ΤΑ όσα ακολουθήσουν στη σημερινή στήλη, τα έγραψα εμπνεόμενος από ένα προχθεσινό άρθρο της εφημερίδας μας, που δημοσιεύτηκε στη σελίδα 7 και αναφερόταν στα αδέσποτα σκυλιά της Αθήνας, που αναμένεται να γίνουν πια γνωστά σε όλο τον κόσμο σαν «Dogs of Democracy».
ΑΝ δεν έχετε διαβάσει το άρθρο και έχετε πρόχειρο το Νέο Κόσμο, ρίξτε του μια ματιά για να μπορέσετε να καταλάβετε καλύτερα τα όσα γράφω για τον Κανέλλο, τον Λουκάνικο, την Πέτρα, τη Φωτούλα, τον Φώτη και την υπόλοιπη σκυλοπαρέα.
ΤΙ τους οδήγησε, δηλαδή, να αγωνιστούν για την περιφρούρηση των δημοκρατικών τους δικαιωμάτων και να θέσουν τα θεμέλια ενός νέου παγκοσμίου κινήματος για την απελευθέρωση των ζώων. Να λοιπόν πώς έχει η ιστορία τους:
ΜΠΟΡΕΙ με την πάροδο 2500 ετών, η Ελλάδα να μην είναι η μόνη χώρα του κόσμου με δημοκρατικό πολίτευμα, παραμένει όμως η πρώτη χώρα που αναγνώρισε την προσφορά των σκυλιών στη Δημοκρατία.
ΚΑΙ αυτό χάρη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στην πρωτοβουλία μιας συμπαροικοπούλας κοινωνιολόγου από το Σίδνεϊ, να κάνει ένα ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στα σκυλιά που αγωνίστηκαν για τη Δημοκρατία στον τόπο που την γέννησε.
ΤΟ ντοκιμαντέρ που φέρει τον τίτλο «Τα σκυλιά της Δημοκρατίας», γυρίστηκε το 2014, όταν η σκηνοθέτης και καθηγήτρια βρέθηκε στην Ελλάδα και μίλησε με ανθρώπους που έζησαν από κοντά τον θρυλικό σκυλίσιο αγώνα για την περιφρούρηση της Δημοκρατίας.
ΕΝΑΝ αγώνα που δεν δόθηκε μόνο κατά των αντιδημοκρατικών δυνάμεων της κρατικής καταστολής και των μνημονίων, αλλά και κατά των απανταχού ζωόφιλων, που θέλουν τα σκυλιά υποταγμένα και υπάκουα, να υπηρετούν την δόλια εξουσία της φιλανθρωπίας, που ουσιαστικά στέφεται κατά της ανεξαρτησίας όλων των ζώων.
ΓΙΑ τους πιο πάνω λόγους -και όχι μόνο-, την σκυλίσια εξέγερση για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας, δεν θα μπορούσαν να αρχίσουν τα καλομαθημένα σαλονάτα σκυλιά, που έχουν εθιστεί στα καλούδια της ζωοφιλίας, την άνεση των four-wheel drive και την αφθονία των ζωοτροφών, αλλά τα κυνηγημένα σκυλιά του μόχθου και του κατατρεγμού…
ΑΠ’ ΟΛΑ αυτά δηλαδή, που επέλεξαν να παραμείνουν αδέσποτα, γιατί κατάλαβαν από κουτάβια, ότι η ζωοφιλία και η υποταγή τους σε αυτή, είτε λαμβάνει χώρα στα σαλόνια και τις αυλές των σπιτιών είτε στους ζωολογικούς κήπους και τα ενυδρεία (με εισιτήριο…) είναι η χειρότερη μορφή εκμετάλλευσης που υπάρχει στον πλανήτη.
