστηκε για μια τετραετία (1992-96). Όσο βρισκόταν εκεί, προκάλεσε το ενδιαφέρον αγγλικών συλλόγων, όπως η Μπλάκμπερν και η Νιούκαστλ, όμως η διοίκηση της Μπορντό απέρριψε τις προτάσεις. Την τελευταία του χρονιά με τους «γιρονδίνους» ψηφίστηκε κορυφαίος παίκτης του γαλλικού πρωταθλήματος και επέλεξε ως επόμενο σταθμό της καριέρας του την Γιουβέντους, η οποία εκείνη τη σεζόν είχε κατακτήσει το Champions League. Πώς όμως κατέληξε εκεί ο 24χρονος Ζιζού;

Ο ΠΛΑΤΙΝΙ ΚΑΙ Η ΜΙΛΑΝ

Στο Κύπελλο UEFA του 1995-96, η Μπορντό, με πρωταγωνιστές τους Ντουγκαρί, Λιζαραζού, Βίτσχε και Ζιντάν, πραγματοποίησε μια εκπληκτική πορεία που την έφερε μέχρι τον τελικό, όπου έχασε το τρόπαιο από την Μπάγερν. Στην προημιτελική φάση, οι «γιρονδίνοι» αντιμετώπισαν την Μίλαν, από την οποία ηττήθηκαν 2-0 στο πρώτο ματς. Οι «ροσονέρι», με αστέρια όπως οι Μαλντίνι, Βιεϊρά, Κοστακούρτα, Μπαρέζι, Ντεσαγί, Ρομπέρτο Μπάτζιο και Σαβίσεβιτς, ήταν το φαβορί για να περάσουν στα ημιτελικά. Όμως στον επαναληπτικό ο Ζιντάν και η παρέα του πραγματοποίησαν μια καταπληκτική εμφάνιση και με τέρματα των Τολό και Ντουγκαρί (2), νίκησαν 3-0 και πήραν την πρόκριση.

Ο Μισέλ Πλατινί, που παρακολουθούσε το ματς από την κερκίδα των επισήμων, εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από την απόδοση του Ζιζού, ώστε πρότεινε αμέσως στον πρώην εργοδότη του, Τζιάνι Ανιέλι, ιδιοκτήτη της Γιουβέντους, να τον αποκτήσει. Η Γιούβε κινήθηκε αμέσως, πρόσφερε 3 εκατομμύρια λίρες στερλίνες στην Μπορντό και η συμφωνία έκλεισε. Ο Ζιζού δεν έγινε αμέσως πρωταγωνιστής στους «μπιανκονέρι», χρειάστηκε να περάσει αρκετός καιρός μέχρι να βρει τη θέση και τον ρόλο του στην ομάδα. Την πρώτη του σεζόν δυσκολεύτηκε αρκετά και ήταν ένας από τους αρνητικούς πρωταγωνιστές στην ήττα (1-3) από την Ντόρτμουντ στον τελικό του Champions League. Όλα όμως άλλαξαν από την ερχόμενη περίοδο.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΙΠΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΣΕΛΟΤΙ

Σε εκείνη την δεύτερη σεζόν (1997-98), ο Ζιζού πήρε μπροστά και έγινε ένα από τα μεγάλα αστέρια της ομάδας. Παίζοντας πίσω από τους Ντελ Πιέρο και Ινζάγκι, άρχισε να δημιουργεί με φαντασία και αποτελεσματικότητα μοιράζοντας συνεχώς ασίστ, με αποτέλεσμα ο Πιντουρίκιο και ο Πίπο να σημειώσουν μαζί 61 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις! Η απόκτηση του Ντάβιντς που θωράκισε αμυντικά το κέντρο των «μπιανκονέρι», απελευθέρωσε ακόμα περισσότερο τον Ζιζού, ο οποίος πέρα από τη δημιουργία, άρχισε να σκοράρει με μακρινά σουτ αλλά και κεφαλιές, πλουτίζοντας συνέχεια το ρεπερτόριό του. Η κατάκτηση του δεύτερου συνεχόμενου σκουντέτο, συνοδεύτηκε λίγο αργότερο με το Μουντιάλ και όλα αυτά οδήγησαν στη χρυσή μπάλα για το 1998, μετριάζοντας κάπως την απογοήτευση για τον δεύτερο σερί χαμένο τελικό στο Champions League, αυτή τη φορά απέναντι στη Ρεάλ (0-1).

