Η αγάπη για την πατρίδα, την ιστορία και τους ανθρώπους που πολέμησαν γι’ αυτήν μπορεί να εκδηλωθεί με πολλούς τρόπους πέραν των συνηθισμένων. Έναν διαφορετικό τρόπο να τιμήσει την επέτειο για τη μάχη της Κρήτης και τους ισχυρούς δεσμούς μεταξύ Κρητών και Αυστραλών στρατιωτών των ANZACS σκέφτηκε ο ομογενής, Ανδρέας Λεονάκης, από το Κουίνσλαντ.

Με μια πεζοπορία 520 χλμ. θέλησε να μοιραστεί με όλους όσους συνάντησε στο πέρασμά του αυτό το σημαντικό γεγονός της σύγχρονης ιστορίας των δύο χωρών.

Με αφετηρία την Ελληνική Λέσχη Μπρίσμπαν έως τη Γουλαγκάρα στα σύνορα με τη Νέα Νότια Ουαλία και πίσω πάλι από όπου ξεκίνησε. Η διαδρομή έχει το συμβολισμό της, όπως μας ενημερώνει ο κ.Λεονάκης, δεν επιλέχθηκε τυχαία καθώς 260 χλμ. είναι η απόσταση από τη μία άκρη της Κρήτης στην άλλη, τόση είναι και η απόσταση από την Ελληνική Λέσχη Μπρίσμπαν έως τη Γουλαγκάρα.

«Οι ΑNZACs και οι Κρήτες μού τόνωναν το ηθικό. Εκείνοι περπατούσαν με τρόμο ζωής για να επιβιώσουν» δηλώνει και συνεχίζει «Εγώ έχω την τύχη να ζω σε μία ειρηνική και ασφαλή χώρα και πέρα από τις πληγές στα πόδια, ήμουν ψυχολογικά προετοιμασμένος».

Ο Ανδρέας Λεονάκης, εμφανώς βελτιωμένος, διήνυσε φέτος τη διαδρομή για δεύτερη φορά μέσα σε 25 μέρες. Μόνος και με ένα σακίδιο στον ώμο με τα απαραίτητα, την ελληνική σημαία και την σημαία των ANZACs να ανεμίζουν καθ’ όλη τη διαδρομή, θέλησε έτσι να μοιραστεί με τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους που συναντούσε στο δρόμο του, ένα κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας των δύο λαών που δεν είναι ευρέως γνωστό, όπως διαπίστωσε στην πορεία του.

«Ο πατέρας μου και πολλοί άλλοι ήρθαν στην Αυστραλία λόγω αυτής της σχέσης. Θέλησα να το μοιραστώ και να τιμήσω τον πατέρα μου για όλα αυτά που πέρασε στον πόλεμο, ο οποίος δυστυχώς απεβίωσε το 2014, αλλά θα ένιωθε περήφανος για μένα» μας είπε.

Ο Ανδρέας Λεονάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε σε αγροτική περιοχή του Κουίνσλαντ, όπου δεν υπήρχαν άλλοι Έλληνες στο περίγυρό του. Θέλοντας να ανήκει στην τοπική κοινωνία απομακρύνθηκε από την ελληνική του ταυτότητα, όπως εξομολογείται. «Προς μεγάλη απογοήτευση των γονιών μου, βέβαια, που ήταν περήφανοι Έλληνες, εγώ ήθελα να είμαι σαν τα άλλα παιδιά και στην προσπάθειά μου να ενταχθώ, έχασα την ελληνικότητά μου». Ως ενήλικας πια και μετά το θάνατο του πατέρα του συνειδητοποίησε πως άσχετα που γεννήθηκε και που μεγάλωσε δεν μπορεί να αποκοπεί από τις ρίζες του.

«Πάντα θα είμαι Έλληνας και Κρητικός! Είναι στο αίμα μου και έπρεπε να το αποδεχθώ και να το αναδείξω ή να το απαρνηθώ. Μετά το θάνατο του πατέρα μου αποφάσισα ότι ήταν σημαντικό για μένα να αγκαλιάσω τις ρίζες μου που πάνε βαθιά πίσω στους αιώνες και να μιλήσω για τα λαμπρά παραδείγματα του ελληνικού πολιτισμού και της ιστορίας που αποτελούν θεμέλια για τον παγκόσμιο πολιτισμό» αναφέρει συγκινημένος.

Του χρόνου και για όσα χρόνια μπορεί ο Ανδρέας Λεονάκης θα ξανακάνει αυτή την τιμητική πεζοπορία «The Walk of Remembrance» όπως την ονομάζει και ελπίζει μια μέρα να πραγματοποιήσει το όνειρό του να διανύσει την πραγματική διαδρομή στην Κρήτη. Ευχαριστεί όλους όσους είναι στο πλάι του και στηρίζουν την προσπάθειά του και εκείνος με τη σειρά του χαρίζει τα έσοδα από το φετινό έρανο στη μη κυβερνητική οργάνωση Mates4mates, που προσφέρει υπηρεσίες σε βετεράνους και τις οικογένειες που έχουν ανάγκη στήριξης.