Ο Κανέλλος, μάλιστα, ο ηρωικός αυτός επαναστάτης, που οδηγούσε την τετράποδη και αδέσποτη σκυλοσυμμορία κατά των ΜΑΤ, ήταν αυτός που επινόησε την σκυλίσια αντίσταση, όπως ο Καρλ Μαρξ επινόησε το Κομμουνιστικό Μανιφέστο πριν 170 χρόνια και ο Τζορτζ Όργουελ τη Φάρμα των Ζώων.
ΤΗΝ ιδέα την συνέλαβε χαζεύοντας κάποιο βροχερό βράδυ μαζί με την Πέτρα, έξω από την βιτρίνα καταστήματος ηλεκτρικών συσκευών στην Πατησίων ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή των σκυλιών στην Αυστραλία όπου, ας σημειωθεί, έχει απαγορευτεί στα αδέσποτα να κυκλοφορούν στους δρόμους.
ΜΕ το που τελείωσε το ντοκιμαντέρ, ο Κανέλλος είχε πάρει τις αποφάσεις του. Τότε διαπίστωσε ότι η ζωοφιλία και ιδιαίτερα η αγάπη των ανθρώπων στα σκυλιά, ήταν μια σκευωρία που, ουσιαστικά, στόχευε στην κατάργηση της ελευθερίας τους και στην στυγνή εκμετάλλευσή τους.
ΚΑΤΑΛΑΒΕ, δηλαδή, ότι η ζωοφιλία στρέφεται κατά των δημοκρατικών τους επιλογών, γιατί δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να στήνουν μια σειρά από κερδοφόρες επιχειρήσεις με τζίρο δισεκατομμυρίων δολαρίων για να… φροντίζουν (δήθεν) τα ζώα.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: για να δείξει κάποιος σήμερα, στις ψωνισμένες κυρίως χώρες της Δύσης, που έχουν λεφτά για ξόδεμα, ότι είναι ζωόφιλος, θα πρέπει να ντύνει κομψά το σκύλο του, να τον πηγαίνει στο κομμωτήριο για κούρεμα και χτένισμα, στον κτηνίατρο για τσεκάπ, στον οδοντογιατρό για τα δόντια του και να του έχει και ασφάλεια ζωής…
ΤΑ σκυλιά, δεν λειτουργούν πια μόνο ως «φίλοι» των ανθρώπων, όπως τους παλαιούς καλούς καιρούς, αλλά και ως αξεσουάρ. Γι’ αυτό, όταν επιλέγουν οι άνθρωποι ένα σκυλί (για να… παίζει και με τα παιδιά) κάνουν ό,τι κάνουν και με τις τσάντες πολυτελείας: διαλέγουν ένα πανάκριβο σκυλί καλής ράτσας και όχι έναν αδέσποτο κοπρίτη!
ΕΤΣΙ, η ζωοφιλία δημιούργησε μια παγκόσμια βιομηχανία που παράγει διάφορα καταναλωτικά σκυλοπροϊόντα: από σκυλοτροφές και πιτζάμες για κάθε σκυλίσιο γούστο, μέχρι είδη σκυλοκομμωτικής, παιχνίδια, σκυλοσοκολάτες και σακουλίτσες διαφόρων αποχρώσεων, για να μαζεύουν οι άνθρωποι τα κακά των σκύλων όταν τα βγάζουν βόλτα…
ΑΥΤΑ είδε ο Κανέλλος και πριν καταλήξει σε κανένα σαλόνι της Κηφισιάς και έχει την τύχη των σκυλιών της Αυστραλίας, ηγήθηκε μιας επιλεγμένης ομάδας αδέσποτων σκύλων στην περιφρούρηση της Δημοκρατίας και, μέσω αυτής, σαν βατήρα για την απελευθέρωση των σκυλιών από τα δεσμά ζωοφιλίας.