Η τρίτη σεζόν του Ζιζού στο Τορίνο αποδείχτηκε απογοητευτική. Η ομάδα δεν έκανε καθόλου καλό ξεκίνημα και τον Φεβρουάριο του 1999 ο Λίπι απομακρύνθηκε από τη θέση του, με αντικαταστάτη τον Κάρλο Αντσελότι. Αυτό ήταν ένα «χτύπημα» για τον Ζιντάν, που αποκαλούσε τον Λίπι ως την «σπίθα της φωτιάς», τον άνθρωπο που τον έκανε να μην βλέπει το ποδόσφαιρο απλά σαν επάγγελμα και του δίδαξε το κίνητρο για τη νίκη. Η Γιούβε τερμάτισε στην 7η θέση του πρωταθλήματος, αποκλείστηκε από το Κύπελλο και την Ευρώπη και ολοκλήρωσε τη σεζόν χωρίς κανένα τίτλο για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια. Στις δυο επόμενες αγωνιστικές περιόδους, η Γιούβε βελτιώθηκε αισθητά, βρέθηκε ξανά στις γνώριμες υψηλές θέσεις της διεκδίκησης του σκουντέτο, όμως έχασε δυο διαδοχικά πρωταθλήματα από τις ομάδες της Ρώμης, το 1999-00 από την Λάτσιο και το 2000-01 από την Ρόμα.

ΤΣΟΛΟ ΣΙΜΕΟΝΕ VS ΖΙΝΕΝΤΙΝ ΖΙΝΤΑΝ

Η Ρεάλ Μαδρίτης απέκλεισε την Ατλέτικο του Σιμεόνε από τον τελικό του Κάρντιφ, συνεχίζοντας την απόλυτη κυριαρχία της στην Ευρώπη, κάθε φορά που βρίσκει απέναντί της τα τελευταία τέσσερα χρόνια την συμπολίτισσα. Ο Ζιντάν συνάντησε τον Τσόλο στην Ιταλία, όταν ο δεύτερος πήγε το 1997 στην Ίντερ. Ο Σιμεόνε πήγε μετά από δυο χρόνια στην Λάτσιο και την πρώτη του σεζόν εκεί, κατέκτησε το πρωτάθλημα, στερώντας το από την Γιουβέντους. Βέβαια, πρώτα είχε συμβεί το ακριβώς αντίθετο, όταν ο Τσόλο, αγωνιζόμενος με τους «νερατσούρι», είχε χάσει το σκουντέτο του 1997-98 από την Γιούβε. Οι δυο ομάδες είχαν συναντηθεί την 31η αγωνιστική (συνολικά 34), η μεν Γιούβε με 66 βαθμούς, η δε Ίντερ με 65, στο ματς του τίτλου. Οι «μπιανκονέρι» νίκησαν 1-0 (Ντελ Πιέρο) σε ένα ματς με πολλά νεύρα και την αποβολή του Ζε Ελίας, πήραν διαφορά ασφαλείας και κατέκτησαν τελικά το πρωτάθλημα, το 25ο στην ιστορία τους.

Στη σεζόν 1999-2000, η Λάτσιο, στην οποία αγωνιζόταν πλέον ο Τσόλο, ήθελε όσο τίποτα τον τίτλο, τον οποίο είχε χάσει την προηγούμενη χρονιά από την Μίλαν, αυτοκτονώντας στις δυο τελευταίες αγωνιστικές. Λάτσιο και Γιούβε προχώρησαν μαζί στο ξεκίνημα και στο τέλος του πρώτου γύρου βρέθηκαν οι μεν «μπιανκονέρι» στην κορυφή με 36 βαθμούς, οι δε «λατσιάλι» δεύτεροι με 35. Στην 26η αγωνιστική, η Γιούβε είχε πάρει προβάδισμα οκτώ βαθμών, όμως από εκεί και μετά άλλαξαν όλα. Η «γηραιά κυρία» έχασε 2-0 από την Μίλαν, την ίδια στιγμή που η Λάτσιο νίκησε στο ντέρμπι της Ρώμης (2-1 την Ρόμα). Στην αμέσως επόμενη αγωνιστική (27η) οι δυο διεκδικήτριες έπαιξαν μεταξύ τους. Η Γιούβε βολευόταν και με το «Χ», όμως στο 72′ της συνάντησης, δυο λεπτά μετά την αποβολή του Τσίρο Φεράρα, ο Σιμεόνε με κεφαλιά διαμόρφωσε το τελικό σκορ, δίνοντας τη νίκη στην ομάδα του και μειώνοντας τη διαφορά στους 3 βαθμούς! Στη συνέχεια η Γιούβε έκανε δυο ήττες (2-0 από τη Βερόνα & 1-0 από την Περούτζια), ενώ η Λάτσιο με ένα φοβερό σπριντ πήρε τελικά το σκουντέτο με διαφορά μόλις ενός βαθμού από την Γιούβε (72-71).

ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΤΑΜΠΕΡΑΜΕΝΤΟ ΤΟΥ ΖΙΖΟΥ

Είναι γνωστό ότι ο Ζιντάν είναι γόνος αλγερινών, οι οποίοι είχαν μεταναστεύσει στη Γαλλία. Γεννήθηκε στη Μασσαλία, ο μικρότερος από πέντε αδέρφια και τα παιδικά του χρόνια δεν ήταν ιδιαίτερα εύκολα. Στις «περίεργες» συνοικίες της πόλης που ξεκίνησε από πολύ μικρός να παίζει μπάλα με τους φίλους και γείτονές του, σκληραγωγήθηκε σε σημείο παρεξήγησης. Σίγουρα το είχε και μέσα του, αλλά η εφηβεία στη Μασσαλία, τον έκανε να αναπτύξει συνήθειες που αρκετά συχνά είχαν ακραίες αντιδράσεις, ακόμα και μέσα στα γήπεδα. Αυτό το ταμπεραμέντο το κουβάλησε μαζί του και στη διάρκεια της επαγγελματικής του καριέρας, με αποκορύφωμα φυσικά την κεφαλιά στον Ματεράτσι, στη διάρκεια του τελικού του Μουντιάλ του 2006, στο τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του. Όμως εκείνη, μπορεί να ήταν η τελευταία κόκκινη κάρτα που αντίκρισε ποτέ μέσα στα γήπεδα, αλλά δεν ήταν και η πρώτη. Μια άλλη κουτουλιά, για παράδειγμα, που είχε δώσει έξι περίπου χρόνια νωρίτερα, είχε και ελληνικό ενδιαφέρον. Ήταν στο Champions League της σεζόν 2000/01, στη φάση των ομίλων, εκεί όπου η Γιουβέντους είχε κληρωθεί μαζί με το Αμβούργο, την Ντεπορτίβο και τον Παναθηναϊκό.

Ο Ζιντάν είχε ήδη πάρει μια κόκκινη κάρτα στην τρίτη αγωνιστική, στο ματς με την Ντέπορ, για χτύπημα στον Έμερσον. Στην πέμπτη αγωνιστική, η Γιούβε υποδέχτηκε το Αμβούργο στο «Ντέλε Άλπι». Οι Γερμανοί προηγήθηκαν 0-1 στο 24′ και πέντε λεπτά αργότερα, ο Γιόχεν Κιντς έκανε ένα όχι ιδιαίτερα δυνατό φάουλ στον Ζιζού, ο οποίος γύρισε και έδωσε μια κουτουλιά στον πεσμένο Γερμανό. Ο διαιτητής τον απέβαλε αμέσως, κάτι που επανέλαβε στο 33′ με τον Ντάβιντς! Οι Ιταλοί, παίζοντας με εννέα παίκτες, έχασαν τελικά 1-3 και βρέθηκαν στην τέταρτη θέση της βαθμολογίας, αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο του αποκλεισμού. Η UEFA τιμώρησε τον Γάλλο με 5 αγωνιστικές (μια εξέτισε με την Γιούβε και τις υπόλοιπες τέσσερις με την Ρεάλ), ενώ η ομάδα του τον τιμώρησε με πρόστιμο 26.000 δολαρίων. Ο Λουτσιάνο Μότζι, γενικός διευθυντής των «μπιανκονέρι», είχε δηλώσει ότι «ένας πρωταθλητής σαν τον Ζιντάν, πρέπει να μάθει να ελέγχει τα νεύρα του». Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν να μην αγωνιστεί ο Γάλλος στο τελευταίο ματς του ομίλου με τον Παναθηναϊκό (ούτε και ο Ντάβιντς), κάτι που οδήγησε στην ήττα με 3-1 από τους «πράσινους» στο ΟΑΚΑ και τον αποκλεισμό της Γιούβε από τη συνέχεια.

ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ

Στις αρχές Ιουλίου του 2001, δυο μόλις εβδομάδες μετά την απώλεια του πρωταθλήματος από την Ρόμα, οι φίλαθλοι της Γιουβέντους απογοητεύτηκαν ακόμα περισσότερο, όταν ο Ζιντάν απαίτησε από τον σύλλογο να αποδεχτεί την πρόταση της Ρεάλ Μαδρίτης. Ο σκληρός πυρήνας των οπαδών των «μπιανκονέρι» δεν είδε με καθόλου καλό μάτι την αναχώρηση του Γάλλου, ειδικά από τη στιγμή που ο Ζιζού δεν θεώρησε καν απαραίτητο να αποχαιρετήσει επίσημα την πρώην ομάδα του. Οι εφημερίδες δέχτηκαν αναρίθμητες επιστολές διαμαρτυρίας, ενώ η ίδια η διοίκηση της Γιούβε ανακοίνωσε ότι δεν θα άφηνε κάποιο κενό πίσω του ο Ζιντάν, αφού πάντα φρόντιζε να παίζει καλύτερα με την εθνική Γαλλίας, από ότι με τον σύλλογό του. Ο τίτλος της Tuttosport ήταν χαρακτηριστικός: «Ο Ζιντάν δραπετεύει από το Τορίνο. Πέντε χρόνια στη Γιούβε, ξεπλύθηκαν μέσα σε ένα δευτερόλεπτο»!

Πάντως, τα χρήματα που άφησε στο ταμείο της «Γηραιάς Κυρίας» η επιταγή της Ρεάλ Μαδρίτης, 66 ολόκληρα εκατομμύρια δολάρια, βοήθησαν στο να γίνουν μεγάλες μεταγραφές και παράλληλα να ξεχαστεί γρήγορα η αναχώρηση του Ζιντάν. Το ζευγάρι Λιλιάν Τουράμ και Τζίτζι Μπουφόν που αποκτήθηκαν από την Πάρμα, συν το ζευγάρι Πάβελ Νέντβεντ και Μαρσέλο Σάλας που αποκτήθηκαν από την Λάτσιο, αποτέλεσαν μια πολύ μεγάλη επένδυση, που όχι απλά επανέφερε την αμέσως επόμενη σεζόν την Γιούβε στην κορυφή της Serie A, αλλά πέρασε και την ομάδα σε μια εντελώς καινούργια εποχή. Ο Τζιοβάνι Τραπατόνι, εκλέκτορας τότε της εθνικής Ιταλίας, είχε δηλώσει σχετικά στην Corriere dello Sport: «Η Γιουβέντους έχει μεγάλο χαρακτήρα και επίπεδο. Με όλο τον σεβασμό προς τον Ζιντάν, καλά έκαναν και τον πούλησαν. Δεν μπορείς να πεις όχι σε τέτοια στρατοσφαιρικά ποσά».

ΖΙΝΤΑΝ & ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ, 2001-2006

Ο Ζιντάν υπήρξε πάντοτε ο αγαπημένος παίκτης του Φλορεντίνο Πέρεθ, η μεγάλη αδυναμία του. Ο πρόεδρος της Ρεάλ έχει δηλώσει κατ’ επανάληψη ότι ο Γάλλος είναι το μεγαλύτερο όνομά που έφερε ποτέ στη Μαδρίτη. Η σχέση του Ζιζού με τους «μερένγκες» ξεκίνησε το 2001 και 16 χρόνια αργότερα συνεχίζεται με την ίδια επιτυχία. Έχοντας περάσει από όλα τα πιθανά πόστα, αρχικά ως ποδοσφαιριστής και στη συνέχεια, τόσο ως μέλος της διοίκησης του συλλόγου, όσο και ως τεχνικός στους πάγκους της δεύτερης και της πρώτης ομάδας, έχει σφυρηλατήσει έναν πολύ δυνατό και στέρεο σύνδεσμο με τον οργανισμό της Ρεάλ Μαδρίτης συνολικά. Πώς όμως έφτασε εκεί από το Τορίνο στο ξεκίνημα της προηγούμενης δεκαετίας;

