Ομολογώ ότι πήγα με πολλές επιφυλάξεις να δω την θεατρική παράσταση «Είδα Φως και Μπήκα» που ανέβασε την περασμένη Τρίτη το τμήμα ενηλίκων του Δημιουργικού Κέντρου Δράματος & Τεχνών (Creative Drama & Arts Centre) της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης στο Lidiard Gallery , Holy Trinity Anglican Church, Oakleigh.
Πηγαίναμε μαζί με τον ευρισκόμενο στη Μελβούρνη, αυτόν τον καιρό, γνωστό ηθοποιό και πρώην διευθυντή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, Γιάννη Βούρο, να δούμε «τι ακριβώς κάνει» αυτό το Δημιουργικό Κέντρο Δράματος & Τεχνών.
Την ιδιαίτερα ψυχρή νύχτα ζέστανε κάπως η πρώτη διαπίστωση: Μαζί με μας πήγαν και άλλοι συμπάροικοι να δουν την παράσταση «Είδα Φως και Μπήκα». Δεν τους μέτρησα, αλλά μπορεί να ήταν μέχρι και 200. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, νέοι ηλικιακά, αλλά και νεοφερμένοι. Σχεδόν όλοι μιλούσαν ελληνικά και, όπως διαπίστωσα, διαβάζουν και Νέο Κόσμο.
Αυτό το σημειώνω γιατί δεν ήταν λίγοι που ξαφνιάστηκαν από την παρουσία του Γιάννη Βούρου και έσπευσαν να του μιλήσουν, να φωτογραφηθούν μαζί του αλλά και όλοι να σημειώσουν ότι είχαν διαβάσει τη συνέντευξή του στο Νέο Κόσμο (μίλησε στον Νίκο Φωτάκη).
Η δεύτερη θετική εντύπωση ήταν το θεατρόφιλο κοινό. Όχι μόνο για την αθρόα προσέλευσή του (Τρίτη βράδυ και τσουχτερό κρύο) αλλά και για την με θρησκευτική ευλάβεια παρακολούθηση της παράστασης που παιζόταν σε μια σκηνή στο κέντρο της αίθουσας και τους θεατές γύρω-γύρω μόλις μισό μέτρο από τους καλλιτέχνες. Περιθώριο για λάθος δεν υπήρχε. Και δεν έγινε.
Η τρίτη ευχάριστη έκπληξη ήταν η ίδια η παράσταση.
Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη της, Στάθη Γράψα, τον τίτλο τον έδωσαν οι ίδιοι οι σπουδαστές.
«Όταν τους ρωτούσα πως βρέθηκαν στο θεατρικό εργαστήρι αστειευόμενοι απαντούσαν «είδα φως και μπήκα» μας είπε.
Και τι πάνε να κάνουν εκεί;
«Να ανακαλύψουν πτυχές του εαυτού τους που μέχρι τώρα περνούν απαρατήρητες στην καθημερινότητα» μας λέει ο Στάθης Γράψας.
Και έτσι η ανθρώπινη συμπεριφορά έδωσε το ερέθισμα για την παράσταση που είδαμε και που κατά γενική ομολογία άρεσε ιδιαίτερα στο κοινό.
Πρόσωπα της Αρχαίας Τραγωδίας εμφανιζόμενα ως αγάλματα ήταν οι ηθοποιοί με την Λυσιστράτη με ένα έξυπνο και σύγχρονο κείμενο να περιγράφει, να αναδεικνύει καταστάσεις και να θέτει ερωτήματα προς το κοινό, συχνά με χιούμορ.
Κάπου εκεί μπήκε στην παράσταση και η μικρή Νεφέλη, έκανε την …επανάστασή της και τα θλιμμένα, παγωμένα αγάλματα «ζωντάνεψαν» και είδαν την ζωή από την χαρούμενη πλευρά της!
Κάτι που μετέδωσαν και στο κοινό που χειροκρότησε απλόχερα σκηνοθέτη και ηθοποιούς!
Τελευταία διαπίστωση: Το Δημιουργικό Κέντρο Δράματος & Τεχνών της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας δείχνει να κάνει εξαιρετική δουλειά. Τόσο στο τμήμα ενηλίκων όσο και στο παιδικό. Αξίζει να προσεχθεί και να στηριχθεί και από την Κοινότητα και από την παροικία. Είναι, ίσως, μεταξύ άλλων και το πιο αποτελεσματικό όπλο άμυνας κατά της αφομοίωσής μας.