ΖΩΟΦΙΛΙΑ για τον Κανέλλο και τα τετράποδα της ράτσας του, που σέβονται την αρχέγονη σκυλίσια καταγωγή τους, σημαίνει μάντρωμα, σε σαλόνι ή αυλή και τέρμα η ασυδοσία, τέλος στο ‘όπου θέλουμε κοιμόμαστε, όποιον δεν γουστάρουμε γαυγίζουμε και όποια κολώνα μας αρέσει την κατουράμε…’
«ΤΟ άρπαξε να φας και κλέψε να ‘χεις», μια γνήσια σκυλίσια παράδοση, που ακολούθησε και η κλεφτουριά που πρωταγωνίστησε στην επανάσταση του 1821, δεν έχει πια θέση στον ανθρώπινο «πολιτισμένο» κόσμο.
ΜΟΝΟ στη ζούγκλα συνεχίζει να επιβιώνει αυτή η παράδοση και στις εναπομείναντες αγέλες λύκων και αδέσποτων σκύλων. Εδώ, μέχρι και στα σκυλόψαρα έχει απαγορευτεί πια να κολυμπούν και να «ψαρεύουν» όπου κολυμπούν και κάνουν σέρφινγκ άνθρωποι…
ΔΥΣΚΟΛΑ χρόνια για όλα τα ζώα σας λέω και όχι μόνο για τη φυλή του Κανέλλου. Και όσο οι άνθρωποι τα αγαπούν και ενδιαφέρονται περισσότερο για το καλό τους τόσο αυξάνονται τα προβλήματά τους.
ΝΑ δείτε που σε λίγο οι ζωόφιλοι θα υποχρεώνουν και τους ελέφαντες που «πάσχουν» από παχυσαρκία να κάνουν δίαιτα. Ήδη το κάνουν στους ζωολογικούς κήπους…
ΚΑΙ τι νομίζετε ότι είναι οι ζωολογικοί κήποι; Ένας πιλοτικός σχεδιασμός που θα πρέπει να ακολουθηθεί παντού από τα ζώα.
ΝΑ δείτε ότι μετά από καμιά πενηνταριά χρόνια, οι μαϊμούδες της Σουμάτρας θα μένουν νηστικές τις μέρες των εορτών και των γενεθλίων τους, αν δεν βρίσκουν την τροφή τους τυλιγμένη με κορδελίτσες όπως τα χριστουγεννιάτικα δώρα που δίνουν στους ουρακοτάγκους των ζωολογικών κήπων…
ΘΑ έγραφα και άλλα για την αρρωστημένη ζωοφιλία των καιρών μας, αλλά δεν θα το κάνω να μην παρεξηγηθώ, όχι μόνο από τους ζωόφιλους, αλλά και από όλους τους οικολόγους και τους ευαίσθητους συμπολίτες μας που κάτι πρέπει να βρουν για να αγαπάνε.
ΝΑ προσθέσω εδώ, ότι διαφωνώ με τον τίτλο «Τα σκυλιά της Δημοκρατίας» που έδωσε η συμπαροικοπούλα κοινωνιολόγος από το Σίδνεϊ, γιατί αν αγωνίστηκαν για κάτι τα σκυλιά σαν τον Κανέλλο, δεν ήταν για τη Δημοκρατία, αλλά, για την Αναρχία και την απόλυτη ασυδοσία…
ΓΙΑ να παραμείνουν δηλαδή αδέσποτα. Συνεπώς, δεν αγωνίστηκαν ούτε για την Δημοκρατία, ούτε για την επιβίωσή τους, και πολύ περισσότερο, ούτε για το δικαίωμα όλων στο όνειρο.
ΤΑ σκυλιά δεν ονειρεύονται ή και να ονειρεύονται, ποτέ δεν πρόκειται να μάθουμε τι όνειρα βλέπουν. Όπως ποτέ δεν πρόκειται να μάθουμε τις πολιτικές τους πεποιθήσεις και τι πιστεύουν για το πολίτευμα της Δημοκρατίας.
ΑΥΤΑ ως συμπαράσταση δύο σκύλων καλής ράτσας (που δεν τους λείπει τίποτα), που γαβγίζουν κάθε πρωί, αναστενάζοντας έγκλειστοι σε δύο διαμερίσματα κοντά στο δικό μου…