Η ΧΑΡΤΟΠΕΤΣΕΤΑ ΤΟΥ ΦΛΟΡΕΝΤΙΝΟ

Όταν ο Φλορεντίνο Πέρεθ ανέλαβε το 2000 την προεδρία της Ρεάλ Μαδρίτης, είχε ήδη στο μυαλό του να δημιουργήσει μια υπερομάδα, αυτήν που λίγο αργότερα ονομάστηκε «galácticos». Με την ανάληψη του προεδρικού θώκου, ξεκίνησε και το χτίσιμο των «γαλαξιακών», με την εξαγορά του Φίγκο από την Μπαρτσελόνα. Όμως ο διακαής πόθος του Φλορεντίνο ήταν ο Ζιντάν, ο οποίος τότε αγωνιζόταν στην Γιουβέντους. Τον Αύγουστο του 2000, στην πρώτη ευκαιρία που του δόθηκε, ο Πέρεθ έκανε την πρώτη του κίνηση που αποδείχτηκε και καθοριστική. Ήταν στη διάρκεια του γκαλά της UEFA για το Τσάμπιονς Λιγκ, στο εστιατόριο του Sporting Club στο Μόντε Κάρλο του Μονακό.

Ο πρόεδρος των «μπλάνκος» έγραψε πάνω σε μια χαρτοπετσέτα στα γαλλικά το εξής μήνυμα: «Θέλεις να παίξεις στη Ρεάλ Μαδρίτης;» και το έστειλε στον Γάλλο που καθόταν σε ένα από τα τραπέζια. Η απάντηση ήρθε και ήταν μονολεκτική: «Oui»! Δέκα μήνες αργότερα, το καλοκαίρι του 2001, η Ρεάλ πλήρωσε στην Γιούβε 13 δισεκατομμύρια πεσέτες (77.5 εκατομμύρια σημερινά ευρώ) και απέκτησε τον Ζιζού, καταρρίπτοντας το ρεκόρ της πιο ακριβής μεταγραφής στην ιστορία του ποδοσφαίρου, ένα χρόνο μετά τα 61.5 εκ. ευρώ που ο Πέρεθ είχε πληρώσει στους «μπλαουγκράνα» για την ρήτρα αποδέσμευσης του Φίγκο. Ακολούθησαν τα δυο επόμενα καλοκαίρια οι Ρονάλντο (2002) και Μπέκαμ (2003).

Η ΦΩΤΟΒΟΛΙΔΑ ΤΗΣ ΓΛΑΣΚΟΒΗΣ

Στο Τσάμπιονς Λιγκ της σεζόν 2001/02, της πρώτης του Ζιζού στη Ρεάλ Μαδρίτης, η ομάδα του Βιθέντε ντελ Μπόσκε προχώρησε μέχρι τα ημιτελικά (έχοντας αποκλείσει στους «8» την Μπάγερν Μονάχου), όπου τέθηκε αντιμέτωπη με την Μπαρτσελόνα. Στο πρώτο ματς, στο «Καμπ Νόου», ο Ζιντάν άνοιξε το σκορ και οι «μερένγκες» έφυγαν νικητές παίρνοντας σημαντικό προβάδισμα (0-2). Η Ρεάλ προκρίθηκε στον τελικό της Γλασκόβης με το 1-1 του «Μπερναμπέου», όμως ο Ζιζού κράτησε το καλύτερο για το «Χάμπτεν Παρκ» της Γλασκόβης, εκεί όπου οι «μπλάνκος» αντιμετώπισαν την Μπάγερ Λεβερκούζεν των Μπάλακ και Μπερμπάτοφ. Το παιχνίδι ήταν ισορροπημένο, το σκορ 1-1 με τα γρήγορα γκολ των Ραούλ (9′) και Λούτσιο (14′) και όλα έδειχναν ότι οι δυο ομάδες θα πήγαιναν στα αποδυτήρια ισόπαλες. Στο τελευταίο όμως λεπτό του πρώτου ημιχρόνου, ο Σολάρι τροφοδότησε τον Ρομπέρτο Κάρλος, ο οποίος έκανε μια γιόμα από αριστερά.

