Συμπληρώθηκαν φέτος 60 χρόνια από τον Μάιο του 1957, όταν στο Port Philip Bay της Μελβούρνης έφτανε το γερασμένο ισπανικό πλοίο «Μπεγκόνια» που μετέφερε τις ελπίδες και τα όνειρα 900 Ελληνίδων νεαρών γυναικών, οι οποίες έφταναν τότε στην Αυστραλία με μια βαλίτσα όνειρα για ένα καλύτερο αύριο και την ελπίδα να συναντήσουν στην ξενιτιά τους μελλοντικούς συζύγους τους και να δημιουργήσουν μαζί τους τις δικές τους ελληνικές οικογένειες.
Με αφορμή την επέτειο αυτή, ο γνωστός εκπαιδευτικός της παροικίας Παναγιώτης Φωτάκης, ο οποίος στην τρυφερή ηλικία των οκτώ ετών βρισκόταν και ο ίδιος στο πλοίο «Μπεγκόνια», έχοντας αφήσει πίσω του το νησί του, τη Ρόδο, διοργανώνει προς τιμήν των γυναικών αυτών ειδική εκδήλωση στο Μεταναστευτικό Μουσείο Νότιας Αυστραλίας στην Αδελαΐδα, όπου οι πολλές από τις γυναίκες αυτές θα παραβρεθούν για να συστηθούν εκ νέου μεταξύ τους και να μοιραστούν τις εμπειρίες και ιστορίες της ξενιτιάς.
«Στόχος της εκδήλωσης είναι να τιμήσουμε τις γυναίκες αυτές και να τους δώσουμε την ευκαιρία να ξανασυναντηθούν και, ουσιαστικά, να ξανασυστηθούν 60 χρόνια μετά» λέει στο Νέο Κόσμο ο κ. Φωτάκης, ο οποίος, μάλιστα, εμπνεόμενος από τη δική του εμπειρία και κάνοντας τον προσωπικό του απολογισμό, αποφάσισε μετά από 42 χρόνια να προχωρήσει σε λεπτομερή έρευνα με σκοπό να βρει και να ενώσει όσες περισσότερες νύφες ή, μάλλον, νεράιδες όπως εκείνος τις αποκαλεί εκείνου του ταξιδιού, οι οποίες αποτέλεσαν για τον ίδιο μέρος των βιωμάτων και αναμνήσεών του.
Ο ομογενής εκπαιδευτικός ξεκίνησε να συγκεντρώνει στοιχεία για να βρει τις 900 νύφες με τις οποίες έφτασε στην Αυστραλία, να δει τι απέγιναν και να καταγράψει την ιστορία τους, πιστεύοντας ότι πρόκειται για μια συγκλονιστική ιστορία που δεν έχει ειπωθεί σε όλη της την έκταση.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, πολλά προξενιά της εποχής πέτυχαν, όμως άλλα προξενιά δεν κατέληξαν στα σκαλιά της εκκλησίας. Πολλές νύφες κατέληξαν μόνες και απογοητευμένες, άλλες συντετριμμένες έβαζαν τα κλάματα και άλλες επαναστατούσαν ενάντια στα «πρέπει» της εποχής. Πολλές, όμως, αν όχι οι περισσότερες, έσκυψα σιωπηλά το κεφάλι και υπέμειναν τη μοίρα που άλλοι καθόρισαν για εκείνες.
«Δύσκολα τα πρώτα χρόνια. Ξένες σε ξένο τόπο, χωρίς γλώσσα, σε σκοτεινά μελαγχολικά σπίτια και όλα να πηγαίνουν ανάποδα. Ιούνιος μήνας να βρέχει και να κάνει κρύο – πού ξανακούστηκε; Τα πρώτα είκοσι χρόνια είναι δύσκολα μας έλεγαν. Μετά συνηθίζεις. Τα είκοσι χρόνια έγιναν σαράντα και η μητριά Αυστραλία έγινε μάνα μας. Δόξα τω θεώ» είχε πει κάποτε μια από τις νύφες της εποχής, η κ. Χαρίκλεια.
«Η ιστορία των γυναικών αυτών αποτελεί ουσιαστικά ένα μεγάλο κομμάτι της μεταναστευτικής ιστορίας των Ελλήνων στην Αυστραλία, γι’ αυτό και θα είναι ιδιαίτερη τιμή και χαρά για μας να τις έχουμε κοντά μας, να τις ακούμε να διηγούνται τις ιστορίες τους όπως οι ίδιες τις έζησαν ενώ πολλές από αυτές μας έχουν δώσει πολύτιμο υλικό για την έκθεση φωτογραφίας που θα παρουσιάσουμε κατά την διάρκεια της εκδήλωσης.
«Προς το παρόν έχουμε ήδη δέκα «νύφες» που έχουν εκφράσει την επιθυμία να βρεθούν στην εκδήλωση μας και ελπίζουμε στο μεταξύ να παρουσιαστούν και άλλες γυναίκες που βρέθηκαν τότε στο πλοίο «Μπεγκόνια» και έκαναν αυτό το μακρινό ταξίδι» καταλήγει ο κ. Φωτάκης.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή, 18 Ιουνίου, στις 2 το μεσημέρι και η είσοδος είναι ελεύθερη σε όλους.