Η μπάλα πήρε ύψος και κατέβηκε στο ύψος της μεγάλης περιοχής, όπου την περίμενε ο Ζιντάν. Ο Γάλλος έστριψε όσο χρειαζόταν το σώμα του και έπιασε ένα άπιαστο αριστερό εναέριο βολέ, το οποίο κατέληξε στα δίχτυα, χαρίζοντάς μας ένα από τα απόλυτα αριστουργήματα στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ και ένα από τα κορυφαία έργα τέχνης σε ολόκληρη την ιστορία του ποδοσφαίρου. Για τα υπόλοιπα ανέλαβε ο Ίκερ Κασίγιας που πέρασε στη θέση του τραυματισμένου Θέσαρ και κατέβασε τα ρολά μέχρι τη λήξη του ματς που βρήκε νικήτρια τη Ρεάλ και man of the match ποιόν άλλο, τον Ζινεντίν Ζιντάν. Ήταν το ένατο κύπελλο Πρωταθλητριών για την βασίλισσα της Ευρώπης και ο μοναδικός μεγάλος τίτλος που έλειπε από τη συλλογή του Ζιζού. Ο Γάλλος είχε φροντίσει με το «καλημέρα», να κάνει απόσβεση σημαντικού μέρους των χρημάτων που είχαν δαπανηθεί για την απόκτησή του.

ΤΑ CLÁSICOS ΤΟΥ ΖΙΝΕΝΤΙΝ ΖΙΝΤΑΝ

Στα πέντε χρόνια που αγωνίστηκε ο Ζιντάν με τους «μερένγκες» (2001-2006), έχασε μόνο ένα clásico πρωταθλήματος, εκείνο του πρώτου γύρου της σεζόν 2002/03, λόγω οσφυαλγίας. Αντίθετα, πήρε μέρος σε όλα τα υπόλοιπα, εννιά τον αριθμό και έφτασε συνολικά τα έντεκα, προσθέτοντας τα δυο ματς στην ημιτελική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ στην πρώτη του χρονιά στη Ρεάλ. Άρα λοιπόν, στην πενταετία που έμεινε στη Μαδρίτη, ο Ζιζού έπαιξε σε 11 clásicos, σε δυο μόνο διοργανώσεις, Λίγκα και Τσάμπιονς Λιγκ. Σε αυτά τα 11 ντέρμπι, η Ρεάλ Μαδρίτης κέρδισε 4, έχασε 3 και τα υπόλοιπα 4 ήρθαν ισόπαλα. Οι «μερένγκες» πήραν την πρόκριση στον τελικό του Champions League. Ο Ζιντάν αγωνίστηκε βασικός και στα 11, ενώ από τα συνολικά τρία τέρματα που πέτυχε, τα δυο στο πρωτάθλημα (στο 1-1 του Καμπ Νόου το 2002 και στο 4-2 του Μπερναμπέου το 2005) επιτεύχθηκαν σε ματς που δεν έκριναν τον τίτλο μεταξύ τους, όμως το 0-1 του πρώτου ημιτελικού του CHL το 2001, έβαλε τις βάσεις για την πρόκριση των «μπλάνκος» στον τελικό.

ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΖΙΖΟΥ ΣΤΟ «ΜΠΕΡΝΑΜΠΕΟΥ» (7/5/2006)

Οι συμπαίκτες του αγωνίστηκαν με το όνομά του γραμμένο στις φανέλες τους, κάτω από το σήμα της ομάδας. Το ματς έληξε 3-3 με τον Ζιζού να πετυχαίνει το δεύτερο γκολ της Ρεάλ. Στο τέλος του παιχνιδιού, ο Γάλλος άλλαξε τη φανέλα του με τον Ρικέλμε και στη συνέχεια ξέσπασε σε λυγμούς ακούγοντας ένα ολόκληρο γήπεδο να δονείται για πολλή ώρα από το μυριόστομο «merci». Αργότερα ξαναβγήκε στον αγωνιστικό χώρο για να χαιρετήσει τους φίλαθλους που παρέμεναν στις θέσεις τους. Μια εβδομάδα μετά, φόρεσε για τελευταία φορά τη φανέλα της Ρεάλ, στο παιχνίδι με τη Σεβίγια στο «Σάντσεθ Πιθχουάν», όπου αποχαιρέτησε την Ισπανία και την Πριμέρα, σημειώνοντας το τελευταίο του γκολ.

– ΑΠΟ ΤΟΝ ΖΟΖΕ ΚΑΙ

ΤΟΝ ΚΑΡΛΟ ΣΤΗΝ UNDÉCIMA

Την 1η Ιουνίου του 2009, ο Φλορεντίνο Πέρεθ έγινε για δεύτερη φορά πρόεδρος της Ρεάλ. Αμέσως κάλεσε κοντά του τον Ζιντάν και τον έκανε προσωπικό του σύμβουλο. Ένα χρόνο αργότερα, με την έλευση του Μουρίνιο, οι αρμοδιότητες του Ζιζού μεγάλωσαν. Ήταν φανερό ότι ο Πορτογάλος ήθελε να ξεφορτωθεί με κάθε τρόπο τον Χόρχε Βαλντάνο και να προωθήσει στη θέση του τον Γάλλο. Ο Ζιντάν άρχισε να εκπροσωπεί τον σύλλογο στις εκδηλώσεις της UEFA, αλλά και να είναι παρών σε προπονήσεις, ταξίδια και συσκέψεις με το προπονητικό τιμ. Τελικά, τον Ιούλιο του 2011, ο Ζιζού πήρε τη θέση του Βαλντάνο και έγινε ο νέος αθλητικός διευθυντής της Ρεάλ. Όμως ο «μήνας του μέλιτος» δεν κράτησε πολύ.

Κάποια στιγμή ο Μουρίνιο ζήτησε από τον Ζιντάν να εφαρμόσει περίεργες «στρατηγικές» εναντίον των διαιτητών (δηλώσεις, ανακοινώσεις κ.λπ), αλλά ο Γάλλος (το ίδιο και οι παίκτες) αρνήθηκε και με δική του απόφαση έμεινε στο περιθώριο. Τον Μάιο του 2012, ο Special One ανακοίνωσε στον Πέρεθ ότι δεν επιθυμούσε να συνεχίσει την συνεργασία του με τον Ζιντάν. Ο Γάλλος κράτησε επίπεδο, αποσύρθηκε από το προσκήνιο και ανέλαβε πόστο στις ακαδημίες, ως σύμβουλος για τα νέα ταλέντα. Έναν χρόνο αργότερα, όταν ο Μουρίνιο έφυγε για την Αγγλία και τη θέση του πήρε ο Κάρλο Αντσελότι, ο Ζιντάν έγινε βοηθός του, παίρνοντας πλέον το βάπτισμα του πυρός στον πάγκο. Η συνεργασία των δυο ανδρών αποδείχτηκε απόλυτα πετυχημένη, με ένα Κύπελλο Ισπανίας και φυσικά την περίφημη décima, το δέκατο Κύπελλο Πρωταθλητριών.

Γ. ΖΙΖΟΥ: ΜΟΝΟ ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΓΙΟΥΒΕ ΚΑΙ ΡΕΑΛ!

Ο Ζινεντίν Ζιντάν κατέχει ένα αρνητικό ευρωπαϊκό ρεκόρ στις αναμετρήσεις του με τις δυο ομάδες που σημάδεψαν την καριέρα του. Ως παίκτης της Γιούβε, δεν τα κατάφερε απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης και το ίδιο ακριβώς συνέβη όταν φόρεσε τη φανέλα των «μπλάνκος» σε όλες τις ευρωπαϊκές του κόντρες απέναντι στους «μπιανκονέρι»! Σε έναν τελικό του Champions League και σε δυο νοκ άουτ μονομαχίες στην ίδια διοργάνωση, όσο απίστευτο και αν ακούγεται, ποτέ δεν πανηγύρισε είτε τίτλο, είτε πρόκριση!